diyorum yaa benide dengesizleştirdi diyeHer konuda haklısınız. Ama ölmesini istemek fazla değil mi?
Benim eşimde de var canım öfke kontrolsüzlügü sacma şeyleri bile takar veya sorun eder ve ucu mutlaka bana dokunur biz bu şekil 10 sene gecirdik gencligim bildigin bu hezeyanlarla gozyaşlariyla gećti terapi gördü ama yâsam şartlari(maddi durumumuz orta hatta daha az) onu çok etkikiyor ve cok da verimli olamadi...ilacli tedavide şuan..ve tedavide degil aslinda dusuk mg depresan iciyor ve yüzde 70 .80 iyi durumda taktigi şeyleri takmaz cabuk öfkelenmez hamdolsun..valla ben ilaci biraksin istemem hayal bile edemiyorum gecmise döndügünü simdi iki de cocugumuz var cünkü...bazi insanlar ilac kullanmalikızlar bana bir yardım ediverin...
kafayı yiyeceğim resmenn..
eşimi aslında seviyorum ondan soğumak nefret etmek istemiyorum..
eşimde anksiyete bozukluğu var ilaçlı tedavi gördü ama ne fayda???
ilaçları bitti b12 ve d vitamin desteği alıyor fakat bastıramadığı öfkesi var...
herşeye heran sinirlenebilen ve anında pişman olan bir yapısı var..
maddi yönden her isteğimi karşılar arada ufak tefek süprizler yapar ama çok kırılıyorum...
her yeni gün ufakta olsa beni kırar ve ben bu duruma o kadar alıştım ki sallamıyorum ve Eşimden soğumaya başladım...
bazen ne diye çekiyorum ki diyorum bazen boşa gitsin demeye başladım ara sıra ölmesini bile istediğim zamanlar oldu...
konuşuyorum olmuyor piskoloğa git ilaçla nereye kadar diyorum olmuyor...
napıcam nasıl davranacağım bilmiyorum benide dengesizleştirdi bu durumlar....
herkes mi böyle evlilik bu mu oysa ben çok başka hayal etmiştim
yapıyorum konuşuyorum dinliyorum bazen umursamıyorum bazen çok takıyorum...Kendini eşine odaklama bence..arkadaslarinla gez toz..ne biliyim bir cay icsen kafi..sinirlenince onu uyar yumusak bir ses tonu ile..beni bu sekilde olunca uzuyorsun bir ömur birlikte yaslancagimiz bir hayati bu sekilde ofke nobetleri ile gecirmeni istemiyorum kendine zarar oldugunu soyle..cocugu icin ki varsa kotu ornek olabilecegini de anlatabilirsin..bunu yavaş yavas soyle..
randevu aldım bekliyorum...Sizin düşünceleriniz de sağlıklı değil. Çok bunalmışsınız belli. Psikoloğa gitmesi için rest çekmeyi denediniz mi?
boşanmak ta geçiyor aklımdan geçmiyor değil..OKB ile uğraşmak çok çok zordur.
Ama ölmesini isteyeceğinize boşanmayı düşünsenize?
Madem bu kadar sevmiyorsunuz kimse sizi zorla tutmuyor yanında.
2. çocuğu eşimde istiyor ben istemiyorum...Benim eşimde de var canım öfke kontrolsüzlügü sacma şeyleri bile takar veya sorun eder ve ucu mutlaka bana dokunur biz bu şekil 10 sene gecirdik gencligim bildigin bu hezeyanlarla gozyaşlariyla gećti terapi gördü ama yâsam şartlari(maddi durumumuz orta hatta daha az) onu çok etkikiyor ve cok da verimli olamadi...ilacli tedavide şuan..ve tedavide degil aslinda dusuk mg depresan iciyor ve yüzde 70 .80 iyi durumda taktigi şeyleri takmaz cabuk öfkelenmez hamdolsun..valla ben ilaci biraksin istemem hayal bile edemiyorum gecmise döndügünü simdi iki de cocugumuz var cünkü...bazi insanlar ilac kullanmali
Sizi cok iyi anliyorum gercekten Allah yardımcıniz olsun ben yillarca dua ettim ve bizim şifamiz ilaçtaymis diyorum hersey vesile sonucta...terapi hatta hipnoz oldu eşim buyuk bi buhran gecirdi evli degildik o zaman...sonra biraz idare etti 1.2 yil ama sonra evlilik sorumluluk iş kaygisi askerlik vs hersey ust üste basa cikamaz oldu yani kucucuk seyler bile bizim gunlerimizi aliyor hep ayni konulari konusur dert eder olduk..yani terapistiyle telefondada devam etti ara ara doping gibi ama uzun vadede işe yaramadi tabi cok iyi doktorlar vardir bziim maddi gucumuz yok uzun terapilere...sonra pisikiyatriste gitti anlattigi şeylerin aslinda basit kökenli normal sorunlar oldugunu söyledi ve 20 mg bi ilac iciyor 4 senedir ..simdi daha insani bicok konuda tabiki şeker degil ama eskiye oranla diyorum ya 70 80 iyi2. çocuğu eşimde istiyor ben istemiyorum...
çünkü gücüm sabrım anca oğluma yetiyor gerçekten..
çok ilgili bir baba da değil (manevi anlamda)
oğlumun duygularıyla da oynuyor yani ona da saçma sapan sebeplerden sesini yükseltiyor korkutuyor
onun yıktılarını ben toparlamaya çalışıyorum...
eşimin ilaç değilde bence tam anlamıyla piskoloğa gitmesi gerek ilaçlar fayda etmedi bizde
Ve bu halde cocuk yapmayin..bu durumlardaki birine sorunluluk arttikca sorun artar.bakmayin iyi aninda benim esimde bal gibidir...ama öfkede gözü hicbisey görmez ...cocuk zor iş ve tek basiniza zor idare edersknkz ikinci cocuk daha zor oluyor buyuk hep ilgi istiyor ve sizde pek tahammül kalmiyor..düzenli hi ilişkiye dogsun bekleyin2. çocuğu eşimde istiyor ben istemiyorum...
çünkü gücüm sabrım anca oğluma yetiyor gerçekten..
çok ilgili bir baba da değil (manevi anlamda)
oğlumun duygularıyla da oynuyor yani ona da saçma sapan sebeplerden sesini yükseltiyor korkutuyor
onun yıktılarını ben toparlamaya çalışıyorum...
eşimin ilaç değilde bence tam anlamıyla piskoloğa gitmesi gerek ilaçlar fayda etmedi bizde
Neye bu kadar öfkeli ya üç günlük dünyada?. Sakın 2. çocuk topuna girmeyin.kızlar bana bir yardım ediverin...
kafayı yiyeceğim resmenn..
eşimi aslında seviyorum ondan soğumak nefret etmek istemiyorum..
eşimde anksiyete bozukluğu var ilaçlı tedavi gördü ama ne fayda???
ilaçları bitti b12 ve d vitamin desteği alıyor fakat bastıramadığı öfkesi var...
herşeye heran sinirlenebilen ve anında pişman olan bir yapısı var..
maddi yönden her isteğimi karşılar arada ufak tefek süprizler yapar ama çok kırılıyorum...
her yeni gün ufakta olsa beni kırar ve ben bu duruma o kadar alıştım ki sallamıyorum ve Eşimden soğumaya başladım...
bazen ne diye çekiyorum ki diyorum bazen boşa gitsin demeye başladım ara sıra ölmesini bile istediğim zamanlar oldu...
konuşuyorum olmuyor piskoloğa git ilaçla nereye kadar diyorum olmuyor...
napıcam nasıl davranacağım bilmiyorum benide dengesizleştirdi bu durumlar....
herkes mi böyle evlilik bu mu oysa ben çok başka hayal etmiştim
Aslında daha farkli bi konu nasılki bagimlilar normal anda birdaha kullanmamaya söz verir ama kriz aninda hicbirseyi önemsemez hatirlaramaz ofke de bir çesit illet kimse sinanmasin gözünr hersey dev görünüyor insanin evet zaman gecince yine sakin ama o an ki nobette ettigi laflar yenilir yutulur olmuyor yani...hele yasi 30 u gecmis kisilerde davranis iyce oturmus oluyorİyi anında bir mum yak sakin sakin al karşına konuş, anlat.
Kafasının içi iyileşmeden, ilaçlarla iyileşemez bir insan.
Kendisi gayret etmeli inanmalı diye düşünüyorum.
Ben hastayıma sığınmamalı , hastayım ya ondan böyle dememeli.
Kendi kendini idare edip sakinleştirmeli.
Bunları konuşun eşiniz ile.
Sizi cok iyi anliyorum gercekten Allah yardımcıniz olsun ben yillarca dua ettim ve bizim şifamiz ilaçtaymis diyorum hersey vesile sonucta...terapi hatta hipnoz oldu eşim buyuk bi buhran gecirdi evli degildik o zaman...sonra biraz idare etti 1.2 yil ama sonra evlilik sorumluluk iş kaygisi askerlik vs hersey ust üste basa cikamaz oldu yani kucucuk seyler bile bizim gunlerimizi aliyor hep ayni konulari konusur dert eder olduk..yani terapistiyle telefondada devam etti ara ara doping gibi ama uzun vadede işe yaramadi tabi cok iyi doktorlar vardir bziim maddi gucumuz yok uzun terapilere...sonra pisikiyatriste gitti anlattigi şeylerin aslinda basit kökenli normal sorunlar oldugunu söyledi ve 20 mg bi ilac iciyor 4 senedir ..simdi daha insani bicok konuda tabiki şeker degil ama eskiye oranla diyorum ya 70 80 iyi
Ve bu halde cocuk yapmayin..bu durumlardaki birine sorunluluk arttikca sorun artar.bakmayin iyi aninda benim esimde bal gibidir...ama öfkede gözü hicbisey görmez ...cocuk zor iş ve tek basiniza zor idare edersknkz ikinci cocuk daha zor oluyor buyuk hep ilgi istiyor ve sizde pek tahammül kalmiyor..düzenli hi ilişkiye dogsun bekleyin
Neye bu kadar öfkeli ya üç günlük dünyada?. Sakın 2. çocuk topuna girmeyin.
Hiç tiroide bakıldı mı? Tiroid de aşır sinir yapar. Bir de kullandığı düzenli sakinleştiriciler yok mu?
Küçücük dozlar da yatıştırıcılar mucizevi etkiler yapabiliyor. Şahsen tanık oldum. İyi bir psikatriye gitsin.
İyi anında bir mum yak sakin sakin al karşına konuş, anlat.
Kafasının içi iyileşmeden, ilaçlarla iyileşemez bir insan.
Kendisi gayret etmeli inanmalı diye düşünüyorum.
Ben hastayıma sığınmamalı , hastayım ya ondan böyle dememeli.
Kendi kendini idare edip sakinleştirmeli.
Bunları konuşun eşiniz ile.
Eşin=ben.
Hiçbir farkımız yok gibi. Bende çok sinirli bir insanım. Doktor bana küçüklükten törpülenmesi gerektiğini şuan bireysel terapilerin biraz daha zor olacağını anlattı. Ne yapacağım bilemiyorum.
Aslında daha farkli bi konu nasılki bagimlilar normal anda birdaha kullanmamaya söz verir ama kriz aninda hicbirseyi önemsemez hatirlaramaz ofke de bir çesit illet kimse sinanmasin gözünr hersey dev görünüyor insanin evet zaman gecince yine sakin ama o an ki nobette ettigi laflar yenilir yutulur olmuyor yani...hele yasi 30 u gecmis kisilerde davranis iyce oturmus oluyor
Benim eşimde de öfke kontrol problemi var, doktora göndermek de imkansıza yakın. Aynen dediğiniz gibi yıktıklarını ben toparlamaya çalışıyorum. Özellikle oğlum çok hassas, birka defa babasının bağıracak olmasından koktuğunu ve küçücük kalbiyle bağırmasın diye onu idare etmeye calistigini farkettim, resmen için acıdı. Ama benim eşim normalde çocuklarına duskun ve ilgilidir. Yıkar, giydirir, yedirir, oyun oynar.ama maalesef bir öfke patlamasıyla butun bu yaptıklarının içine etmiş olur.
Size çok önemli tavsiyem olacak. Bırakın çocuk babasını o haliyle kabul etsin, arkasıni toplamaya çalışıp, çocuğunuzu hemen koruma altına almayın. Ben oğlumda bu hatayı çok yaptım. Eşime çocuğa bağırma diye üstüne bir de ben bağırıp öteki odaya geçerdim oğlumla. Oğlumu babasından korurmuş gibi. Oğlumu korumaya alarak babasıyla arasına duvarlar ördüm resmen. En büyük kötülüğü bi sekilde ben yapmış oldum. oğluma. Şimdi bir tane de kızım var, onda bu hataları hiç yapmadım. Kızım babasının bağırmalarını hiç takmıyor mesela, çok hayrandır babasina. Ben onu koruma altına almadigim için, bagirmayi sadece bagirma olarak algılıyor, onu korumalı gerektirecek korkunc bir olay olarak değil.
Sizin duygularınıza hiç değinmedim, çünkü biliyorum ki kendinizden çok çocuğunuz için endiseleniyorsunuzdur.
Bende boşanmayı çok düşündüm, ama eşimin iyi yonleri ağır bastı. insan kendini aşağılanmı, acız gibi hissediyor, karşısındaki bağırınca. Allah yardımcınız olsun demekten başka birşey gelmiyor elimden maalesef.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?