- 18 Mart 2016
- 16
- 11
- 38
- Konu Sahibi ReckLessFrog
-
- #1
Eşinizle daha önce flört döneminde bu sıkıntıları yaşadınız mı? Net tepki vermediğiniz için geçiştiriyor sizi.
Ailelerin tepkisinden korkuyorum açıkcası. Gidersem geri dönmem çünkü gidipte geri dönersem buna da alışacak. o zaman umudumu tamamen kaybedicem...Tartaklamaya kadar vardıysa, daha neyi bekliyorsunuz?
Yaptıklarının bir sonucu olmalı.
Hayatinda bir sey degismiyorsa, ne yaparsa yapsin her sey seyrinde gidiyorsa, adam dozu arttırarak devam eder.
Ikna edebilirseniz aile terapisti,
Yok gitmez derseniz,
Bir süre ayrı yaşayın, birbirinin hayatındaki yerinizi görün.
Yada boşanın.
Yaptım. Randevu bile aldı ama yok o gün bişey oluyor vazgeçiyor. Yakın akrabası psikolog en azından onunla görüş dedim, ailemizde ki problemleri mi bilsin dedi. Hastalarının problemlerini anlatmaz sanırım kimseye, etik değil. İnancım tükendiği için buraya konu açtım. Bi çok konu okudum , kimse düzelmemiş hepsinin sonu aynı. Ben zaten şeker hastasıyım hayatımı bu kadar yoğun stres ve gerginlikle heba etmek istemiyorum."ilk yıl böyle olur diyorlar" laflarını ciddiye alıp şiddeti normalleştirmeyin. Herkes evliliğinin ilk senesinde tartaklanmıyor. İlişkide şiddet varsa yolları ayırma taraftarıyım ama bir şeyleri düzeltebileceğinize dair inancınız devam ediyorsa, en azından eşinize şart koşun; şu zamana kadar tedaviye başladın başladın, başlamadın bu iş biter diye.
Ailelerin tepkisinden korkuyorum açıkcası. Gidersem geri dönmem çünkü gidipte geri dönersem buna da alışacak. o zaman umudumu tamamen kaybedicem...
Evden kesinlikle gitmez bunu da denedim . Ben de gidersem geri dönemem ve aileme sıkıntı çıkartır. Çok çaresiz hissediyorum. Tüm gün bana prensesmişim gibi davranan adam gidiyor yerine korkunç bi insan geliyor. Bi yerde okumuştum insanlar ebeveynlerini rol model alır ona göre eş seçermiş bilinçsizce. Babam demeye dilim varmıyor o yaratıktan artık hiç bi farkı kalmıyor gözümde her kavga da içim daha da soğuyor.Siz gitmeyin, ayrı yasamak demek kadının baba evine dönmesi demek değil.
O gitsin bir kaç hafta.
2-3 günde bir dışarıda görüşün.. sakin kafa ile konuşmaya çalışın sorunlarınızı.
Zaten dönmek ümidi ile gitmeyin.
Boşanmaya karar verdiğinizde gidin.
Ve dönmeyin de
Hakareti, şiddeti
Ruhunuz bir yere kadar kaldırır.
Biz de genelde o bağırdığında benim asla susmamam, ne derse aynısını ona söylemem yüzünden olayları büyütüyoruz. çünkü bana küfür ya da hakaret ettiğinde tahammül edemiyorum. Ben hayatım boyunca kimseden böyle bi davranış görmedim. Annemle birlikte kaldım, annemin ailesi yetiştirdi beni, o evden gelin çıktım. Bizim ailemizde böyle saygısızlıklar asla olmaz. O yüzden mi abartıyorum diye düşünüyordum eskiden ama hayır abartmıyorum. Kimse kimseye ne hakla olursa olsun saygısızlık edemez tartaklayamaz.Biz de eşimle ilk yıl çok kavga ettik. Bocaladığı bir dönemdi, günü çoğunlukla boştu ve maaşı yarı yarıya düşmüştü. Ama asla tartaklama olmadı. 6.5 yıldır evliyiz, çok şükürSadece bir kez eliyle itekledi, o da odadan çıkar mısın çok sinirliyim dediğinde inat etmiş çıkmamıştım. Bir nevi o çıkardı yani.
9 ay önce de işyerinde mobbing e uğramaya başladım. Bir süre sonra öfke kontrol problemi yaşamaya başlayınca tedavi görmeye başladım. Çok rahatım artık.bence ne yapın ne edin eşinizi ikna edin, bir uzman yardımı alsın. Bu arada şiddeti de asla normalleştirmeyin, tartaklamak da şiddet. Kendinize bu saygısızlığın yapılmasına müsade etmeyin.
Bu adamın düzelmeye niyeti yok gibi görünüyor. O sizin için çaba sarf etmiyorsa, siz niye bir arada kalmak için çaba sarf edesiniz? Değmez, yıprandığınızla kalırsınız.Yaptım. Randevu bile aldı ama yok o gün bişey oluyor vazgeçiyor. Yakın akrabası psikolog en azından onunla görüş dedim, ailemizde ki problemleri mi bilsin dedi. Hastalarının problemlerini anlatmaz sanırım kimseye, etik değil. İnancım tükendiği için buraya konu açtım. Bi çok konu okudum , kimse düzelmemiş hepsinin sonu aynı. Ben zaten şeker hastasıyım hayatımı bu kadar yoğun stres ve gerginlikle heba etmek istemiyorum.
Haklısın. Ne diyeyim. Açıkçası düzelen ben de görmedimYaptım. Randevu bile aldı ama yok o gün bişey oluyor vazgeçiyor. Yakın akrabası psikolog en azından onunla görüş dedim, ailemizde ki problemleri mi bilsin dedi. Hastalarının problemlerini anlatmaz sanırım kimseye, etik değil. İnancım tükendiği için buraya konu açtım. Bi çok konu okudum , kimse düzelmemiş hepsinin sonu aynı. Ben zaten şeker hastasıyım hayatımı bu kadar yoğun stres ve gerginlikle heba etmek istemiyorum.
Haklısın. Ne diyeyim. Açıkçası düzelen ben de görmedim
O kadar haklısınız ki...Bu adamın düzelmeye niyeti yok gibi görünüyor. O sizin için çaba sarf etmiyorsa, siz niye bir arada kalmak için çaba sarf edesiniz? Değmez, yıprandığınızla kalırsınız.
Ne mutlu size!Ben de evliliğimin ilk yilindayim. Kocam dovmuyor şükür.
Bence de ...Ne mutlu size!
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?