• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Öfkeden deliricem yardım lütfen

derin_elvinnn

Gülümse bitsin karanlık...
Kayıtlı Üye
6 Ekim 2016
660
959
103
slmlar arkadaşlar. Çok zor şeyler yaşadım hala hayat mücadeleme devam ediyorum. Aldatılma sonucu boşanma, ardından bir evlilik daha şiddet, mutsuzluk... o da su an bitme aşamasında dava açtım.
Yaşadıklarımdan o kadar dolmuşum ki artık...Tahammülsüz, sinirli bir insana dönüştüm. Öfkelendiğimde yatışamıyorum, yakıp yıkmak istiyorum herşeyi. Kendime zarar veriyorum biliyorum ama elimde değil. Psikiyatriste gittim ilaç verdi bir süre kullandım bir fayda görmedim bıraktım onu da. Biliyorum şükretmem, dua etmem lazım. Allahım affetsin. Ama gerçekten çıldırma noktasına geliyorum artık.
Bunu yaşayıp çözüm bulanınız var mı? Nolur birşeyler söyleyin.
 
Bence psikolojik yardım almayı bırakmayın. Hayatta her şey insanlar için ama hiç bir mutsuzluk sonsuza kadar sürmüyor. Düştüğünüz gibi kalkabilir ve hayatınızı en baştan en güzel şekliyle yeniden düzenleyip keyif ala ala yaşayabilirsiniz.
Kolaylıklar diliyorum.
 
Terapi almadım. Bulunduğum yerde düzgün ve güvenilir bir psikolog yok.il merkezine gitmem lazım, onda da işten izin alma ondan da önemlisi 2 küçük çocuğumun sorumluluğu. Fırsatım yok açıkçası, iş zamanları dışında yada haftasonu bir öfke terapisi almaya.
Çocuklarım da tüm zor süreçleri benimle birlikte yaşadılar. Çok hareketliler, düzgün bir aile ortamı yaşayamadılar, baba ilgisi, sevgisi, otoritesi görmediler. Esas onlar için çok üzülüyorum.
Tahammülsüz, sinirli bir anneyle yetişsinler istemiyorum. Her sabah söz veriyorum kendime bugün sakin olucam, neler yaşadım kurtuldum şükredicem. Ama bir bakıyorum yine aynı tepkileri veriyorum otomatik olarak.
Çocukluğum da travmalarla dolu. Sonrasında yanlış kişiler... İçimde yıllardır bastırılmış öfke şimdi patlıyor işte.
 
Terapi almadım. Bulunduğum yerde düzgün ve güvenilir bir psikolog yok.il merkezine gitmem lazım, onda da işten izin alma ondan da önemlisi 2 küçük çocuğumun sorumluluğu. Fırsatım yok açıkçası, iş zamanları dışında yada haftasonu bir öfke terapisi almaya.
Çocuklarım da tüm zor süreçleri benimle birlikte yaşadılar. Çok hareketliler, düzgün bir aile ortamı yaşayamadılar, baba ilgisi, sevgisi, otoritesi görmediler. Esas onlar için çok üzülüyorum.
Tahammülsüz, sinirli bir anneyle yetişsinler istemiyorum. Her sabah söz veriyorum kendime bugün sakin olucam, neler yaşadım kurtuldum şükredicem. Ama bir bakıyorum yine aynı tepkileri veriyorum otomatik olarak.
Çocukluğum da travmalarla dolu. Sonrasında yanlış kişiler... İçimde yıllardır bastırılmış öfke şimdi patlıyor işte.

İl merkezinde haftasonu da hizmet veren özel bir psikoloğa gitme şansınız yok mu? Bence önceliğiniz kendiniz olmalı çünkü sağlıklı bir iş hayatı ve iyi bir ebeveyn olabilmek için öncelikli olarak sizin toparlanmanız gerekiyor. Bazı durumlarla yalnız başınıza başa çıkamayabilirsiniz. Kendinize verdiğiniz sözleri tutamadığınızda kendinize kızmayın. Kolay şeyler yaşamamışsınız bu nedenle elinizde olmadan bu hale geliyor olmalısınız. Yardım almanız şart gibi duruyor.
 
Hayatta Her şey olabiliyor bu tek sizin başınıza gelen bir şey değil. sinirlendiğinizde derin nefes alıp içinizden 10 a kadar sayın sakinleşmeye çalışın. Öfke sadece size zarar verir.Lütfen önce kendinizi düşünün sonra da çocuklarınızı sinir hastası olursanız çocuklarınız kendilerini hayattan soyutlar etraf çakallarla dolu onlara yem olmasınlar
 
üzüldüm size.. en çokta iki çocuğunuza.. zaten baba sevgisi görmediler diyorsunuz bir de annesiz bırakmayın onları.. onlarında çocuklukları travmayla geçmesin,ilerde bu şekilde hatırlamasınlar hayatlarının en güzel dönemlerini. acil bir şekilde destek almanız gerekiyor. ne yapın edin vakit yaradıp bir uzmana danışın.. ilaç yerine terapi belki size iyi gelecektir.. bunları buraya yazdığınız gibi birileriyle konuşursanız profesyonelce , çocuklar ve sizin için daha iyi olacaktır.. tekrardan geçmiş olsun..
 
Tavsiyem, güvenilir paikologların kitaplarını alıp okumanızdır. Yakınınızda bir psikolog yoksa bunu yapın. Youtubedan videolarını izleyin. Elbette bir psikologla görüşmenin yerini tutmaz bunlar ama hiçbir şey yapmamaktan iyidir.
Bir de psikiyatristin verdiği ilaçları kendi kafanıza göre bırakırsanız sonrasında daha çok bunalıma sürükler sizi. O ilaçlara nasıl doz artırılarak başlanıyorsa, o ilaçların bırakılması da doz azaltma şeklinde olur.
 
2 çocuğunuzun hayata sağlıklı bir ruh ve bedenle devam etmeleri ve sizin gibi öfke kontrolü olmayan bir insana dönüşmemeleri için önce kendinize vakit ayırıp tedaviye başlamalısınız.
 
Terapi almadım. Bulunduğum yerde düzgün ve güvenilir bir psikolog yok.il merkezine gitmem lazım, onda da işten izin alma ondan da önemlisi 2 küçük çocuğumun sorumluluğu. Fırsatım yok açıkçası, iş zamanları dışında yada haftasonu bir öfke terapisi almaya.
Çocuklarım da tüm zor süreçleri benimle birlikte yaşadılar. Çok hareketliler, düzgün bir aile ortamı yaşayamadılar, baba ilgisi, sevgisi, otoritesi görmediler. Esas onlar için çok üzülüyorum.
Tahammülsüz, sinirli bir anneyle yetişsinler istemiyorum. Her sabah söz veriyorum kendime bugün sakin olucam, neler yaşadım kurtuldum şükredicem. Ama bir bakıyorum yine aynı tepkileri veriyorum otomatik olarak.
Çocukluğum da travmalarla dolu. Sonrasında yanlış kişiler... İçimde yıllardır bastırılmış öfke şimdi patlıyor işte.
kendini ve eskiyi affettt...ama gerçekten affettt...geriye bir sünger çek, bembeyaz bir sayfa aç...anı yaşa...birgün çocukların yuvadan ayrılcak...bugünlerini çoook özleyeceksin....geçmiş geçmişte kaldı değiştiremessin....gelecek belli değil, bugünü yaşa...kendin mutlu değilsen bile, çocuklarını mutlu etmek hedefin olsun...
 
slmlar arkadaşlar. Çok zor şeyler yaşadım hala hayat mücadeleme devam ediyorum. Aldatılma sonucu boşanma, ardından bir evlilik daha şiddet, mutsuzluk... o da su an bitme aşamasında dava açtım.
Yaşadıklarımdan o kadar dolmuşum ki artık...Tahammülsüz, sinirli bir insana dönüştüm. Öfkelendiğimde yatışamıyorum, yakıp yıkmak istiyorum herşeyi. Kendime zarar veriyorum biliyorum ama elimde değil. Psikiyatriste gittim ilaç verdi bir süre kullandım bir fayda görmedim bıraktım onu da. Biliyorum şükretmem, dua etmem lazım. Allahım affetsin. Ama gerçekten çıldırma noktasına geliyorum artık.
Bunu yaşayıp çözüm bulanınız var mı? Nolur birşeyler söyleyin.
bakış açını değiştirmediğin sürece ilaçlar sadece uyuşturur...
 
Back
X