- 20 Ağustos 2015
- 460
- 388
- 33
- Konu Sahibi misslola35
- #1
İyi geceler kk
Buraya o kadar çok başlık açıyorum ki inanın bende bıktım sizi dertlerimle boğmaktan.
Fakat bu konuda çok yorumunuza ihtiyacım var.
Zor zamanlar geçiriyorum. Aşk hayat desen zaten bitik,değer verdiğim birinin sağlık sorunları,ev taşıma telaşı derken kendimi burada bulmak alışkanlık haline geldi. Bu seferki problemim babamla.
Babamla aramız birkaç aydır hiç iyi değil. Arada telefon görüşmelerimiz oluyor elbette ama bu 15-20 günde bir.
Daha önce konusunu açmıştım neden böyle olduğuna dair fakat üstünden epey zaman geçti.Anlayacağınız üzere anne-baba ayrı ve babamla da aram bazı nedenlerden açıldı.
Açıkçası aramakta hiç içimden gelmiyor eskisi gibi,çünkü ben artık babama verdiğim değeri ispatlamaya çalışmaktan yoruldum,kendisinin benim elimi tutmasını beklerken ben kendi elini tutmaya çalışmaktan yoruldum. Kendi aramızdaki bağı koparmamak için çabalarken kendi tarafındaki ailesi bir hiç yüzünden babamla bu hale,kopma noktasına gelmek... 23 yaşına girecek kızına hala çocuk gibi ya annen ya ben diyebilmekten bıkmayıp,kızım ben senin ne olursa olsun yanındayım diyememesi...
Çok öfkeliyim,çok kırgınım,çok üzgünüm..
Ama öfkemi içimde yaşamaktan da yoruldum artık,iki defa konuştum,patladım ona. Ben hayatta babama diyemeyeceğim şeyleri o anlarda söyledim birkaç gün sonra aynı tas aynı hamam...
Çok seviyorum babamı ama kendisi bunu ya anlamak istemiyor ya da başkaları yüzünden anlamamazlıktan geliyor.
Ama artık patlamak üzereyim. Sakin konuşulsa eski mevzular açılacak,ben yine her diyeceğimden vazgeçeceğim.Patlarsam öfkeden zaten aramız iyi değilken tamamen koparız diye korkuyorum.
Ne yapmalıyım?
Buraya o kadar çok başlık açıyorum ki inanın bende bıktım sizi dertlerimle boğmaktan.
Fakat bu konuda çok yorumunuza ihtiyacım var.
Zor zamanlar geçiriyorum. Aşk hayat desen zaten bitik,değer verdiğim birinin sağlık sorunları,ev taşıma telaşı derken kendimi burada bulmak alışkanlık haline geldi. Bu seferki problemim babamla.
Babamla aramız birkaç aydır hiç iyi değil. Arada telefon görüşmelerimiz oluyor elbette ama bu 15-20 günde bir.
Daha önce konusunu açmıştım neden böyle olduğuna dair fakat üstünden epey zaman geçti.Anlayacağınız üzere anne-baba ayrı ve babamla da aram bazı nedenlerden açıldı.
Açıkçası aramakta hiç içimden gelmiyor eskisi gibi,çünkü ben artık babama verdiğim değeri ispatlamaya çalışmaktan yoruldum,kendisinin benim elimi tutmasını beklerken ben kendi elini tutmaya çalışmaktan yoruldum. Kendi aramızdaki bağı koparmamak için çabalarken kendi tarafındaki ailesi bir hiç yüzünden babamla bu hale,kopma noktasına gelmek... 23 yaşına girecek kızına hala çocuk gibi ya annen ya ben diyebilmekten bıkmayıp,kızım ben senin ne olursa olsun yanındayım diyememesi...
Çok öfkeliyim,çok kırgınım,çok üzgünüm..
Ama öfkemi içimde yaşamaktan da yoruldum artık,iki defa konuştum,patladım ona. Ben hayatta babama diyemeyeceğim şeyleri o anlarda söyledim birkaç gün sonra aynı tas aynı hamam...
Çok seviyorum babamı ama kendisi bunu ya anlamak istemiyor ya da başkaları yüzünden anlamamazlıktan geliyor.
Ama artık patlamak üzereyim. Sakin konuşulsa eski mevzular açılacak,ben yine her diyeceğimden vazgeçeceğim.Patlarsam öfkeden zaten aramız iyi değilken tamamen koparız diye korkuyorum.
Ne yapmalıyım?
