- 20 Ekim 2021
- 1.207
- 1.664
- 63
- Konu Sahibi LeucotheaThemis
-
- #1
Patalojik değil patolojikkızlar merhaba. son günlerde ciddi bir öfke kontrol problemi yaşıyorum. yani nasıl desem en ufak bir şeye tahammül edemiyorum. kedim mutfak tezgahına çıkıyor onu orda görünce gözüm dönüyor. ya da eşim bana bir şey söylerken gözünü deviriyor sinirlerim tepeme çıkıyor. kaşımda aşağı doğru duran kıla bile tahammülüm yok. sürekli her şeye bağırıp sonra niye bu kadar bağırdım diye üzülüp ağlama krizine giriyorum. kan değerlerim normal yani patalojik bir sıkıntım yok bunu tetikleyen tiroid ya da şeker hastalığı gibi. Sadece daha önce de yazmıştım covid kaynaklı endişelerim var. bir de bu dönem eğitim hayatımdaki son düzlükteyim. önümüzdeki haftalarda umarım artık üniversite öğrencisi olmaktan kurtulup diplomamı elime alacağım. ama öfke krizlerim yüzünden oturup ders de çalışamıyorum. köşeye sıkışmış gibiyim ve kendimi köşeye sıkıştıran da benim. kafamın içi oldukça karışık umarım anlattıklarım anlaşılabilir olmuştur. yaşayan ve aşabilenler var mı? (psikolog ya da psikiyatrist desteği almam gerektiğini biliyorum ama şu an özel kliniğe maddi durumum el vermiyor, devlette de çözüm alabileceğimi düşünmüyorum)
ayyy ülke olarak çağ mı atladık?? -de, -da -ki bunları halletik yanlız,yalnış yazanları toparladık da, günlük hayatta çok çok az kullanımı olan bir kelimedeki tek bir harf hatası için duyar yedimPatalojik değil patolojik
Kelimeyi doğru yazalım lütfen
Şimdi de buna sinirlenip ağlamayın tabi de
alttaki arkadaş devleti niçin istemediğimi açıklamış aslındaDestek için maddiyat yok
Devlette istemiyorsunuz
Peki ne diyelim size
Bol yürüyüş yapın nefes kontrolleri yapın dikkatinizi başka bir şeye verin
Sakin müzikler dinleyin
Bitki çayları için
Benden bu kadar
teşekkür ederimhepsi aynı mıdır bilmiyorum ama devlet hastanesine gitmiştim ilacı verip yolluyorlar ya da bana öyle denk gelmişti. her neyse şuan illa bişey olmasına gerek yok belli bir dolmuşluk vardır içinizde kendinizi telkin edin sizi rahatlatacak şeyler yapın. öfke de sevinmek kadar doğal ve insani bir duygu çok aşırıya kaçmadıkça.
sorunun kaynağını biliyorum sanırım şu anda sadece sabretmem ve şükretmem gerekiyor. arkadaşlarım da var ama özellikle son günlerde görüşmelerimizi azalttık çünkü temaslı olan, hasta olan ya da benim gibi tedirgin olan çok arkadaş grubumda. işte öfkeyle kalkıp zararla oturmamak için kendimi nasıl yönlendirebilirim o noktada tıkandım. çünkü bastıramıyorum, çığ gibi oluyor bir anda. çoğunlukla bulunduğum ortamdan uzaklaşıyorum kalp kırmamak içinYa eşinizden ya ailenizden gerekli ilgiyi sevgiyi ya da şefkati göremediğiniz için sinirlisinizdir. Ya da maddi imkandan mütevellit yapmak istediklerinizi almak istediklerinizi alamıyorsunuzdur. Buda öfke olarak ortaya cikiyordur. Nedenini bulup o durumu çözmeye çalış öfken azalır.cevre edin arkadaş edin biraz nefes al..öfkeyle kalkan herzaman zararla oturur sakin unutma.
Devlete gitsen özele de yine ilaç vericekalttaki arkadaş devleti niçin istemediğimi açıklamış aslında
teşekkür ederim
Evet arkadaşım gidiyordu ve doktorun sadece dinleyip ilaç verip gönderdiğini söylemişti o yüzden ben de gitmek istemiyorum devlete. İki yıl önce özele gitmiştim doktoru da çok sevmiştim çok iyi gelmişti bana, şu an zaman zaman anksiyetem artınca eşim gidelim diyor ama mümkün değil. O zaman bile pahalıydı şimdi soramıyorum ne kadar diye. Maalesef lükse giriyor psikolojik tedavi ülkemizde. Ama özellerin de hepsi aynı ücret değil tabi ki uygunları mevcut, eğer gitmekten başka çareniz kalmazsa araştırabilirsiniz.kızlar merhaba. son günlerde ciddi bir öfke kontrol problemi yaşıyorum. yani nasıl desem en ufak bir şeye tahammül edemiyorum. kedim mutfak tezgahına çıkıyor onu orda görünce gözüm dönüyor. ya da eşim bana bir şey söylerken gözünü deviriyor sinirlerim tepeme çıkıyor. kaşımda aşağı doğru duran kıla bile tahammülüm yok. sürekli her şeye bağırıp sonra niye bu kadar bağırdım diye üzülüp ağlama krizine giriyorum. kan değerlerim normal yani patalojik bir sıkıntım yok bunu tetikleyen tiroid ya da şeker hastalığı gibi. Sadece daha önce de yazmıştım covid kaynaklı endişelerim var. bir de bu dönem eğitim hayatımdaki son düzlükteyim. önümüzdeki haftalarda umarım artık üniversite öğrencisi olmaktan kurtulup diplomamı elime alacağım. ama öfke krizlerim yüzünden oturup ders de çalışamıyorum. köşeye sıkışmış gibiyim ve kendimi köşeye sıkıştıran da benim. kafamın içi oldukça karışık umarım anlattıklarım anlaşılabilir olmuştur. yaşayan ve aşabilenler var mı? (psikolog ya da psikiyatrist desteği almam gerektiğini biliyorum ama şu an özel kliniğe maddi durumum el vermiyor, devlette de çözüm alabileceğimi düşünmüyorum)
yıllar önce üniversite sınavına hazırlanırken gitmiştim devlete, farklı sıkıntılarım vardı ama anlatmama bile müsaade etmeden "17 yaşındasın sınava hazırlanıyorsun ne olduğu belli işte al iç bunları" diyip göndermişti sonuç olarak ilaçlar o kadar uyuşturdu ki beni sadece uyur oldum. Devletteki drların iş yükü çok fazla ve önem sırasına göre sınıflandırmak zorunda kalıyorlar istemeseler de ve benim durumum, bir intihar tehlikesi ya da kamuya zarar verme boyutunda olmadığı için mesai harcayamayacak, yani sorunumu istese de çözemeyecek biliyorum. bu da kesinlikle hekimin suçu değil. üstlerindeki yük çok fazla olduğu için böyle yapmaya mecbur kalıyorlar. ÖZel psikoloğa gitmem ise en iyi ihtimalle seans başı 300-400 tl haftada bir seans desek başlangıç için aylık 1200 tl gözden çıkarmak gerekiyor.Devlete gitsen özele de yine ilaç vericek
Ha özel konusucak belki seanslar önericek
Bunun içinse evet maddiyat şart
Bende devlete gittiğim de evet ilaç verdi bir ay sonra gel dedi ilaçların etkisi varsa sizde devam diyor yoksa bi üst ilaç veriyor yada gramajı artırıyor
Bu biraz da kendinizle ilgili kendinizi nasıl hissettiginzle ilgili ilaç doktor takipleri
Bazen ilacı yüklüyorlar bu konuda haklisiniz fakat her dakika gergin sinirli olup kendinizi daha çok yipraymaktan daha iyi destek almak
Son zaman da daha arttı özel aynen doğrusun maddiyat gerekyıllar önce üniversite sınavına hazırlanırken gitmiştim devlete, farklı sıkıntılarım vardı ama anlatmama bile müsaade etmeden "17 yaşındasın sınava hazırlanıyorsun ne olduğu belli işte al iç bunları" diyip göndermişti sonuç olarak ilaçlar o kadar uyuşturdu ki beni sadece uyur oldum. Devletteki drların iş yükü çok fazla ve önem sırasına göre sınıflandırmak zorunda kalıyorlar istemeseler de ve benim durumum, bir intihar tehlikesi ya da kamuya zarar verme boyutunda olmadığı için mesai harcayamayacak, yani sorunumu istese de çözemeyecek biliyorum. bu da kesinlikle hekimin suçu değil. üstlerindeki yük çok fazla olduğu için böyle yapmaya mecbur kalıyorlar. ÖZel psikoloğa gitmem ise en iyi ihtimalle seans başı 300-400 tl haftada bir seans desek başlangıç için aylık 1200 tl gözden çıkarmak gerekiyor.
Aynen bunlar benim önerim mesela havalar soğuk dışarı çıkamıyorsan balkona çik pencereni ac havaya doğru nefes al ver oksijen yükle kendineşimdilik dikkat edeceklerim bunlar
- açık havada bol yürüyüş
- daha fazla nefes egzersizi
- sakinleştirici bitki çayları(papatya, melisa vb gibi)
- tv ve haber yayınlarından uzak kalmak...
işte sinirlenip sonra da ağlamam bu yüzden, bu kadar önemli olmayan bir şey için böyle bir tepki verdiğim için utanıyorum. pişmanlık yaşıyorum. Şu sıralar ciddi olarak stresli bir dönemdeyim, gelecek kaygısı da bir yandan, genelde ben herkesi sakinleştiren ara bulan ortalığı yatıştıran insanımdır, son 1 haftadır ise saatli bombaya döndüm. en bilinen nefes egzersizini uygulamak konusunda kendimi daha çok zorlayacağım. hani "sizi sinirlendiren bir olay olduğunda tepki vermeden önce derin bir nefes alın ve içinizden 10'a kadar sayın" şeklinde olan. bu egzersizi yapabilecek kadar odaklanırsam büyük aşama kaydederim diye düşünüyorum.son günlerde dediğiniz için normal yapınızın bu olmadığını düşünerek cevap veriyorum
bazı zamanlar insan böyle her şeye öfkelenebiliyor, duygu durumu devamlı değişebiliyor. eğer neden böyle olduğunuzu biliyorsanız (stres, yaşadığınız üzüntü vs) öncelikle sorunu çözmeye çalışmakla başlayın. hiçbir şey yokken böyle olduysanız da davranışlarınızda rahatsız olduğunuz yerleri kafanıza kazıyın. her yaptığınızda yaşadığınız durumun bu kadar tepki verilmeyecek bir şey olduğunu görürseniz, daha sonrasında daha sakin davranacağınızı düşünüyorum. ben yapı olarak sinirli bir insanım, eşim de oldukça rahattır. onun tepki vermediği şeylere de sinirlendiğimi görünce, kendimi gözlemleyince bende daha rahat bir insan oldumyine sinirleniyorum ama bakıyorum hayatım için ne kadar önemli.. kendimi strese sokmaya değecek bir şey mi? (örneğin kedinin tezgaha çıkması.. -indirirsin iner) bu kadar..
evet psikolojik destek önemli fakat bazı konularda olmasa da oluyor. insanın kendinde bir şeylerin farkına varması, bazen verdiği tepkileri değiştiriyor.
izmir'de yaşıyorum bir süre daha aşamazsam, üniversite hastanesine şans vereceğim en azından. çok çok teşekkür ederimSon zaman da daha arttı özel aynen doğrusun maddiyat gerek
Nerde yaşıyorsunuz bilmiyorum ama devlete bağlı ruh ve akıl hastalıkları hastaneleri var
Bağımlıların ve diğer psikolojik bütün sorunlara bakıyorlar hastane ismi biraz daha sıkıntılı hastalar için olsa bile genel psikolojik hastalıklara bakıyorlar belki orası yardımcı olur
Bu geldi aklıma
Geçmiş olsun inşallah düzelirsinizizmir'de yaşıyorum bir süre daha aşamazsam, üniversite hastanesine şans vereceğim en azından. çok çok teşekkür ederim
inanın normal hayatınızda sinirli bir insan olmamanız bunu daha kolay aşmanıza yardımcı olur. şu an stresli bir dönemde olduğunuz için her şey gözünüze batıyor muhtemelen.. eğer kendiniz bu durumu uzun süre aşamazsanız, devlette olsa pskiyatriste gidebilirsiniz. bu zamanı sağlıklı atlatmanız için hafif bir antidepresan verir zaten.. ama kendinizin farkındasınız, her insanın zaman zaman böyle duygu durumu değişikliği yaşadığını bilin ve kendinize izin verin. sürekli neden böyleyim diye paniklemekte daha fazla bu durumun artmasını tetikleyebilir.işte sinirlenip sonra da ağlamam bu yüzden, bu kadar önemli olmayan bir şey için böyle bir tepki verdiğim için utanıyorum. pişmanlık yaşıyorum. Şu sıralar ciddi olarak stresli bir dönemdeyim, gelecek kaygısı da bir yandan, genelde ben herkesi sakinleştiren ara bulan ortalığı yatıştıran insanımdır, son 1 haftadır ise saatli bombaya döndüm. en bilinen nefes egzersizini uygulamak konusunda kendimi daha çok zorlayacağım. hani "sizi sinirlendiren bir olay olduğunda tepki vermeden önce derin bir nefes alın ve içinizden 10'a kadar sayın" şeklinde olan. bu egzersizi yapabilecek kadar odaklanırsam büyük aşama kaydederim diye düşünüyorum.
umarımm, çok teşekkür ederim tekrar. çevremdekiler benim kadar rahatsız değillerdir belki ama ben çok üzüldüm böyle davranmama. sebepsiz yere günaha sokuyorum kendimi, kalp kırıyorum ve bunu durdurmam gerek. bu yüzden yazdım zatenGeçmiş olsun inşallah düzelirsiniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?