Oğlum anaokuluna başladıktan sonra değişti.

marcheline

Guru
Kayıtlı Üye
14 Şubat 2011
130
19
298
İstanbul
Hepinize iyi akşamlar arkadaşlar. Benim 3 yaşında bir oğlum var bu sene anaokuluna başladı. Sabah 9 dan 3 e kadar devam ediyor (3 e kadar durduğu 2 haftadır hiç olmadı hep 1-2 saat erken alıyorum). Fakat oğlum okula başladıktan sonra bana olan ilgisi fazlasıyla arttı. Eskiden anneannesine babaannesine sorunsuz bırakırken hatta kendi gitmek isterken şu an bir markete gitmem bile sorun halini almış durumda. Çocuğu okula başladıktan sonra böyle sorunlar yaşayan var mı aranızda bu süreci nasıl daha kolay atlatabiliriz? Herkese şimdiden teşekkürler.
 
Gececektir. Normal olarak ozluyor seni bence. Benim kizim ucuncu sinifta olmasina ragmen cok ozluyor beni.
 
ayy özlüyordur ondan
anane, babaanne ayrı tabii
şimdi hiç bilmediği ilk kez gördüğü ve ilginin çok dağınık olduğu bir ortamda
sizin sevginizi özlüyordur :))
 
Benimki evin içinde ayrılmıyor kuyrugumdan..ayni sekilde anaokuluna basladi ve korkulari var..Ayrica cok özlüyorum diyor her okuldan geliste bi sarılıyor bi opuyor ki anlatamam.
 
Zaten çocuk uzun saatler evden ve sizden ayrı tabii istemez anneanne babaanne

Markete de birlikte gidin kar kış yok ya dışarıda

Okula alışıyor şimdi okul dışında olan zamanın her dakikasını sizinle geçirmek istemesi olağan
 
Market sadece bir örnekti, tabi ki okuldan arta kalan zamanda onunla birlikte ve kaliteli şekilde zaman geçirmeye özen gösteriyorum. Ama bazen onu götüremeyeceğim durumlar da oluyor ve böyle durumları eskiden çok rahat halledebiliyorken şimdi kendini yerden yere atmalara kadar geldi iş. Umarım geçidir bu durumlar okula adaptasyonuyla beraber son bulur. Teşekkürler cevabınız için.
 
Benimki yarim gun gittiği halde servisten iner inmez kucagima atliyor ve aksam yatana kadar ten temasini kesmiyor. Okulda da agliyor annemi ozledim diye.
 
Tamamen aynı durumdayız

Benimki buyuk de sayilir 4.5 yasinda...
Okul psikologuyla surekli irtibat halindeyim. Surekli gozlemleyip rapor veriyorlar bana.
Okula da cok isteyerek basladi, okulunu, ogretmenini, arkadaslarini cok seviyor, anlata anlata bitiremiyor ama bu annemi ozledim krizleri bitmiyor. Her sabah gitmicem diye tepiniyor, orda oynuyormus mutluymus derslere katiliyormus ama arada annemi ozledim diye agliyormus.
Ekimde tam gune gecirecektim ama erteledim simdilik, bu ay da yarim gun devam edecek.
 
Kardesimde yasamistik beni bile sahipleniyordu aramizda 8 yas var hep ben baktim ama sonradan alisti sabretmelisiniz.
 

Kızım 4 yaşında iken haftada 3 yarım gün gitmeye başladı..

önceleri heves merak derken sorunsuz gitti sonra inanılmaz derecede ayrilamama başladı..

tam 1 ay okula ağlayarak girdi.. okuldan almayi bile düşündüm..

Babası ile markete gitmeyi bile reddetti.. okul kapısı aglamalari ev kapisinda da oldu.. ayrılma konusu büyüdü sürekli..

hep okula niye gittiğini anlatmaya çalıştım.. "Anne ise gidiyor sen okula" diyordu öğretmeni bile.. bence bu küçük çocuğa iyi gelmiyor.. isim olduğu için değil okul sana güzel şeyler öğretecek bu yüzden gidiyorsun u vurguladım hep.. yasitlarin ile olman icin..

okula bırakmak kelimesi bile rahatsız edici.. bırakmak.. kullanmamaya çalışıyorum bu kelimeyi..

Kendiliğinden geçti bizde.. ben hep okula gitmesinin sebeplerini anlattim.. mecburiyet gibi hissettirmeden.. okula girerken cantamin fermuarini koparıp verdigimi bilirim:) onu almaya geldiğimde bana geri vermeyi unutmazsa bi sürprizim olacağını ekleyip :)

Geçici bir süreç.. kızım hep beni ozledigini ve cok sevdiğini kanitlamaya çalışıyordu okulu kotuleyip.. beni terketmedigini anlatmaya çalışıyordu aşırı ilgisi ile.. Çünkü ben de aynısını yapıyordum.. bizden etkileniyorlar.. okulu Sevin o da sever sizi terketmiyor siz de onu.. şüphesi azalacak zamanla geçecek bu halleri..
 
Özlüyordur çocuk, ne yapsın, erken yaşta sosyal ortama girmeyi destekliyorum ama düşünsenize süt kuzusu o aslında daha

Benim de ablamın kızı önceden bize gelmek için can atardı. Tabii kimseyi görmüyordu, bizi görünce değişiklik oluyordu çocuğa, bizim de çocuğumuz yok çok seviyoruz ilgileniyoruz. Hafta içi iş çıkışımda sırf onun arayıp "teyze özledim ne zaman geliceksin" demesine kıyamaz istanbulun bir ucundan bir ucuna giderdim, 1-2 saat geçirirdik beraber, dünyalar onun olurdu.
Okula bir başladı, gitsem de yüzüme bakmıyordu, çünkü annesinin kucağından inmiyor başka kimseye sıra gelmiyordu. Tabii zaman ilerledikçe geçti. Yine can ciğer kuzu sarması olduk
 
Kesinlikle aynı durumdayız. Ben de geçtiğimiz hafta çarşamba günü tamam artık alacağım okuldan yeter diye bir hışım gittim çünkü sabah kalktığından okula gidene kadar ful ağladı. Öğretmenleriyle konuşmaya gittiğimde camdan şöyle bir baktım gayet neşeli mutlu arkadaşlarıyla oyun oynuyor. Vazgeçtim o an konuşmaktan Çünkü görüyorum ki genel olarak iyi vakit geçiriyor. Okul psikoloğu da bu kanıda. Ama bu sabah ağlamaları beni çok yıprattı.
 
Aynen ben de okuldan almayı düşündüm. Ama okula almak için hep biraz erken gidiyorum bakıyorum camdan gayet güzel oynuyor arkadaşlarıyla bir problem Yok gibi. Ne yapacağımı ben de tamamen şaşırmış durumdayım.
 
Ne kadar zaman geçti normale dönene kadar :)
 

Başka bir sorun yok ise ben nihai kararimi almamaktan yana kullandım.. o dönem beynim yandı düşünmekten.. ama 4 yaşını geçmişti hiç arkadaşı yoktu ve onun için uzun vadede iyi olacağına inandım.. şu an çok mutlu okulda.. erken almaya gidince kızıyor yarım kaldı oyunum diye :)

Size birsey kanitlamaya çalışıyor.. anladiginizi anlayınca bırakacak..
Hep güleryüzlü olumlu sakin kalın..
Ben hikaye anlatıyorum okul yolunda tam kapıda yarım kalıyor çıkışta devamı diyorum.. bağ kurun sürekli.. çok özlüyorum seni çıkışta parka gidelim mi gibi..
 
özlüyordur sonuçta önceden anneanne babaanne de olsa yabancı insanlar değildi
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…