Herkese merhaba ben senelerdir bu siteyi çok severek takip ediyorum ama birgün benimde derdimi yazacağım aklımın ucundan geçmezdi. 3,5 yaşında bir oğlum var çok erken konuşmaya başlamıştı fakat 33 aylıkken birden bir sabah uyandı ve kelimeleri takılarak konuşmaya başladı. 10 aydır bu problem devam ediyor hergün ağlayarak geçiyor o kadar üzgünüm ki bunu sadece aynı durumu yaşayan anneler anlar çocuğum konuşurken ben kahroluyorum gecem gündüze karıştı buarada terapist e başladık biraz faydası oldu ama çok korkuyorum kalıcı olmasından bu olayı yaşayan tecrübeli annelerden yardım bekliyorum..
Onunla, cocugunuzla konuştunuz mu?
Bir kabus filan mi görmüştü...
Korkulu bir cizgi film filan mi izledi...
Veya cevrenizde (sokak, kreş, anneanne-babaanne evleri) korktugu bir olaya mi tanık olmustu...
Evde bir ebeveyn kavgasi vb. mi duydu...
Bunlara benzer bir stres, travma söz konusu mu, degil mi?
Travmatik bir durum yasanmadiysa gelişiminden olabilir.
Her cocukta kesin yaşanır diye bir kural yok ama;
4 yaşında beyin gelisimi hızlı olur, dil, beynin hızına yetişemez ve kekelemeye sebep olur.
Belki sebebi budur.
Terapist söylemiştir mutlaka ama tekrar etmekte fayda var:
-Evde yavas da olsa konusup kendini ifade etmesine izin verin. Siz onun yerine kelimeleri tamamlamaya uğraşmayın, kendisinin konusmasi icin cesaretlendirin. -Kelimesini cumlesini bitirmesini sabirla bekleyin.
-Konuşmasını beklerken yüzüne aciyarak üzülerek bakmayin. Aksine normal konusuyormus gibi güleç olun.
-Aile, kardes, komsu, akraba, arkadas üyelerinden kimsenin cocugunuzla alay etmesine izin vermeyin. Böyle bir durum oluşursa cocugunuzu savunun. Oluşmaması icin önceden cocugun durumuyla bilgi verebilirsiniz çocuğa duyurmadan.
-Tekerleme, ayna karsisinda konusma, şarkı gibi etkinlikleri beraber oyun havasinda yapin.
Diger yöntemleri terapist size aktaracaktir.
İyilikler dilerim.
suan 9 yasina girecek iste 6 yil gecmis aradan
