Siz dram yapmazsınız
Bende sehirdışında okudum .Aynı zorluklardan gectim.Benim annemde o donem benim icin endiselendi.Simdi bende diger taraftayım, annenize sorsak mesela illaki oda ilk zaman endişe etmiştir.Kolay değilmiş bende simdi tecrübe ediyorum.Hem onun adina seviniyorum ,büyüdüğünü kendi kanatlarıyla uçacağını düşünüp gurur duyuyorum.Hemde yalnız kalacak cok zorlanır mı, başına birşey gelir mi diye endişeleniyorum.Anneliğin gelişim süreci hiç bitmiyormuş.
Korkum aç kalması değildi aslında da işte.Ev tuttuğu yerdeki tüm yemek yerlerini restoranları aratmış bulmuş bugün bana gösteriyodu mesela
Bir ütüde takıldı onada hızlandırılmış kurs vereceğim bakalım haftasonu
Annem vicdansizin tekiydi umurunda bile olmadı, evden gitmemiz onun işine geliyordu, herneyse, benim de var iki çocuğum, anlamadan konuşuyor değilim, desteklemekten başka yapacağımız birşey yok, sağlıklı olan güçlü bireyler olabilmeleri için sorumluluk almaları şart
Üzüldüm herkes anne olamıyor demekki.Ama eminim siz güzel bir annesiniz.Dünyanın kanunu bu hazırlayacağız ve uçmalarını izleyecegiz.Ama ilk uçuştaki ,o kalp çarpıntısıda anneliğe dair
Herkes sizin kadar rahat olamayabilir, bakması gereken hastası olup dışarı ciktiginda dahi süreyle yarışan insanlarda var.Bende biliyorum vize yok ama işte amalar varSadece baska bir şehre gidiyor hic bilmedigi yer dediginiz sadece baska bir sehir. 1 hafta gezse etrafini tanır. Neyini bilmesi gerekiyor ki oldugunuz şehirde sistem neyse aşagi yukari gittigi sehirde de benzerdir herhalde.
Bir sey olursa yanina atlar gidersiniz baska sehre gitmek icin vize lazim degil.
Rahat derken neyi kastediyorsunuz, çocuğunu başka şehre hatta başka ülkeye gönderen anneleri rahat mı buluyorsunuz?
Hem de nasıl var ya gümbür gümbür geliyor . Oğlunu hep bebek görme sendromu yaşayanlardan üfff hiç çekilmez
Hicbirsey bilmez diye bir söylemim yok.Karnını doyuracak kadar aparatif şeyler elbetteki yapabilir.Benim endisem ac kalmasina yönelik degil internet var adım başı yemek yerleri mevcut.Benim.endişem 22 yaşında ama cok sosyal bir cocuk degil.Disari hayati cok yok.Öyle cok gezeyim tozayim demez.Kiz arkadasiyla gezer, bir kac arkadasiyla mac falan yaparlar o kadar.Ben evimi seviyorum burda dinleniyorum der hep.Evdede odasina kapanmaz ,bizimle takılir salonda ,sohbeti sever yalnızlığı cok sevmez.Okul gezileri dediginiz bir iki günlük şeyler.Onlarla tek yaşama gecmek kiyaslanacak şeyler degil.Bu karaktetinden dolayı zorlanacağını düsündügümden endişem.Kendininde tedirginligini görüyorum.Denemeden bilmezsin deyip destek olmaya çalışıyorum.Umarım anlatabilmişimdir.
ben 18 yasinda okul için 4 sene ayrildim, hayatimin en guzel yillrindan birkaciydi :) esim de 16 yasinda cikmis, çıkış o çıkış. o da hayatindan cok mutluymus.Siz dram yapmazsınız
Hayır şartlardan bahsediyorum.Sehir dısı ne var gidersin diyorsunuz ya.Herkes hemen gidemeyebilir şartlar elvermeyebilir diyorum.Sizin engeliniz yoktur gitmek için benim vardır diyorum.
Kolayı var çekmeyin
Çocuk diyorsunuz çocuk değil, 22 yaşında yetişkin bir adam. Bugün istese kendi çocuğu olur. Evet annesisiniz siz doğurdunuz ama bırakın da kendi başına uçabilsin. Engelli birey veya hasta mı bakıyorsunuz, bu yüzden mi dışarı çıkınca zamanla yarışıyorum yazıyorsunuz? Oğlunuza sorsak ben güle oynaya gidiyorum keşke annem benim için üzülmese der. Yaparsın başarırsın oğlum, kendi ayakların üstünde duracağına eminim... sizden bunları duymak ister. Oralarda bir başına ne yapar ne yer içersin, başına bir iş gelir mi... bunları değil.
Gitmesine engel olmuyorum zaten deneyecek ve öğreneceksin diyorum ama bu içten üzülmeme engel değil.Burada yazdığım endişeleri sizinle paylaştım onunla değil.
