oğlum ve eşim..

Eskiden babalar çok çok daha sert ve otoriter, çocuklar ise cok daha tetbiyeli ve saygiliydi. Simdi ise baba bisey yaptimi anne hemen parliyor, neymis dayanamiyormus! Yorumlarda ayri bir hezeyan, sanki adam cocugu kirbacliyor! Eger siz ve yorumlardaki hanimlar hakli olsa bugun genclik bu derece batakta olmazdi. Saygi yok hurmet yok terbiye yok.
Karismayin ikisinin arasina, babasinin durusunu sarsmayin. Tayinimi isterim falan bu sacmaliga deginmiyorum bile
 
Ben hala telefondaki oyunun silinmesine takıldım. Neden silindi anlamış değilim. Bence ortada anlatmadığınız bazı şeyler var.
Konuya gelince eşiniz sert çıkmış, tehdit etmiş falan filan. Ses yükseltmeye karşıyım ama bende olsam telefonu kırmak yerine elinden alır ve bir müddet de çocuğuma telefon, oyun falan almazdım.

Gene söylüyorum, çocuğunuz o oyunu neden sildi ve eşiniz buna neden kızdı hala anlamadım.
 
Üzgünüm ama uyguladığınız yöntem oğlunuza işini yaptırana kadar ayıya dayı de modeli. Saygı bu değil.
Birey karşısındaki hatalıysa babası bile olsa konuşabilmeli. Sırf evde hep sukunet olsun diye bu yöntemi buldunuz ama doğru değil. Çok uğraşmamışsınız yani.
Siz şu anda sadece günü kurtarıyorsunuz ama çocuğunuz zihnine "gemin yürürken sus" mesajını yerleştiriyorsunuz..

Siz oğlunuza sadece susmayı öğretmişsiniz. Bunun okul ve iş hayatında kendinden büyüklere veya yüksek mevkidekilerle muhatap olurken de devam edeceğini biliyor musunuz?

Malesef çocuğunuz -ki karakter 7 yaşına kadar gelişir- hep kendi çıkarları için bazı şeylere 'tamam' deyip işi olmazsa eyvallah demeyecek biri olur..
Bence bunu bir uzmanla konuşun..
Kendi kafamdan uydurduğum bir yöntem değil bu. Oğlum tabii ki fikrlerini söylüyor. Ben kavga anında Tamam demesi gerektiğini söyledim. Eşim 40 yaşında onu değiştiremedim. Ya 7 yaşındaki oğlum babasıyla kavga edecek ya da anlık susacak. Ben de pasif bir insan değilim ama bu yaşıma kadar tartışılmayacak insanla tartışmamam gerektiğini biliyorum. Bu her şeye Evet demek karşındakinin her dediğini yapmak demek değildir. Kavga çıkmaması için anlık sessizlik sadece. Önceden oğlum ve babası sürekli kavga ederken şimdi sinir anında susup, saknleşmce çok güzel konuşup anlaşabiliyorlar. Bunu bana konusunda uzman bir arkadaşım tavsiye etti ve çok da işe yaradı.
 
Ben hala telefondaki oyunun silinmesine takıldım. Neden silindi anlamış değilim. Bence ortada anlatmadığınız bazı şeyler var.
Konuya gelince eşiniz sert çıkmış, tehdit etmiş falan filan. Ses yükseltmeye karşıyım ama bende olsam telefonu kırmak yerine elinden alır ve bir müddet de çocuğuma telefon, oyun falan almazdım.

Gene söylüyorum, çocuğunuz o oyunu neden sildi ve eşiniz buna neden kızdı hala anlamadım.
oyunu silme sebebi eşim daha önceleri de herhangi bir konuda bak oyunu silerim filan diye tehdit ederdi.dünkü olayda ben yanlarında yoktum o sırada sanırım yine oyun üzerinden tehdit etmiş. oğlum da ya sinirlendi ya da korkusundan baba silmeden oyunu sileyim dedi.
 
Eskiden babalar çok çok daha sert ve otoriter, çocuklar ise cok daha tetbiyeli ve saygiliydi. Simdi ise baba bisey yaptimi anne hemen parliyor, neymis dayanamiyormus! Yorumlarda ayri bir hezeyan, sanki adam cocugu kirbacliyor! Eger siz ve yorumlardaki hanimlar hakli olsa bugun genclik bu derece batakta olmazdi. Saygi yok hurmet yok terbiye yok.
Karismayin ikisinin arasina, babasinin durusunu sarsmayin. Tayinimi isterim falan bu sacmaliga deginmiyorum bile
işte bizde ilerde sorunlu gençlik oluşmasın diye çabalıyoruz. ben de babamdan böyle baskı psikolojik şiddet görmedim. ama eşimin babasından gördüğünü düşünüyorum. ki o da bilinç altına yerleşmiş. ben de bunu düzeltme çabasındayım. sizin bahsettiğiniz durum tamamen farklı.
 
eşinizi dinliyor musunuz?
neden simardigini düşünüyor mesela?
cocugumda çocuğum deyip babasına ağız açtırmayan.
en ufak uyarıda savunmaya geçip babayı kötü polis moduna sokan annelerden hiç hoşlanmıyorum ben.
çocuk iki tarafında çocuğu .önce kendi aranizda bir sistem kuracaksınız.
uyarıda belli siniriniz olacak ama biri konuşurken diğeri hemen çocuğuma dokunma moduna girmeyecek.
siz oylesiniz demiyorum ama çocuk doğdugundan itibaren babayı dışarda bırakıp gerçekten gereksiz simariklik ve doyumsuzlugu farkedemeyen anneler var.
aradaki iletişime ve kaybettiği düzeni çocuğa bağlayan babalar da.
yazdiklariniz üzerinden yorum yapmak yanlış olabilir.bebeklikten itibaren üçlü ilişkiniz çok onemli.direk eşinizi suclamakta hata olabilir.belki gerçekten gereksiz baskicidir bilemiyorum.
ama sizi tanıyan dışardan bir gözden yardım alın bana kalırsa.
 
Ilk iki cumlenize katiliyorum tamamen..bizim evde de durum bu sekilde.yani kizimi karakter egitmek konusunda esim iki adim geride benim.cunku esim sinirli sabirsiz ve tahammulu olmayan biri.ani cikislarindan kizim uzulebiliyor.bunun temeli cocuklugundaki kendi ailesindeki kavga gurultu huzursuzluktan kaynaklaniyor.ben daha cok tatli dille net ve acik konusarak anlatma dialogunu kullaniyorum kizimla.o zaman daha uyumlu ve sorunsuz oluyor esim de bunu gordugu icin cok mudahale etmiyor. Bir anne babanın çocuğunun kişiliğine yapacağı en güzel katkı, (şiddete bulaşmadan) “problem çözme becerisi” kazandırmaktır.
Söylemek istediğim buydu işte. Beni yanlış anlayanlar olmuş. Baba ile çocuk karşılıklı höd höd anlaşamaz ki! Biri bir şekilde alttan almalı. Bu durumda babayı yeniden yetiştirmek zor. Çocuğa ilk etapta alttan alması sakinleştikten sonra konuşması öğretilmeli bence. Zaman geçtikçe baba da ben be yapıyorum arkadaş çocuk benden olgun demeye başlıyor zaten.
 
eşin oğluna kızarken araya girme bu oğlun ıçın daha sıkıntı ama onunla konuş sureklı bu yaptığı doğru diil...
 
Kendi kafamdan uydurduğum bir yöntem değil bu. Oğlum tabii ki fikrlerini söylüyor. Ben kavga anında Tamam demesi gerektiğini söyledim. Eşim 40 yaşında onu değiştiremedim. Ya 7 yaşındaki oğlum babasıyla kavga edecek ya da anlık susacak. Ben de pasif bir insan değilim ama bu yaşıma kadar tartışılmayacak insanla tartışmamam gerektiğini biliyorum. Bu her şeye Evet demek karşındakinin her dediğini yapmak demek değildir. Kavga çıkmaması için anlık sessizlik sadece. Önceden oğlum ve babası sürekli kavga ederken şimdi sinir anında susup, saknleşmce çok güzel konuşup anlaşabiliyorlar. Bunu bana konusunda uzman bir arkadaşım tavsiye etti ve çok da işe yaradı.

İlk yazdığınız yorumla bunun arasında fark var ama siz öyle diyorsanız öyledir tabi..
 
Eşinizin tutumu yanlış ama siz de çok hatalısınız. Oğlunuzla ilgili onun önünde eşinizle tartışmanız mesele ne olursa olsun hiç doğru değil. Baba oğul ilişkisine de geri dönülmez şekilde zarar veriyorsunuz. Eşinizi bir köşeye çekip bu şekilde konuşmanız gerekir. Oğlunuz koşulsuz şartsız hatalı olsa bile her zaman onun yanında yer aldığınızı farkederse büyüdüğünde önünü almanız da çok zor olur. Tek yapmanız gereken eşinizi hatalı olduğuna ikna etmek ve oğlunuza fazla hassas davranmamak
 
Aralarında ne olmuş tam bilmiyorsunuz madem en azından sessiz kalıp siz bari yükselmeseydiniz .. siz ikisinin arasına girip kavgaya dahil oldukça olaylar daha çok büyür çocuk babasını bi düşman sizi koruyucu olarak görür... Eşimizin yaptığı yanlış ama sizin davalınızda yanlış bence ..
Ne demek başka ile tayın isteyip alıp giderim çocuğumu?
Çocuk ikinizin çocuğu ... Siz böyle yaptıkça baba oğul arasında ipler tamamiyle kopar .!!! Aile olmayı deneyin bence evcilik oyununa çevirmeyin bu işi benim oğlum senin oğlun diye ..!!
 
Çok yanlış , heleki elinden bir eşyasını alıp kırmak onu güçsüz ve aşağılık muamelesine maruz bırakıyor, çocuğunuzun psikolojik olarak sağlıklı yetişmesini istiyorsanız bu adamdan uzak tutun, yaptığı şey istismar dır, dava açsanız uzaklaştırma alır o derece yani
 
Pedagog Adem Güneş derki; çocuğu cezalandırmak için çocuğun hiçbir kazanımını elinden alamazsınız , heleki ceza vermek zaten başlı başına yanlış bir tutum, onun yerine çocuğun duygularını anlamaya çalışın, ben çok faydalı bulduğum cezasız eğitim kitabını öneriyorum size, birde anneyi haksız gören bir güruh gördüm burda şaşkınlık ve şok içindeyim, terbiye demek öfke ve psikolojik aşağılamayla çocuğu sindirmek ezmek değildir, pitbull yetiştirmiyoruz insan yetiştiriyoruz
 
mrblar. Bir sorun var evde. sizinle paylaşıp öneri almak istedim. Dün eşim ve oğlumla avm ye gittik. oğlum avm de oraya gitmem falan filan demiş. ben yanında değildim. eşim azarladı bunu filan. Oğlum da korkusundan telefonundaki oyunu silmiş. telefon da benim eski telefon. sadece oyun oynuyodu . eve geldik. eşim oğlumun telefonunu yere çarpıp kırdı. iki defa yaptı bunu. ben de bağırıp çağırdım nsl böyle bişey yaparsın diye. kavga ettik biz de. eşim oğlumla arama girme diyor.iyi ama ben de oğlumun üzülmesine dayanamıyorum.ve halen sabah gelirken çocuğa seni özel okuldan alıp devlete vericem diyor. yani psikolojik baskıya devam ediyor. iyi dedim ben de tayin isteyip başka ile giderim. oğlumu da yanıma alırım dedim. söz de eşim oğluma eğitim verneye çalışıyomuş. sizce bayanlar böyle eğitim mi olur. daha 7.5 yaşında çocuk. görüşlerinizi alabilir miyim.
kimse söyledi mi bilmiyorum ama ben 7.5 yaşında bir çocuğun telf u olmasına takildim, sadece oyun oynamak için bile olsa. çocuklar küçük yaşta ve kontrolsuz bir sekilde radyasyona maruz birakilmamali. ikincisi anne babalar çocuk yetiştirirken ağız birliği etmeli sizin beyaz dediğinize eşiniz siyah diyorsa çocukta tutarsızlık hissi oluşur ve o yaşta bir çocuk için anne babanin kavga etmesi ve ustune siddet gösterilmesi çocuk için kaldırılması zor bir durum. eşinizle konuşup öfke kontrolünü sağlaması için belki psikologa gitmeniz gerek bence.
 
İlk yazdığınız yorumla bunun arasında fark var ama siz öyle diyorsanız öyledir tabi..
İlk yazdığım yorumu da tekrar okudum. Tek eksiğim kavga anında yazmamış olmam. Diğer yerleri dikkatli okursanız karşılıklı konuştuğumu, babayı da oğlumu da uyardığımı ve sonrasında sakince konuştukşqrını yazmıştım ama malesef sadece görmek istediğimiz yerleri okuyoruz.
 
Benzer durumları, hatta aynısını ben yaşadım. Hala arada devam ediyor. Çocuğun yanında eşinize bir şey söylemeyin. Çocuk uyuduğunda felan alın karşınıza konuşun. Yaptığının yanlış olduğunu felan söylemeyin kabul etmeyecektir. Özel okuldan alırım dememelisin çünkü özel okulu bir lütuf olarak görmemeli oğlum deyin. Telefonu kırmak doğru değil, ondan mahrum etmeliyiz, hakettiğinde tekrar telefonu verebiliriz deyin. Oğlunuza karşı sabırlı olması gerektiğini, şartların eskisi gibi olmadığını, onun daha çocuk olduğunu eşinize hatırlatın. Sonra baba yokken oğlunuzla konuşun. Babasının yanında daha dikkatli olması gerektiğini, çok çalıştığını, sizin için neler yaptığını, daha iyi şartlarda yaşamak için, daha iyi eğitim alabilmesi için çok fedakarlık yaptığını, sizin de ona karşı saygılı olmanız gerektiğini anlatın. Babasıyla anlaşmanın en kolay yolunun onun yanında ne derse Tamam demesi gerektiği olduğunu söyleyin. Ben çok uğraştım sonunda bu yolu buldum. Şimdilik sorun yok. Eşim ona bazen çıkışlarda bulunsa da oğlum Tamam der gözümün içine bakar ben de aferim hareketi yaparım mutlu olur. Eşinizi değiştiemezsiniz. Kendi yaşadıkları zorlukları malesef çocuklara yüklüyorlar. Eşinizi değiştirmek yerine oğlunuzu mutlu etmeye çalışın. Okulda rehberlik servisinden yardım almayı deneyin.
Üzgünüm ama uyguladığınız yöntem oğlunuza işini yaptırana kadar ayıya dayı de modeli. Saygı bu değil.
Birey karşısındaki hatalıysa babası bile olsa konuşabilmeli. Sırf evde hep sukunet olsun diye bu yöntemi buldunuz ama doğru değil. Çok uğraşmamışsınız yani.
Siz şu anda sadece günü kurtarıyorsunuz ama çocuğunuz zihnine "gemin yürürken sus" mesajını yerleştiriyorsunuz..

Siz oğlunuza sadece susmayı öğretmişsiniz. Bunun okul ve iş hayatında kendinden büyüklere veya yüksek mevkidekilerle muhatap olurken de devam edeceğini biliyor musunuz?

Malesef çocuğunuz -ki karakter 7 yaşına kadar gelişir- hep kendi çıkarları için bazı şeylere 'tamam' deyip işi olmazsa eyvallah demeyecek biri olur..
Bence bunu bir uzmanla konuşun..
Ben yazacaktım. Çok güzel yazmışsınız gerek kalmadı. :))
 
Annesi olabilirsiniz ama o da babası oğluma laf edemezsin gibi şeyler hoş değil. Babayla evladı konuşurken tartışırken araya girip oğlumu alır giderim demek hiç hoş değil çocuk annem yanımda babamı ezebiliriz diye düşünüp babasına saygısını kaybedecek.
 
Çocuğunuz size karşı sakin ve itaatkâr olacak başkalarına karşı hakkını savunacak...Boyle bir şey mümkün değil. Ancak ailesinde saygı gören ve evde yaşananlara katılma, fikrini söyleme, haksız bulduklarını ifade etme şansı bulan çocuklar dışarda da aynısını yapabilecek güce kavuşurlar.✔
Bunu da yine uzman biri yazmış.
 
Back
X