Ogluma karsi haksizmiyim

Aldi iki sene ogretmeniyle sorumluluk alsin diye balik aldik. Ev islerinde yardim ettirdim ama yok degismiyor
Ev işlerinde yardım dört yaşta başlıyor mesela. Böyle gider diye bir şey yok ama sizin çocuğu küçük olanlara göre iki kat fazla çaba göstermeniz gerekiyor. İstediği herhangi bir şey varsa tablo hazırlayıp isteğin büyüklüğüne göre gün koyup artıları topladığı takdirde gerçekleştirin. Pasta mı istiyor mesela, haftalık çizelge yapın. Çizelgeyi tamamlarsa gidip alın. Youtube’da ev işleri yapan çocukları açıp izletin planladığınızı göstermeden. İlk aklıma gelenler bunlar...
 
Aslinda simdiye kadar hep cabaladim ama artik bebek olunca tahamulum kalmadi sanirim en az uc senedir cabaliyorum kendi yerse telefon odulu veriyor dum balik aldim beslesin sorumlulugu olsun diye uc sene evvel ama artik bir yerden sonra ne odul istiyor nede is yapmak. Bazen belki yanlis yapiyorum ama oglum bak evimizde huzursuzluk cikiyor neden yap hem odulun olsun hem huzurlu olalim diyorum ama değişen hicbirsey yok. Gecen yaz babasi odev yapmadan disari birakmiyordu. Aksam oluyor yapmiyor cikamiyor agliyordu ama ertesi gun ayni yine odev yapmiyor
Dr Özgür Bolat'ın "Beni Ödülle Cezalandırma" adlı kitabını okumanızı öneririm.
 
Siz haksızsınız bence eğer siz yetiştirdiyseniz kabahat sizde nine tarafından büyüdüyse onlardadır 8 yaşında bir çocuk kendi üstünü giyemiyor mu
 
Siz onun yerine beslemeyeceksiniz.
Siz onun yerine toplamayacaksınız.
Siz onu yedirmeyeceksiniz.
Bağırmayacaksınız.
Kızmayacaksınız.
"Aman ben yapayım ne olacak" demeyeceksiniz.
"Ama onun çocuğunda işe yarıyor" diye düşünmeyeceksiniz.
O an yapmıyor mu?
Alacaksınız karşınıza neden şu anda yapmadığını soracaksınız.
Balığı beslemezse hasta olacağını anlatacaksınız.
Anlattınız unuttu mu? Yine anlatacaksınız.
Ama siz beslemeyeceksiniz.
Bin kere unutsa bin kere anlatacaksınız
İllaki sonunda öğrenecek.
Bunuda denedim ama birgun sabahtan aksam sekize ac kaldi odasini toplamiyorum ama uc gun ayni sekilde kaliyor en son topluyorum cunku evi böcek saricak
 
Siz haksızsınız bence eğer siz yetiştirdiyseniz kabahat sizde nine tarafından büyüdüyse onlardadır 8 yaşında bir çocuk kendi üstünü giyemiyor mu
Uc senedir giydirmiyorum ama giyene kadar on kez tekrarliyorum artik yoruldum
 
Peki ama buyukleri bile ben egitememki anneme defalarca anne yigenime izin verme sana kufur etmesin saygi olsun diyorum yok kadin degismiyor ustelik kadin o kadar iyiki birsey soyleyince kiriliyor bu sefer onu kirdigim icin ben uzuluyorum. Evinde cocuklar duvarlari boyar ses cikarmaz tencere tava ne varsa. Ben zamaninda size kizdim pismanim der. Ama bu cocuklarada asiri iyi bu kadarda olmaz
Büyükleri eğitin demiyorum ki?
Çocuğunuz için kurallar koyulmasına kırılmak son derece yanlış
Siz basit bir kırgınlığa dayanamayıp çocuğun bütün hayatını etikeleyecek olan bir konuda müsamaha gösteriyorsunuz.
 
Yani dedimki ben sensiz nefes alamamki olurum. Ben toplarim sikinti degil ama seni iyi insan olarak yetistirmek istiyorum. Aslinda sorun ona karsi duskunlugumu biliyor. Ne isterse yapiyorum disari ciksa bile korkarim pesindeyim surekli. Oda bunu biliyor sanirim birde cok asiri duygusal mesela ortamda bir cocuk birsey dese biri sakadan yemekde sana yok dese oturur aglar ve yemez ben yigenime soyleyince donup oda bana kizar. Arkadas ortamindada oyle anasinifinda kiz okulun ortak malini kullanma diyordu oda birakip agliyordu.
Bu çocuk benim çocukluk halimin aynisi. Kendini savunamayan, hakkini arayamayan, ayağınıyere vurup istiyorum bana ne diyemeyen bir cocuktum ben de. Pasiftim hep gerideydim. Kardesimin varlığıyla da ezildim kendimi hic gösteremedim. Boyle hislerle büyüdüm. Yetiskinlikte de ailemin tahammülü kalmadigi icin bunlari hep yüzüme vurdular. Katlanamaz bir ağırlığın altina girdim. Sağlığım mahvoldu. Degersizlik beni mahvetti hasta etti. Hem ruhen hem bedenen. 25 yasinda var olduğumu farkettim. 25 yasinda bir birey oldugumu farkettim. Bunu sağlayan sey de psikoterapi hipnoterapi almam. Acilen cocugunuzu bir çocuk psikologuna götürün. Çok açık ve net sekilde söyliyorum. Benim gibi olmasini istemiyorsanız götürün. Ben ziyan oldum. 25 sene sonra toparlandim. Siz bu kadar beklemeyin. Onlem alin, bir yolunu bulun, çözülsün.
 
Herkese merhaba benim 8 yasinda oglum 3 aylikda yeni bebegim var. Ogluma hergun neredeyse kiziyorum sonra kendime kiziyorum neden kizdim diye ama tutamiyorum kendimi. Belki oncedende boyleydi fakat o zaman bebek yoktu gozume batmiyordu. Odasi resmen cop kalemi acar copunu yere atar cikolata yer copunu yere atar yemek kendi yemez illaki sen yediricen yoksa ac. Bende artik buyudu boyle bir cocuk yetistirmeyeyim diyorum ama hergun evde huzursuzluk harici bir durum yok. Sabahlari bebekle uyuyorum bazem bugun kalktim daha kazagini giymemis babasina kizdim bu cocuk hasta olur niye giydirmedin diye oda diyorki koskoca cocuk giyin dedim giymedi napayim. Yani yataktan kalkinca giyinmesi icin bile en az 3 4 kere ikaz etmeniz gerekir. Bazen diyorum bosvereyom.gunah uzuluyor duygusal cocuk ama bazende boyle cocuk yetistirmeyeyim diyorum. Ne yapmaliyim
İşte 2.bebeğini yeni kucağına almış ve bir o kadar duygusal annenin tarifi. Aramıza hoşgeldiniz. 8 koca yıl tek olan, ailenin biricik gözbebeği olan ilk çocuklarımız, ikinci bebek gelince birden büyür. Annecikler iki çocuğa da yetişmek, küçüğün bakımlarını yaparken büyüğü ihmal ettiğini düşünmek, her şeyi en iyi yapabilmek gibi koşturmacalarda bazan ilk çocuklara kızar ve hep bir daha hiç kızmaya ağzım der. Ama bu döngü tekrarlanır durur. Bu süreçleri hepimiz yaşadık. Bunlar çok normal. Yazdıklarınız dan sizin ne kadar naif, düşünceli bir anne olduğunuzu hissedebiliyorum. Bu süreçte en önemli şey sizin ruh haliniz. Bunların olağan olduğunu düşünüp biraz rahatlayın. Bir de işte ah babalar...Çok iyi de olsalar bizim gibi düşünemiyorlar işte. Sorumluluklar paylaşılsa yükümüz de bu kadar ağır olmaz. İnanın bunlar hayatın tatlı telaşları. Bu kadar takmayın. Böyle böyle büyük çocuklar sorumlulukları öğrenecek. Bu birden olmuyor. Bazen ne kadar telkin etsek de, istemesek de kızıyoruz.
 
Bunuda denedim ama birgun sabahtan aksam sekize ac kaldi odasini toplamiyorum ama uc gun ayni sekilde kaliyor en son topluyorum cunku evi böcek saricak
3 günde odayı böcek sarmaz.
1 ayda da sarmaz.
Siz günde 10 defa karşınıza alıp bir yetişkinmiş gibi onunla konuşun
8 yaşına kadar alıştığı davranışlardan 3 günde vazgeçmesini nasıl beklersiniz
 
Bunuda denedim ama birgun sabahtan aksam sekize ac kaldi odasini toplamiyorum ama uc gun ayni sekilde kaliyor en son topluyorum cunku evi böcek saricak
3 günde hiçbir yeri böcek sarmaz.
Sabahtan akşama aç kalınca hiçbir şey olmaz.
Siz de eşim gibisiniz, hem söylenip hem yapan cinsten.
Bunu yapmayın, bir şeyi söylüyorsanız siz asla yapmayacaksınız, hatanız burada.
Kendi yemiyor mu, yemesin.
Mecbur yiyecek, 1 gün mü yemedi, 2 gün mü yemedi, elbet kırılacak direnci çünkü doğasında hayatta kalmak için mücadele var.
Giymiyor mu, bırakın giymesin hasta olacak olan kendisi!
Siz ona sebep ve sonuç öğretmelisiniz müdahale etmeden, sonra da sonuçlarına katlanmasını sağlamalısınız.

İnanın sizi çok iyi anlıyorum, muhtemelen sizin oğlunuzun 4 yaş şekli şuan bende var.
2 yaşından beri uğraşıyorum vallahi illallah ettim ama dediğimden dönmem.
Bunları yapmama rağmen bile hala sorunlu, öyle hemen mucize beklemeyin, zamanla olacak lakin dik ve babayla ortak duruş sergilemeniz lazım.
 
Dr Özgür Bolat'ın "Beni Ödülle Cezalandırma" adlı kitabını okumanızı öneririm.
Kuzum konu sahibi daha işin başında, siz master yap diyorsunuz.
Çocukla ilgilenen tüm yetişkinlerin tutum ve tavırları ofsayt.
Bir Allah’ın kulu biz napıyoruz? Dememiş anlaşılan.
Sınır çizme, sorumluluk verme, özbakım becerisi kazandırma hallolmamış, ödül-cezaya gelene kadar...
Bu konuya yazacak tavsiye bulamadım konunun uzmanı olarak o kadar söyleyeyim siz anlayın.
Sadece konu sahibinin konu başlığına cevap vereyim.
Evef haksızsınız üstelik hatalısınız da.
Çocuğunuzun söylediği söze de üzülmemek elde değil.
 
Çocuk ben fazlalığım diyormuş bunu neredeyse hiç umursamıyorsunuz. Çocuk kardeşi gelince ve siz kızmaya başlayınca "artık bana ihtiyaçları yok ,beni sevmiyorlar .Annem de artık bana tahammül edemiyor " diye düşünüyor olabilir . O da bir çocuk ve bu yaşa kadar yemeği bile başkalarının yedirmesinin sorumlusu o değil.
 
Herkese merhaba benim 8 yasinda oglum 3 aylikda yeni bebegim var. Ogluma hergun neredeyse kiziyorum sonra kendime kiziyorum neden kizdim diye ama tutamiyorum kendimi. Belki oncedende boyleydi fakat o zaman bebek yoktu gozume batmiyordu. Odasi resmen cop kalemi acar copunu yere atar cikolata yer copunu yere atar yemek kendi yemez illaki sen yediricen yoksa ac. Bende artik buyudu boyle bir cocuk yetistirmeyeyim diyorum ama hergun evde huzursuzluk harici bir durum yok. Sabahlari bebekle uyuyorum bazem bugun kalktim daha kazagini giymemis babasina kizdim bu cocuk hasta olur niye giydirmedin diye oda diyorki koskoca cocuk giyin dedim giymedi napayim. Yani yataktan kalkinca giyinmesi icin bile en az 3 4 kere ikaz etmeniz gerekir. Bazen diyorum bosvereyom.gunah uzuluyor duygusal cocuk ama bazende boyle cocuk yetistirmeyeyim diyorum. Ne yapmaliyim
Ne olmuşsa olmuş burda anne baba olarak tek çocuk mantgnda her işini siz görüp sorumluluk vermemssnz sonrada cocugnzdan bir şey beklyrsnz bu da minik bebekle.cok zor ama bir yerden baslyblrsnz.
Öncelikle belirli rutinler oluşturun uyandığında elini yüzünü yıkaması üzerini giyinmesi v.b talimatlrn oldgu büyük bir kartonu beraber yazin süsleyin cikartmlr yapistrn. Ve kazak giyemyrsa hırka giyebilir önden düğmeli/ fermuarli şekilde sırayla gidin lütfen.
Şimdi siz ona bagirdgnzda kardeşi var diye daha da üzülür her şeyi ona bağlar.
Babayı da dahil.edin duruma ve belirli şeyleri o da yaptrsn. Ve cocugnzla siz bebekle daha fazla zaman gecrdgnz emzirme ve uykuya geçirme gibi süreçlerde baba evdeyse babayla zaman geçirsin yoksa siz ona her gün aktivite bulun internettn yaptırın ben kardeşini uyuturken sen bu aktivtyi yap sonra senin yaninda olacağım deyin bunun gibi bir çok şeyi siz düşünüp bulablrsnz.
Lütfen çocuklarınıza bağırmayın onları Allahın bize emaneti misafir olarak görün
 
Balık kısa sürüyor biz de almıştık 😂
Balık, kuş, hamster bunlar çok etkili yöntemlerdir.
Ama burada anne babada iş bitiyor.
Ben anne değilim öğretmenim.
Küçük kız kardeşime "Küçük Prens" i okuyup bir çiçek hediye ettim.
Küçücük bir çiçekti.
Kendisi 6 yaşındaydı hediye ettiğimde.
Ona çiçekten sorumlu olduğunu ve bunun çok önemli bir iş olduğunu, ona çok güvendiğimi uzun uzun anlattım.
Bir kez bile sormadım çiçeği suladı mı diye.
Sadece hep gözüm üstündeydi.
Sonuç 14 yaşında şuan.
Çiçek kocaman bir şekilde yaşıyor.
Bu zamana kadar hep sorumluluğunu üstlendiği hayvanları oldu.
Hepsine başarı ile baktı.
Şuanda da bir kedisi var.
Kendi kedisi dışında bahçesinde 16 kediye daha bakıyor.
Çantasında her daim bir kitabı ve kedi maması olur.
Ekmek kırıntılarını kuşlar için saklar.
Çocuğa öğretirseniz mutlaka öğrenir
 
Yani dedimki ben sensiz nefes alamamki olurum. Ben toplarim sikinti degil ama seni iyi insan olarak yetistirmek istiyorum. Aslinda sorun ona karsi duskunlugumu biliyor. Ne isterse yapiyorum disari ciksa bile korkarim pesindeyim surekli. Oda bunu biliyor sanirim birde cok asiri duygusal mesela ortamda bir cocuk birsey dese biri sakadan yemekde sana yok dese oturur aglar ve yemez ben yigenime soyleyince donup oda bana kizar. Arkadas ortamindada oyle anasinifinda kiz okulun ortak malini kullanma diyordu oda birakip agliyordu.
Bence biraz gec kalmissiniz bastan bazi egitimler verilmeliydi. Su anda biraz zorlanabilirsiniz destek almalisiniz.
Onun gorevi olan isleri yapmak cocuk yetistirirken annelerin yaptigi en buyuk hatadir.
Is bolumu yapin herkesin gorevi olsun evde yavas yavas baslayin bence. Gorevi yerine getirmeyince de alin karsiniza konusun buyukle konusur gibi
 
Kuzum konu sahibi daha işin başında, siz master yap diyorsunuz.
Çocukla ilgilenen tüm yetişkinlerin tutum ve tavırları ofsayt.
Bir Allah’ın kulu biz napıyoruz? Dememiş anlaşılan.
Sınır çizme, sorumluluk verme, özbakım becerisi kazandırma hallolmamış, ödül-cezaya gelene kadar...
Bu konuya yazacak tavsiye bulamadım konunun uzmanı olarak o kadar söyleyeyim siz anlayın.
Sadece konu sahibinin konu başlığına cevap vereyim.
Evef haksızsınız üstelik hatalısınız da.
Çocuğunuzun söylediği söze de üzülmemek elde değil.
Üzülüyorum böyle çocuklara.
Yanlış saksı da yanlış çiçekler gibiler.
 
İnanin nerdeyse hergun konusuyorum daha az once oglum ben odani toplarim ama ben boyle cocuk yetirtirmek istemiyorum. Ben sana yeterli bir anne olamiyorum ne yapsam olmuyor dedim. Diyorki benle yapamiyorsan gideyim bu evden. Birde cok duygusal. Boyalari hep yerde az once ustune bastim pastel boyanin ayakkabi dolabindan bile pastel boya cikti. Kitabini biz vermesek kendi alip. Odev yapamiyor.

Gerçekten cocugun ile cocuk yetistirme üzerinemi konustun? Cocuk bundan ne anlar? Hem otoriten bozuluyor, hem çocuk kendini suçlu his ediyor.

Bu yasina kadar birçok yanlis yapmissiniz. Olabilir, bu seni kötü bir anne yapmaz. Önemli olan telafisi. Acilen iyi bir cocuk psikologuna gitmelisin. Pedagog degil, alani cocuk olan psikolog. Ve yardim istemelisiniz. Bu ancak uzun vadede çözülür. Profesyonel yardima ihtiyacin var.
 
Anne babanıza da atmışsınız topu ama uyarılarınıza rağmen baktınız ki bildiklerini yapıyorlar ve çocuğunuz bu durumundan zarar görüyorsa başka bir alternatif bulmanız gerekirdi diye düşünüyorum.
Burada asıl sorumlu sizsiniz çünkü.

Sizin yaklaşımınız da sağlıklı değil yazdıklarınızdan anlaşılan o da ayrı. Kardeşi olan çocuğun ruh halini bile hiç düşünmemiş gibisiniz.
 
Back
X