Valla keşke benim kaynanam da oğlunu bu derece sevse. Benimki de bana bağımlı valla bayılacağım artık. Oğlunu rahat rahat doğuya yolladı gıkı çıkmadı, şimdi ben gidecem diye hastalandı kadın resmen. Bir de öyle gelin gelin bir tip de değilim üst katta gün yapar gitmem, gitmeyeceğimi de açıkça söylerim. Aşağı tabak yapar yollar alınmaz da bana ama yani ona öyle bir faydam da yok. Canım istemezse hicbir şey yapmam yani. Bebeğim oldu bebeğimle ilgilenip onunla ilgilenmedim diye çocuk gibi hareketler yaptı yordu beni. Kendi annemden kıskanır, kocamdan kıskanır, bebeğimden kıskanır. Eşim şehir dışındayken sorunsuz hayatımıza devam ederiz, eşim gelir, olaylar başlar. Eşim gelince onunla ilgilenemem çünkü. İki oğluna da dünyayı dar ediyor valla ikisi de kalmak istemiyor yanında ben sap gibi kalıyorum. Bir de arada kalıyorum kavga ediyorlar, eşim bana da tripleniyor sanki benim annemle kavga etti. Bunda ne var demeyin, bu da evliliği etkiliyor yani benim annemin bana bağımlı olmasıyla aynı durum oluşuyor. Oğlunu bana karışmadan sevseydi sanki daha kolay olurdu her şey gibime geliyor. Ha, iyi yönleri de var, asla laf söyletmez beni savunur eder sağolsun ama her yönüyle üç kişilik evlilik valla bu. Ben zorlaniyorum şahsen yoruluyorum. Dışardan iyi bir şeye benzese de çok yorucu. Ay kaynanamla evlendim sanki

Sana bir çözümüm yok, olsa kendime uygulardım öyle aklıma geldi yazayım dedim şükret haline bence...