- 31 Temmuz 2007
- 904
- 839
- 648
Bayram gelmiş neyime...
Düşünün... Kapayın gözlerinizi, hayal edin...
Koca koca alevler içindesiniz, eviniz yanıyor.
Bu hayatta en sevdiğiniz, belki anneniz, belki çocuğunuz.. O da yangın içinde kalmış sizinle beraber.
Bilinciniz kapanmış, baygınsınız, dumandan etkilenmişsiniz..
Gözünüzü hastanede açıyorsunuz, nefes almakta güçlük çekiyorsunuz, çok ağrınız var ama ya ona birşey olduysa? Çocuğum/annem nasıl?!!!
İtfaiye erleri ancak sizi kurtarabilmiş, onu değil sizi seçmişler... Sizi kurtarabilmek için ondan vazgeçmişler, sizin hayatınız onun hayatına mal olmuş... Maalesef onu kurtaramamışlar...
En güzel yere kavuşmuş o, artık yanınızda olamayacak, siz yaşadığınız sürece olmayacak..
Layık olursanız belki ahirette kavuşacaksınız... Ama bu dünyada bir daha olmayacak... Hiç!
İşte ben bunu yaşıyorum şimdi... Kimse anlayamıyor ya acımı... Anlamak da istemiyor ya belki... Ama işte böyle bir şeye benziyor benim acım, küçümsemesin kimse, göz ardı etmesin!
Anlıyoruz canım benim acını, aynısını hatta belki daha şiddetlisini yaşıyoruz.. Ama kimse teselli olmaz sana ya da hiçbir söz, anlıyor ama avutamıyoruz acını dindiremiyoruz maalesef.. Kendine sadece ilaç olacak derman olacak sensin.. Ben de yavrularımı kaybettim, 2 hafta sonra doğurabilirdim onları, koynumda olabilirdi canımın parçaları ama olmadı.. Rabbimin bir bildiği vardır elbet.. Bizse kendimizi toparlayıp, yine Rabbimin bizim için nelerle doldurduğunu bilmediğimiz hayatımızı yaşamaya devam edeceğiz.. Ben çocuklarıma söz vermiştim, çok mutlu bir hayatımız olacak diye, ne olursa olsun gülmeyi bırakmayacağız diye.. Ne zaman darlansam pencereme o kuş konuyor, oğlum geldi diyorum, kızım için diktiğim gülümün her tomurcuğunda mutlu oluyorum.. Bizden uzakta da olsa mutlular, iyiler ve seni tükenmiş görmek istemezler.. Hadi canım benim topla kendini de, bayramını güzelliklere vesile kılarak geçir, Allah'ım yüzünü güldürsün inşallah..
