İlk yıldönümümüzde kayınvalidemler bizde kalacak, ben bencil miyim?

Annasan .!.:
Keşke bazı konuların başına "tetikleyici içerik" falan gibi şeyler yazılsa. Kanser hastaları ve yakınlarını üzecek çok fazla şey söylenmiş...
Genişletmek için tıkla...
özür diliyorum eğer öyle anlaşıldıysa ama kanser hastaları ve yakınlarını üzecek ne yazmışım? Sorunum çok kişisel. Kayınvalidemin de hastalığının en başından beri (aramız açık olduğu halde) yanındaydım ama hastalığında bile bana neler yaptı. Ona rağmen tek bir söz söylemedim, tek kötü bir davranışım olmadı, hep güler yüz gösterdim. Oğlunun sorununu bildiği halde bana çocuk konusunda her fırsatta laf sokuyor en basiti ben on gün boyunca buna maruz kalacağım. Kanser hastalarını alındıracak bir şeu söylediysem evet özür diliyorum, benim çok değer verdiğim birisi de kanserden vefat etti. Ama ben tüm kanser hastaları ya da genel bir konu hakkında konuşmuyorum ki. Normalde bize gelmeseler kayınvalidem merdiven çıkıp yorulacak gibi bi algı oluşmuş, hayır kayınpederim kucağında taşıyor. Kayınvalidemin olayla alakalı yorulduğu tek bir durum yok burada kalsa da kalmasa da. Burada kalması asıl kayınpederimin işini kolaylaştıracak. Kötü niyet olarak görebilirsiniz benim başımdan geçeni ben biliyorum, 3. Kez de söylüyorum bir kanser hastasını gücendirmeyi asla istemem ki istemeden olduysa okuyup kötü hisseden kanser hastası veya yakınından açıkça özür diliyorum. Kayınvalidemi bile üzmek istemediğim için eve gelmesini asla istemediğim halde gelmesini kabul ettim. Ki kendisi kayınvalidesini kanser hastalığından kaybetmiş ve evine asla kabul etmeyip bir de üzerine kötü davranmış. Neyse ne desem başla yere çekiliyor…
 
karamellipismaniye .!.:
özür diliyorum eğer öyle anlaşıldıysa ama kanser hastaları ve yakınlarını üzecek ne yazmışım? Sorunum çok kişisel. Kayınvalidemin de hastalığının en başından beri (aramız açık olduğu halde) yanındaydım ama hastalığında bile bana neler yaptı. Ona rağmen tek bir söz söylemedim, tek kötü bir davranışım olmadı, hep güler yüz gösterdim. Oğlunun sorununu bildiği halde bana çocuk konusunda her fırsatta laf sokuyor en basiti ben on gün boyunca buna maruz kalacağım. Kanser hastalarını alındıracak bir şeu söylediysem evet özür diliyorum, benim çok değer verdiğim birisi de kanserden vefat etti. Ama ben tüm kanser hastaları ya da genel bir konu hakkında konuşmuyorum ki. Normalde bize gelmeseler kayınvalidem merdiven çıkıp yorulacak gibi bi algı oluşmuş, hayır kayınpederim kucağında taşıyor. Kayınvalidemin olayla alakalı yorulduğu tek bir durum yok burada kalsa da kalmasa da. Burada kalması asıl kayınpederimin işini kolaylaştıracak. Kötü niyet olarak görebilirsiniz benim başımdan geçeni ben biliyorum, 3. Kez de söylüyorum bir kanser hastasını gücendirmeyi asla istemem ki istemeden olduysa okuyup kötü hisseden kanser hastası veya yakınından açıkça özür diliyorum. Kayınvalidemi bile üzmek istemediğim için eve gelmesini asla istemediğim halde gelmesini kabul ettim. Ki kendisi kayınvalidesini kanser hastalığından kaybetmiş ve evine asla kabul etmeyip bir de üzerine kötü davranmış. Neyse ne desem başla yere çekiliyor…
Genişletmek için tıkla...
Sizin hastalık hakkında çok bilginiz olmadığını düşündüm ama diğer üyeler kendi fikirlerini ve (belki de) tecrübelerini kesinmiş ve herkeste öyle sonuçlanırmış gibi yazmışlar. Eksik ifade etmiş olabilirim; yorumum bu tür cevaplar içindi...
 
Bu forumda kayinvalidem yüzünden yaşadıklarımı az çok bilirler.
Su an kanser olup bana gelse diye düşündüm... çok da sesi çıkmaz bu durumda. E son günleri ise de bir köşede durur muhtemelen. Çok rahatsız olurum ama kocam da son günlerinde annesini görmüş olur.
Yani bosanmamiz için elinden geleni yapmış olsa da eşim için he derdim.
Yani kendimi de telkin ederdim zaten bitiyor diye. Bilemiyorum.
 
Bir arkadaşın ablası kanser kaynanasına bakmıştı iki sene boyunca👍 kaynanası öldü 40’ı okunduğu gün eve celp geldi boşanma için🤗 eğer düzgün giden bir evliliğiniz yoksa, annem hasta da beni idare et diye bahane uyduranbir adam varsa kusura bakmayın da yarın sizin de garantisi yok. Bazı şeyleri alttan almayın👍
 
Başta konunuzu okurken bencil olduğunuzu düşündüm ama sonra verdiğiniz detaylardan sonra size hak verdim. Bence boşanmak istiyorsanız bile iyilik sizde kalsın çünkü kayınvalidenizin durumu çok ağır. Ne yaşamış olursanız olun karşınızdaki kişi şuan canıyla uğraşıyor. İlerde bu kişiden ayrılmış olsanız bile rahatlıkla yolunuza bakarsınız, vicdan yükü duymazsınız. Kendinizi durumdan soyutlamakta bir çare olabilir. Ayrıca eşiniz annesine bağlı biriyse ve bu hastalık bir süredir varsa eşinizin böyle olması şaşırtıcı değil çünkü bir çeşit yas yaşıyor olabilir. Yas illa ölümden sonra gelişir diye bir şey yok, ölümcül hastalıklara sahip kişilerin yakınları hastayı kaybetmeden önce yasa girebiliyorlar. Bence bu durumu da göz önünde bulundurun.
 
Donya .!.:
Hem anlaşamıyor boşanacağız diyorsunuz hem de yıl dönümü kutlamak istiyorsunuz? Neden? Sosyal medya çıktı insanlık da gitti. Sırf orda paylaşmak için değilse ben de ben değilim..
Genişletmek için tıkla...
Maalesef siz de siz değilsiniz😂 sosyal medya kullanmıyorum. Anlaşamıyoruz boşanıyoruz demedim, hem siz siz değilsiniz hem okuduğunuzu da anlamıyorsunuz. Bizim sorunlarımız var ama düzeltilebilir sorunlar olduğunu düşünüyorum. hoş benim canıma tak etti, annesinin hastalığı olmasa eşime boşanmayı dile getirecektim ama onu böyle bir durumda yalnız bırakmak istemediğim için erteledim kendi içimde. Onun haberi bile yok benim boşanma isteğimden. Yıldönümü konusunda da hayatımdaki ilk evlilik yıldönümüm ya neden anlaması bu kadar zor anlamıyorum, kaç kez ilk evlilik yıldönümü olur ki insanın? Ben kutlayalım, coşalım da istemedim. Sadece ona göre ayarlayabilirdi, bir şekilde telafi edebilirdi, evde baş başa kalıp, sarılıp bize ait bi an olsun istedim sadece ne kadar zorsunuz ya. Hayır bide bakın saat 22:00, bari bu gece kutlarız diye hazırlandım yemek yaptım eşim hala annesinde. Benim sorunum bir sorun ya, şımarıklıkmış gibi geliyor olabilir ama seven erkek her şekilde her koşulda sevdiği kadını hoş eder diye düşünüyorum. Küçük şeylerle mutluluklar olan canlılarız biz kadınlar, benim iki güzel söz, değerli hissetmeye hiç mi hakkım yok yani? Neyse ne desem başka yere çekilecek
 
doktoranne- .!.:
Başta konunuzu okurken bencil olduğunuzu düşündüm ama sonra verdiğiniz detaylardan sonra size hak verdim. Bence boşanmak istiyorsanız bile iyilik sizde kalsın çünkü kayınvalidenizin durumu çok ağır. Ne yaşamış olursanız olun karşınızdaki kişi şuan canıyla uğraşıyor. İlerde bu kişiden ayrılmış olsanız bile rahatlıkla yolunuza bakarsınız, vicdan yükü duymazsınız. Kendinizi durumdan soyutlamakta bir çare olabilir. Ayrıca eşiniz annesine bağlı biriyse ve bu hastalık bir süredir varsa eşinizin böyle olması şaşırtıcı değil çünkü bir çeşit yas yaşıyor olabilir. Yas illa ölümden sonra gelişir diye bir şey yok, ölümcül hastalıklara sahip kişilerin yakınları hastayı kaybetmeden önce yasa girebiliyorlar. Bence bu durumu da göz önünde bulundurun.
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim gerçekten anlayışınız için. ilk mesajımda biraz üzgün ve sinirli olduğum için kendimi yeterince ifade edememişim. Biz aylardır birlikte yemek bile yiyemiyoruz, orada annesinde babasıyla birlikte yemek yiyip geliyor. Bari yıldönümümüzde öyle olmasın, bi yemek yiyelim, bi baş başa kalalım istemiştim. Belki düzelir umudu hala var içimde. Ama zaman ilerledikçe görüyorum bu evlilik evlilik değil ki yıldönümü kutlansın. O benim ev arkadaşım, başka da bir şey değil. Bari bu gece kutlarız diye hazırlandım bekledim, saat kaç oldu yine gelmedi. Bugün annesinin doğum günü, ona hediye ve pasta almayı akıl ediyor, aklına geliyor yas sürecinde ama ben hşç aklında yokum. Evet o annesi ama ben de sevdiği kadınım ve hiç büyük bir isteğim yok. Evet onun yaşadıkları çok ağır, yıkıcı ama onun her zaman yanında oldum zaten, elimden geleni fazlasıyla yaptım yaşanan her şeye rağmen. Ne pasta ne kutlama istiyordum üstelik, sadece bana ayrılan zaman, değer; tek istediğim bunlardı. Ay size de böyle döktüm içini kusura bakmayın ama çok çaresiz ve yalnız hissediyorum kendimi…
 
yahu isterse can düşmanınız olsun ama karşınızdaki kanser hastası. eşinizi seviyorsanız idare edecekseniz. öldünüz mü yıldönümü kutlayamadınız diye? ki annesi hasta olmasa boşanmayı düşünüyorum diyorsunuz. o kadar da önemli değil demek ki.

ben böyle durumlarda direkt kendi ailemi düşünerek empati kuruyorum. annem kanser olacak ve eşim bunun dırdırını yapacak bana. öyle hızlı boşarım ki ne olduğunu bile anlayamaz.
 
karamellipismaniye .!.:
Kayınvalidem kanser hastası, evlerimiz 15 dk yürüme mesafesinde ama 3. katta oturuyor ve asansörü yok. Bizim ev direkt giriş kat, merdivensiz. Tedavi sürecinde bir kez daha gelip kalmıştı. Şimdi de 10 gün boyunca bizde kalacak, her gün ışına gideceği için. Tek sebebi merdiven çıkmakta zorlanmaları (kayınpederim zorlanıyor daha çok).
Kayınvalidemin sağlığında bana karşı çok kötülüğü, haksızlığı oldu. Bırakın evime gelmesini, hasta olmasa yüzünü bile görmek istemiyorum. Ve onlar geldiğinde asla rahat edemiyorum. Yine de güleryüz gösteriyorum, elimden geleni de yapıyorum.
Evimizde yatabileceği tek yer salon ve salonda o yattığı, sürekli uyuduğu için salon kullanılamaz hale geliyor. Ne televizyon, ne oturma alanı vs hiçbir şey kalmıyor. Bir de ben normalde şort - atlet dolaşıyorum aşırı sıcak olduğu için, onlar varken bunu bile yapamayacağım kadar hayatım sınırlanacak. Tüm bunları geçtim, geldikleri gün bizim ilk evlilik yıldönümümüz. Eşimin bile bile bana sormadan, son gün geleceklerini söylemesi beni çok üzdü. Evlilik zaten benim için bitmeye yaklaşıyor, annesinin rahatsızlığı olmasa boşanmayı dile getirecektim, onu bu durumda yalnız bırakmak istemedim. Ama ben onu düşünüp yanında oldukça gördüğüm muamele bu. Evet evlilik konusunda bitirmeye yakınım ama adam 9 yıldır hayatımda ve ona karşı içimde sevgi var, hala belkiler var, ilk yıldönümümüzde “sen de bu süreçte çok ihmal edildin, çok yalnız kaldın, bize de değişiklik olur dışarı çıkalım” diyeceğine bana böyle bir sürpriz yaptı.
Not olarak hastalığın başından beri (4 aydır) her akşam iş çıkışı annesine gitti ve 10-11 gibi geldi eve, ben kocamı günde sadece 3 saat gördüm, ki hastalığın başında annesi gayet iyiydi, hasta olduğuna biz bile inanamadık. Bir de bir hafta önce hastalığın çok ilerlediği haberini aldı eşim (beyne metastaz yapmış) ve çok üzgün.
Yani bu durumlar içerisinde yıldönümü diyerek, benim rahatım ne olacak diyerek bencillik mi yapıyorum bilmiyorum ama kendimi çok yalnız, mutsuz ve normalden çok uzak bir ruh hali içerisinde hissediyorum.

Ve soranlar olacaktır, eşimin el üzerinde tutulan bir abisi var, onun eşi hiçbir şey yapmıyor, ne isteseler yapamam deyip çıkıyor işin içinden…
Genişletmek için tıkla...
Herkes kendi vicdanından sorumludur. Eşinizin abisi varmış ama eşiniz daha vicdanlı ve merhametli ben olaya bu açıdan bakardım. Zamanında ne kötülük yapmış olursa olsun şuan ciddi bi hastalığın tedavisinde ve destek olmanız gerekiyor. Şahsen ben bu konuyu bu şekilde yansıtmanıza şaşırdım, eşimin annesi kanser olsa ve zor bi süreçden geçiyor olsa aklıma gelecek son şey yıldönümü kutlamak olur. Konu burda kaynananız değil eşiniz bence, ona destek olmanız onun için sabretmeniz gerekir. Boşanma durumunuza gelince siz bu olaylardan sıkılıp bunaldığınız için boşanma fikrine yakınsınız aksi olsa asla kutlama falan aklınıza gelmez, bu durumu eşinizle uygun zamanda nasıl konuşacağınızı düşünürdünüz. Şu an ki yaşadığınız sıkıntılarla fevri karar vermeyin bence biraz sabredin
 
karamellipismaniye .!.:
Teşekkür ederim gerçekten anlayışınız için. ilk mesajımda biraz üzgün ve sinirli olduğum için kendimi yeterince ifade edememişim. Biz aylardır birlikte yemek bile yiyemiyoruz, orada annesinde babasıyla birlikte yemek yiyip geliyor. Bari yıldönümümüzde öyle olmasın, bi yemek yiyelim, bi baş başa kalalım istemiştim. Belki düzelir umudu hala var içimde. Ama zaman ilerledikçe görüyorum bu evlilik evlilik değil ki yıldönümü kutlansın. O benim ev arkadaşım, başka da bir şey değil. Bari bu gece kutlarız diye hazırlandım bekledim, saat kaç oldu yine gelmedi. Bugün annesinin doğum günü, ona hediye ve pasta almayı akıl ediyor, aklına geliyor yas sürecinde ama ben hşç aklında yokum. Evet o annesi ama ben de sevdiği kadınım ve hiç büyük bir isteğim yok. Evet onun yaşadıkları çok ağır, yıkıcı ama onun her zaman yanında oldum zaten, elimden geleni fazlasıyla yaptım yaşanan her şeye rağmen. Ne pasta ne kutlama istiyordum üstelik, sadece bana ayrılan zaman, değer; tek istediğim bunlardı. Ay size de böyle döktüm içini kusura bakmayın ama çok çaresiz ve yalnız hissediyorum kendimi…
Genişletmek için tıkla...
İnsan olarak her türlü duygu hissedebiliriz, bu çok doğal bir şey. Bizim size illa bu şekilde düşünün veya hissedin dememiz zaten doğru olmaz. Kendinizi bu konuda üzmeyin ama bakış açınızı da mutlu olmak istiyorsanız değiştirmelisiniz. Bir şey illa ilk defa kutlanmazsa olmazsa olmaz kafalara girmek doğru değil, ikinci-üçüncü- bilmem kaçıncı yıllarda kutlayacaksınız sonuçta. Ben eski konunuza ve yorumlarınıza bakınca, gereğinden fazla fedakarlık yapıp karşılığını alamadığınızı ve istediğiniz gibi olmayan evliliğinizin sizde hayal kırıklığı yarattığını düşündüm. Böyle bir durumda çoğu insan kinlenir. Sürekli annesiyle kendinizi kıyaslıyorsunuz farkındaysanız. Bunu sizin değil, eşiniz ve ailesinin yarattığını düşünüyorum. Ama sizin de unutmamanız gereken bir şey var ki siz şuan isteseniz de normal bir evlilik yaşayamazsınız çünkü normal bir durumda değilsiniz, kayınvalidenizin belki de son doğum günü bile olabilir. Kendinizi diğer evliliklerle kıyaslamayın, eşinizle de bence uğraşmayın. Ne kadar merhamet ettim deseniz de o kişi onun annesi ve mesajınızda bile durumun ciddiyetini fark edemediğiniz ortada. Eğer evliliğinize devam etmek gibi bir durumunuz varsa bu konuda sorunlarınızı büyütürseniz eşiniz evliliğiniz süresince size kinlenecek ve bu dönemde yaptıklarınızı önünüze bu getirecektir. Zaten annesine bağımlı bir insan ki bunu siz onla çarpın. Açıkçası çok büyük bir sınavın içerisindesiniz, kendinizi yiyip bitirmeyin ama gerçekçi olmak gerekirse kimin evliliğinin ilk yılı bu tür bir olay başına gelse yaklaşık aynı şeyler yaşanır. O yüzden öyle olmalı, böyle olmalı kafasından ne kadar erken çıkarsanız psikolojiniz açısından o kadar iyi olur.
 
karamellipismaniye .!.:
Kayınvalidem kanser hastası, evlerimiz 15 dk yürüme mesafesinde ama 3. katta oturuyor ve asansörü yok. Bizim ev direkt giriş kat, merdivensiz. Tedavi sürecinde bir kez daha gelip kalmıştı. Şimdi de 10 gün boyunca bizde kalacak, her gün ışına gideceği için. Tek sebebi merdiven çıkmakta zorlanmaları (kayınpederim zorlanıyor daha çok).
Kayınvalidemin sağlığında bana karşı çok kötülüğü, haksızlığı oldu. Bırakın evime gelmesini, hasta olmasa yüzünü bile görmek istemiyorum. Ve onlar geldiğinde asla rahat edemiyorum. Yine de güleryüz gösteriyorum, elimden geleni de yapıyorum.
Evimizde yatabileceği tek yer salon ve salonda o yattığı, sürekli uyuduğu için salon kullanılamaz hale geliyor. Ne televizyon, ne oturma alanı vs hiçbir şey kalmıyor. Bir de ben normalde şort - atlet dolaşıyorum aşırı sıcak olduğu için, onlar varken bunu bile yapamayacağım kadar hayatım sınırlanacak. Tüm bunları geçtim, geldikleri gün bizim ilk evlilik yıldönümümüz. Eşimin bile bile bana sormadan, son gün geleceklerini söylemesi beni çok üzdü. Evlilik zaten benim için bitmeye yaklaşıyor, annesinin rahatsızlığı olmasa boşanmayı dile getirecektim, onu bu durumda yalnız bırakmak istemedim. Ama ben onu düşünüp yanında oldukça gördüğüm muamele bu. Evet evlilik konusunda bitirmeye yakınım ama adam 9 yıldır hayatımda ve ona karşı içimde sevgi var, hala belkiler var, ilk yıldönümümüzde “sen de bu süreçte çok ihmal edildin, çok yalnız kaldın, bize de değişiklik olur dışarı çıkalım” diyeceğine bana böyle bir sürpriz yaptı.
Not olarak hastalığın başından beri (4 aydır) her akşam iş çıkışı annesine gitti ve 10-11 gibi geldi eve, ben kocamı günde sadece 3 saat gördüm, ki hastalığın başında annesi gayet iyiydi, hasta olduğuna biz bile inanamadık. Bir de bir hafta önce hastalığın çok ilerlediği haberini aldı eşim (beyne metastaz yapmış) ve çok üzgün.
Yani bu durumlar içerisinde yıldönümü diyerek, benim rahatım ne olacak diyerek bencillik mi yapıyorum bilmiyorum ama kendimi çok yalnız, mutsuz ve normalden çok uzak bir ruh hali içerisinde hissediyorum.

Ve soranlar olacaktır, eşimin el üzerinde tutulan bir abisi var, onun eşi hiçbir şey yapmıyor, ne isteseler yapamam deyip çıkıyor işin içinden…
Genişletmek için tıkla...
Ahhh yapmayın ya. Hastalık durumu bu. Şahsen empati yaptığımda eşime sormam annem gelecek haberin olsun derdim. Sonuçta keyfi bir durum yok. Zaten boşanacaksınız ne diye evlilik yıl dönümünü kutlayacaksınız ki 🤔
 
dini inancınızı bilemem empati ettiğimde ben bu durumda kalsaydım Allah için altında arkasında kötülük aramakla uğraşmadan yardım eli uzatırdım, yaptığım iyilik bana kalırdı vicdanım da rahat olurdu. Ömrümün kalanı boyunca da aynı vicdani rahatlık içinde yaşayıp giderdim. Eşiniz annesine çok titreyip sizi ihmal ediyor ama belki bu süreçte sizin hakkaniyetli tavrınızı görme fırsatı elde eder. İnsanlar adil olmaz, yaşadığımız hayat da adil değil. Zaten fedakarlık eylemi böyle ikilemlerde ortaya çıkar. Kendinizi on günlük daha fedakarlık yapacak bir enerjide hissetmiyorsanız işinizden izin alıp ailenizin yanına gidebilirsiniz, en doğal hakkınız.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

T
  • Kilitli
Sevgilimin annesi bana iftira attı
14 15 16
Yorumlar
319
Görüntüleme
5K
Kazen
Kazen
K
Kayınvalidem sürekli laf sokuyor artık napacağımı bilmiyorum, çok sıkıldım
2
Yorumlar
39
Görüntüleme
5K
Patianne
P
Y
  • Kilitli
Eşim ve Ailesinin Sürekli Beni Aptal Yerine Koyması boşanmaya düşünüyorum
9 10 11
Yorumlar
205
Görüntüleme
11K
Alyasena
A
G
Evliliğim konusunda dertleşmek istiyorum
2 3
Yorumlar
49
Görüntüleme
7K
mineokur
M
Y
  • Kilitli
Eşim ve Ailesi Beni ve Ailemi Aptal Yerine mi Koyuyor- Boşanmalı mıyım?
2
Yorumlar
27
Görüntüleme
3K
Lilalilyum
Lilalilyum
Back
X