• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Oglumun 2 yas bunalimi :(

Tuvalet eğitimi için onun hazır olmasını bekleyin.
Zamanı geldiğinde kendiliğinden çözülür o sorun merak etmeyin.
2 yaş sendromu zordur, kafayı takmamaya çalışın.Sizin gerilmeniz onu dahada hırçınlaştırır, tepki verdikçe inadınıza yapar. Şımarıklıklarını görmezden gelin.
 
Bizde cok sitresli bi ramazan geçirdik ve sonrasinda iki haftada annemgildeydim ordada birnumdan getirdi haliyle cok inatlastik,cok sitresliydim simdi aramiz biraz daha iyi.Önce aramizi düzeltip oyle basliycam .
Umarim basaririm ilk cocugum,ilk tecrübem olucak,bide devamlı ilgi istiyor ama ben cok bunaldim veremiyorum istediği ilgiyi bunadaa canim sıkılıyor .
Napicami şaşırdım.
Çok rahat ol , çocuklar bizim deneme tahtamız değil.
Malesef ben bu tarz uyarılara kulağımı tıkadım mükemmel anne olma kompleksiydi sanırım .
İyi anne olmakla arasın da ince bir çizgi var.
Bırak evi dağıtsın çizsin , hiç büyümeyecek sanıyoruz.
 
Arkadaşım, lütfen bu zamanların geçeceğini unutma çocuğunun ruhuna bedenine istemsiz zararlar verme.. tuvalet eğitimi için sen hazır değilsin zaten, belli sinirlerin yıpranmış, yavrucağı korkutursun. bak 3- 4 gün dene, araya 20 gün koy mola gibi sonra 3-4 gün daha sonra yine mola sonraki 3-4 günde muhtemelen olayı kavramış olur benimki öyle geçti, ama sert davranma , en çok sen üzülürsün yıllarca kendini suçlarsın. inan kimse zaten kimseye tam olarak yardımcı olmuyor, olan da sinir bozup köstek oluyor. yani bütün anneler aynı durumda, hatta yalnız olanlar daha rahat hareket ediyor çocuk açısından, bunu dezavantaj olarak değil avantaj olarak gör. Kolay gelsin, ne zaman sinirlensen sakin ol o çok küçük daha de... benimki 5 yaşında şimdi. İki yaşındaki resimlerine bakınca ne kadar minikmiş diyorum, senin yanında olduğu için büyümüş gibi geliyor ama hakikaten daha çok ufak..

Çok haklısın zaten daha denemedim heveslenir sanırım ama korkuyorum ışte ne biliyim bide alıştırma klodu alicam onu bekliyorum deniycem,bu konuda kizmamam,inatlasmam gerektiğini biliyorum.
Bazen sabredemiyip cok kiziyorum ona sonrada pişmanlık duygusu bitiriyor beni,psikolojisi etkilenirmi diye.
Haklısın tek büyütmenin avantajlari var ama arada nefes alabilmem lazım,esimde yogun çalıştığı icin destek olamıyor bunaldim iyice,bu günler gececek biliyorum dert diil aslında ama şimdiki nesil biraz çürük galiba,eskiden onca cocuga nasil bakarlarmis hayret,gerçi biz hep dışarda oynardik,simdikiler hep evde canları sıkılıyor.
 
Bizimki 23 aylık, birkaç ay önce biz de bi hırçınlık dönemi yaşadık ama geçti çok şükür. Çocukla ne kadar ilgilenip oyun oynarsan o kadar sakin oluyor ben bunu keşfettim. Bir de sinirlendiği zaman üstüne gitme ilgisini dağıtmaya çalış, yapmasını istediğin şeyi yapmıyorsa bir süre rahat bırak sonra yeniden teklif et.

Benimki 30 aylık gittikçe artırıyor sanki bide birini görünce hiç beni dinlemiyor babasını bile görse aynı durum.
 
Bir de şunu gözlemledim, çocukların hırçın olmasının nedeni aslında genelde bizleriz, biz yaklaşımımızı değiştirirsek onlar da düzeliyorlar, ben o dönem de hatalı olanın kendim olduğunu anladım. Çocuğunuza bol bol sarılın, öpün onu çok sevdiğinizi söyleyin, benim oğlu akıllı söz dinler gibi olumlu cümleler kullanın, yaptığı güzel şeyleri başkalarının yanında da överek anlatın.

Hatanın bende olduğunu biliyorum ama pratiğe gelince bi noktada tukeniyorum yoksa istediklerini yapınca aramız cok iyi,bide her dediğini yapınca suyunu cikartiyo sipa,sanırım önce kendimi bi dr a götürmeliyim öfke kontrolü icin faydası olurmu acaba?
 
Hatanın bende olduğunu biliyorum ama pratiğe gelince bi noktada tukeniyorum yoksa istediklerini yapınca aramız cok iyi,bide her dediğini yapınca suyunu cikartiyo sipa,sanırım önce kendimi bi dr a götürmeliyim öfke kontrolü icin faydası olurmu acaba?

anneler evde bütün gün çocukla ilgilenmek zorunda bu yüzden önce annelerin morali yüksek olmalı, biz bütün gün evde tıkılı kalıyor, ev işleriyle uğraşıyoruz hele bir de zor bir evlilik varsa, çocuğa karşı sabırlı olmak çok zorlaşıyor. Örneğin ben, evde huzursuzluk varsa çocuğuma karşı sabırlı olamıyordum, ben de çok sinirli bir insanımdır, öfkemi pek kontrol edemem, hemen bağırırdım oğluma sonra da çok üzülürdüm, çünkü ağlayıp bana sarılırdı ve ben gülene kadar, iyi bir şey söyleyene kadar ağlayarak sarılmaya devam ederdi, yani oğlum bana diyordu ki aslında, "anne bana bağırma bana küsme ben çok üzülüyorum", bu durum beni çok etkiliyordu, ben de son verdim, şimdi oğluma kızdığım zaman çok az ve kızdığım zaman gerçekten kötü bir şey yaptığını anlıyor, eskiden her şeye kızdığım için beni dinlemiyor bağırıyor, ağlıyordu, şimdi az kızınca "demek ki gerçekten kötü bişey yapıyorum vazgeçeyim" diye düşünüyor sanırım. Mesela bu aralar moralim bozuk ama ona kızmıyorum, hiç canım istemese bile oturup onunla oyun oynuyor, çizgi film seyrediyorum. Öfkeni kontrol etmeye başla göreceksin ki çok daha işin kolaylaşacak. Moralini yüksek tutmaya çalış, çocuğunla birlikte bir şeyler yap, sinemaya gidin, al çocuğunu arkadaşınla dışarda buluş. vs.
 
Kk nin tecrübeli anneleri kafayı yicem ya siz nasıl atlttiniz bu dönemi,canavar anne olucam az kaldi,bide tek bakıyorum destekcim yok,hiç kendime zaman ayırıyorum önerisi olan var mi?
Cok inatçı bide tuvalet egitimide vermem lazım ama korkuyorum.
bir anne değilim ama okul öncesi öğretmen adayıyım az buçuk bilgimle yardım etmek istedim :KK66: 1.5-3 yaş arası dönem biraz hassas bu yüzden dikkatli olmak gerekiyor. özellikle tuvalet alışkanlığı kazandırılırken aşırı baskıcı tutum çocuğun bütün hayatını etkiliyor. bir hocamız tuvalet eğitimi sırasında çok baskı gören bireylerin ileride cimri olabildikleri örneğini vermişti. çocuğun hazır olmasını bekleyin bir an önce tuvalet eğitimi kazandıracağım diye miniğinizin hayatında kalıcı ve olumsuz etkiler bırakmayın :KK66:
 
Kk nin tecrübeli anneleri kafayı yicem ya siz nasıl atlttiniz bu dönemi,canavar anne olucam az kaldi,bide tek bakıyorum destekcim yok,hiç kendime zaman ayırıyorum önerisi olan var mi?
Cok inatçı bide tuvalet egitimide vermem lazım ama korkuyorum.


canım benim kızım da 27 aylık.. çok iyi anlıyorum seni.. zor bir yaş dönemindeler annede de ilk 2 yılın yorgunluğu derken idare etmek çok zor.. hele yıpranmışsan hele yalnızsan ve evde çok kalıyorsanız başbaşa insan tahammülsüzleşiyor.. sinirlerin laçka olduysa aslında ufak olan pürüzler de can yakar oluyor..
önce kendine zaman ayırmalısın.. kafanı dağıtmalısın.. 1-2 saat de olsa onu birine bırakıp dışarı çıkmalısın.. biz rahat ve memnun olmazsak onları da memnun edemiyoruz..

tuvalet eğitimi illa 2 yaşında ve yazın olacak dersen hata edersin.. anne ve çocuk hazır olduğunda 3 günde hallolacak şeyi acele ile yanlış zamanda aylarca süren işkenceye çevirmemeli.. biz 25 aylıkken kızımın yoğun ısrarı ile bıraktık.. hiç sorun yaşamadan birkaç günde tam yoluna soktuk.. tuvalet eğitimini anne değil çocuk başlatır.. bezi çıkarmadan önce annenin çocuğu hazırlaması gerek.. sakın pat diye başlama.. zaten sinirlerin yıpranmış çocuğa da zararın olur..

başkalarının yanında her çocuk şımarıyor.. bu net.. kızım çok zor değilse de inatçı ve hırslı bir tip.. ben idare etsem de dede anneanne yanında tabiri caizse zıvanadan çıkıyor.. o anlarda sakin ol.. o senin çocuğun sen yine rayına sokacaksın.. bırak biraz enerjisini atsın.. daha 2,5 yaşında.. doğruyu yanlışı bilmiyor, ne kadar yorgun olduğunu, onun için didindiğini bilmiyor anlamıyor.. sen sakin kal.. sabır ve sakinlik en güzel yol.. tabi zor ama yapılıyor inan..

evde çok tıkılı kalmayın.. "durmaz, onunla gidilmez" diye sınırlar koyma.. gidilir.. kalabalıklara karıştıkça öğrenecek o da sen de nasıl davranacağını.. herşeyi beraber yapın.. takım olursanız bu dönemler çok zevkli.. karşıt olmayın.. parka gidin gerekirse 3 saat oynasın.. enerjisini atsın, sakinleşsin..

koca koca insanlar bağıra çağıra konuşuyor her yerde kavga ediyor vs vs küçücük çocuk da biraz rahatsız edebilir etrafı.. çok takılmayın.. tabiki aşırı durumlardan bahsetmiyorum ama.. bazen fazla şey bekliyoruz onlardan..

inanın ben de çok zorlanıyorum.. bazen çıldırma noktasına geliyorum.. ama sürekli telkin ediyorum kendimi.. hayatlarının en önemli 3 yılı bu.. 0-3 yaş.. en güzel en öğretici en mutlu zamanları olmalı..

kendinize de zehir etmeyin bu güzel yılları.. sağlıklı olsunlar da çekiliyorlar:)))
 
anneler evde bütün gün çocukla ilgilenmek zorunda bu yüzden önce annelerin morali yüksek olmalı, biz bütün gün evde tıkılı kalıyor, ev işleriyle uğraşıyoruz hele bir de zor bir evlilik varsa, çocuğa karşı sabırlı olmak çok zorlaşıyor. Örneğin ben, evde huzursuzluk varsa çocuğuma karşı sabırlı olamıyordum, ben de çok sinirli bir insanımdır, öfkemi pek kontrol edemem, hemen bağırırdım oğluma sonra da çok üzülürdüm, çünkü ağlayıp bana sarılırdı ve ben gülene kadar, iyi bir şey söyleyene kadar ağlayarak sarılmaya devam ederdi, yani oğlum bana diyordu ki aslında, "anne bana bağırma bana küsme ben çok üzülüyorum", bu durum beni çok etkiliyordu, ben de son verdim, şimdi oğluma kızdığım zaman çok az ve kızdığım zaman gerçekten kötü bir şey yaptığını anlıyor, eskiden her şeye kızdığım için beni dinlemiyor bağırıyor, ağlıyordu, şimdi az kızınca "demek ki gerçekten kötü bişey yapıyorum vazgeçeyim" diye düşünüyor sanırım. Mesela bu aralar moralim bozuk ama ona kızmıyorum, hiç canım istemese bile oturup onunla oyun oynuyor, çizgi film seyrediyorum. Öfkeni kontrol etmeye başla göreceksin ki çok daha işin kolaylaşacak. Moralini yüksek tutmaya çalış, çocuğunla birlikte bir şeyler yap, sinemaya gidin, al çocuğunu arkadaşınla dışarda buluş. vs.

Kesinlikle haklısın eşimle aram gerginse daha sabırsız oluyorum.
Bende farkındayım ben sqkinsem cocukta daha sakin oluyo.
Benm burda birtane arkadaşım var onunda iki çocuğu var yani dışarda biseyler yapmamız cok zor zaten boyle etkinlikler yapabilsem bukadar bunalmiycam.
Dediklerinizi dikkate alicam teşekkürler...
 
bir anne değilim ama okul öncesi öğretmen adayıyım az buçuk bilgimle yardım etmek istedim :KK66: 1.5-3 yaş arası dönem biraz hassas bu yüzden dikkatli olmak gerekiyor. özellikle tuvalet alışkanlığı kazandırılırken aşırı baskıcı tutum çocuğun bütün hayatını etkiliyor. bir hocamız tuvalet eğitimi sırasında çok baskı gören bireylerin ileride cimri olabildikleri örneğini vermişti. çocuğun hazır olmasını bekleyin bir an önce tuvalet eğitimi kazandıracağım diye miniğinizin hayatında kalıcı ve olumsuz etkiler bırakmayın :KK66:

Teşekkürler tabiki baskı yapmiycam yazın başından beri uygun ani kolluyorum şimdi aramız biraz duruldu inadını kiriyim öyle alistiricam şimdi oda yaptım ona odasiyla ilgili hayaller kuruyoruz cok hoşuna gidiyor .
Bide ben bazen memlekete gidiyorum bütün huyu degisiyo naapmam lazım ordayken hiç beni dinlemiyor,simariyo yaramaz şey :)
 
canım benim kızım da 27 aylık.. çok iyi anlıyorum seni.. zor bir yaş dönemindeler annede de ilk 2 yılın yorgunluğu derken idare etmek çok zor.. hele yıpranmışsan hele yalnızsan ve evde çok kalıyorsanız başbaşa insan tahammülsüzleşiyor.. sinirlerin laçka olduysa aslında ufak olan pürüzler de can yakar oluyor..
önce kendine zaman ayırmalısın.. kafanı dağıtmalısın.. 1-2 saat de olsa onu birine bırakıp dışarı çıkmalısın.. biz rahat ve memnun olmazsak onları da memnun edemiyoruz..

tuvalet eğitimi illa 2 yaşında ve yazın olacak dersen hata edersin.. anne ve çocuk hazır olduğunda 3 günde hallolacak şeyi acele ile yanlış zamanda aylarca süren işkenceye çevirmemeli.. biz 25 aylıkken kızımın yoğun ısrarı ile bıraktık.. hiç sorun yaşamadan birkaç günde tam yoluna soktuk.. tuvalet eğitimini anne değil çocuk başlatır.. bezi çıkarmadan önce annenin çocuğu hazırlaması gerek.. sakın pat diye başlama.. zaten sinirlerin yıpranmış çocuğa da zararın olur..

başkalarının yanında her çocuk şımarıyor.. bu net.. kızım çok zor değilse de inatçı ve hırslı bir tip.. ben idare etsem de dede anneanne yanında tabiri caizse zıvanadan çıkıyor.. o anlarda sakin ol.. o senin çocuğun sen yine rayına sokacaksın.. bırak biraz enerjisini atsın.. daha 2,5 yaşında.. doğruyu yanlışı bilmiyor, ne kadar yorgun olduğunu, onun için didindiğini bilmiyor anlamıyor.. sen sakin kal.. sabır ve sakinlik en güzel yol.. tabi zor ama yapılıyor inan..

evde çok tıkılı kalmayın.. "durmaz, onunla gidilmez" diye sınırlar koyma.. gidilir.. kalabalıklara karıştıkça öğrenecek o da sen de nasıl davranacağını.. herşeyi beraber yapın.. takım olursanız bu dönemler çok zevkli.. karşıt olmayın.. parka gidin gerekirse 3 saat oynasın.. enerjisini atsın, sakinleşsin..

koca koca insanlar bağıra çağıra konuşuyor her yerde kavga ediyor vs vs küçücük çocuk da biraz rahatsız edebilir etrafı.. çok takılmayın.. tabiki aşırı durumlardan bahsetmiyorum ama.. bazen fazla şey bekliyoruz onlardan..

inanın ben de çok zorlanıyorum.. bazen çıldırma noktasına geliyorum.. ama sürekli telkin ediyorum kendimi.. hayatlarının en önemli 3 yılı bu.. 0-3 yaş.. en güzel en öğretici en mutlu zamanları olmalı..

kendinize de zehir etmeyin bu güzel yılları.. sağlıklı olsunlar da çekiliyorlar:)))

Yok iste birakicak kimsem yok zaten bu yüzden bukadar sitresteyim,cocugumla dışarı çıkıyoruz tabi ama cok korkuyorum cok hareketli başına bişey gelirse diye,bahçe falanda yok,park yokusun üstünde devamlı gidemiyoruz.

Tuvalet icin acelem yok daha havaların soğumasina cok var zaten önemli olan başlamak ,benim baktigim ilk bebek oglumdu hiç bebek buyumedi önümüzde 35 gunluktu aldım geldim memleketten hic bilmedigim halde cok güzel baktım,herkez taktir etti beni ama artık yıprandım ben sinir olurdum bekarken çocuklarına kızan vuran annelere kendime şaşıyorum şimdi,en çokta psikolojimi bu bozuyor,ben nasıl anneyim diyorum kendime o daha cocuk bilmiyor yaptığının farkinda değil,ben kazik kadar kadinim idare edemiyorum diye.
Bide beni en cok yıpratan nokta oğlumun nerde tehlike var onu ulmasi onun başına bisey gelmesin diye aldığım tedbirleri yazsam sayfalar yetmez,pencerelere cok meraklı hepsinde kilit var yinede acabilir diye korluyorum,biran yalnız birakamiyorum,bikere balkonda bisikletinin üstünde yakaladim kafayı yedim,yarım saat agladim ben nasil unuttum diye,ya cocugum dusseydi diye ki kimse benim kadar dikkat etmiyordur belkide ama ışte insan unutuyomus.
Hepsi Allaha emanet.
 
Yok iste birakicak kimsem yok zaten bu yüzden bukadar sitresteyim,cocugumla dışarı çıkıyoruz tabi ama cok korkuyorum cok hareketli başına bişey gelirse diye,bahçe falanda yok,park yokusun üstünde devamlı gidemiyoruz.

Tuvalet icin acelem yok daha havaların soğumasina cok var zaten önemli olan başlamak ,benim baktigim ilk bebek oglumdu hiç bebek buyumedi önümüzde 35 gunluktu aldım geldim memleketten hic bilmedigim halde cok güzel baktım,herkez taktir etti beni ama artık yıprandım ben sinir olurdum bekarken çocuklarına kızan vuran annelere kendime şaşıyorum şimdi,en çokta psikolojimi bu bozuyor,ben nasıl anneyim diyorum kendime o daha cocuk bilmiyor yaptığının farkinda değil,ben kazik kadar kadinim idare edemiyorum diye.
Bide beni en cok yıpratan nokta oğlumun nerde tehlike var onu ulmasi onun başına bisey gelmesin diye aldığım tedbirleri yazsam sayfalar yetmez,pencerelere cok meraklı hepsinde kilit var yinede acabilir diye korluyorum,biran yalnız birakamiyorum,bikere balkonda bisikletinin üstünde yakaladim kafayı yedim,yarım saat agladim ben nasil unuttum diye,ya cocugum dusseydi diye ki kimse benim kadar dikkat etmiyordur belkide ama ışte insan unutuyomus.
Hepsi Allaha emanet.

kızım bebek arabasında oturmadan elimi tutup yürümeden 27 aylık oldu düşün artık.. sürekli koşma halinde.. anlıyorum seni zor ama dışarı çıkmayı arttırmazsan evde çok daha bunalacaksınız..
hepsi öyle inan kızımı bi saniye gözümün önünden ayırmam ayıramam zaten böyle olmalı bu yaşlarda..
benim kucağıma aldığım ilk bebek kızımdı:) ben de tek başıma sayılırım.. haftada bir uğrayıp beni eleştiren anneciğimi saymazsak:) napalım bu iş böyle..
"ben nasıl anneyim" diye ağlayarak kendini sıkma.. elinden geleni yapıyorsun.. insanız sonuçta.. süper kahraman değiliz.. kızım düşmesin diye kendimi yırtan ben bu akşam yanlışlıkla dirseğimle kafasına resmen patlattım.. nasıl ağladı.. oluyor kazalar.. allah beterinden sakınsın..
balkon kapısı hep kapalı durur bizde.. bi an açık unuturum diye psikolojim bozuluyor walla.. ama napalım uğraşmaya devam..
çıkıp gezin sokak bile olsa park yokuşun tepesinde olsun çıkın.. ben kucağımda 1 saat durmadan yürüdüğümü bilirim:) sen yorgunsun ve çok tedirgin etmişsin kendini.. yoksa hepsini halledersin sen.. yapma onu da etkiliyor bunlar..
 
Teşekkürler tabiki baskı yapmiycam yazın başından beri uygun ani kolluyorum şimdi aramız biraz duruldu inadını kiriyim öyle alistiricam şimdi oda yaptım ona odasiyla ilgili hayaller kuruyoruz cok hoşuna gidiyor .
Bide ben bazen memlekete gidiyorum bütün huyu degisiyo naapmam lazım ordayken hiç beni dinlemiyor,simariyo yaramaz şey :)
iki insan yüzü görünce şımarıyor derdi annelerimiz :D memlekette anneanne dede çok seviyor tabi bir dediğini iki etmiyorlar. benim de küçük yeğenim var dedesinin evinde bambaşka biri oluyor. varsın şımarsın yavrucuk :KK51:
 
kızım bebek arabasında oturmadan elimi tutup yürümeden 27 aylık oldu düşün artık.. sürekli koşma halinde.. anlıyorum seni zor ama dışarı çıkmayı arttırmazsan evde çok daha bunalacaksınız..
hepsi öyle inan kızımı bi saniye gözümün önünden ayırmam ayıramam zaten böyle olmalı bu yaşlarda..
benim kucağıma aldığım ilk bebek kızımdı:) ben de tek başıma sayılırım.. haftada bir uğrayıp beni eleştiren anneciğimi saymazsak:) napalım bu iş böyle..
"ben nasıl anneyim" diye ağlayarak kendini sıkma.. elinden geleni yapıyorsun.. insanız sonuçta.. süper kahraman değiliz.. kızım düşmesin diye kendimi yırtan ben bu akşam yanlışlıkla dirseğimle kafasına resmen patlattım.. nasıl ağladı.. oluyor kazalar.. allah beterinden sakınsın..
balkon kapısı hep kapalı durur bizde.. bi an açık unuturum diye psikolojim bozuluyor walla.. ama napalım uğraşmaya devam..
çıkıp gezin sokak bile olsa park yokuşun tepesinde olsun çıkın.. ben kucağımda 1 saat durmadan yürüdüğümü bilirim:) sen yorgunsun ve çok tedirgin etmişsin kendini.. yoksa hepsini halledersin sen.. yapma onu da etkiliyor bunlar..[/QU

Teşekkürler canım ya dikkate alicam dediklerini balkonu bende acmiyordum ama yanindaydim tv izliyodu bi ara yanıma geldi baktım altı kokuyo,gittim bez almaya ıslak mendillerini yikadim geldumki odada yok,baktım balkonda bisikletin üstünde,aklım çıkti.
Tabi artik daha dikkatliyim ama yinede başta Allaha emanetler.
 
Kk nin tecrübeli anneleri kafayı yicem ya siz nasıl atlttiniz bu dönemi,canavar anne olucam az kaldi,bide tek bakıyorum destekcim yok,hiç kendime zaman ayırıyorum önerisi olan var mi?
Cok inatçı bide tuvalet egitimide vermem lazım ama korkuyorum.
Al benden de okadar ama mümkün olduğu kadar çocukla inatlaşma
Geçici olduğunu unutma ve en güzel yöntem bişeye kafasını mı taktı dikkatini başka birşeyle dağıt acaip işe yarıyo
 
iki insan yüzü görünce şımarıyor derdi annelerimiz :D memlekette anneanne dede çok seviyor tabi bir dediğini iki etmiyorlar. benim de küçük yeğenim var dedesinin evinde bambaşka biri oluyor. varsın şımarsın yavrucuk :KK51:

Ilk gittik bır iki gün iyiydi ,baktiki ooo bunlar beni seviyo dedi başladı mizmizliga,ömrümde hiç bukadar perişan olduğumu hatırlamıyorum eve nasıl kaçtığını bilmedim,yinede rabbim kimseyi evinden etmesin,diyorum eşime Allah seni başımdan eksik etmesin.
Yorumlar icin teşekkürler:)
 
Back
X