Günün sonunda yoğunluktan dolayı yemek bile yiyemediğini söyleyip halimi hatrımı sordu. O gün yine konuştuk telefonda. En kısa sürede görüşmek istediğini vs söyledi. Bense aklımdan geçen herşeyi düzgünce dile getirdim. Birbirimizi tanımak istiyorsak Graham Bell'in telefonu bu yüzden icat ettiğini, iletişimde olmazsak birbirimizi tanıyamayacağımızı ayrıca katıksız dürüstlük istediğimi aklından geçen düşünceyi fikir değişikliği vs söylemesini istediğimi belirttim. Makul olduğunu söyledi. Hoş bir sohbet ettik.
Amaaa....
Biz kadınlar karşı tarafın tavırlarından vs bazı şeyleri hissedebiliyoruz diye düşünüyorum. İlk haftalar görüştüğümüz yani telefonda görüştüğümüz zamanlardaki o heyecanı veya hissiyatı hissedemediğimi farkettim. Belki de bu yakınlaşma onu kasmıştır bilmiyorum. Ama birşey eksik gibi hissediyorum. O yüzden de boşvermek veya şans vermek arasında gidip geliyorum. Ne dersiniz?