ögretmenlerim bi yardım edin bayanlar

Merhabalar bir ögrencim var 3.siniftayız ders olarak süper olmasada 3lük,4lük babası sınıfta bırakmamı istiyo okula ilk kayıtta 53 aylık yazılmış gelişim olarakta kücük minyon erkek ögrenci,babası eziliyo böyle hepsinden küçük dedi bi yıl tekrar ederse başarısıda artar diyo,hepimiz şaşkınız rehber ögrt.de psikolojik olarak cocuk yıkılır dedi ,baba aciklarız diyor diyelm çocuk anladı arkadas arasında gene ezilcek bunu diger çocuklar anlamazki adam diyoki ben babasıym istiyorum yapın yapmazsanz hayatm boyunca siz yapmadınz diye cocuk böyle oldu düşünürüm dedi ısrarcı olmasada böyle düsünüyo iki arada bir derede kaldım ya yapcam baba beni gelecekte sorgulamasin yada kötüye giderse cocuk beni lanetliycek hayatnda falan kafam 1500 ambale oldum emsal ai durum muydunuzmu?

Baba biraz geç kalmış. Sınıfta kalma şartlarını taşımıyorsa tabi ki bırakmamalısınız. Veli isteğine göre mi hareket edeceksiniz

kesınlıkle sınıfta bırakma babayı da ıkna et

olur mu öyle şey. şu hayatta en acımasız canlı çocuktur. sınıfta kalınca yeni sınıfındaki çocuklar alay edecek sen salaksın diyecek. çocuk kendini hep ezik öğrenme zorluğu yaşayan farklı bir çocuk olarak görcek. babası neyin kafasını yaşıyor bilmiyorum ama rehber öğretmenin işi bu ve o da bu söylediklerimle aynı fikirde. bence babayı ikna edin. ben lisedeyken bizden 2 yaş küçük bir çocuk bizle yanı sınıftaydı. en popüler çocuklardan biriydi. çok sevilirdi. bence çocuğu spora yönlendirin, özgüvenini arttırıcı şeyler yapın. mesela yılsonu gösterisinde büyük rol verin. sınıfta sorumluluklar erin. siz daha iyi bilirsiniz tabi. yazık çocuk harcanmasın.

Babasi cok biliyorsa en bastan kucuk yazdirmasaymis madem simdi bu neyin nesi! Cocuga aciklasa bile etraftakiler dalga gececek aptal muamelesi yapacak. Ki cocuklar cok acimasizca eleştiri yapan varliklar kendi kardesimden de biliyorum. Ve bu durumda cocugun ozguveni yerle bir olacak. Bu sefer basaracagi varsa da basaramayacak icine kapanacak. İlerde hem sizi hem babasini suclayacak ama olan onun hayatina olacak bir sey degismeyecek o saatten sonra. Babasi ile rehber öğretmen konussun bence ve olabilecek her ihtimali soylesin. Ve her seyden önemlisi boyle bir durumda cocugun fikri alınmalı. Onun düşüncesi sorulmali. Sonucta onun hayati. Anladigim kadariyla cocuk 8 yas civari ve o yastaki bir cocuk gayet de kendi dusuncelerini ifade edebilir. Bana sorarsaniz sakin ama sakin babanin lafiyla hareket etmeyin. Cocugu rehberlige gonderin ve rehberlik ogretmeni cocukla konuşup dusuncesini sorsun. Zorlanıyor musun vb sekilde cocukla konuşup sonra ona gore hareket etsin. Babasinin kisiligini bilemem ikna edilir mi ya da laf anlatilabilir mi ama boyle bir seyi isteme hakki varsa ve bunu illa yapacaksa da okulunu değiştirsin. Hic degilse etraftakilerin acımasız elestirilerine maruz kalmaz cocukcagiz.

Bu velilerin öğretmenin işine karışmasına sinir oluyorum! Rehberlikciye yönlendirmeniz sanırım en doğru karar olur. Hem sizin veliyle muhattap olmanıza gerek kalmaz hem de çocuk da doğr bir dille içinde bulunduğu durumu algılama şansına sahip olur.

Ne acayip ebeveynler var anlamıyorum ki! Kesinlikle öyle bir şey yapmayın. Sınıfta kalmak psikolojisini çok kötü etkiler çocuğun, üstelik ders notlarıda iyiymiş.

Çocuğunun psikolojisinin ne olacağını hiç düşünmüyor herhalde...
Daha küçücük yaşında, hayata başarısızlıkla başlayan bir yavrucağın geleceğini hiç etmek istiyorsanız, yapın gitsin.

Şahsen bu duruma güzel bir örneğim.
Anaokuluna başlayacakken; tüm kıyafetlerimi, oyuncaklarımı almış bir heyecanla sınıfta yerimi bulmuşken müdür bey niyeyse(!) beni 1. sınıfa başlatmak istedi.
Neymiş efendim, o sınıfın bana katacağı yokmuş, zaten öğretilecek her şeyi biliyormuşum ve buna küçücük bir testle karar verdi...
Halbuki ben arkadaş edinecektim, oyunlar oynayarak bir şeyler öğrenecektim, daha hazır değildim sorumluluk almaya!
27 yaşımdayım hala beni o tütülü eteğimle 1. sınıfa soktukları gündeki hislerimi unutmadım.
Psikolojimin içine ettiler, ve okul artık benim için zulüm olmuştu.
Herkesin kıyafetimle, yaşımın onlardan küçüklüğüyle, elimdeki oyuncaklarımla dalga geçmesi de cabası!
Ve hayatım boyunca okula nefret ederek gittim.
Çocukken hasta oldum, ağladım gitmedim.
Orta okul lisede ise dersleri kırdım, devamsızlıktan kalmak üzereyken ailemin araya insan sokmasıyla bitirdim.
Üniversitede ise bütün sınavlarıma devamsızlıktan giremediğim için 2 yıl uzattım.
Ve bu arada, girebildiğim hiçbir sınavdan da kalmadım, başarısızlığın aksine oldukça da başarılı bir öğrenim hayatım oldu.
Okula olan nefretimden dolayı gitmeyişim hariç!

Ah o müdür ve buna ses çıkarmayan ailem yaktı beni yaktı!
Siz de ileride bu cümleleri, nefreti duyacaksınız eğer böyle bir şey yaparsınız, o yüzden anlatayım dedim....

4+4+4 muhtesem sıstemıne denk gelen bınlerce sanssız cocuktan sadece bır tanesı
velıler basta (ustu kapalı soyluyorum )sıstemde dıreten devlet baslarına "boynumuz kıldan ınce "
dedıler ıtırazsız kabul ettıler eeeee olacak seymıydı ,olmadıgıda ortada
baska velı cocugumu sınıf atlatın der velılerın kararı dogrultusunda boyle bır seyın yapılacagını sanmıyorum

444'le zebil olan bir nesil cocuktan biri daha...Yazicam da yazamiyorum !

53 aylık yazdırıken aklı nerdeymiş

gercekten ibretlik hikayeler yazmışsinız cogunluk yapma diyor ki bende o yöndeyim zaten artılari var ama az adamın benim cocugum ben istiyorum deme hakki olsada okuldada benim ögrencim tecrübeleriniz beni cok etkiledi bekliyorum yorumlari 1hafta daha araştircam bu arada baba istiyo ama anne dün aradi oda istemiyor