ok zgnm

arkadaşlar ben arada yaşadıklarımı anlatıyorum . yine canım çok sıkkın... benim bir çocukluk arkadaşım vardı hep bencil davranırdı ve ben de başka arkadaşım olmadığı için hep katlanırdım onun hareketlerine... (biraz salaklık ettiğimi kabul ediyorum)neyse o kocaya kaçtı çok zor duruma düştü o arada da ben memur olmuştum onu haftada bir aradım nasılsın bişi ihtiyacın var mı diye o da ozaman hatrımı soruyordu kusura bakma kontörüm yok ondan arayamıyorum diyordu sonra annesinden duydum ki orada başka arkadaş edinmiş ve onlarla sürekli msjlaşıp konuşuolarmış ben de bunu öğrenince şok oldum ve onu üç ay aramadım üç ay sonra düğün yaptılar annemin hatrına kırgınlığımı gizledim düğünü için elbise aldım saçımı yaptırdım ve sanki kardeşimmiş gibi düğün salonuna ilk gidipte şekerini de tutan GENE ben oldum benim nişanım oldu kendisi assolist gibi en geç geldi saçını zorla ben yaptırdım hiç kalkıp da oynamadı bile (ki istediği yerde güzel kıvırtıyor!!!) ameliyat oldum beni üç beş gün tanıyan insan günlerce kaç msj atarken o bir kere bile aramadı bu zamana kadar maddi konuda yardımcı oldum düğün zamanım yaklaştı ve çeyiz hazırlığı bitti düğünüme 15 gün kaldı ve dün akşam bizi arama zahmetinde bulundular biz onları niye aramıyormuşuz diye... (bize geldiler) bende açtım ağzımı yumdum gözümü ve bütün kırgınlığımı döktüm bir bir.
...
annemde onlardan yana hep şikayetçiydi ve onların arkasından bana hep işleri olunca arıyorlar bizim işimiz oldu mu kaçıyorlar diye ah ediyordu... söylemediğini bırakmıyordu
...
ben veryansın yaptım diye arkadaşım çocuğunu alıp (güya gurur yaptı) yürü anne gidelim diye kalkarken annem arkadaşıma gitme diyip ağladı arkadaşımın annesi de ben yüksele (benim anneme) geldim ona değil otur dedi kızına, ve bana saygısız terbiyesiz dedi ve bunları söylerken benim annem onun kızını savunduğu gibi beni hiç savunmadı ve ben kalktım gittim annem dur nereye gidiyon bile demedi...
benim niyetim bugüne kadar hep sustuk bundan sonra kendimizi ezdirmemekti ama annem beni mahvetti beni küçük düşürdü eğer orada benim arkamda olsaydı en azından nereye gidiyon deseydi onlar hatalarını anlayacaklardı
...
ben içidışı bir olan bir insanım ve artık kendimi enayi yerine koydurmak istemiyorum annemle bunu hep konuşurdum o da bana hak verirdi fakat millet ne der korkusundan başkalarını değil beni kırdı canı sağolsun başkalarının annesi çocuğu haksız olsa bile savunur ama benim ki beni hep yalnız bırakıyor anlamıyorum ben mi çok kötü bir insanım
...
neyse ben odadan dışarı çıkarken arkadaşımın annesi sen gidersen git ama ben senin hakkında konuşmaya devam edeceğim dedi ve bütün gece benim aleyhime konuştular annem de onları dinledi ben de odamda sinirden çatladım tabiii
...
siz olsaydınız böyle bir durumda ne hissederdiniz veya nasıl bir tavır alırdınız? kusura bakmayın çok uzun oldu birazda karışık anlattım anlamadığınız yerde sorabilirsiniz

.......

kızmayın ama annesiz ikiyüzlü bi insanmış hem söle söle laf açılınca karışı tarafı tut hiç hoş değil bitanem çok haklısın
olsun sen sakin ol annenede tavrını koy ve konuş sen böle böle diyodun neden şimdi onların tarafında oldun de bunu paylaş ......
sevgiler.......
bide benden sana tavsiye herkesi kendin gibi sanıp fazla değer verme çabuk kırılırsın.......

bi kere o arkadasınla görüşmeyi derhal kes. Kendisi seni aramadıgı gibi bi de niye beni aramıyorsun diyor anlamak çok zor. Ben o insanla görüşmeyi keserdim ki benimde aynı bi durumum oldu bunun gibi. Annene gelince de bırak konuyu uzatma tekrar açma bence. Annenede ona göre davran artık. Ama o arkadasınla görüşmeyi hemen kes bence.

canım kesinlikle yerden göğe kadar haklısın..o insanlarla arkadaşlığını kes ve anneni karşına alıp konuş..
onun annesi kızını nasıl savundu bende senden bunu beklerdim anne haksızda değildim çok kırıldım falan de..
bu durumdan çok rahatsız olduğunu anlat.
umarım annen anlar canım seni

canım benim keşke insanlık sende kalsaydıda hiç muatap olmasaydın

öfkeni anlıyorum...yerinde olsam belki bende susamazdım..

ben daha yeni doğum yapmıştım 11.5ay önce

ve kayınvalidem ile aram hiç iyi olamamıştır hiçbir zaman...anneminde öyle

ben anneme gitmiştim bahsettiğim zamanda..ve kayınvalidem ile kayınpederimde

beni evde bulamayınca oraya gelmişler...kadın yine beni sinir etti biz başladık kayınvalidem ile tartışmaya

ağzına ne gelmişse o an için başladı bana saymaya..beter olda dedi hepsini dedi

arkasından kızan laf söyleyen beni gaza getiren annem ağzını açmadı...

onların yanında bana babaannende bana zamanında neler yaptı ağzımı açmadım dedi

daha da sinir oldum....kadında mest oluyo tabi...coşuyo

arkalarından anneme söylendim durdum...annemde ne diyeyim evime misafir gelmiş terbiyesizlikmi edeyim dedi

seninkide bunun gibidir canım

misafir oldukları için bişey dememiştir anneciğin...

yuh yani ddm aynı benim annem biliyormusun.annemde kocanın hatrı için sustum kızımmmm der sinir eder beni.halbuki kızını küçük düşürüyo ayak altına veriyo.niye böyle yapıyolar anlamıyorum ki.

Ebeveynler kendi çocuklarını niye başkalarının yanında hırpalarlar anlamam! Seni çok iyi anlıyorum arkadaşım, benim babam da böyledir, kendi çocuklarından ziyade başkalarının çocuklarına terbiye vermeyi seven bir dayım var, onun her -haksız- eleştirisinde ondan yana olur, üzerime gelir, başka zamanlardaysa "ben senin tarafını tutuyorum, kimse kızıma birşey söyleyemez" der... Yaşlılığına veriyorum bu hallerini artık... :1no2:

Yapılacak şey belli bence, sana hakaret eden ve arkandan konuşan arkadaşının annesini ve seni arayıp sormayan kızını hayatından çıkartmak! :1closedeyes: Annene de duygularını güzel bir dille anlatabilirsin, önce sana destek göründüğü halde neden onların yanında tutumunu değiştirdiğini onu kırmadan sorabilirsin... a.s.