- 21 Aralık 2014
- 9.025
- 27.674
- 798
- Konu Sahibi Biti Zdrava
-
- #21
Aşırı kafaya takmak pek normal değil, bunun icin ilaç gerek. Bende önceden cok takardım hatta çirkin bir kız değilimdir ama ister istemez kendimi kıyaslardım böyle. Fakat kendimi yetersiz hissetme gibi bir durumum olmadı hiç. Sürekli kendime “kendimden degerli, kıymetli hiçbir şey yok” diyorum. Sık sık tekrarlıyorum pozitif enerji saçıyorum kendime az da olsa ruhum rahatlıyor. İşte böyle böyle cümlelerle kendimi rahatlata rahatlata kendimi kontrol etmeyi öğrendim. Kontrol etmeyi öğrenince emin olun azda olsa hafifleyeceksiniz.İstifçilik bende de var bir de sevgilimin geçmişini aşırı kafama takıyorum benim de geçmişte yaşantım oldu ama sürekli aklımda kendimi yetersiz hissediyorum sadece sevgili konusunda değil her şeyde. Önce daha kötüydü örneğin kapı kapandı mı acaba diye 5 dakikalık yolu sırf kapıyı kontrol etmek için yürüdüğümü bilirim.
bende 4 5 seneden beri okb teşhisi ile yaşamaya çalışıyorum. benimde temizlik takıntım hiç olmadı genellikle hastalıklarla ilgili takıntılarım var ve dediğiniz gibi kimse beni de anlamıyor malesef düşünememeye yapmaya çalış diyorlar fakat bu elimde olan bişey değil malesef. kullanmadığım ilaç bnm de kalmadı ama uyumaktan başka bi faydası olmadı. en son 6 ay önce babamı anı bi kalp krizi sonucu kaybettim en büyük korkum ve takıntımla yüzleşmek zorunda kaldım. o günden beri takıntılarım o kadar arttı ki bu süreçte de sürekli babam iyi mi nasıl bi yerde sürekli bunları düşünüyorum. aklıma gelen bişey oluyor örneğin ışığı 7 kere kapatıp açmak gibi yapmazsam babam kötü durumda olcak diye endişe duyuyorum gibi beter şeyler. içinden çıkılmaz bi hal aldı. en son terapi dediler ama malesef korona sürecinden dolayı yüz yüze terapi de alamıyorumMerhaba hanımlar, bir psikiyatri doktoru tarafından teşhisi konulmuş OKB hastalığım var. Benimkisi daha çok temizlikten ziyade takıntı şeklinde. Örneğin insanlar benim hakkımda ne düşünür diye kendimi rahatça ifade edemiyorum, başkaları ne derse desin kendimi beğenmiyorum, sayı takıntım var müzik çalarımda atıyorum 49 şarkı varsa onu 50 şarkıya tamamlamadan rahat edemiyorum, sevgilimin sürekli geçmişini düşünüp kendime adeta işkence ediyorum. Senelerce ilaç kullandım hiçbir işe yaramadı ve insanlar beni anlamıyor daha doğrusu bunun hastalık olduğunu bilmiyorlar. Şu an 25 yaşındayım ve daha öncesinden de intihar girişimlerim oldu. Yaptığım hiçbir işi beğenmiyorum ve dışarı çıktığımda eğer evde yalnızsam kapı kapanmış mı diye kapıya dokunup duruyorum. Gerçekten psikolojim o kadar bozuldu ki. Benim gibi bu hastalıktan muzdarip olan var mı? Çünkü etrafımdaki hiç kimse beni anlamıyor sevgilime de söyleyemedim hastalığımı.
Allah rahmet eylesin, başınız sağolsun maalesef yüz yüze terapilerden ziyade bu süreçte telefonla terapi yapılıyor diye biliyorum.bende 4 5 seneden beri okb teşhisi ile yaşamaya çalışıyorum. benimde temizlik takıntım hiç olmadı genellikle hastalıklarla ilgili takıntılarım var ve dediğiniz gibi kimse beni de anlamıyor malesef düşünememeye yapmaya çalış diyorlar fakat bu elimde olan bişey değil malesef. kullanmadığım ilaç bnm de kalmadı ama uyumaktan başka bi faydası olmadı. en son 6 ay önce babamı anı bi kalp krizi sonucu kaybettim en büyük korkum ve takıntımla yüzleşmek zorunda kaldım. o günden beri takıntılarım o kadar arttı ki bu süreçte de sürekli babam iyi mi nasıl bi yerde sürekli bunları düşünüyorum. aklıma gelen bişey oluyor örneğin ışığı 7 kere kapatıp açmak gibi yapmazsam babam kötü durumda olcak diye endişe duyuyorum gibi beter şeyler. içinden çıkılmaz bi hal aldı. en son terapi dediler ama malesef korona sürecinden dolayı yüz yüze terapi de alamıyorum
Doktorunuzu degıstırınMerhaba hanımlar, bir psikiyatri doktoru tarafından teşhisi konulmuş OKB hastalığım var. Benimkisi daha çok temizlikten ziyade takıntı şeklinde. Örneğin insanlar benim hakkımda ne düşünür diye kendimi rahatça ifade edemiyorum, başkaları ne derse desin kendimi beğenmiyorum, sayı takıntım var müzik çalarımda atıyorum 49 şarkı varsa onu 50 şarkıya tamamlamadan rahat edemiyorum, sevgilimin sürekli geçmişini düşünüp kendime adeta işkence ediyorum. Senelerce ilaç kullandım hiçbir işe yaramadı ve insanlar beni anlamıyor daha doğrusu bunun hastalık olduğunu bilmiyorlar. Şu an 25 yaşındayım ve daha öncesinden de intihar girişimlerim oldu. Yaptığım hiçbir işi beğenmiyorum ve dışarı çıktığımda eğer evde yalnızsam kapı kapanmış mı diye kapıya dokunup duruyorum. Gerçekten psikolojim o kadar bozuldu ki. Benim gibi bu hastalıktan muzdarip olan var mı? Çünkü etrafımdaki hiç kimse beni anlamıyor sevgilime de söyleyemedim hastalığımı.
Bugün söyledim birlikte aşacağız dedi zaten dün geçmiş kavgası etmiştik bende bugün dayanamadım söyledim. Tekrar tedavi olacağım inşallah.Rabbim yardımcınız olsun inşaAllah çok zor durum
Ama sevgilinizin bilmesi gerekiyor ondan saklamayın evlenince ortaya çıkarsa büyük sorun olur
Bende depresyon ilacı kullanıyorum eşimle evlenmeden önce herşeyi anlattım ona rağmen kabul etti beni sizde anlatın
Sevgiliniz sizden saklasa ne hissederdiniz ona göre hareket edin
Maalesef İstanbul'da değilim. İlaç tedavisi şartmış bu hafta başlıyorum inşallah uzmana görünüp.İstanbuldaysan devlette doktor önerebilirim. Kartal Koşuyolu Kalp ve Damar da Psikiyatrist Handan Neze. Benim ailemde biçok kişiyi tedavi etti, bir dönem birlikte de çalıştık muazzam bi doktor. Tavsiye ederim, ilaç kullanman gerekiyor kendi kendine halledemezsin ne yazık ki
Merhaba acaba bu doktor hala aynı yerindemidir. Bir bilginiz varmı iyi bir piskiyatris te ihtiyacım var da ondan sormak istedimİstanbuldaysan devlette doktor önerebilirim. Kartal Koşuyolu Kalp ve Damar da Psikiyatrist Handan Neze. Benim ailemde biçok kişiyi tedavi etti, bir dönem birlikte de çalıştık muazzam bi doktor. Tavsiye ederim, ilaç kullanman gerekiyor kendi kendine halledemezsin ne yazık ki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?