Okb'yi yenen var mı?

Benim korkum da aynı malesef sevdiklerime özellikle kızıma zarar verme korkusu
 
Tesekkurler ya aslinda bu konuyu nasil desem gorumcemin bi arkadasi buna vesile oldu kadin onunda oglunu iyilestirmis esimle ablasi bundan 20 gun once bunu yapan kadina gittiler kadinin doga ustu gucleri varmis yani nasil yaptigini soylemiyor ama simdi banlanmakta istemiyorum yani kuran muska tarzi seylerde degil ya of of k yanlis anlasilmasin ama esim gercekten cok degisti suan cok iyi durumda keske yillar once karsimiza cocuk ciksaymis bu kadin ve bu islemi telefondanda yapiyo sadece 45 gunluk bi surecmis biz yariladik.fiyatida bize iki bin dedi besyuzunu ilk basta attim gerisini 45. Gunun sonunda yollicaz yoksa son islemi yapmiyormus.yani basta banada inandirici gelmedi hatta esjmle cok fena kavga ettik ama baktimki duzelme var huyuna gittim banada anlatti konustuklarini ya cok zor bi durum insan cok caresiz kaliyo ama insallah bu sefer duzeldi gibi bisey
 
Rapor ne için alınıyor bu durumda? Nasıl takıntısı var özel değilse zor olmuyor mu hayat böyle. Benim de yakinimda var ve gerçekten zorlanıyoruz
Engelli raporu var eşimin okbden de oranı var eşimde kontrol hastalığı daha çok ocağı kontrol eder kapalı olduğu halde, kapıyı kilitler anahtarı oynatır kapıyı sallar gibi kendisi muhasebeci maalesef o daha çok etkiliyor çunkü orda herşeyi kontrol etmesi gerekiyor bazen bir kaç sefer
 


O meslektaşımı alnından öpüyorum. Cok cok güzel ilerletiyor sizi gönlünüz rahat olsun.
Maruz bırakılarak “ rahatsız hissettirilerek” duyarsızlaşacaksınız o takıntılarınıza. Cok sevindim. Doğru yoldasınız
 
Ben temizlik konusunda tedavi gördüm. Psikoloğa gitmedim hiç, psikiyatriste gidiyordum. İlaç tedavisinin yanında kendime nasıl söz geçireceğimi de anlatıyordu.
Doktorun sözünden hiç çıkmadım.

İzlenecek yol her takıntı için farklıdır sanırım.
Tedavinizi aksatmayın. "İlaç bir işe yaramıyor, tedavi faydalı değil" diye düşünmeyin. Mutlaka göreceksiniz faydasını.

Bende ufak tefek şeyler kalsa da %95 aştım diyebilirim. %5'lik kısım da insanlara "ben normalim siz pissiniz" demek istediğim konular.

İyileşmek isteyin, iyileşeceğinize inanın ve doktorunuzun, psikoloğunuzun önerilerini dinleyin; gerisi çok kolay çözülecek.
 
Kendi çabamla büyük oranda azalttım diyebilirim. Tabi hala var ama eskiye nazaran çok çok çok azalmış durumda. Kendimi korkularıma teslim etmedim. Ocağa bakıp bakmadığımı düşünürken arkama bakmadım gidip zor da olsa uyudum mesela.
Yine temizlim konusunda da baya takıntılıydım, kendi evimde kapı kollarına dokunamazdım o da bitti. Birinin evine gitmek işkence gibiydi onu da atlattım. Şimdi en bir vesvesede inadına üstüne gidiyorum korkumun, ilerlemesine izin vermeden kesip atıyorum orada.
 
Benim korkum da aynı malesef sevdiklerime özellikle kızıma zarar verme korkusu
O zaman çok yoruyor işte. Bazen parka gittiğimizde bir anda beynimde bir ses sarı karolara basarsan merdivenden düşecek kızın diyor. O bildiğiniz ani dehşet ve korku hissi geliyor arkadan. Sonra saçmalama, ne alaka deyip geçiyorum. Ama işte o geçebilme yetisini bana psikolog öğretti. Aslında tam olarak kurtulamıyorsun, sadece umursamamayı öğrenebiliyorsun. Birde yapmayıp birşey olmadığını görmekte etkili oluyor. Hatta inadına yapmıyorum ben. Sayılara ve renklere takıntılıyım genelde. Geçen sabah yeşil zeytin yerken kızım öksürdü. 3 tane daha yemezsem hasta olacak dedim. Sonra ya salak mısın dedim kendime Yemedim. Henüz olmadı :)
 
Dua ediyorum vesvese bu diyorum. Düşünce ve duygularımız doğru olacak diye bişey yok diyorum. Öyle işte kendi kendimi pışpışliyorum anlayacağınız. Dışardan istediğiniz yardımı alın ama kendinize kendiniz yardım etmek istemediği sürece geçmiyor
 
Yakin arkadaşım gidiyor psikiyatriste hap kullanıyor 2 yıldır şimdi iyi baya. Ben kullanmıyorum hapi atlatamadım.. korkular kaygılar.... Hapsetti beni
 
Kesinlikle sizin icinde bulundugunuz gruptan bahsetmedim. Cok cok gecmis olsun. Umarim en yakin zamanda size uyan bir tedavi bulabilirsiniz. Benim kastettigim insanlar bile isteye, sirf duygu ve dusunce bozukluklarini hastaliktan saymadiklari icin tedaviyi reddeden ve etrafindaki insanlari da caydiranlar. Depresyondayken cok dinledim cik dolas, takma kafaya, vs. diyenleri. Depresyon oyle bir hastalik degil. Major depresyon kalp hastaligi kadar olumcul olabilir. Depresyondaki insana doktora gitme, gez dolas demenin kalp hastasina ayni seyi demekten hicbir farki yok. Bu kisiler siz degilsiniz tabi, sizin durumunuz baska. Lupus insanin her seyini kisitliyor. Cok gecmis olsun tekrar.
 

kendini doktor zanneden bir yurdum insanı daha. ilacı kafaya göre bırakınca tedavi olunamayacağı gibi büyük bir sır bilgiyi paylaştığınız için Alkışlıyorum.
kafana göre ilaç bırakıp sonuç alınmayacağını çocuklar bile bilir.
Ben yıllarca kullandım tedavi gördüm ancak sonra ilaçların sadece beyinde çeşitli noktalarını baskıladığına bırakınca eskisi gibi olunacağına yani tedavi etmediğine inandım ve sürekli ilaç kullanmak bağımlı olmak düşüncesi benim paniğimi arttırdı birgün karar verdim sonuçlarını da biliyordum ama bıraktım bi süre ağlama krizleri vs geçirdim ataklar geçirdim. Kendimi motive etmeyi öğrendim. Beni bunaltacak insan ve ortamlardan uzak durdum. Telkinlerle bir süre sonra atak gelirken onu kontrol edip bastırdım. Psikolog bir arkadaşım bana meditasyon vs konularında yardımcı oldu. Mesela önceden MR a girince atak geçiren bir MR ı defalarca çıkıp kaç saatte çeken ben geçen gün ilk gelen atağı atlattım. Tabi bunda kafamı tamamen sokmamaları ve sürekli bnmle konuşmalarının da etkisi var.
normal insanların yaparken hiç düşünmediği herşey bnm için engel. Neyi neden yaptığımı anlamıyorlar. Ama ailem eşim ve yakın çevremin desteğiyle iyiyim. Evet tam aşamadım ama bu sorunla yaşayabiliyorum çok zor ve yıpratıcı olsa da.
 

Kolay gelsin o zaman. Agresifliğiniz konusunda da yardım alın ama sakın ha ilaç kullanmayın. İlaçlar tü kaka. Şeker hastası, kalp hastası olursanız da kullanmayın ama olur mu. Bi işe yaramıyorlar zaten.
 
Kolay gelsin o zaman. Agresifliğiniz konusunda da yardım alın ama sakın ha ilaç kullanmayın. İlaçlar tü kaka. Şeker hastası, kalp hastası olursanız da kullanmayın ama olur mu. Bi işe yaramıyorlar zaten.
Çok bilmiş bir tavırla cevap verirseniz evet o durumda agresif olurum. Kaç yaşında insanız bu forumdaki herkes ilaç bırakınca tedavi olunamayacağını bilir ama ilaç tek tedavi değildir. O ilaçların diğerleriyle bir olmadığını herkes biliyor.
bipolar, ileri OKB vs Gibi durumlar dışında hemen ilaçlara sarılmanın zararlarını çoğu doktor söyler. Bir süre sonra beyin kendisi serotonin üretmeyi bırakır ve İyi hissetmek için bağımlı hale gelir kullanan kişi. Ki ileride bunamaya varan birçok zararı var. Zaten paikologlar da bunun için var. Anksiyetemi ve paniğimi psikolog arkadaşım sayesinde yaşanabilir hale getirdim. O panik için kullanılan ilaçlar sadece kalp atışlarını yavaşlatıyor. Hızla atan kalbinizi hissetmiyorsunuz. Ama kafanın içindeki panik devam ediyor. Ki yıllardır bi çoğunu kullandım. Bir gün tecrübe ederseniz anlarsınız
 
Geçmiş olsun umarım ilerlemez ve iyileşir eşiniz. Size zararı yoksa çok sıkıntı değil ama bazen karşıdaki kisilere de takıntı oluyor o cok zor
 
Kolay gelsin o zaman. Agresifliğiniz konusunda da yardım alın ama sakın ha ilaç kullanmayın. İlaçlar tü kaka. Şeker hastası, kalp hastası olursanız da kullanmayın ama olur mu. Bi işe yaramıyorlar zaten.
Seker hastalarinin da kafaya takmayarak, meditasyon yaparak, dogada gezerek falan iyilesmeye calistiklarini hayal ettim bi an
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…