Bence doğru yapıyorsunuz.
bende oyleyım gıt sende vur dıyorum sonra onu aramaya gıdıyor vurmak için tontiş tontiş. haksız olduğu durumlardada mudahele ederim.o
Oglum biliyor dovse dover ama vurmak istemiyor. Ogretmenim kizar diyor.
Bana ne? Benim çocuğumu dövecekze bana ne gördüğü şiddetten? Bu benim sorunum hiiiç değil hele çocuğumun onun düzelmesi için ilaç olarak kullanılması ise durum kusura bakmayın ama bunu kabul edemem. Ben de öğretmenim. Bu kadın gidip darp raporu alsa hukuki yollarla hepsi tutuşur, el pençe divan durur. Bir de alanına mudahaleymiş. Ne alan koyarım ortada ne müdahale kimse kusura bakmasın.
Biz aslında aynı doğrultuda düşünüyoruz sizinle.Ben yaptırım yok elimiz kolumuz bağlı diyorum.Evet teoride öğrenilenler pratikte işe yaramıyor katılıyorum.Rehber ogretmen ve kendi öğretmeni uyarmaktan konuşmaktan ve aileyi uzmana yönlendirmekten başka birşey yapamıyor.Bazı çocuklar var mesela.Konuşmak, ödül, uzman yardımı hiç bir şekilde işe yaramıyor.Çaresiz kalıyoruz.Sorunlu çocuğu hiçbir şekilde engelleyemiyoruz.Sadece bu konuda ne kadar çaresiz kaldığımızı anlatmak istemiştim.Bizler de memnun değiliz.Kimsenin çocuğuna zarar verilsin istemeyiz ki.Ama ben size kendimi anlatamayacağım galiba.Ne çocuğu ne öğretmeni savunmadım ben.Ben de cani değilim masum bir çocuğun göz göre göre şiddet gormesine müsade edilsin isteyeyim.
Ama burda öğretmen en azından mağdur aileyi suçlayıcı bir tavra bürünmemeliydi. Hiç hoş bulmadım ben ‘ döven çocuk sizinki de olabilirdi ‘ lafını. Deli saçması. Dövülen çocuk konu sahibinin çocuğu, ne alaka diğerinin yerine kendini koysun? Hiç yapıcı bir tutum değil.
Aslinda yapici bir tutum, bir bakiyorsun sikayet eden kisinin cocugu da baskasina zorbalik yapiyor ama cocugunuza dikkat edin denince ayni digeri gibi davraniyor. Konu sahibi cozulmesini bekleyecek yani,cocuk kenara cekmeler falan velinin isi degil ve tehlikeli sonuclari olan seyler. Bu sekilde olup birbirini bicaklayan babalar oldu.
İlkokuldayken sınıfımızda bir çocuk vardı, hergün sınıftan hatta okuldan birileriyle sorun yaşardı. Hemen hemen haftada 1 ailesi okula gelir şikayetleri dinler giderdi. Onun yüzünden az sıra dayağı yemedik!! Tam 5 sene bu çocukla hem bizler hem de öğretmenimiz uğraştık. Anlattığım örnekte sorunun aslında ailede olduğunu düşünüyorum şöyle ki aile durumu asla kabullenmezdi, hep hatayı başka çocuklarda arardı!!
