Herkese merhaba arkadaşlar. Hayatimda 1 buçuk yıldır biri var ve ciddi düşünüyoruz. Annemle tanıştırdım o da beni ailesiyle tanıştırdı. Şu an acayip baskı yapıyor aileler tanışsın adı konsun söz yapılsın falan diye. Ama ben son olanlar yüzünden ilişkiden soğudum. Herşeyi sorgulamaya başladım.
İlişkinin başında bana dedi ki benim durumum bu, evim yok kiraya gideceğiz. Kabul ettim. Daha sonra ev almaya karar verdik babam emekli olacak bi yerden de para gelecek bu kadar nakidimiz olcak kredi çekip alcaz dedi. Sevindim heveslendim. Ev bakmaya başladık, sonra bi gün yine şu an alamiyoruz babam emekli olmaktan vazgeçti, 2 3 ay sonra maaşı zamlanacakmış o zaman alacakmış dedi. Tamam dedim. Aradan 1 hafta geçti dedi ki babamla annem kendi oturdukları evi vereceklermiş onlar kendilerine ev alacaklarmış. Çok saçma geldi yinede sesimi çıkaramadım tamam dedim. En son geçen hafta yine babam emekli olcak arabayı satcaz ev alcaz dedi. Benim artik bu duruma baya moralim bozuldu. Sürekli karar değiştiriyosunuz ben bişeye alıştırıyorum kendimi, sonrasında başka bişey çıkarıyosunuz. Çocuk oyuncağı mı bu almıyosanız almıyorum doyin dedim. Tartıştık biraz. Sonrasında konuştuk beni ikna etti. Ben yine hayaller kurmaya ev bakmaya başladım. Ertesi gün geldi dedi ki babam emekli olmaktan vazgeçmiş hobi bahçesiyle arabayı satacakmış öyle alcakmış. Benim o noktada artik ev alacaklarına inancım kalmamıştı. Ertesi gün babasıyla tartıştığını, babasının hem hobi bahçesini hem arabayı vermek istemediğini, herşey senin mi olsun dediğini söyledi. Kiraya çıkcaz dedi. Sonrasında babasıyla sürekli tartıştığını dile getirdi. Babası en son söz olmadan hiç bişey almam demiş. Ben bunu hiç hoş bulmadım. Söz olsun garantilensin sonra ev mev almam kimsede sesini çıkarmaz diye düşünüyor galiba.Durumları çok kötü değil isteseler ev alabilcek güce sahipler. Araba zaten erkek arkadaşımın. Çocukluğundan beri çalışmış hobi bahçesini falan da ortak almışlar. Ben en başında kirada oturmayi kabul etmişken sonrasında bana sürekli hayaller kurup heveslendirip sonrasında böyle yapmaları zoruma gitti. Ister istemez onun ailesinden ilişkiden soğudum. Ama yinede onu yarı yolda bırakmamak adına söz yapmayı düşünüyorum. Ayrılsam bi ev için ayrılmış gibi olurum bunu da kendime yakıştıramıyorum. Yanliş mi yapıyorum lütfen yol gösterin
İlişkinin başında bana dedi ki benim durumum bu, evim yok kiraya gideceğiz. Kabul ettim. Daha sonra ev almaya karar verdik babam emekli olacak bi yerden de para gelecek bu kadar nakidimiz olcak kredi çekip alcaz dedi. Sevindim heveslendim. Ev bakmaya başladık, sonra bi gün yine şu an alamiyoruz babam emekli olmaktan vazgeçti, 2 3 ay sonra maaşı zamlanacakmış o zaman alacakmış dedi. Tamam dedim. Aradan 1 hafta geçti dedi ki babamla annem kendi oturdukları evi vereceklermiş onlar kendilerine ev alacaklarmış. Çok saçma geldi yinede sesimi çıkaramadım tamam dedim. En son geçen hafta yine babam emekli olcak arabayı satcaz ev alcaz dedi. Benim artik bu duruma baya moralim bozuldu. Sürekli karar değiştiriyosunuz ben bişeye alıştırıyorum kendimi, sonrasında başka bişey çıkarıyosunuz. Çocuk oyuncağı mı bu almıyosanız almıyorum doyin dedim. Tartıştık biraz. Sonrasında konuştuk beni ikna etti. Ben yine hayaller kurmaya ev bakmaya başladım. Ertesi gün geldi dedi ki babam emekli olmaktan vazgeçmiş hobi bahçesiyle arabayı satacakmış öyle alcakmış. Benim o noktada artik ev alacaklarına inancım kalmamıştı. Ertesi gün babasıyla tartıştığını, babasının hem hobi bahçesini hem arabayı vermek istemediğini, herşey senin mi olsun dediğini söyledi. Kiraya çıkcaz dedi. Sonrasında babasıyla sürekli tartıştığını dile getirdi. Babası en son söz olmadan hiç bişey almam demiş. Ben bunu hiç hoş bulmadım. Söz olsun garantilensin sonra ev mev almam kimsede sesini çıkarmaz diye düşünüyor galiba.Durumları çok kötü değil isteseler ev alabilcek güce sahipler. Araba zaten erkek arkadaşımın. Çocukluğundan beri çalışmış hobi bahçesini falan da ortak almışlar. Ben en başında kirada oturmayi kabul etmişken sonrasında bana sürekli hayaller kurup heveslendirip sonrasında böyle yapmaları zoruma gitti. Ister istemez onun ailesinden ilişkiden soğudum. Ama yinede onu yarı yolda bırakmamak adına söz yapmayı düşünüyorum. Ayrılsam bi ev için ayrılmış gibi olurum bunu da kendime yakıştıramıyorum. Yanliş mi yapıyorum lütfen yol gösterin
