- 23 Aralık 2018
- 4.833
- 12.046
- 138
- Konu Sahibi Summer-girl
- #1
35 yasindayim ve hicbir seyim yok. Ne baktikca emeklerimin karsiligi olarak gurur duyabilecegim evim veya arabam, ne zor anlarimda omzunu hissedebilecegim bir sevdicegim ne de kokladikca beni hayata baglayabilecek bir cocugum var.
Hicbir seyim yok. Bu yetmezmis gibi, ailemde cikan saglik sorunlari sanssizligimi bir kez daha carpti suratima.
Hani Allah kuluna kaldiramadigi yuku vermezdi? Hani? Yaratici kulunu bu kadar mi sevmez?
Psikolojim berbat, her gecen gun daha bir agresiflesiyorum. Inancim da bitti.
Olecegim gunu iple cekiyorum.
Hicbir seyim yok. Bu yetmezmis gibi, ailemde cikan saglik sorunlari sanssizligimi bir kez daha carpti suratima.
Hani Allah kuluna kaldiramadigi yuku vermezdi? Hani? Yaratici kulunu bu kadar mi sevmez?
Psikolojim berbat, her gecen gun daha bir agresiflesiyorum. Inancim da bitti.
Olecegim gunu iple cekiyorum.
Zaten kendinden nefret etmek için yer arıyor, allaha daha çok yaklaşmadım demekki bunları hakediyorum diye düşünebileceği aklınıza geldi mi acaba? Millet istediği kadar psikolojik yardım almayı deli olmak zannetsin, yardım alanları aşağılasın, depresyon çok ciddi bir sağlık sorunudur, ben doktora gitmem diyen herkes mutlaka geçirmiştir ve tedavi edilmesi gerekir. Biri gelmiş burada bizden yardım istiyor dediğiniz şeye bak. Valla bazen buradaki insanlarla yüzyüze tanışmadığıma seviniyorum. Neyse.