Ben geleneksel aile magduruyum. Baskılanmış ne yapıp ne yapamıcagının keskin sınırlarla belirlenip gözünün korkutuldugu,sindirilmek istenen,dünyaya gelmesi düşünülmemiş bir çocuk. O kadar langır lungur bir ortamda büyümüşüm ki,bu yaşımda anlıyorum. Ne yazık ki bu yaşıma kadar bir iş sahibi olamadım,başarılı olamadım ama bu sene intihar eşiğine dayandıgımda Dilek bu son şansın.Ya ölüm ya da geleceğin için varını yoğunu ortaya dökmek dedim. Kpss de Tr 406. oldum yüksek bir puanla atanmayı başardım tebligat bekliyorum. O süreçte de hayatımı analiz edecek vakit bulabildim. Bir çok şeyin cevaplarını aradım ve buldum. Ben asla öyle bir aile olmayacagım diyorum en azından,buna da bir kazanım olarak bakmaya çalışıyorum .Ama bir takım şeylerin ruhsal açıdan onarımı zor söz konusu aile oldugunda. Arkadaşınız çok haklı,Türkiye şartları olmasa insanların ergenlik sonrası kendi düzenini oluşturabilmesi beklenir. Ama Türkiye'de ya dost edinirsin ya kocaya kaçarsın ya kötü yola düşersin. En azından benim gibi geleneksel bi aileye sahip olan kadınların kendi hayatlarını kurmasına kolaylıkla izin verilmez...
İyide 18 yasına kadar sürekli baskı halinde yetişen 18 yasından sonrada birsey yapamıyor o cesaret gidiyor hem ne yapabilir ki okumamıs dışarı hayatını bilmeyen insanlar iyi mi kötü mu bilmeden kacsa ne olacak nasıl yasayacakSiz kendi mutsuzluğunuzu ailenize yüklüyorsunuz bence(yazdıklarınızdan çıkarımladığım kadarıyla). 18 yaşınıza kadar ailenizin kararlarını yaşamış olabilirsiniz ancak sonrasında da ailenizin kararlarını yaşamaya devam etmeniz sizin tercihinizdir bunu unutmayın. Kendi mutsuzluğunuzun sorumluluğunu almadığınız sürece bu sağlıksız düşüncelerden kurtulamazsınız.
Kız içini dokmus yok kocaya mi kacican yok evlenmeden once birlikte mi olucan diye sacma sapan yorumlar utandim be
Sancılı bir süreç yaşatıyorlar bana. Oldukları gibi kabullenmeye hazırdım her zaman ama hayatıma çok fazla müdahalede bulunmaya çalışıyorlar bu da benim dilediğim gibi yaşayabilmeme engel olup beni öfkelendiriyor haliyle. Yani bu durumda ne kadar sağ duyulu ne kadar anlayışlı olunabilir bilmiyorum. Rahat bırakın diye bagırasım geliyor. Ama haklı yorumunuz için teşekkür ederim, en azından daha sakin atlatabilirim diye düşünüyorum bi nebze.Aile arasında affedilemeyecek çok az şey vardır. Sizin ailenizle ilgili şikayetleriniz affedilmeyecek türden şikayetler değil anladığım kadarıyla. Aileniz farklı bir zamanda büyümüş ve sizin baktığınız yerden bakmıyor hayata. Bunu kabullenmeniz gerekir. İnsanlar hatalı varlıklardır. Ailelerimiz de öyle ve bizler de öyleyiz maalesef. Ama en önemli şey ne biliyor musunuz? Bizi koşulsuz şartsız, hatalarımızla birlikte gerçekten seven insanlar onlardır. Bizim de koşulsuz şartsız sevdiğimiz insanlar onlardır. Ama siz sevmenin en temel koşulunu reddetmek istiyorsunuz. Yani ailenizin değiştiremeyeceğiniz görüşlerini affedilmemesi gereken hatalar olarak görmek istiyorsunuz ve bu da sizi onlara karşı öfkelendiriyor. Ailenizi olduğu gibi kabul edin. Aileniz size karşı çıksa da hayallerinizden vazgeçmeyin. Onlar da zamanla kabullenecektir. Değişimin her türlü hali sancılıdır. Bu sancıyı öfke olarak kusmayın.
Sancılı bir süreç yaşatıyorlar bana. Oldukları gibi kabullenmeye hazırdım her zaman ama hayatıma çok fazla müdahalede bulunmaya çalışıyorlar bu da benim dilediğim gibi yaşayabilmeme engel olup beni öfkelendiriyor haliyle. Yani bu durumda ne kadar sağ duyulu ne kadar anlayışlı olunabilir bilmiyorum. Rahat bırakın diye bagırasım geliyor. Ama haklı yorumunuz için teşekkür ederim, en azından daha sakin atlatabilirim diye düşünüyorum bi nebze.
Hala utaniyorum...asil benim utanmama karismak size dusmez. Baskalari adina utanmak guzel birseydirO yorumu ben yaptığım için cevap hakkı dogdu
Herkes kendi yaptığı yorumdan sorumludur başkasının yorumundan utanmak SIZE DUSMEZ!
Ki konu sahibine yaptigim aciklamamida okusaydiniz keşke o bile cevabimdan sonra anladı siz anlayamamissiniz
Hala utaniyorum...asil benim utanmama karismak size dusmez. Baskalari adina utanmak guzel birseydir
Sadece dünyaya evlat getirirken insanların biyolojik olarak aile olması öfkelendiriyor beni. Aile olmak demek bu demek değildir. Evladının tüm gelişimini izlemek,ihtiyaçlarına karşılık verebilmek,onun mutluluğuyla mutlu olmak,heveslerine kucak açmak,onun o olmasına izin vermek,o noktada özgür bırakabilmek,baskılamamak,kendi düşüncelerini empoze etmemek,kişiligine saygı duymak... Devam eder bu şekilde. Yani aile olmayı beceremeyen olmamalı. Bu yaşıma kadar aileme duydugum şeylerin yazıya dökülmesiydi.Daha çok yazarım da bazı yorumlar çok komik gerçekten.Aile ilişkimden bahsediyorum biten evliliğim hakkında yorum geliyor. Sen ne okudugunun farkında mısın?
Olumlu telkinlerde bulunan arkadaşlara çok teşekkür ederim. Kadınlar olarak daha çok bizim muzdarip olduğumuz şeyler bunlar. Biz hayatımıza müdahale ettirmeyerek, kendimizi savunarak ve ilerde çocuklarımızı aynı kültürle yetiştirmeyerek çok şeyleri değiştirebiliriz.Bu böyle devam etmek zorunda değil. Bizim anne babalarımız gördüklerini uyguluyorlar çünkü bilinçlenememişler ama bizim bir sürü imkanımız var okuyup doğrusunu öğrenmek için. Lütfen bilinçli olalım. Aile demek toplum demektir.Değişim bir kişiden başlar
bilinçli ve kendini harcatmayan bir birey olmalı bu toplumda,yoksa naif kişilikler ezik olarak algılanır bizde haklısınızBende bu fikirdeydim bir zamanlar.. sonra yetistirdigimiz bilincli cocuklarin patronlarinin, komsularinin, is veya okul arkadaslarinin hayatlari boyunca tek bir kitap bile okumamis, cahil ve avam olmasi ihtimalinin fazlaligi gozumu korkutmaya basladi.. artik naif degil tuttugunu koparan yetistirmek hedefim.. amiyane tabirle hadsize haddini bildirecek bireyler olmalilar..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?