Şimdi diyeceğim umursama, hayatını yaşamaya bak.
Fakat biliyorum ki yapamayacaksın. Elinde olmayacak.
Çünkü instagram, facebook, whatsapp her yer bebek fotoğraflarıyla dolu.
Çünkü o bebeklerin anneleri anneliği o kadar ballandıra ballandıra anlatırlar ki, boşuna mı geçiyor ömrüm acaba dersin kendi kendine.
Sonra birşeyler yapmalıyım, çocuğum olmalı hissine kapılırsın.
Hani etraf "Eee hadi ama bi çocuk yapın kaç sene oldu" deyip duruyor ya, sanki elindeymiş gibi hissedersin bir anlık. Bakarsın ki nasipmiş, kısmetmiş, kadermiş.
Bir şey yapamamak daha çok üzer, daha çok acıtır canını.
Çocuğum olana kadar ıssız bir adada yaşamak isterdim.
Ne hayatın çocuktan ibaret olduğu, kendini eksikmiş gibi hissettirenler olsun, ne de cenaze düğün demeden çocuk soran densizler olsun çevremde..
Yalnız değilsin arkadaşım. Senin benim gibi niceleri var bu forumda maalesef..
YA NASİP deyip bekleyelim işte...