Ne yapacağımı hiç bilmiyorum.Sanki yanlış ve doğru birbirine karıştı.Dayanacak gücümde kalmadı.Elimden gelen ya ağlamak ya da dua etmek.O kadar zor durumdayım ki sanki duvarlar üstüme doğru geliyor.Yaşadığım şeylerin çaresi olmaması ise insanı daha çok zorluyor.Ölmek istiyorum ama buna bile gücüm yok.Yaşamak için mücadele ediyorum ama hep kaybediyorum.Her doğan gün yeni bir başlangıçtır diye teselli ettim kendimi.Ama ne zaman ben güçlüyüm desem o gün tekrar düştüm.O kadar sorunlarla uğraşırken bir de yalnızlık insanı yoruyor.Ne sevgilim ne de bir arkadaşım oldu.Derdimi sabırla dinleyip teselli edecek kimsem yok.Sürekli kendi kendimi teselli ettim.Çok yoruldum.Şu an sadece içimi dökmek için yazıyorum.