Olmuyor.

bembeyazfil

Aktif Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
5 Kasım 2019
490
1.159
63
Üyelik oluşturmadan yıllarca takip ettiğim sevgili kadınlar merhaba, umarım hepiniz iyisinizdir.
Ben artık ne yapacağımı kestiremediğim noktada bir de sizlere danışmak istedim.
Daha yeni evli sayılırım, bugüne kadar ettiğimiz kavgaların haddi hesabı yok. Nikah masasından kalktığımız anda hayatımdaki insan değişti. Sevgiliyken bana bir kez olsun dişlerini sıkmayan, gözümün gördüğü acaba mı dediğim her şeyi imkan bulup yapmaya çalışan, herkesin güler yüzüne vurulduğu adam gitti yerine ne desem tersinden anlayan dişlerini sıkan trip atan bir adam geldi. İş ve ev işi beni yormuyor ama acaba şunu desem kızar mı diye ezik gibi düşünmekten çok yoruldum.
Artık psikolojik olarak çok yıprandım.
An geliyor öfkeleniyorum sonra köpek gibi pişman oluyorum ama elimde değil psikoloğa mı gitsem diye bana soruyor..
Tükeniyorum hissediyorum. Gece uyurken dişlerimi sıkmaktan her sabah diş ağrısıyla uyanıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum psikoloğa mı gitsem sorusuna bile cevap vermeyecek kadar konuşmuyorum dün akşamdan itibaren.
Bir soru değil belki, ne diyebiliriz ki de diyebilirsiniz ama artık çok çaresizim.
 
Evet gitsin. Düğün süreciniz sıkıntılı mı geçti? Çok borc mu yapıldı?

Her şeyi ikimiz yaptık, ama düğün sonrası bunlar benim bozdurmam demedim ne takıldıysa hepsi borçlara gitti ve bitti. Umrumda da değil takıymış paraymış, hatta ben para politikasını yönetirim her zaman. Ben kendim istedim böyle bir şeyi sırf maddi zorluklar sıkıntı yaratmasın diye.
 
siz kendiniz olun,
size kizip bagirdiginda da, bir hooop deyin,
bana bu sekilde davranamazsin deyin,
hatta neden demediniz bugune kadar anlamadim.

Ilkler onemlidir,
nasil alisirsa oyle gider maalesef.

ben asla susmam, bugün dışarıda birini görsem başka birine hakaret ederken ya da azarlarken onda bile susmam. Kendimde de susmadım, kavganın dozu arttı. 2 gün durulduk sakinledik bir hafta sonra yine aynı tas aynı hamam. Artık susmayı deniyorum tam anlamıyla susmak ama hiç konuşmamak. Ben ekonomik özgürlüğü elinde olan, eskiden neşeli bir kadındım. Şimdi sadece ekonomik özgürlüğü elinde olan, anı kurtarmak için yaşayan bir kadına dönüştüm.
 
ben asla susmam, bugün dışarıda birini görsem başka birine hakaret ederken ya da azarlarken onda bile susmam. Kendimde de susmadım, kavganın dozu arttı. 2 gün durulduk sakinledik bir hafta sonra yine aynı tas aynı hamam. Artık susmayı deniyorum tam anlamıyla susmak ama hiç konuşmamak. Ben ekonomik özgürlüğü elinde olan, eskiden neşeli bir kadındım. Şimdi sadece ekonomik özgürlüğü elinde olan, anı kurtarmak için yaşayan bir kadına dönüştüm.

ama kavga etmeyin zaten,
sadece orada dur deyin, bu siniri gecme deyin,
gectiginde de yaninda olmayin.
 
Hiç mi açık vermedi evlenmeden önce?

inanır mısınız hiç, gerçekten kopuk bir ilişkimizde yoktu. Ben ona da diyorum o nikah masasından kalktık ve senin başka bir yüzün ortaya çıktı diye. Bambaşka biri oluverdi ve gerçekten hiçbir sıkıntısı da yok. Beni sevmiyorsan söyleyebilirsin çünkü ben artık anlam veremiyorum dediğimde de küçük bir çocuk oluyor adeta.
 
Bence psikologa gitmesini destekleyin. Bunu demesi bile çok önemli aslında.. Umut var yani. Bi de bence evlenince değişen asıl erkekler , bir de kadınlar derler. Kadına çok yüz vermeyim, otorite ben olayım gibi bi tribe giriyorlar. Asla demek istediklerinizi içinizde tutmayın, yaşadığınız şeyi , bi şey dersem kavga mı eder stresini ben de uzunca bir süre yaşadım. Kendinizi yersiniz o da sizin susan halinize alışır. Konuşmaya karar verdiğinizde de daha büyük sıkıntılar yasarsınız. Içinizden gelen her şeyi söyleyin fakat kavgacı bir dille değil, kibarca.. Pasifleşmeyin, olduğunuz gibi olun..Sonra pişman olursunuz onu iyice bu duruma iyice alıştırırsanız..
 
Evlenmeden önce nasıl öfke kontrolu yapıyomıuş, sinirlenince iş yerinde müdürüne de bağırıyor muymuş? Böyle erkeklerin gücü anca evdeki kadına yeter evlenmiş kaybetme korkusu bitince gercek yüzünü göstermiş. Hep böyle olsaydı tedavi olsun öfke kontrolü yok derdim ama imza atana kadar kendini farklı gösterdiğine göre psikolojik değil sinsilikten. Boşanmıcaksanız sesini yükselttiği an bulunduğu yeri terkedin
 
Bence psikologa gitmesini destekleyin. Bunu demesi bile çok önemli aslında.. Umut var yani. Bi de bence evlenince değişen asıl erkekler , bir de kadınlar derler. Kadına çok yüz vermeyim, otorite ben olayım gibi bi tribe giriyorlar. Asla demek istediklerinizi içinizde tutmayın, yaşadığınız şeyi , bi şey dersem kavga mı eder stresini ben de uzunca bir süre yaşadım. Kendinizi yersiniz o da sizin susan halinize alışır. Konuşmaya karar verdiğinizde de daha büyük sıkıntılar yasarsınız. Içinizden gelen her şeyi söyleyin fakat kavgacı bir dille değil, kibarca.. Pasifleşmeyin, olduğunuz gibi olun..Sonra pişman olursunuz onu iyice bu duruma iyice alıştırırsanız..

çok doğru söylüyorsunuz, zaten şu an yaşadığım bu susma durumu bile benim zoruma gidiyor ama anlaması için bir de bu yolu deniyorum. Konuşmaya başladığımda kırıldığım her şeyi dile getireceğim daha önce de denediğim gibi.. Teşekkür ederim yorumunuz için.
 
Evlenmeden önce nasıl öfke kontrolu yapıyomıuş, sinirlenince iş yerinde müdürüne de bağırıyor muymuş? Böyle erkeklerin gücü anca evdeki kadına yeter evlenmiş kaybetme korkusu bitince gercek yüzünü göstermiş. Hep böyle olsaydı tedavi olsun öfke kontrolü yok derdim ama imza atana kadar kendini farklı gösterdiğine göre psikolojik değil sinsilikten. Boşanmıcaksanız sesini yükselttiği an bulunduğu yeri terkedin

bağırdığını hiç sanmıyorum, bağırmasında kimseye zaten ama bana da bağırmasın. Dediğiniz gibi kaybetme korkusu bittiği an ortaya çıktı her şey zaten.
 
Kendi sınırlarınızı çizin. Bu çok önemli. Erkeklere evlendikten sonra kaybetme korkusu olmayınca bir rahatlama geliyor.
Evlendiğimiz ilk aylarda eşim çok hafif bir ses yükseltmesi yapmıştı. ses yüksekliğine asla tahammülümün olmadığını bir daha yaparsa gözümü karartacağımı belirttim. Ama bunu söylerken kavga eder gibi söylemedim. O gün bugündür asla yapmıyor.
 
Kendi sınırlarınızı çizin. Bu çok önemli. Erkeklere evlendikten sonra kaybetme korkusu olmayınca bir rahatlama geliyor.
Evlendiğimiz ilk aylarda eşim çok hafif bir ses yükseltmesi yapmıştı. ses yüksekliğine asla tahammülümün olmadığını bir daha yaparsa gözümü karartacağımı belirttim. Ama bunu söylerken kavga eder gibi söylemedim. O gün bugündür asla yapmıyor.

ne mutlu size maşallah, ben her türlüsünü denedim olmuyor. Bir tek tamamen susmayı hiç konuşmamayı ve bulunduğu ortamı terketmeyi denememiştim şimdi ilkini deniyorum. Umarım kendine gelir kırıldığımı bu kez anlar ve artık normal insanlar gibi bir yaşantımız olur.
 
Üyelik oluşturmadan yıllarca takip ettiğim sevgili kadınlar merhaba, umarım hepiniz iyisinizdir.
Ben artık ne yapacağımı kestiremediğim noktada bir de sizlere danışmak istedim.
Daha yeni evli sayılırım, bugüne kadar ettiğimiz kavgaların haddi hesabı yok. Nikah masasından kalktığımız anda hayatımdaki insan değişti. Sevgiliyken bana bir kez olsun dişlerini sıkmayan, gözümün gördüğü acaba mı dediğim her şeyi imkan bulup yapmaya çalışan, herkesin güler yüzüne vurulduğu adam gitti yerine ne desem tersinden anlayan dişlerini sıkan trip atan bir adam geldi. İş ve ev işi beni yormuyor ama acaba şunu desem kızar mı diye ezik gibi düşünmekten çok yoruldum.
Artık psikolojik olarak çok yıprandım.
An geliyor öfkeleniyorum sonra köpek gibi pişman oluyorum ama elimde değil psikoloğa mı gitsem diye bana soruyor..
Tükeniyorum hissediyorum. Gece uyurken dişlerimi sıkmaktan her sabah diş ağrısıyla uyanıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum psikoloğa mı gitsem sorusuna bile cevap vermeyecek kadar konuşmuyorum dün akşamdan itibaren.
Bir soru değil belki, ne diyebiliriz ki de diyebilirsiniz ama artık çok çaresizim.


Karşınıza alın ve sorun;

Evlendikten sonra neden bu kadar değiştin?
Bir nevi beni kandırdın mı yani?

Yaptığı resmen ahlaksızlık ve şeref yoksunluğu. İşte bu erkek milletinin karaktersizine rastladın mı yandın.. Seni öyle bir kandırıyorlarki ruhun duymuyor...

Sinir oldum ...
 
inanır mısınız hiç, gerçekten kopuk bir ilişkimizde yoktu. Ben ona da diyorum o nikah masasından kalktık ve senin başka bir yüzün ortaya çıktı diye. Bambaşka biri oluverdi ve gerçekten hiçbir sıkıntısı da yok. Beni sevmiyorsan söyleyebilirsin çünkü ben artık anlam veremiyorum dediğimde de küçük bir çocuk oluyor adeta.
Kişilik bozukluğu mu var acaba?
 
Back
X