Olmuyor.

Üyelik oluşturmadan yıllarca takip ettiğim sevgili kadınlar merhaba, umarım hepiniz iyisinizdir.
Ben artık ne yapacağımı kestiremediğim noktada bir de sizlere danışmak istedim.
Daha yeni evli sayılırım, bugüne kadar ettiğimiz kavgaların haddi hesabı yok. Nikah masasından kalktığımız anda hayatımdaki insan değişti. Sevgiliyken bana bir kez olsun dişlerini sıkmayan, gözümün gördüğü acaba mı dediğim her şeyi imkan bulup yapmaya çalışan, herkesin güler yüzüne vurulduğu adam gitti yerine ne desem tersinden anlayan dişlerini sıkan trip atan bir adam geldi. İş ve ev işi beni yormuyor ama acaba şunu desem kızar mı diye ezik gibi düşünmekten çok yoruldum.
Artık psikolojik olarak çok yıprandım.
An geliyor öfkeleniyorum sonra köpek gibi pişman oluyorum ama elimde değil psikoloğa mı gitsem diye bana soruyor..
Tükeniyorum hissediyorum. Gece uyurken dişlerimi sıkmaktan her sabah diş ağrısıyla uyanıyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum psikoloğa mı gitsem sorusuna bile cevap vermeyecek kadar konuşmuyorum dün akşamdan itibaren.
Bir soru değil belki, ne diyebiliriz ki de diyebilirsiniz ama artık çok çaresizim.
Evliljk olunca erkek kadini artık benim diye sifatlandiriyor. Köprüyü geçene kadar ayıya dayı misali . Sonrası ben böyleyim işine gelirse mecbur kabul edecek egosu ile böyle mutsuzluklar yaşanıyor işte.. bence bi psikologa yada aile terapisine gidin
 
ne mutlu size maşallah, ben her türlüsünü denedim olmuyor. Bir tek tamamen susmayı hiç konuşmamayı ve bulunduğu ortamı terketmeyi denememiştim şimdi ilkini deniyorum. Umarım kendine gelir kırıldığımı bu kez anlar ve artık normal insanlar gibi bir yaşantımız olur.
Eşinize "ne yaparsam yapayım benden ayrılamaz" imajı mı verdiniz acaba?

Nikaha kadar rol yapıp, nikah sonrası değişmesi hiç normal değil.
Açıkça konuşun ya normale dönersin ya da ben hayatında olmayacağım deyin.

Bu adama mecbur değilsiniz.
 
ve ev işi beni yormuyor ama acaba şunu desem kızar mı diye ezik gibi düşünmekten çok yoruldum.
Aynı beni anlattın.
Hep alttan aldım sustum, aman yine kızacak mı bağıracak mı , diye senelerce tedirgin yaşadım. Sonra ben de ona benzedim. Sürekli bağıran sinirli bir kadına dönüştüm. Bu sefer de zoruna gitmeye başladı beyefendinin. " sen önceden bu kadar merhametsiz değildin, saygısız değildin :ukala:"
Üzüm üzüme bama baka kararır dedim ben de.
Sözün kısası tepki koymayarak ancak bir tarafını kaldırırsın. Psikolojik şiddet yüzünden özgüvenini kaybeder, kendi başına düşünemeyen aptal ( kusura bakma ama daha hafif bir kelime bulamadım) bir insana dönüşürsün.
 
Eşinize "ne yaparsam yapayım benden ayrılamaz" imajı mı verdiniz acaba?

Nikaha kadar rol yapıp, nikah sonrası değişmesi hiç normal değil.
Açıkça konuşun ya normale dönersin ya da ben hayatında olmayacağım deyin.

Bu adama mecbur değilsiniz.

aslında ben o imajı vermedim ama verdiğim değerden belki de o bunu çıkardı ya da vermedim diyorum ama o öyle algılamak istedi..
sabahtan beri sanki buraya konu açmamı bekliyormuş gibi özürler diliyor ve artık düzeleceğini çabalayacağını söylüyor. Mecbur değilim belki de onun verdiği güvenden dolayı sabahtan beri kalbimde yumuşama yok, açıkçası 5 aylık evlilikte güzel giden tek şey balayıydı😥
Sanırım arkadaşların da dediği gibi köprüyü geçti ve ben ayı oldum.
 
Aynı beni anlattın.
Hep alttan aldım sustum, aman yine kızacak mı bağıracak mı , diye senelerce tedirgin yaşadım. Sonra ben de ona benzedim. Sürekli bağıran sinirli bir kadına dönüştüm. Bu sefer de zoruna gitmeye başladı beyefendinin. " sen önceden bu kadar merhametsiz değildin, saygısız değildin :ukala:"
Üzüm üzüme bama baka kararır dedim ben de.
Sözün kısası tepki koymayarak ancak bir tarafını kaldırırsın. Psikolojik şiddet yüzünden özgüvenini kaybeder, kendi başına düşünemeyen aptal ( kusura bakma ama daha hafif bir kelime bulamadım) bir insana dönüşürsün.

bu susmam istediğini söyle susması değil, tepkimi anlıyor Mesajlar pişmanlıklar sabahtan beri..
inanır mısınız hiç kusura bakmadım dün akşam ağlarken aynaya baktığımda o aptallaştırılmaya çalışan kadını gördüm. Belki de kırgınlığım en çokta bu yüzden yaptığı psikolojik şiddeti babam anneme çok yapardı aynılarını yaşıyor olmak insanın hem geçmişini önüne seriyor bir bir hem de hayallerin nasıl da bomboş olduğunu gösteriyor.
 
aslında ben o imajı vermedim ama verdiğim değerden belki de o bunu çıkardı ya da vermedim diyorum ama o öyle algılamak istedi..
sabahtan beri sanki buraya konu açmamı bekliyormuş gibi özürler diliyor ve artık düzeleceğini çabalayacağını söylüyor. Mecbur değilim belki de onun verdiği güvenden dolayı sabahtan beri kalbimde yumuşama yok, açıkçası 5 aylık evlilikte güzel giden tek şey balayıydı😥
Sanırım arkadaşların da dediği gibi köprüyü geçti ve ben ayı oldum.
Özür dilemesi yetmez. Derdi her neyse çare bulsun. Doktorsa doktora gitsin. Derdi sizleyse söylesin, çözün.

Sadece özür dileyip çözüm üretmiyorsa, hiç boşa yormayın kendinizi. Belli ki köprüyü geçene kadar kendisini gizlemiş ki bu kandırıldınız demektir. Böyle güvenilmez birine ömür adamak ne kadar doğru sizce?
 
İnsan sürekli gördüğü tabiri caize elinin altında bulunan kişilere karşı öfkesini esirgemiyor.mesala bizde öyleyiz eşimle.ama işe gidince özler hatasını anlar .bu gibi kişilerde öfke kontrolü yok.saman alevi gibi bi anda oluo bitiyor her sey
 
Evlilik icinde alışma kabullenme süreçleri oluyor ilk 1 ile 3 yıl arası ,şiddet olmadığı sürece tartışmalar küslükler normal benim evliligimde hiç olmadı bu durumlar diyen istisnadır hic bir evlilik su gibi dingin olmaz eger seviyorsan seviliyorsan bu normal bir süreç önemli olan durumu saygıyı bitirmeden atlatabilmek. Nasıl baslarsan oyle gider kısmına katılıyorum ama her asamada degil herkes hersey degisir. Önemli olan saygıdan ödün vermeden bu yola devam edebilmek....evlilik oturmadan bebek düsünme hersey düzene girecek ...
 
Bilemedim ancak şöyle bir gerçek var ki evliliğin ilk yılı gerçekten çok zordur. Öyle cicim günleri falan değildir. Birbirine alışma süreci, evli olmaya alışma, yeni düzen, aileler vs. İlk sene çok ama çok bunaltıcı ve streslidir. O ilk sene, evlilik kararını en çok sorguladığın senedir; "Ben ne yaptım böyle?" diye; sık sık boşanmak istiyorum dersin ama boşanmak da istemezsin gerçekten de. Yani zordur zor. İnsan asabi oluyor, geriliyor zaman zaman kavgalar da olabiliyor, tabi bu süreç kadında da erkekte de yaşanıyor belki öyle bir süreçtir onunkisi de.
 
bu susmam istediğini söyle susması değil, tepkimi anlıyor Mesajlar pişmanlıklar sabahtan beri..
inanır mısınız hiç kusura bakmadım dün akşam ağlarken aynaya baktığımda o aptallaştırılmaya çalışan kadını gördüm. Belki de kırgınlığım en çokta bu yüzden yaptığı psikolojik şiddeti babam anneme çok yapardı aynılarını yaşıyor olmak insanın hem geçmişini önüne seriyor bir bir hem de hayallerin nasıl da bomboş olduğunu gösteriyor.
Çok iyi anlıyorum canım ama bir müddet sonra tepki gösteremiyorsun bile. Uyuşuyorsun. :(
 
Bu soru mu bilmiyorum ama koskocaman bir sorun bu.
Keske sevgılıyken Nısanlıyken bi sekilde farketseydınız hıc caktırmadı demıssınız ama ben caktırdıgına emınım.

Ya yol yakınken döneceksiniz, ya da Bı uzmandan yardım alıp adam olacak.
 
Sürekli korkuyla yaşamak kötü ama sende bi kadınsın kendini ve çizgini belli et yoksa kendine olan saygın bile gider kendini ezdirmeyeceğini göstermen lazım
 
Kendi sınırlarınızı çizin. Bu çok önemli. Erkeklere evlendikten sonra kaybetme korkusu olmayınca bir rahatlama geliyor.
Evlendiğimiz ilk aylarda eşim çok hafif bir ses yükseltmesi yapmıştı. ses yüksekliğine asla tahammülümün olmadığını bir daha yaparsa gözümü karartacağımı belirttim. Ama bunu söylerken kavga eder gibi söylemedim. O gün bugündür asla yapmıyor.
Allah bozmasın değişmez inşallah hiç. Ne kadar süredir sesini yükseltmiyor acaba
 
Allah bozmasın değişmez inşallah hiç. Ne kadar süredir sesini yükseltmiyor acaba
Geçtiğimiz haziran ayında evlendik. O zaman yaşandı anlattığım olay. Ondan sonra hiç yaşamadık. Ayaklarımın yere bastığını ve dik duruşumu gösterdim. Dik durmasaydım söylediğim şeyler bir şey ifade etmezdi.
 
Back
X