- 8 Ağustos 2015
- 517
- 263
- 53
- 34
- Konu Sahibi Surekli_Karisik
- #81
Uzaklar herzaman çaredir yaralarını yorgunluklarını atarsın inşallah kaç uzaklaş güzelce
Aşağıdaki videoyu izleyerek sitemizi ana ekranınıza web uygulaması olarak nasıl kuracağınızı öğrenebilirsiniz.
Not: Bu özellik bazı tarayıcılarda mevcut olmayabilir.
Surekli_Karisik lütfen ümitsizliğe kapılma.insan hayatındaki bir sayfayı kapatırken elbetteki zorlanacak üzülecek kırılacak ama ümitsizliğe kapılma lütfen..
yeni başlangıçların iyi olacağını düşün ona odaklan..bir de ben hayattan şunu öğrendim bazen çok mücadele etmemek karşısında durmamak lazım hayatın..bazen de getireceklerini beklemek gereklli sadece beklemek ve görmek..bence sen bu dönemdesin şu anda..acele etme...biraz dur ve bekle...
mahkemede olayların başlangıcını anlatmalısın diye düşünüyorum.tanınan bir aile olduğu için ayrıntılar ortaya çıksın istemezler..bir de tazminat vs istememişsin ya o yüzden hemen olup bitsin istiyorlar..o kadar kolay değil bence olmamalı..
çok fazla ayrıntı vermesen de olayların nasıl başladığını anlatmalısın.kendin için nafaka neden istemedin henüz çalışmıyorsun da..ayrıca mahkeme de aile terapisi vs isterse gidersin ne olacak ki..hem adamın sorunları da belgelenmiş olur böylece..ya da belki aklı başına gelme ve düzelme..belli olmaz..
sitede tanıdığım ve yorumlarını çok beğendiğim bir avukat var belki yardımcı olur sana..
CrazyMother
Surekli_Karisik lütfen ümitsizliğe kapılma.insan hayatındaki bir sayfayı kapatırken elbetteki zorlanacak üzülecek kırılacak ama ümitsizliğe kapılma lütfen..
yeni başlangıçların iyi olacağını düşün ona odaklan..bir de ben hayattan şunu öğrendim bazen çok mücadele etmemek karşısında durmamak lazım hayatın..bazen de getireceklerini beklemek gereklli sadece beklemek ve görmek..bence sen bu dönemdesin şu anda..acele etme...biraz dur ve bekle...
mahkemede olayların başlangıcını anlatmalısın diye düşünüyorum.tanınan bir aile olduğu için ayrıntılar ortaya çıksın istemezler..bir de tazminat vs istememişsin ya o yüzden hemen olup bitsin istiyorlar..o kadar kolay değil bence olmamalı..
çok fazla ayrıntı vermesen de olayların nasıl başladığını anlatmalısın.kendin için nafaka neden istemedin henüz çalışmıyorsun da..ayrıca mahkeme de aile terapisi vs isterse gidersin ne olacak ki..hem adamın sorunları da belgelenmiş olur böylece..ya da belki aklı başına gelme ve düzelme..belli olmaz..
sitede tanıdığım ve yorumlarını çok beğendiğim bir avukat var belki yardımcı olur sana..
CrazyMother
Aynen katılıyorum.
İki gğn önce KV aradı, dava açacağımı öğrenmiş, her neyse telefonu açar açmaz, ağlamaklı bir sesle "kızım, ben sana kurban olurum, biz neden böyle olduk" dedi. Şaşırmadım dersem yalan olur. Küsmekle, aynı evi istemekle hata yaptığını söyledi, beni kızı gibi gördüğünden, çok sevdiğinden çok memnun olduğundan vs vs.bahsetti. Bir şey hissetmedim açıkçası, iki buçuk ay olmuş buraya geleli, bitmiştim, yerlerdeydim, nankördüm, oyuncuydum, şimdi bu neyin sevgisi ? Zaten iki araya sıkıştırdı ama biz doğumdan sonra sizde kaldık, sen düştün yattın, bana bir yatak bile hazırlamadın. Bu cümleyi duyunca, bu iş olmaz dedim tekrar. Tam bir buçuk saat konuştu konuştu.. Hep birlikte gezmelere de gidermişiz, terapiye de. Zaten her şeyi hep beraber yapma istekleri biraz da beni boşanma konusunda kararlılığa itti. Annesiyle konuşunca, ardından eşim aradı, bir iyi olmuş ki anlatamam. Çık gel, bir arada olalım başka bir şey istemem diyor. Dedim annesiyle küsünce koca da küsmüştü, annesiyle konuşunca koca da kendiliğinde barıştı.
Onu da dönme konusunda reddettim, yapamayacağımı söyledim kapattım. Dün yine aradı, tam biz konuşurken annesi geldi yanına, birlikte kalıyorlar "baaak annem de geldi, hadi sen de çık gel, birlikte kahvemizi İçel'im, eskisi gibi" dedi. Ben tabi yine koptum. Bu adam benim derdimi, şartlarımı çok çok iyi biliyor. Daha ne diye bilmezden geliyor anlamıyorum, ben mesafe istiyorım, defalarca söyledim o halen, eskisi gibi, birlikte falan filan muhabbet çeviriyor.
Kararım kesindir, çocuk dışında bir şey için beni arama, dedim, bir iki tepkidir cevap verdim, kapattım.
Ne sinir kaldı, ne moral, ne akıl fikir.
Ben mi tuhafım, bunlar mı anlamadım gitti...
Eşiniz anlamıyor olabilir ama siz o ve ailesi bu kadar yumuşamışken tüm isteklerinizi tane tane yazıp verebilirsiniz. Hukuki olarak da bir sıkıntı olmaz herhalde, isterseniz bir avukata danışırsınız. Örneğin şunları listeleyebilirsiniz:
- Ayrı evde, benim onayladığım bir semtte ve evde oturmak
- Çekirdek aile olabilmek: Üçümüzün beraberce çok daha fazla, haftada en az 4 gece başbaşa vakit geçirmesi. Anne, baban ve kızkardeşinle benim haftada bir görüşmem. Veya aynı şehirde yaşayıp bunları yapamam dersen, ayrı şehirde yaşamamız.
- Evimizden bizim sorumlu olmamız. Evime alınacak eşyayı vs benim seçmem.
- vs vs
Aslında tüm isteklerinizi kabul ettirebilirsiniz. Ama sizde böyle bir istek görmüyorum. Sanki eşinize ve ailesine isteklerinizi özellikle açık açık söylemiyorsunuz, çünkü artık tüm istekleriniz yerine gelse bile onunla boşanmak istiyorsunuz, o kadar soğumuşsunuz gibi geliyor.
O yüzden açık açık, yanlış anlaşılmaya yol açmayacak, anlaşılmama ihtimali olmayacak biçimde isteklerinizi yazmıyorsunuz. Sadece eşiniz şirinlik yapıp sizi anlamadığını belli eden cümleler kurunda "kararım kesin" deyip kestirip atıyorsunuz. Aslında anlamaması veya anlamazlıktan gelmesi belki de bilinçaltınızda işinize geliyor. Çünkü anlasa ve yapsa istemediğiniz halde barışmak zorunda kalacaksınız.
Lütfen yanlış anlamayın. Bunu yapmaya hakkınız var. Bu olaylar hiç olmasaydı bile sadece artık sevmiyorum, hoşlanmıyorum diyerek bile boşanabilirdiniz. Sadece belki bilinçaltınızda böyle böyle yapıyor olabilirsiniz diyorum.
Bunu anlamanın yolu şu: Böyle bir liste yaptığınızı ve eşinizin listede yazan herşeyi kabul ettiğini ve yaptığını düşünün. Her şey o listede yazdığı gibi ilerliyor olsun? Ne hissedersiniz? Evliliğinizde mutlu olur muydunuz? Kendinizi mutlu hisseder miydiniz? Hissetmezdiyseniz neden?
Mutlu hissederdim diyorsanız öyle bir liste verin, ister yapsın, ister yapmasın, ona göre karar verirsiniz.
Mutlu hissetmezdim diyorsanız, çok kırıldıysanız, ailesinden çok soğuduysanız, bu durumda ne yapılabilir, bu hisleriniz düzelsin diye ne yapılabilir bunu düşünebilirsiniz.
Bir de, listenizdeki her şeyi yapmayı kabul ederse, ama siniriniz hala geçmediyse yine de bir denemeyi düşünebilir misiniz? Belki içiniz yeniden ısınır. Deneyip yine olmazsa, o zaman da ayrılabilirsiniz. Her zaman dediğim gibi, yine de siz bilirsiniz tabii, sizin hayatınız.
Eşiniz anlamıyor olabilir ama siz o ve ailesi bu kadar yumuşamışken tüm isteklerinizi tane tane yazıp verebilirsiniz. Hukuki olarak da bir sıkıntı olmaz herhalde, isterseniz bir avukata danışırsınız. Örneğin şunları listeleyebilirsiniz:
- Ayrı evde, benim onayladığım bir semtte ve evde oturmak
- Çekirdek aile olabilmek: Üçümüzün beraberce çok daha fazla, haftada en az 4 gece başbaşa vakit geçirmesi. Anne, baban ve kızkardeşinle benim haftada bir görüşmem. Veya aynı şehirde yaşayıp bunları yapamam dersen, ayrı şehirde yaşamamız.
- Evimizden bizim sorumlu olmamız. Evime alınacak eşyayı vs benim seçmem.
- vs vs
Aslında tüm isteklerinizi kabul ettirebilirsiniz. Ama sizde böyle bir istek görmüyorum. Sanki eşinize ve ailesine isteklerinizi özellikle açık açık söylemiyorsunuz, çünkü artık tüm istekleriniz yerine gelse bile onunla boşanmak istiyorsunuz, o kadar soğumuşsunuz gibi geliyor.
O yüzden açık açık, yanlış anlaşılmaya yol açmayacak, anlaşılmama ihtimali olmayacak biçimde isteklerinizi yazmıyorsunuz. Sadece eşiniz şirinlik yapıp sizi anlamadığını belli eden cümleler kurunda "kararım kesin" deyip kestirip atıyorsunuz. Aslında anlamaması veya anlamazlıktan gelmesi belki de bilinçaltınızda işinize geliyor. Çünkü anlasa ve yapsa istemediğiniz halde barışmak zorunda kalacaksınız.
Lütfen yanlış anlamayın. Bunu yapmaya hakkınız var. Bu olaylar hiç olmasaydı bile sadece artık sevmiyorum, hoşlanmıyorum diyerek bile boşanabilirdiniz. Sadece belki bilinçaltınızda böyle böyle yapıyor olabilirsiniz diyorum.
Bunu anlamanın yolu şu: Böyle bir liste yaptığınızı ve eşinizin listede yazan herşeyi kabul ettiğini ve yaptığını düşünün. Her şey o listede yazdığı gibi ilerliyor olsun? Ne hissedersiniz? Evliliğinizde mutlu olur muydunuz? Kendinizi mutlu hisseder miydiniz? Hissetmezdiyseniz neden?
Mutlu hissederdim diyorsanız öyle bir liste verin, ister yapsın, ister yapmasın, ona göre karar verirsiniz.
Mutlu hissetmezdim diyorsanız, çok kırıldıysanız, ailesinden çok soğuduysanız, bu durumda ne yapılabilir, bu hisleriniz düzelsin diye ne yapılabilir bunu düşünebilirsiniz.
Bir de, listenizdeki her şeyi yapmayı kabul ederse, ama siniriniz hala geçmediyse yine de bir denemeyi düşünebilir misiniz? Belki içiniz yeniden ısınır. Deneyip yine olmazsa, o zaman da ayrılabilirsiniz. Her zaman dediğim gibi, yine de siz bilirsiniz tabii, sizin hayatınız.
Çok güzel yazmışsınız ama ben bunların hepsini denedim. Sanırım sorun da bu. Bu iki ay içinde de, bu aşamaya gelmeden önce de tüm taleplerimi, sıkıntılarım eşime anlattım, hem de dediğiniz gibi sakin, yumuşak bir dille. Aldığım cevap şu oldu: "benim ailem sana bu kadar iyiyken, sen onlarla her gün görüşmeyi neden istemezsin, onlar şöyle fedakar vs.vs." Halbuki defalarca söyledim bu sevgi ya da iyilik-kötülük meselesi değil diye. "Benim hayatımın merkezinde ailem var, gelirsen bu şekilde gelirsin." Dedi.
Şimdi bu adam sevilir mi? Bu adama güven olur mu? Annesinin küslüğüyle küsüp, barış demesiyle barışan bir adam bu.
Bu listeyi şimdi tekrar yazsam versem, önce gidip annesine gösterecek, o kabul et derse kabul edecek.
Bilmiyorum böyle bir adama dönülür mü ? Seviyorum, üzülüyorum ama bu duygularımdan bile utanıyorum.
Yine de son kez, yazdığınız gibi yapacağım ve sonucu paylaşacağım.
Çooook çok teşekkür ederim, yol gösterdiğiniz için.
Tekrar tekrar teşekkür ederim.Rica ederim, ne demek, birbirimize destek olmaya çalışıyoruz. Her ne karar alırsanız alın, en yakın zamanda güzel haberlerinizi almayı diliyorum.
Bir de ettiği tehditleri asla unutmuyorum, çocuğu alırım gibisinden.. Bu yüzden dönmeye korkuyorum galiba, yapamaz ve tekrar evi terk etmek istersem bu defa böyle kolay olmayabilir, çocuğu alır diye. Çok karışığım. Bu sürede o kadar çok yanılttı ki beni, daha da yanılmaktan korkuyorum.
İki gğn önce KV aradı, dava açacağımı öğrenmiş, her neyse telefonu açar açmaz, ağlamaklı bir sesle "kızım, ben sana kurban olurum, biz neden böyle olduk" dedi. Şaşırmadım dersem yalan olur. Küsmekle, aynı evi istemekle hata yaptığını söyledi, beni kızı gibi gördüğünden, çok sevdiğinden çok memnun olduğundan vs vs.bahsetti. Bir şey hissetmedim açıkçası, iki buçuk ay olmuş buraya geleli, bitmiştim, yerlerdeydim, nankördüm, oyuncuydum, şimdi bu neyin sevgisi ? Zaten iki araya sıkıştırdı ama biz doğumdan sonra sizde kaldık, sen düştün yattın, bana bir yatak bile hazırlamadın. Bu cümleyi duyunca, bu iş olmaz dedim tekrar. Tam bir buçuk saat konuştu konuştu.. Hep birlikte gezmelere de gidermişiz, terapiye de. Zaten her şeyi hep beraber yapma istekleri biraz da beni boşanma konusunda kararlılığa itti. Annesiyle konuşunca, ardından eşim aradı, bir iyi olmuş ki anlatamam. Çık gel, bir arada olalım başka bir şey istemem diyor. Dedim annesiyle küsünce koca da küsmüştü, annesiyle konuşunca koca da kendiliğinde barıştı.
Onu da dönme konusunda reddettim, yapamayacağımı söyledim kapattım. Dün yine aradı, tam biz konuşurken annesi geldi yanına, birlikte kalıyorlar "baaak annem de geldi, hadi sen de çık gel, birlikte kahvemizi İçel'im, eskisi gibi" dedi. Ben tabi yine koptum. Bu adam benim derdimi, şartlarımı çok çok iyi biliyor. Daha ne diye bilmezden geliyor anlamıyorum, ben mesafe istiyorım, defalarca söyledim o halen, eskisi gibi, birlikte falan filan muhabbet çeviriyor.
Kararım kesindir, çocuk dışında bir şey için beni arama, dedim, bir iki tepkidir cevap verdim, kapattım.
Ne sinir kaldı, ne moral, ne akıl fikir.
Ben mi tuhafım, bunlar mı anlamadım gitti...
Barışsanızda herşeyin eskisi gibi olmasını istiyorlar.Bana öyle geldi.Tamam aynı evde oturma fikrinden vazgeçmişler ama yine dipdipe gözgöze olacaksınız.Barışma fikrinin eşinin kendi fikri olduğundan emin değilim.Annesi ne derse ona göre hareket ediyor gibi.İpleri annesinin elinde kukla misali.
Bence dava dilekçesinde herşeyi olduğu gibi anlatmalısın.Bir avukattan da yardım al.
Eşinden o netliği görsen barışırmısın.
Deseki sen ,ben ve çocuğumuz olacak hayatımızda. Annemleri dışarıda tutacağız ,sen yine görüşme ben arada bir giderim .Beraber çalışıp elele verip bu yuvayı sürdürürüz derse tamam dermisin?
Bu şekilde kendinden emin, kesin ve net söylerse derim evet, ama o asla ama asla böyle bir cümle kuramaz.
Bunca zaman beklemen birazda onun içindi ama şimdi için rahat olacak sen elinden geleni yaptın.Yine ararlarsa kararım kesin dersin.
Konunu baştan beri takip ediyorum ilk kez yorum yapıyorum senin konun açıldığında bende çok fırtınalı günler geçiriyordum okudum ama yazamadım.
O kayinvalidenin aklı nerdeymis yeni mi anlamış üst üste yaşamaması gerektiğini sen boşanma asamasina gelince mi kafası dank etmiş.valla bu erkekleri de erkek ailelerini de anlamak çok güç bende de var bir tane aile kuzusu onlar ne derse o doğru geliyor hele ki anneleri ne söylerse kanun.birlikte gezelim birlikte yemeğe çıkalım birlikte d.günü kutlayalim vs birlikte bisey yapmaktan bana emrivaki yapılmasından gına geldi.kaç ay baba evinde kaldım boşanmanın eşiğinden döndük ben eşimin değişeceğine inanmıyorum ama şu da bi gerçek ki ailesine özellikle de annesine eskisi gibi yüz vermiyorum.sende ölç tart kararına ona göre ver ben son şans diye geldim.
Bu arada eşinin tavırlarıni eşime çok benzettim.
Anlasmali bosanin. Protokol ve dava dilekcesi hazirlanacak. Ikiniz imza atin altina oyle acin davayi.
Eşiniz anlamıyor olabilir ama siz o ve ailesi bu kadar yumuşamışken tüm isteklerinizi tane tane yazıp verebilirsiniz. Hukuki olarak da bir sıkıntı olmaz herhalde, isterseniz bir avukata danışırsınız. Örneğin şunları listeleyebilirsiniz:
- Ayrı evde, benim onayladığım bir semtte ve evde oturmak
- Çekirdek aile olabilmek: Üçümüzün beraberce çok daha fazla, haftada en az 4 gece başbaşa vakit geçirmesi. Anne, baban ve kızkardeşinle benim haftada bir görüşmem. Veya aynı şehirde yaşayıp bunları yapamam dersen, ayrı şehirde yaşamamız.
- Evimizden bizim sorumlu olmamız. Evime alınacak eşyayı vs benim seçmem.
- vs vs
Aslında tüm isteklerinizi kabul ettirebilirsiniz. Ama sizde böyle bir istek görmüyorum. Sanki eşinize ve ailesine isteklerinizi özellikle açık açık söylemiyorsunuz, çünkü artık tüm istekleriniz yerine gelse bile onunla boşanmak istiyorsunuz, o kadar soğumuşsunuz gibi geliyor.
O yüzden açık açık, yanlış anlaşılmaya yol açmayacak, anlaşılmama ihtimali olmayacak biçimde isteklerinizi yazmıyorsunuz. Sadece eşiniz şirinlik yapıp sizi anlamadığını belli eden cümleler kurunda "kararım kesin" deyip kestirip atıyorsunuz. Aslında anlamaması veya anlamazlıktan gelmesi belki de bilinçaltınızda işinize geliyor. Çünkü anlasa ve yapsa istemediğiniz halde barışmak zorunda kalacaksınız.
Lütfen yanlış anlamayın. Bunu yapmaya hakkınız var. Bu olaylar hiç olmasaydı bile sadece artık sevmiyorum, hoşlanmıyorum diyerek bile boşanabilirdiniz. Sadece belki bilinçaltınızda böyle böyle yapıyor olabilirsiniz diyorum.
Bunu anlamanın yolu şu: Böyle bir liste yaptığınızı ve eşinizin listede yazan herşeyi kabul ettiğini ve yaptığını düşünün. Her şey o listede yazdığı gibi ilerliyor olsun? Ne hissedersiniz? Evliliğinizde mutlu olur muydunuz? Kendinizi mutlu hisseder miydiniz? Hissetmezdiyseniz neden?
Mutlu hissederdim diyorsanız öyle bir liste verin, ister yapsın, ister yapmasın, ona göre karar verirsiniz.
Mutlu hissetmezdim diyorsanız, çok kırıldıysanız, ailesinden çok soğuduysanız, bu durumda ne yapılabilir, bu hisleriniz düzelsin diye ne yapılabilir bunu düşünebilirsiniz.
Bir de, listenizdeki her şeyi yapmayı kabul ederse, ama siniriniz hala geçmediyse yine de bir denemeyi düşünebilir misiniz? Belki içiniz yeniden ısınır. Deneyip yine olmazsa, o zaman da ayrılabilirsiniz. Her zaman dediğim gibi, yine de siz bilirsiniz tabii, sizin hayatınız.
taylor sizin dediğiniz gibi tek tek yazdım tüm şartlarımı, evden taşınmak dışında hepsini kabul etti, kimse gelmeyecek, karışmayacak, istemedikçe gitmeyeceğim vs.vs.. Ev konusunda da duruma göre taşınabilirmişiz de ama aynı evde devam etsek bile kimse "size ev verdik" diye konuşmayacakmış.
Tüm taleplerimi ailemi bir araya toplamak istiyorum diyerek kabul etmesine şaşırdım ama buna rağmen, anlaştık diyemedim.
Sebebini bilmiyorum ama dönesim gelmiyor. Sanırım hazmedemiyorum. Ona dönsem bile hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını söyledim. Benden yana hiçbir beklentisi olmamasını da söyledim. Hepsine tamam dedi.
Hep karışığım, hep karışığım...
Sevgiliminnie ben de senin konularını çok iyi biliyorum, hatta evi terk ettiğin Zaman sana özelden mesaj atmıştım, sende kendimi gördüm diye, muhtemelen hatırlamazsın o kafa karışıklığıyla, senden birkaç ay sonra da ben patladım.
Benim bir çocuğum var, bu ilk ciddi sorunumuzdu. Başka soruna da gerek yok zaten ama.
Şimdi ne yapmam gerek? Oraya dönmek çok zor geliyor. İnanmak da öyle. Ailem bir kez dene, olmazsa en azından bir şans vermiş olursun, ileride çocuğuna "senin için denedim ama olmadı" dersin, diyorlar. Ben yeniden benzer şeyleri yaşamaktan korkuyorum.
Bi'akıl lütfen.