Ölsem Ölemiyorum..

Affetsem de affetmesem de artik hic gorusmuyoruz. Oglum buyudu. 15 yasinda simdi, kendi meselelerini babasiyla kendi arayarak cozuyor. Kucukken ben mecbur cocukla ilgili mevzularda babasiyla gorusmek zorunda kaliyordum. Artik el olduk. Sesini duymayip yuzunu gormeyince de daha iyi oluyor.
Affettin mi diye soruyorsaniz ne hissettigimi bilmiyorum. Kirginim sanirim. Eskisi kadar kizgin degilim ama. Kizginlik yerini kirginliga birakti. Ara ara gelgitlerim olmuyor degil, o zamanlar eskiler aklima geldikce kizdigim oluyor tabi, affetmedigim de. Keske durust olsaydi. O zaman o kadar karmasik duygulari yasamazdim. Simdi ne hali varsa gorsun diyorum.

Ben de korkunç bir şekilde aldatılıp terkedildim. Bana bir açıklama bile yapmadan beni suçlaarak karalayarak cıktı hayatımdan. Ben ne olduğunu bile anlamadan boşanma davasını açtım ve boşandık bitti. Yaklaşık 1 sene kendimi suçladım. Ona haksızlık ettim falan diye. Aldatmasına rağmen sanki ben haketmisim tüm bunları gibi. 2 1.5 Sene geçti üzerinden. Artık öyle nefret ediyorum ki ondan. Etimle kemiğimle tiksiniyorum . Ayrılırken bana yaptığı şeyleri unutamıyorum hala. Çok vicdansızca davrandı. Ne bileyim affettim deseniz içim cızlardı. Affedersem kendime haksızlık yapmış olurum çünkü.
 
En güzel yorum bu. Kadına insanlar ölüyor diyoruz hala herkesin derdi kendine ağır diyor. Sabah 78 yaşındaki komşumuz 56 yaşındaki yüzde 96 engelli kızını kaldırmaya çalışırken düşüp kalçasını kırdı yoğun bakımda. O kadar değerliyse kocan boşanma!!!
Sizin ayarlarınız gittikçe bozulmaya başladı, millete kafayı takıyorsunuz, yazdıkları her şeye mantıklı cümle olsa bile beğenmedim ifadesi bırakıyorsunuz, insanların canı sıkkın, morali bozuk bir de sizin bu sinir uçlarını hedef alan saçma sapan yorumlarınıza maruz kalıyorlar. Kendinize gelin bir. Travma yaşadıysanız yaşadınız, ailenizde vefat eden olduysa oldu, yeter artık.

Konu sahibi siz de bu kadar dramatize etmeyin, yeşilçam tadında bir durummuş gibi yansıtmayın, değil çünkü. Zorunuza gitmesi, üzülmeniz, kızmanız hepsi çok normal ama yok babası olanları görecek şöyle olacak yok eksik kalacak bunlar sizin kendi kuruntularınız. Okurken yok artık dedim bazı yazdıklarınıza. Çocuğunuzdan çok etkilenen sizmişsiniz gibi görünüyor buradan.
 
Affetsem de affetmesem de artik hic gorusmuyoruz. Oglum buyudu. 15 yasinda simdi, kendi meselelerini babasiyla kendi arayarak cozuyor. Kucukken ben mecbur cocukla ilgili mevzularda babasiyla gorusmek zorunda kaliyordum. Artik el olduk. Sesini duymayip yuzunu gormeyince de daha iyi oluyor.
Affettin mi diye soruyorsaniz ne hissettigimi bilmiyorum. Kirginim sanirim. Eskisi kadar kizgin degilim ama. Kizginlik yerini kirginliga birakti. Ara ara gelgitlerim olmuyor degil, o zamanlar eskiler aklima geldikce kizdigim oluyor tabi, affetmedigim de. Keske durust olsaydi. O zaman o kadar karmasik duygulari yasamazdim. Simdi ne hali varsa gorsun diyorum.
en dogrusu bızı ıstemeyenı bızımde ıstemememız değilmı..belkı konu sahıbının bebegı var ondan depresyonda..
 
Ben de korkunç bir şekilde aldatılıp terkedildim. Bana bir açıklama bile yapmadan beni suçlaarak karalayarak cıktı hayatımdan. Ben ne olduğunu bile anlamadan boşanma davasını açtım ve boşandık bitti. Yaklaşık 1 sene kendimi suçladım. Ona haksızlık ettim falan diye. Aldatmasına rağmen sanki ben haketmisim tüm bunları gibi. 2 1.5 Sene geçti üzerinden. Artık öyle nefret ediyorum ki ondan. Etimle kemiğimle tiksiniyorum . Ayrılırken bana yaptığı şeyleri unutamıyorum hala. Çok vicdansızca davrandı. Ne bileyim affettim deseniz içim cızlardı. Affedersem kendime haksızlık yapmış olurum çünkü.
Cok gecmis olsun. Duzgun karakterli olsalardi zaten boyle sirtindan bicaklar gibi terk etmezler, bitirmek istiyorlarsa oturup konusarak bitirirlerdi. Kendini suclama, ic muhasebe yapma oluyor evet. Biri aniden hayatindan cikinca ben ne yaptim da gitti diyorsun. Soyle yapsaydim boyle mi olurdu falan diyorsun.
Affetme konusunda kisisel gelisimciler affedin, uzerindeki yuku atarsiniz diyor. Ben o boyuta gelemedim daha. Ama onceleri ona cok kizgin ofkeli olsam da, sindi hayatimdan cikarak bana buyuk de bir iyilik yapmis diyorum bazen. Sirtimdan yuku kalkti, ozgurlugumu kazandim.
Ayriligin guzeli olmuyor, ama sanirim kavga ederek ayrilmak, bu sekilde bitmesinden daha az enkaz birakiyor ama sonucta er ya da gec yaralar sariliyor.
Umarim siz de yaralarinizi sarmissinizdir. Simdi nasilsiniz? Mutlu musunuz? Size tum bunlari yasatan sahsiyet ne yapiyor acaba?
 
Şuan çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Evliliğim bitiyor, çocuğum babasız kalacak..
Biliyorum benim gibi bu yoldan geçen çok insan var..
Ama ben çok metanetsizim, kaldıramıyorum, nasıl aşarım bilmiyorum..
Etrafımda dostum arkadaşım yok, derdimle dertlenecek sıkı dur yanındayım diyecek kimsem yok..
Var gibi görünenler arada bir nasılsın diye soruyor sadece..

İdare eder diyorum..
Ne idaresi içimde fırtınalar kopuyor..
Canlı canlı ölüyorum diyemiyorum..
Bir lokmayı bile geçiremiyorum boğazımdan,
Evladıma baktıkça, onun gülen yüzünü gördükçe içim parçalanıyor..

Tek sığınmaya çalıştığım ALLAH..
ALLAH yeter diyorum ama içimdeki bu şeyi durduramıyorum..
Seni tanımak ve ben burdayım yanındayım demek istedim. Ben de yapayalnızim. Hamdolsun eşim yanımda destekçi ama başka hiç kimsem yok. Çok üzülüyorum kimsesizligime kimse görmüyor sanki. Yine de ben burdayım yanındayım demek istedim ♥️
 
en dogrusu bızı ıstemeyenı bızımde ıstemememız değilmı..belkı konu sahıbının bebegı var ondan depresyonda..
Hayatindan aniden biri cikinca yadmsadigin sok, acilan o buyuk bosluk, gelecek kaygisi, yasaminin bir anda degismesi.. tum bunlar kolay degil. Depresyonda oldugu kesin. Cunku yemiyor icmiyor, uyumuyormus. Umarim hersey biran once duzelir, bir an once kendini toparlar.
 
Hayatindan aniden biri cikinca yadmsadigin sok, acilan o buyuk bosluk, gelecek kaygisi, yasaminin bir anda degismesi.. tum bunlar kolay degil. Depresyonda oldugu kesin. Cunku yemiyor icmiyor, uyumuyormus. Umarim hersey biran once duzelir, bir an once kendini toparlar.
evet bebegı var..benımde cevremde oldu boyle seyler..o adamlar eslerıne neler yaptı..cocuguyla karısından mal kacırdı ortada bırakdı
 
Hayatindan aniden biri cikinca yadmsadigin sok, acilan o buyuk bosluk, gelecek kaygisi, yasaminin bir anda degismesi.. tum bunlar kolay degil. Depresyonda oldugu kesin. Cunku yemiyor icmiyor, uyumuyormus. Umarim hersey biran once duzelir, bir an once kendini toparlar.
kadının bır oglu var ..bunlarında karsı komsusu kadın var..onunda cocugu var..bu komsu kadınla kocası asık oluyolar..
kadınada evı sana bırakıyorum dıye kagat ımzalatıs adam..oysa elden ımzalanmıs kagat hıc bır gecerlılıgı yok..komsu kadınla kacmıs
 
Allah razı olsun gerçekten, derdimle dertlenen bana destek olmaya çalışan, yol gösteren herkesten rabbim razı olsun.
Umarım her daim deatekçiniz rabbim olur.
Keşke gerçektede buradaki düşünen sizler gibi dostum olsa.
Sizin yasadiginizi tipkisiyla yasamis bir kadin taniyorum.
Kizini cicek gibi buyuttu,is kurdu calisti ki meslegi de yoktu,evlendirdi kizini,sonra yeniden kendi hayatini kurdu.
Kim derdi ki o naif kadin bu kadar guclu olacak.
Aglaya aglaya bir gun aglamaz olacaksiniz,o gun asil taniyacaksiniz esinizi.
Aslinda nasil biri oldugunu.
Siz asil,sizin etrafinizda dolanmaya basladigi gun icin hazir ve guclu olun,o gun gelecek,ve siz sozunuzu soyleyeceksiniz...
 
En güzel yorum bu. Kadına insanlar ölüyor diyoruz hala herkesin derdi kendine ağır diyor. Sabah 78 yaşındaki komşumuz 56 yaşındaki yüzde 96 engelli kızını kaldırmaya çalışırken düşüp kalçasını kırdı yoğun bakımda. O kadar değerliyse kocan boşanma!!!
yahu arkadaşım kadının derdiyle sizin dediğinizin ne ilgisi var? tamam insanlar ölüyor hepimiz de üzülüyoruz, yazdığınız da çok üzücü bir durum ama bu yüzden de her üzülen kişi "bugün şu kadar insan öldü" diye düşünemez ki? adı üstünde "bir derdim var" insanlar burada yaşadıklarını, üzüldüklerini anlatıyor bir nebze birileriyle konuşmak için. sizin hafif gördüğünüz her dert, her insana aynı duyguyu yaşatmaz. bu kadar kin, nefret kusmanıza gerek yok. terk edilecek kadar bir problem görmeyip, birden terk edilen, yuvası dağılan her kadın doğal olarak ilk günler üzülür. evet. siz bile.

konu sahibi, eşiniz gideli 3 gün olmuş. daha üzüntünüz çok taze. evet dik durmanız gerekiyor çünkü bir evladınız var. ama kendinize de zaman verin, hatta bir müddet üzülüp ağlayın ki içinizde kalmasın. içinize attıkça kendinize geleceğiniz süre uzar. bence siz çocuğunuzdan çok kendi terkedilmenizi yediremiyorsunuz bu da çok olağan. ilk zamanlar kimse yediremez, özellikle de ortada çok büyük problemler yoksa. ama aradan biraz zaman geçtiğinde, üzüntünüz hafiflediğinde, hayatınızı düzene soktuğunuzda çocuğunuzla mutlu olacaksınız emin olun
 
şu an çok canınız yanıyor, sanki hayat bitmiş gibi geliyor anlıyorum. Geçecek...
Zaman gibi geçip gidecek. Duygular gerçektir, güçlüdür ve geçicidir. Bunu kendinize söyleyin lütfen.
acı tazeyken "güçlü olmalıyım" gibi meli malı lar sadece durumu zorlaştırır.

şu an bunu yaşıyorum ama geçecek deyin sadece. bir süre sonra hafifleyecek. ve gücünüz yeşerdikçe siz ayağa kalkacaksınız, gücünüz daha da artacak. Bu süreçte psikologunuza devam edin. çocuğunuz da varmış, ona da yaşına göre bilgi verin, eğer gücünüz yoksa onun bakımı için de destek alın.
çok zor zamanlar, bittiğinde daha güçlü devam edeceksiniz. sadece kendinizi sevin ve kendinize güvenin.

anlatacak kimse yok demişsiniz. yazın buraya, her gün yazın, akıtın içinizi. dertleşmek iyi gelir. sonra geri dönüp bakarsınız yazdıklarınıza ve "geçti" dersiniz.
 
Şuan çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Evliliğim bitiyor, çocuğum babasız kalacak..
Biliyorum benim gibi bu yoldan geçen çok insan var..
Ama ben çok metanetsizim, kaldıramıyorum, nasıl aşarım bilmiyorum..
Etrafımda dostum arkadaşım yok, derdimle dertlenecek sıkı dur yanındayım diyecek kimsem yok..
Var gibi görünenler arada bir nasılsın diye soruyor sadece..

İdare eder diyorum..
Ne idaresi içimde fırtınalar kopuyor..
Canlı canlı ölüyorum diyemiyorum..
Bir lokmayı bile geçiremiyorum boğazımdan,
Evladıma baktıkça, onun gülen yüzünü gördükçe içim parçalanıyor..

Tek sığınmaya çalıştığım ALLAH..
ALLAH yeter diyorum ama içimdeki bu şeyi durduramıyorum..
Bu acının sebenı eşini çok sevdıgın ıcın mı ?
 
Şuan çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Evliliğim bitiyor, çocuğum babasız kalacak..
Biliyorum benim gibi bu yoldan geçen çok insan var..
Ama ben çok metanetsizim, kaldıramıyorum, nasıl aşarım bilmiyorum..
Etrafımda dostum arkadaşım yok, derdimle dertlenecek sıkı dur yanındayım diyecek kimsem yok..
Var gibi görünenler arada bir nasılsın diye soruyor sadece..

İdare eder diyorum..
Ne idaresi içimde fırtınalar kopuyor..
Canlı canlı ölüyorum diyemiyorum..
Bir lokmayı bile geçiremiyorum boğazımdan,
Evladıma baktıkça, onun gülen yüzünü gördükçe içim parçalanıyor..

Tek sığınmaya çalıştığım ALLAH..
ALLAH yeter diyorum ama içimdeki bu şeyi durduramıyorum..
Beni dostun ve ya arkadaşın olarak görür müsün bilmiyorum.seni tanımıyorum da ama sadece senin yanındayım bunu bil..annemle babam ayrılar neler çekildiğini biliyorum..güçlü olmak zorundasın hem kendin hem de çocuğun İçin..dediğim gibi yanındayım❤️
 
Bu acının sebenı eşini çok sevdıgın ıcın mı ?
neyın garantısı varkı evlılıgın garantısı lsun degılmı
zamanla sevgıler bıtabılır
fıkırler değişebılır
evlılıkde bıtebılır.
evlılık deyınce sonsuz sahıplenme duygusu mu oluyo bazı ınsanlarda..
 
neyın garantısı varkı evlılıgın garantısı lsun degılmı
zamanla sevgıler bıtabılır
fıkırler değişebılır
evlılıkde bıtebılır.
evlılık deyınce sonsuz sahıplenme duygusu mu oluyo bazı ınsanlarda..
Hayır tabıkı .Bende boşandım .Saygılı olsaydı sahıplenebılırdım.Gıdım saygı yoktu .Ama bu kadar uzulmeyın.Kımse hıc kımse ıcın degmez
 
Hayır tabıkı .Bende boşandım .Saygılı olsaydı sahıplenebılırdım.Gıdım saygı yoktu .Ama bu kadar uzulmeyın.Kımse hıc kımse ıcın degmez
konu sahıbı bebegı var dıye bunalmıs sanırım...
 
Back
X