Ölüm acısı

ankamaras11

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
29 Mayıs 2020
48
29
3
31
10 gün oldu babamı kaybettim
İçimde bi sancı var. Kötü hastalıktı öleceğini bilmemize rağmen hep bi umut vardı içimde
Hiç keyfim yok her şey boş anlamsız sanki
Sürekli babamı düşünüyorum
Günden güne koyuyor acısı
Şimdiden çok özledim
Bu acı geçer mi bilmiyorum çok kötüyüm çok
 
Ben de babacığımı 54 yaşında kaybettim. Kötü bir hastalıktan maalesef. Ama kabullenemedim, didindim durdum. Çareler aradım. Hiçbir şey kar etmedi, yaşatamadım babamı. Ve gözümün önünde eridiği halde kaybı büyük bir şoktu, kurtulacağına inanıyordum. Her şey yarım kaldı. Hayallerimiz vardı. Torunlarıyla hayalleri vardı. Büyüdüklerini göremedi. Bazen 70 yaşında, 80 yaşında birilerini görünce babacığımın da o kadar ömrü olsaydı torunları kaç yaşında olurdu diye hesaplıyorum. Bir gün tekrar kavuşacağımızı hayal ediyorum. Bizi gördüğünü düşünüyorum. Bu düşünceler ve inançlar tek dayanağım
Benim 1 yıl oldu. Bilmiyorum unutulur mu, ben hala şokunu atlatamadım galiba. Bazen bir şey takılıyor kafama, bunu babam bilir diye düşünüyorum ve elim telefona gidiyor. Ona anlatmak istediklerim oluyor. Çok özlüyorum. Kalbim hala yanıyor.
 
Bilmiyorum şoktayım sanki yaşıyor gibi 52 yaşındaydı
 
Allah rahmet etsin inşallah
Bende küçük yaşta kayıp ettim diyorum bazen acaba büyüyünce olsa doyarmıydım yada tadını aldığımiçin daha çok mu acı çekerdim 20küsür yıl oldu vefat edeli okadar az zaman geçirdik ki ama aklımda kalanlar bile okadar güzelki diyorum en çok koyduğu zamanlar Bi hatan olduğunda yada daraldığında sığınacak gölgenin olmaması evlendiğinde kapıdan çıkarken kimin seni uğurluyacağını düşünmek çocuğun büyürken benim dedem nerde senin Baban yokmu demesi daha vs vs sıralanacak okadar şey varki ama bu anlarda özellikle o ilk günkü acıyı hissediyorsun hiç ummadığın anda o bıçak tekrar saplanıyor geçmiyor o acı unutmuyorsun ama zaman öyle Bi şeyki herşeye alışıyorsun ayy valla özür dilerim tutamadım kendimi Rabbim sana güç versin Babanın da mekanı cennet olsun amel defteri kapanmayanlardan olsun inşallah
 
Allah rahmet eylesin, ben de 2,5 sene önce 64 yaşında iken ani bir şekilde kaybettim babamı, ani ölüm çok çok acı, şeker hastalığı haricinde bildiğimiz başka bir hastalığı yoktu, yeri dolmuyor malesef
 
Başınız sağolsun babam vefat edeli 3 gün oldu şokta gibiyim bi aglıyorum bi gülüyorum babam kolon kanseriydi bir ayda eridi hep iyileşcek sandım ama olmadı ölüme kimsenin gücü yetmiyor
 
Allah merhameti ile muamele etsin
Acınız özleminiz geçmez çünkü babanız o sizin
Ama zamanla kabullenirsiniz
Her özlediğiniz de kabrine gider dua eder mutlu edersiniz
 
Başın sağolsun canım benim, ne söylesek boş, ne söylesek anlamsız kalacak.
Ölüm acısı geçen bir şey değil, ama hafifleyecek.

Her şey daha çok yeni. Sakın içine atma, ağlamak istiyorsan ağla, susmak istiyorsan sus, uyumak istiyorsan uyu. Ama sakın içine atma.

Kolay değil biliyorum, baban fiziken bu dünyadan ayrılmış olabilir ama kalben onu her zaman hissedebilirsin. Bak ne güzel senin gibi bir evlat yetiştirmiş, arkasından güzel anacağı ve onu hep hatırlayacağı bir evladı var.

Bol bol iyilik yap çocuklara, yaşlılara, babanon ruhuna gitsin inşallah yaptığın bütün iyilikler. Bu tür şeyler az da olsa içine su serper.

Fiziken hissedemeyeceksin ama kalbiniz her zaman beraber olacak unutma, ona layık bir evlat olmaya çalış baban hepsini hisseder.

Allah sabır versin.
 
Bugün böyle bir konu daha açilmisti. Bende 55 yaşinda kanserden kaybettim. Nisan ayında. 8 aylık hamileydim torununu göremedi. Geçmedi geçmiyor acı. Şu satırlari yazarken bile bogazimda düğümlendi. Geride genç bir eş bekar çocuklar birakti. Kucuk erkek kardesim var en çok ona üzülüyorum. Bir erkek için babasız olmak erken yaşta kaybetmek bir kiz icin anne neyse onun icinde oydu.
Bazen neden diye isyan ediyorsun ama elinden hiç birsey gelmiyor.
Vedalaşamadim son anlarini goremedim. Coronodan yanina gidemedim. Hastaneden cikacakti sarilip kokusunu cekicektim icime.Ellerinden opecektim olmadi. Zamansız ayrilik yakti beni hic birsey gecirmiyor acıyı. Her an her dk aklimda hic cikmiyor. Babam olsa ne derdi simdi babam olsa nasil olurdu bunlari dusunuyorum.eski anilar hatiralar gozumun onunden gitmiyor.
 
Bol sabırlar diliyorum size
17 yıl önce babamı akciğer kanserinden kaybettim Sizi çok iyi anlıyorum çok zor günler geçiriyorsunuz ama zamanla hafifliyor içimizi yakan o ateş gibi acı,asla geçmiyor ama hafifliyor...
 
Geçmez canım 5 yıl 4 ay 2 hafta oldu babam gideli sadece alıştım yokluğuna.Hala bazen öldüğünü unutup tam bir şey için yeltenirken içimde ki o normal beni saniyelik olsa da yaşarım.Giden kalanlarin da bir yanını götürür işte.Zaman tanı kendine bol bol dua et onun senden tek beklentisi o artık.Allah rahmet eylesin
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…