ölüm doğum kadar normal bir olgu, kimin nerde ne zaman ne şekilde öleceğini bilemeyiz, ne yazıkki her ölüm zamanlı zamansız acıdır ama bunu engellemenin bir yolu yoktur. bu nedenle her anın tadını çıkarmak , sevdiklerimize sıkı sıkıya sarılmak, ufak şeyleri problem yapmadan hayatımızı yaşamamız gerekir.
bağdat'ın ünlü pazarında bir tüccar varmış. bir gün ona şaşkın şaşkın bakan bir yabancı görmüş ve o yabancının ölüm olduğunu anlamış. solgun ve titreyen tüccar pazardan kaçıp çok çok uzaklara samara şehrine varmış. orada ölüm'ün onu bulamayacağından eminmiş. ama sonunda samara'ya vardığında tüccar ölüm'ün dehşet verici silüetini onu beklerken bulmuş. "pekâlâ," demiş tüccar. "pes ediyorum. seninim. ama söyle bana, beni bu sabah bağdat'ta gördüğünde neden şaşırmıştın?" "çünkü," demiş ölüm... "seninle bu geceki randevum... samara'daydı."
Neden dilemesin? Daha çok dert gelir diye mi anlamadım
