Ölüm Korkusu

kirmizigitar · 25 Şubat 2020

yaygin anksiyete bozuklugu. bende de var:) daha dogrusu vardi. ciddi anlamda torpuledim. bekarken gece uyanip anne babamin odasinin onunde durup nefes aliyorlar mi diye dinlerdim. okulda isteyken annemi gun icinde surekli arardim, iyiyim dus alcam dediginde yarim saat sonra arar dustan sag saglim ciktimi kontrol ederdim.

telefonuna ulasamadim (09:00-11:00 arasi iki saat) diye final haftamda okudugum sehirden 8 saat uzaktaki annemi bulmak icin sehirler arasi otobuse binmisligim var. univ hayatim boyunca kulagimda kulaklikla uyudum tabi o zaman internet akilli telefon yok istanbul depremi olursa sabah ogrenirsem diye dusundugumden gece uyanip uyanip kulakliktan radyo dinler haber varmi diye bakardim. bunlar gibi milyon tane sey sayabilirim.

evlenince de gecmedi. artik anne babam sikilmaya basladilar tabiki bundan, surekli biri sizi izliyor hesap veriyorsunuz dusunsenize... derken ben hamileyken 3. ayda bebegimi kalp durmasi sonucu kaybettim. cok kucukgu henuz biliyorum ama oyle bir yikim oldu ki gunlerce aylarca kendime gelemedim. ve o donem hayata bakisim degisti..

suan bazen tum gun annemi hic aramadigim oluyo...

Spriing · 25 Şubat 2020

Ruhum Buruk .!.:
Ah cnm benim bende babama oyleydim
.Horlamasi huzur verirdi.Hep kafamda ona bir sey olursa ne yaparim.vardi.Bir gun ben arabayla evden cikmisken babam karsidan geliyordu.Icimden gecen onu bir gun boyle son kez gorecem oldu.Her zaman ki dusuncelerimdi iste.Ama o gun bilmistim onu son kez ayakta saglikli gorusumdu.Sonrasi hastane adliye kosusturmalar.Ben boyle dusune dusune belki şerri cagirdim diyorum.Hayra el acmak lazim.Guzel dusunmek kadere inanmak ve duaya sarilmak lazim oyle daraltici dusununce.Annen cok gencmis daha bunlari dusunme yanindayken saril sarilabildigin kadar

xy35 .!.:
Ben Anneciğim uyurken nefesini dinlerdim şükürler olsun varlığına Rabbim annelerimizi başımızdan eksik etmesin. Şimdi evlendim yine çok düşkünüm hep annemden dönerken evime içim buruk. Günde en az iki kez ararım mesafem yarım saat düşkünüm yapım bu böyle yani

Kiyametyaklasti .!.:
İki göğüs kafesi arasına yapılan hacamat insanı aşırı derecede rahatlatıyor özellikle bu tür stress, kaygı, panik atak gibi konulara. Ve maalesef ki ölüm insanları sınamak için bir imtihan. Tek olduğunu kabul ettiğimiz yaraticinin bize öğrettiği bütün ibadet çeşitleri ile yanlizca onu birlemekle beraber , Elimizden geldiğince etrafa faydalı, bolbol sadaka vererek, hasta ziyaretleri, gibi faaliyet yapmak insanı tamamen huzurlu yapar...herşeyin aşırısı zarar, orta halli olmak lazım

Feslegen Kokulu Nane .!.:
Benim de anne babam boşanmıştı. Babamla yaşıyordum. İşi gereği çok uzun süre eve gelmezdi. Her gittiğinde bir daha dönmeyecek gibi hissederdim.
Hep döndü ama son gelişinden bir hafta sonra vefat etti
Seni çok iyi anlıyorum ama aklına gelen başına gelir. İyi şeyler düşün, aklına getirme öyle şeyleri.

Merviknn .!.:
10 yasindaydim babam vefat ettiginde babamin acisi azaldiktan sonra aklima ilk gelen sey annem ölürse ne yaparim oldu ve geceleri uyuyamamaya basladim hep dua ettim annem ölecekse bende öleyim birlikte ölelim diye sabaha kadar uyuyamazdim 27 yasindayim hala uyuyamiyorum artik kronik uykusuzluk oldu, doktordan destek almadan bu olayi cozemezsiniz.

byebyeblackbird .!.:
Bende de 99 depreminden sonra benzer şeyler olmuştu. Tanıdığımız insanlarin ailelerinden kayiplar olmuştu. Çok küçüktüm çok etkilenmiştim. Babam işi gereği şehir dışında oluyordu gece kalkıp anneme bakardım nefes alıp veriyor mu diye kontrol ederdim. Zamanla azaldı. O korku herkeste var bence ama gün içinde çok fazla aklınıza geliyor kafanızı meşgul ediyorsa bastırmaya çalışmaktansa destek almak daha iyi olur.

kirmizigitar .!.:
yaygin anksiyete bozuklugu. bende de var:) daha dogrusu vardi. ciddi anlamda torpuledim. bekarken gece uyanip anne babamin odasinin onunde durup nefes aliyorlar mi diye dinlerdim. okulda isteyken annemi gun icinde surekli arardim, iyiyim dus alcam dediginde yarim saat sonra arar dustan sag saglim ciktimi kontrol ederdim.

telefonuna ulasamadim (09:00-11:00 arasi iki saat) diye final haftamda okudugum sehirden 8 saat uzaktaki annemi bulmak icin sehirler arasi otobuse binmisligim var. univ hayatim boyunca kulagimda kulaklikla uyudum tabi o zaman internet akilli telefon yok istanbul depremi olursa sabah ogrenirsem diye dusundugumden gece uyanip uyanip kulakliktan radyo dinler haber varmi diye bakardim. bunlar gibi milyon tane sey sayabilirim.

evlenince de gecmedi. artik anne babam sikilmaya basladilar tabiki bundan, surekli biri sizi izliyor hesap veriyorsunuz dusunsenize... derken ben hamileyken 3. ayda bebegimi kalp durmasi sonucu kaybettim. cok kucukgu henuz biliyorum ama oyle bir yikim oldu ki gunlerce aylarca kendime gelemedim. ve o donem hayata bakisim degisti..

suan bazen tum gun annemi hic aramadigim oluyo...

Bir çok kişi de varmış bu durum.
Kimisi korktusuyla sınanmış.
Başınız sağolsun mekanları cennet olsun.
Sanırım bir destek alsam iyi olur
Hepinize çok çok teşekkür ederim

86deliha · 26 Şubat 2020

Spriing .!.:
Bende bunu anlamıyorum. Babaların hepsi sevilmez insanlardı bana göre yıllarca böyle gitti bu düşünce. Sanırım hala bazı etkileri var. Her babanın içinde bir canavar var ama henüz ortaya çıkmamış olabilir diye yaklaşıyorum. Ama iyi babalar var bunu da biliyorum sadece zihnim kötü anıları hatırlayıp benim ihtimallerimi arttırıyor.

İyi olan her ebeveyn anne veya baba farketmez (ben babadan ne yazık ki gulen biri olamadım) Allah çocuklarının başından eksik etmesin. Kötülerde olabildiğince uzak dursun.

Herkes yaşadığını biliyor tabi.
Amin kötüler uzak olsun.

abet · 26 Şubat 2020

Anneyle güvenli bağlanma yaşayamayan çocuklarda görülür aileyi kaybetme korkusu. For example ben :KK48:

ben başka bir sebeple psikoloğa gittim ve bu teşhisi koydu bana. Öneri olarak da kendime telkin vermem gerektiğini söyledi. Ben artık yaralı ve yalnız çocuk değilim ile başlayan bir telkin silsilesi. Yapmadım işe yarar mi bilmiyorum ama bu sağlıksız bir Duygu durumu onu biliyorum

tbemd · 26 Şubat 2020

Bir ara bende böyle bi düşünceye kapıldım evdeki herkese bişey olsa başımın çaresine nasıl bakarım nasıl yaşarım diye korkuyordum hatta evdekiler toplu bi yere gideceklerse bende mutlaka giderdim arabada bi kaza vs olursa ben de arabada olayım onlar ölürse ben de öleyim yeter ki yalnız kalmayayım diye düşünüyordum
Bi ara öyle bi boyut aldı ki düşüncem hesaplamaya başladım nasıl geçinirim yalnızım diye birileri musallat olur mu kim beni koruyup kollayacak
Bilmiyorum belki bencillik ama onlara bişey olsa ben naparım korkusuydu benimki
Şuan böyle bi düşüncem yok 1 ay kadar devam etti bu korkum.

Marusa_ · 26 Şubat 2020

Sende annende henuz cok gencsiniz.. rahatla biraz.. kaybetme korkusu duyabilirsin ama bu doz fazla.. psikologa gitmeni oneririm elbette fakat onun disinda bir seyi cok dusunursen kendine cekersin. O yuzden kotuyu dusunme. İyi seyler dusunmeye calis.

Wonria · 26 Şubat 2020

Ben de de arada oluyor. Herkeste oluyordur düşünüyoruzdur. Allah kimseye böyle bir acı vermesin.. Ama siz takıntı haline getirmişsiniz. Beraber uyuyun birkaçgün hatta annene sarıl. İyi hissedersin. Sonra tekrar odana gidrsin uyumaya. İçini kötü düşüncelere yorma

selennn · 26 Şubat 2020

35 yasındayım 13 yaşındayken annemle babam ayrıldılar
O zamanlar ergenlik falan derken e tabi evde huzursuzluk varken bosanın demiştim anneme yeter psikolojimi bozdunuz demiştim bosandilar ilk birkac yıl zordu benim için
26 yasında evlendim ve annem apartmanda tek kaliyordu baska kimse yoktu çok kafaya takiyordum sabah 5 lerde yatiyordum her saat bası arardım napiyon ne ediyon diye..psikolojim bozulmuştu ya düşerse bişey olursa hırsız girerse vs..
Psikoloğa da gittim ama saçma sapan konuşup durdu o zamanlar.sonra kendi evimizi aldık annem ben esim ve kızım hep beraber oturuyoruz
Keşke anneler ölümsüz olsalar

Spriing · 26 Şubat 2020

deliha86 .!.:
Herkes yaşadığını biliyor tabi.
Amin kötüler uzak olsun.

abet .!.:
Aminn

Anneyle güvenli bağlanma yaşayamayan çocuklarda görülür aileyi kaybetme korkusu. For example ben ben başka bir sebeple psikoloğa gittim ve bu teşhisi koydu bana. Öneri olarak da kendime telkin vermem gerektiğini söyledi. Ben artık yaralı ve yalnız çocuk değilim ile başlayan bir telkin silsilesi. Yapmadım işe yarar mi bilmiyorum ama bu sağlıksız bir Duygu durumu onu biliyorum

Güvenli bağlanma ne oluyor tam olarak

tbemd .!.:
Bir ara bende böyle bi düşünceye kapıldım evdeki herkese bişey olsa başımın çaresine nasıl bakarım nasıl yaşarım diye korkuyordum hatta evdekiler toplu bi yere gideceklerse bende mutlaka giderdim arabada bi kaza vs olursa ben de arabada olayım onlar ölürse ben de öleyim yeter ki yalnız kalmayayım diye düşünüyordum
Bi ara öyle bi boyut aldı ki düşüncem hesaplamaya başladım nasıl geçinirim yalnızım diye birileri musallat olur mu kim beni koruyup kollayacak
Bilmiyorum belki bencillik ama onlara bişey olsa ben naparım korkusuydu benimki
Şuan böyle bi düşüncem yok 1 ay kadar devam etti bu korkum.

Ben maneviyata korkuyorum daha çok.
Fazla bendeki farkındayım

Marusa_ .!.:
Sende annende henuz cok gencsiniz.. rahatla biraz.. kaybetme korkusu duyabilirsin ama bu doz fazla.. psikologa gitmeni oneririm elbette fakat onun disinda bir seyi cok dusunursen kendine cekersin. O yuzden kotuyu dusunme. İyi seyler dusunmeye calis.

Muhtemelen gidicem

Sindyrella .!.:
Ben de de arada oluyor. Herkeste oluyordur düşünüyoruzdur. Allah kimseye böyle bir acı vermesin.. Ama siz takıntı haline getirmişsiniz. Beraber uyuyun birkaçgün hatta annene sarıl. İyi hissedersin. Sonra tekrar odana gidrsin uyumaya. İçini kötü düşüncelere yorma

Bunu çaktırmadan yapıyorum fark ederse bu düşüncemi çok üzülür

selennn .!.:
35 yasındayım 13 yaşındayken annemle babam ayrıldılar
O zamanlar ergenlik falan derken e tabi evde huzursuzluk varken bosanın demiştim anneme yeter psikolojimi bozdunuz demiştim bosandilar ilk birkac yıl zordu benim için
26 yasında evlendim ve annem apartmanda tek kaliyordu baska kimse yoktu çok kafaya takiyordum sabah 5 lerde yatiyordum her saat bası arardım napiyon ne ediyon diye..psikolojim bozulmuştu ya düşerse bişey olursa hırsız girerse vs..
Psikoloğa da gittim ama saçma sapan konuşup durdu o zamanlar.sonra kendi evimizi aldık annem ben esim ve kızım hep beraber oturuyoruz
Keşke anneler ölümsüz olsalar

Keşke ama hepimiz bir gün o sona ericez.
Ben evlensem kim bilir ne olur.
Sizin eşiniz iyiymiş demek ki. Mutluluğunuz daim olsun

selennn · 26 Şubat 2020

Spriing .!.:
Güvenli bağlanma ne oluyor tam olarak

Ben maneviyata korkuyorum daha çok.
Fazla bendeki farkındayım

Muhtemelen gidicem

Bunu çaktırmadan yapıyorum fark ederse bu düşüncemi çok üzülür

Keşke ama hepimiz bir gün o sona ericez.
Ben evlensem kim bilir ne olur.
Sizin eşiniz iyiymiş demek ki. Mutluluğunuz daim olsun

Amin hepimizin mutluluğu daim olsun

Carinanebulasi · 26 Şubat 2020

Bende sizinle aynı durumdayım. Eşime doğmamış bebeğime bir şey olacak diye ödüm kopuyor. Düşünmemeye çalışıyorum. Çünkü bu düşünceler geldiğinde gitmek bilmiyor artarak devam ediyor bu sefer senaryo yazıyorum sonra tövbe ediyorum. Aklınızı dağıtacak bir şeyler bulmaya çalışın dışarı çıkın temiz hava iyi geliyor bana. Kitap okumak da iyi gelir

askitotomsu · 26 Şubat 2020

Güvenli bağlanma bebeklik hatta bana göre anne karnında başlayan bir süreç. Anne ve çocuğun ilişkisinin ne kadar sağlıklı olduğuyla ilgili. Anne çocuğa karşı duyarsız ya da gereğinden fazla korumacı ya da yapışıkşa ya da baskıcıysa ilişki zarar görür. Çocuk da bunu hayat boyu yaşar. Yani çocuğun anneye/aileye/insanlara güveni ve aidiyet duygusu zayıflar. Korkak, ürkek, sürekli tetikte yaşar, yanlış insanlarla ilişki kurabilir, yanlış evlilik yapabilir.
Babanızın tehditleri sizi bu hale getirmiş olabilir. Çoğu anne çocuğunu beni üzersen annen olmam, hasta olurum, gider başkasının annesi olurum diye büyütmüş. Ve sonuç ortada. Ebeveynler olgun dabranmadığından çocuklar ebeveyn rolüne bürünmüş ve bu yük onlara ağır gelmiş.

Spriing · 26 Şubat 2020

Sumeyye07 .!.:
Bende sizinle aynı durumdayım. Eşime doğmamış bebeğime bir şey olacak diye ödüm kopuyor. Düşünmemeye çalışıyorum. Çünkü bu düşünceler geldiğinde gitmek bilmiyor artarak devam ediyor bu sefer senaryo yazıyorum sonra tövbe ediyorum. Aklınızı dağıtacak bir şeyler bulmaya çalışın dışarı çıkın temiz hava iyi geliyor bana. Kitap okumak da iyi gelir

Aman siz dirayetli olun size muhtaç bir bebeğiniz olucak onun sağlığı için o düşüncelerden sıyrılın.
Yürüyüş bana da çok iyi geliyor birazdan çıkicam hatta.
Bebişinizle eşinizle verim sevdiklerinizle bir arada kutlu olun

askitotomsu .!.:
Güvenli bağlanma bebeklik hatta bana göre anne karnında başlayan bir süreç. Anne ve çocuğun ilişkisinin ne kadar sağlıklı olduğuyla ilgili. Anne çocuğa karşı duyarsız ya da gereğinden fazla korumacı ya da yapışıkşa ya da baskıcıysa ilişki zarar görür. Çocuk da bunu hayat boyu yaşar. Yani çocuğun anneye/aileye/insanlara güveni ve aidiyet duygusu zayıflar. Korkak, ürkek, sürekli tetikte yaşar, yanlış insanlarla ilişki kurabilir, yanlış evlilik yapabilir.
Babanızın tehditleri sizi bu hale getirmiş olabilir. Çoğu anne çocuğunu beni üzersen annen olmam, hasta olurum, gider başkasının annesi olurum diye büyütmüş. Ve sonuç ortada. Ebeveynler olgun dabranmadığından çocuklar ebeveyn rolüne bürünmüş ve bu yük onlara ağır gelmiş.

Son madde tam olarak bendeki durum.

askitotomsu · 26 Şubat 2020

[QUOTE="Spriing, post: 62916475, member: 979348]
Son madde tam olarak bendeki durum.
[/QUOTE]

Hangisi?

chamallows · 26 Şubat 2020

bende evlenene kadar annemle uyudum hep bu korkudan.
evlendim simdi telefonu 1 saat acmasin evini basiyorum resmen. kadin benim korkumdan banyoya bile yaninda goturuyo teli dusa girerken cikarken falan mesaj atiyo
ayni durum abimdede soz konusu.
bu sanirim bizlerin (babasiz buyumus kisilerin) tutundugu tek dali kaybetme korkusu
simdi ayni seyi cocugumada yapiyorum allah saglikli uzun ömür versin hepsine

Carinanebulasi · 26 Şubat 2020

Spriing .!.:
Aman siz dirayetli olun size muhtaç bir bebeğiniz olucak onun sağlığı için o düşüncelerden sıyrılın.
Yürüyüş bana da çok iyi geliyor birazdan çıkicam hatta.
Bebişinizle eşinizle verim sevdiklerinizle bir arada kutlu olun

İyi dilekleriniz için teşekkür ederim.

elimden geldiğince anı yaşamaya çalışıyorum. Inşallah bunları yaşayanlar bu düşüncelerden çabucak kurtulur. Sizin de hayatınızda güzel şeyler olur inşallah

Madamgazel · 26 Şubat 2020

Spriing .!.:
Merhaba;
Kendi hayatımı çok kısa özet geçip konuya giriş yapıcam.
Ben 24 yaşındayım.
Annem bekar biri. Yani boşanmış. Babamlagörüşmüyorum.
Küçüklüğümden beri annesine düşkün biriyim.
Zaman zaman onunla da illa ki sorunlarımız oluyor ama çözebiliyoruz çok şükür.
Benim hayatımdaki en önemli varlığım ve destekçim kendisi.
Birşey olmasın diye ne dualar ediyorum anlatamam.
Boşanma aşamasında ölüm tehditleriyle de yüzleştik.
4 yılı aşkın süredir ayrı 3 yıldır da bekar.
İyi bir çocukluk geçirmedim huzursuz bir aileydik.
Ve son 1 2 aydır annemi sanki kaybedicekmişim hissiyle sürekli iç içeyim.
Ciddi bir rahatsızlığı yok.
Yaşı 46.
Her gece sabaha annemsiz uyanma düşüncesi beliriyor.
Ayrı odalarda kalıyoruz.
Bundan bir kaç yıl önce geceleri horlayinca uyarirdim kafasını hareket ettirin ki ses azalsın hatta bazen benim uyumama bile engel olan bir ses oluşurdu..
Şimdi horlasın razıyım o ses bana umut veriyor. İçimi ferahlatıyor.
Bendeki durum bu denli kötü.
Psikolog önerilecek biliyorum ama benim biraz kendimi de törpülemem lazım.
Bu durumda olanlarınız varsa biraz destek verebilir mi ?
Ne yapabilirim nasıl düşünürsem bu düşüncelerden biraz olsun uzaklaşırım.
Çok rahatsızlık duyuyorum bu son hepimize yazılan birşey.
Ya ben veya o önce olur. Hepsinin bilincindeyim ama aşma konusunda kilit.
Fikir görüş sakinleştirmek için her yorumunuza açığım.

Allah gecinden versin ben babami kaybettim 3 yil olacak ama ilk gunki gibi bazen rüyada olmemis goruyorum sonra bilincim yerine gelince gözümü acmadan yaslar suzuluyo çok zor vedalasamadik ona Yaniyorum ölüm de hayatin bir gercegi bunu kabullenerek basla bence herkes ama herkes ölmek için doguyor Allah kaldiramicamiz acilar vermesin annenle her aninin tadini cikar her gün öp kokla sevgini goster

BeyazGonca · 26 Şubat 2020

Spriing .!.:
Merhaba;
Kendi hayatımı çok kısa özet geçip konuya giriş yapıcam.
Ben 24 yaşındayım.
Annem bekar biri. Yani boşanmış. Babamlagörüşmüyorum.
Küçüklüğümden beri annesine düşkün biriyim.
Zaman zaman onunla da illa ki sorunlarımız oluyor ama çözebiliyoruz çok şükür.
Benim hayatımdaki en önemli varlığım ve destekçim kendisi.
Birşey olmasın diye ne dualar ediyorum anlatamam.
Boşanma aşamasında ölüm tehditleriyle de yüzleştik.
4 yılı aşkın süredir ayrı 3 yıldır da bekar.
İyi bir çocukluk geçirmedim huzursuz bir aileydik.
Ve son 1 2 aydır annemi sanki kaybedicekmişim hissiyle sürekli iç içeyim.
Ciddi bir rahatsızlığı yok.
Yaşı 46.
Her gece sabaha annemsiz uyanma düşüncesi beliriyor.
Ayrı odalarda kalıyoruz.
Bundan bir kaç yıl önce geceleri horlayinca uyarirdim kafasını hareket ettirin ki ses azalsın hatta bazen benim uyumama bile engel olan bir ses oluşurdu..
Şimdi horlasın razıyım o ses bana umut veriyor. İçimi ferahlatıyor.
Bendeki durum bu denli kötü.
Psikolog önerilecek biliyorum ama benim biraz kendimi de törpülemem lazım.
Bu durumda olanlarınız varsa biraz destek verebilir mi ?
Ne yapabilirim nasıl düşünürsem bu düşüncelerden biraz olsun uzaklaşırım.
Çok rahatsızlık duyuyorum bu son hepimize yazılan birşey.
Ya ben veya o önce olur. Hepsinin bilincindeyim ama aşma konusunda kilit.
Fikir görüş sakinleştirmek için her yorumunuza açığım.

herkese arada uğrayıp zamanla kendiliğinden giden bir durum bu bende öyle oluyor..

Galaxyeliz61 · 27 Şubat 2020

Yani size söyleyebileceğim tek şey gidin annenizle uyuyun arada belki iyi gelir şükredin rabbimize...Böyle düşünmeyi bırakın acaba çok mu yalnız kalıyorsunuz çünkü düşündükçe derinleşir bu korkunuz...

Ölüm Korkusu

Guru

Atatürk 🇹🇷

Popüler Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Evli mutlu ve çocuklu

Atatürk 🇹🇷

Evli mutlu ve çocuklu

Popüler Üye

Yiğit Aras_SMA destek

Atatürk 🇹🇷

Yiğit Aras_SMA destek

🇹🇷 PARLA... 100 YAŞINDASIN 🇹🇷

Popüler Üye

Popüler Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

En kötüsü yarı cahil.. İlber hoca haklı..

Benzer Konular