- Konu Sahibi cherry_jam
- #301
ayy canım demek ki herkes aynı şeyleri hissediyor. ben de hep''Allahım ben acı çekmeye,özlemeye razıyım yeter ki babam orda rahat olsun, ondan razı ol, günahlarını bana ver sevaplarımı ona''diye yalvardım. öyle hissediypr ki insan, sanki onlar bebek biz büyük, dayanamaz gibi gelio hiç bişeye. ben facede babasını özleyenler grununa katılmıştım. gece gündüz ordaydım. benden başkalarını görünce , ben tek değilmişim dedim ve gerçekten artık oynatma durumuna gelmiştim, o grup sayesinde kabullendim gerçeği. sabah öğle ilkindi akşam yatsı namazlarımdan sonra hep yasin okudum hiç bıkmadan. sanki ben yasin okudukça rahatlıyor orda ve ben bunu hissediyordu. hatta biyerden duymuştum, anne baba öldüğünde, evlatlarının günahlarından azap çekerler diye, neden islamı öğretmedin diye hesap sorulurmuş, kapanmış o zamanlar. diyorum ya zamanla şeytan yine kandırdı. seni nalıyorum, ankarada yaşarken hiç ayrılamam benim vatanım ankara derdim, ama evlendikten sonra eşimle balıkesire yerleşelim mi dedik öylesine ve ben atladım. kaçmak istedim ordan. bi bilsen, heryerde babam vardı. her yürüdüğüm yolda babamın ayak izleri varmıdır ki burda diyerek yürüdüm. semaya bakarken babam da buraya mutlaka bakmıştır dedim. nereye dönersem dönüyüm babamın sessizliği çınlıyordu hertarafta. her yerde her köşede ter taşta-toprakta babam vardı. şimdi bu soruları sormuyorum, ama keşke babam da olsaydı burda diyorum. normal şekilde çıktığım sokaktan ağlayarak dönmüyorum mesela.
ahhh ahh.. senle hislerimiz tamamen aynı canım.. annemin rahat olduğunu bileyim yeter ki, ben acı çekmeye onu özlemeye dayanırım Allah'ım diyorum çoğu zaman.. her mezar ziyaretimde beni affetmesi için yalvarıyorum önce Allah'a sonra anneme.. yaptığım iyi şeylerin sevabını annemin ruhuna hediye ediyorum sen kabul eyle yarabbi diye dua ediyorum her zaman..
evet, sanki onlar bebek, biz büyükmüşüz gibi.. kurtaramamışız gibi geliyor onları hastalıktan.. yasin okurken onun rahatladığı hissi geliyor bana da.. o yüzden her mezar ziyaretimde yasin okumaya çalışıyorum (şimdilik türkçesini okuyabiliyorum, Allah'ım kabul etsin)
mezarına hergün uğramaya çalışıyorum ki, eğer hasreti varsa yavrusuna, hasretini gidersin.. görürler mi bizi acaba?
yolda yürürken, arabaya binerken, markete giderken, ekmek alırken, herşeyi geç, biyere bakarken bile süreklllliii aklıma geliyor.. her anı, her saniyesi..
dayanılır mı.. dayanabiliyor muyum acaba? ya da bu dayanmak mıdır?
Allah yardımcımız olsun kardeşim..