ölüm:(



Bi sabah vakti ağlaya ağlaya yazdıklarınızi okumuştum.
Ölüm sessizliği ne zor.
Gerçekten sözün bittiği yer.
Rabbim evlatlarınizı size bağışlasin.
 
Son düzenleme:
Dedeciğimi kaybettim dün. Hiç bir şeyi yoktu. Evden çıkıyor apartmandan çıkamadan kalp krizi geçiriyor 2 saat içinde gitti. Bizim de içimizi yaktı. Ölüm çok acı ama hep Allah sıralı ölüm versin diye dua ediyorum.
 
Evet bende sürekli böyle düşünüyorum...aklımdan ölümün çıktığı bir dakika bile yok maalesef...dedemin ölümüyle başladı ve geçmek bilmiyor...en ince ayrıntısına kadar düşünüyorum ağlıyorum...dedem akciğer kanserine yenildi...gözlerimizin önünde eridi ve gitti maalesef...ölümü bir türlü kabullenemiyorum...psikiyatriye gittim panik atak teşhisi koydu bir kaç ilaç kullandım ama o ilaçlar beni hayattan kopardı evlatlarımı unuttum...bıraktım ilaçları düşüncelerimden korkularımdan da kurtulamadım...
 
Hergun annemin babamin varligina nefes alisina sukur ederdimmm ve ediyorum...

Her kuran okudugumda vs dua ettigimde ev araba şu bu degil annem babam kardesm saglikli olsun diye yalvariyordum sonra evlendim her gece esime dokunup allaha sukur ediyorum nefes aldigi icin insallah rabbim sevdiklerimizden ayirmasin dusunmek bile istemiyorum...
Simdi birde anne olucam tekme atmasa gozlerim doluyo hayat geciciiiiii GUZEL YASAMAK IYI INSAN OLMAK LAZIM...
 
bence en zoru da ani ölüm.. hasta felan olunca tabi yine zor oluyor ama en azından kendini hazırlıyorsun.. sabah evden çıkan insanın akşam eve dönmemesi çok üzücü Rabbim korusun
 
Bir kitapta okumuştum. Çevremizde ölüme şahit olduğumuzda aslında kendi ölümsüzlüğümüze dair inancımız daha da güçleniyormuş. Doğru bence de. Konu sahibi ölüm eğitimi hakkında kitaplar var okumanı tavsiye edebilirim
 
Allah mekanını cennet eylesin.
 
Kimi zaman nasıl unutupta yaşıyoruz değil mi ? Kahkahalar,Eglenceler sonra bir bakıyoruz en dibimizdeki insan gitmiş. Dünyamız derinden sarsılıyor. Ve bir zaman sonra eski yaşantımıza dönüyoruz ve bir arkadaşında yukarda dediği gibi sanki biz ölmeyecekmisiz gibi dalıyoruz dünyaya . Aslında bu dünyada bizim dediğimiz herşey öbür dünyada aklımıza bile gelmeyecek.
 
Ben gecen yil en yakinimdaki dag gibi erkek kardesimi topraga verdim. Daha 10 dakika once oturup cay ictigim kardesim yoktu 10 dakika sonra. 7 gun komada yatti ve gitti...Olumu cok uzakta saniyoruz ama basimiza gelince acisini hissediyoruz. O gune kadar yakinlarini kaybetmislere basiniz sagolsun derdim ama dusunmeden. Bu sefer bana basiniz sagolsun diyorlardi ve inan hic samimi gelmiyordu bu laflar bana. Cunku ates sadece ve sadece dustugu yeri yakiyor, cunku benim acimi asla bir baskasi anlamayacak. Bana basin sagolsun diyenler bir gun sonra dugunlerde cosup oynamaya gittiler. Insanlara kiziyordum,psikolojim bozuktu. Sokakta yanimdan gulerek gecen insanlara haykirmak istiyordum susun, benim kardesim vefat etti nasil gulersin diye. Mutlu insanlara tahammulum yoktu.

Ben uzun bir sure psikolojik tedavi gordum 7 ay kadar. Dusundum tabi, baskalarinin sevdikleri oldugunde ben de guldum eglendim, ben de kalktim dansettim hicbirsey olmamis gibi. O zaman ben de o insanlarin acisini anlamadim. Benim onlardan benim acima ortak olmalarini istemem cok bencinceydi. Bir an gulsem bir an mutlu olsam sucluluk duyuyordum, kardesim öldü gulemem mutlu olamam diyordum.

Insanoglu iste cok garip. Hayat garip. Ben hala kabullenemiyorum kardesimin ölümünü. Yagiz bir delikanliydi, tabutunda bile sanki her an kalkacakmis gibi yakisikli ve nur yuzluydu. Insan inanamiyor, ölümü konduramiyor. Ölümün dogmak gibi yasamin bir parcasi oldugunu zor olsa da kabulleniyorsun. Hep dilde soyluyoruz ama artik kalben de inaniyorsun. Bazen aksam hala kardesim gelecekmis gibi kapilari gozluyorum. Zor, cok zor. Ama ne yapabilirz ki cani veren de alan da Allah ve hepimiz girecegiz o topraga..
 
Allah hepimize hayırlı ve sıralı ölümler nasip etsin. ölümün gerçeğini önce babam sonra annem ölünce anladım. ondan öncede yakınlarımı kaybetmiştim ama ana-baba kaybı, beni o korkuyla yüzleştirdi.
ilk babamı toprağa verince o gece korktum tuhaf oldum. şimdi orada yalnız, hesaplarıyla başbaşa. Allah'ım ona yardım et, korkmasın diye çok dua ettim.
ama ben çok uzun yaşamanın zor olduğunu düşünüyorum, kv.nin annesi hayatta 95 yaşında aklı başında, elden ayaktan düşmedi ama bütün yakınlarını kaybetti.
off en iyisi düşünmemek.
 
Ölüm ne kadar soğuk bir kelime değil mi, söylerken bile insanı ürküten, ama hepimiz çoğu zaman ölüm diye birşey yokmuş gibi yaşıyoruz ancak çok yakınımız vefat ettiğinde aklımıza geliyor, bende birkaç ay önce çok yakın bir arkadaşımı kaybettim gencecik ani bir ölüm ve hayatın aslında ne kadar boş ve anlamsız olduğunu birkez daha anladım ama hayatımıza devam ediyoruz unutuluyo ölüm gerçeği ateş düştüğü yeri yakıyor malesef ... herzaman Allahıma ölümlerin en hayırlısını nasip et diye dua ediyorum.Bu mübarek kandil günündede bütün ölmüşlerimize rahmet et hayırlı ölüm nasip et hepimize Allahım Amin...
 
Allah kardeşine rahmet eylesin. Sizlere de sabır versin. Çok etkilendim okurken. Bende dedemi kaybettim geçen gün ama genç ölüm daha acı.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…