çok isterdim bebeğimin yanında olabilmeyi, en güzel zamanlarını bütün gününü kaçırıyorum işe gelince...
aslında oğlumda benimle aynı kaderi yaşıyor, bende çalışan anne çocuğuydum... tek fark ona dayımın eşi bakıyor bana babannem baktı 5 yaşına kadar sonra kendi başımıza kaldık abimle...
kıskanmak deil kesinlikle de çok imreniyorum ev hanımlarına, doğum iznindeyken ne kadarda rahattı herşey, şimdi ev iş temizlik ütü yemek bi de bebeğim... 2-3 saatlik uykuyla ayaktayım her gün...
işe başlamadan 1 hafta önce bakıcımıza her gün gittik alıştırmak için çok faydasını gördüm tavsiye ederim herkese.... 4 aylıktı bıraktığımda ilk günü hiç unutmuycam, bi yanım eksik kaldı sanki, işe geldim ama oğlumun sesi kulaklarımda, kokusu burnumun ucunda kalmıştı, yan odaddan ağlama sesini duyuyordum sanki... offf ağlamıycam herkes bana bakacak yine....
Allah herkese ve tüm çalışan annelere yardım etsin.... küçükken anneme isyan ederdim kenddimce "çaışmasan ne var sanki" dderdim, bi şey diyemezddi annem, şimdi oğlum bana dese ben ne diycem acaba kocabir sessizlikten başka....
şimdi daha iyi anlıyorum, annecimseni çok seviyorum...