çok düşündüm bunu da. tşk.Psikolojik bir yardım alabilirsiniz, farklı bir yaşama geçtiniz depresyon olmuş olabilir.
kızlar kısaca anlatacağım konuyu. Son bi kaç aydır çok korkuyorum ölmekten 20 yaşına yeni girdim daha. gençler ölmeyecek diye bişey yok diyorum sürekli içimden. rüyalarımda uyandığımda yemek yerken tv izlerken sürekli aklımda bu konu. yeni evliyim. ilk sıralar biraz sıkıntı çektim alışma durumlarından dolayı ama şimdi iyiyiz eşimle. sağlıkcıyım çalışmıyorum evlendiğimden beri. sizce bunun sebebi ne olabilir ve nasıl kurtulurum bu durumdan. :-(
etrafımda genç yaşta ölen o kdar çok kişi var ki şu sıralar. alışmamak elde degilÖlümle yaşama fikrine alismaniz lazim bi gün olacak nasılsa nasıl olacağını kimse de bilemez neden o güne kadar sürekli bunu düşüneceksiniz o halde ? Bence hayatinda eksik olan seyler olabilir onlara yönelmeye calisabilirsin ibadet, yeni bi iş, hobi vs vs
annen için Allah rahmet eylesin. daha öncede boştum yani yaklaşık yedi aydır. ama böyle düşüncem olmamıştı. kitap okurum örgü örerim boş durmam pek. Hiç bişe yapmıyorsam eger dizi izlerim. dediğiniz gibi çok kuruyorum kafam da. artık normal şeyler düşünmek istiyorum bende.bence bi boşluktasınız ondan insanın uğraşacak bişeyi olmayınca beyni böyle oyunlar oynayabiliyor maalesef ,
misal ben annem gibi erkenden ölüp gidicem psikolojisini kendimi meşgul ederek atlattım,işe dönmeyi düşünmüyormusunuz?
yada evde kendinize meşgale bulun,öyle vakit geçmeyeceğinden herşeyi kafanızda kurmaya devam edersiniz..
hayır düşünme öyle sakın. istemezmisin torunlarını görmeyi. istemezmisin çocuklarının terfi aldığı günleri görmeyi. mutlu günleri birlikte yaşamak o kadar güzeldir ki. galiba bende böyle güzel günleri görmeden ölmekten korkuyorum. bilmiyorum.Bendede tam tersi bi durum var hemen yillar gecsin hemen yaslaniyim hemen oluyum istiyorum tek istedigim cocuklarim hemen bi anda buyusun kendini kurtarsin bende oluyum seninde benimde yardim almamiz sart benim vaktim yok cocuklarla sen biran once git bi doktora eminim rahatlarsin
aynı Durumda sayılırız desene. anlattıklarına benzer şeyler yaşıyorum. evliyim bende. ve sürekli rüyamda kendi öldüğümü eşime zarar geldigini vs. görüyorum. kesinlikle düzgün bi psikolojim yok. destek tek çözüm gibi geliyor.Sanırım bu 20li yaşların başlarında herkesin sıkıntısı.
Bende 20yasındayim hatta buçuk
Neyse
Bende bu yıl ocak şubat aylarında korku derecesindeydi.
Ama aklıma iyi olmadığım zamanlar geliyordu.
Babamla sıkıntılarım falan.
Onu atlattım.
Hatta rüyalarımda görürdüm.
Veya yıllar önce gördüğüm rüyayı hatırlardım birde üstüne derdim ki
- Günlerim yakın ondan bu denli hatırlıyorum
Zamanlar geçti.
Geçenlerde babamla tartistik hala durum sürüyor üstelik.
Ben bu sefer ölmek istedim.
İntihar değil ama öleyim..
Şimdi o şekilde bi düşüncemi yok yerini korku aldı ama üstünde çok durmuyorum.
Kimi zaman aklıma erkek arkadaşımla ilgili felaket senaryoları geliyor..
O beni aldatıcakmış sevmicekmiş.
Sonra babamla olan sıkıntım aklıma geliyor bana nasıl davrandığını falan düşünüyorum o düşünce geçiyor..
Ve bence psikolojik.
Çünkü çok iyi bi psikolojide olduğumu sanmıyorum.
Yasadiklarim ağır, zor..
Atlatıcam diyorum sonrada erkek arkadaşıma sarmaktan korkuyorum..
anti depresan da kullanmak istemiyorum ben ya. bağımlısı olurum diye. ne kadar kullandın sen ilacı. kayınvalidem de çok kıskançmış eşini kıslanıyomuş sürekli sinirlilik hali vs varmış gitmiş ona da vermişler nerdeyse 10 yıl olacakmış başlayalı hapa. öylede olmak istemiyorum.Bende gecen sene buyuzden gittim doktora hem sevdiklerim hemde bana birşey olacakmış gibi hissediyordum ve evde yalnız kalmaktanda korkuyordum dr panik atak dedi ilaç verdi kullanmadım şukur simdi iyiyim...bendede evlendikten 2 sene sonra oldu çalışmıyordum evdeydim yapmn gereken ilk şey kendine hemen bir iş bul zamanla rahatlayacaksın...birde ben uğur koşarın kitaplarını okudum iyi geldi
aynı Durumda sayılırız desene. anlattıklarına benzer şeyler yaşıyorum. evliyim bende. ve sürekli rüyamda kendi öldüğümü eşime zarar geldigini vs. görüyorum. kesinlikle düzgün bi psikolojim yok. destek tek çözüm gibi geliyor.
Psikolojik destek alın bir de yeni bir ev, evlilik hayatı, sürekli evde olma durumu sıkıntıya sokmus olabilir sizi bir iş bulup calıssanız belki daha rahat olursunuz.
Doktor verdi ama ben kullanmadım kendi kendimi iyileştirmeye çalıştım kurslara gittim kitap okudum en sonunda da bebiş kararı aldım kış boyu örgü ördüm 2 günde bir misafirliğe gittim normalde hiç kimseye gitmezdim sevmezdim yani kafamı dağıtmak için sürekli gittim evime davet ettim şimdide bebiş heyecanıyla şukur daha iyim arada yine yalnız kalınca yokluyor ama eskisi gibi değil zorlamıyor...ilgilen kendinle ilerlemesin benim aslında evlilikten hemen sonrasında baslamıştıda ben farkına varamadımanti depresan da kullanmak istemiyorum ben ya. bağımlısı olurum diye. ne kadar kullandın sen ilacı. kayınvalidem de çok kıskançmış eşini kıslanıyomuş sürekli sinirlilik hali vs varmış gitmiş ona da vermişler nerdeyse 10 yıl olacakmış başlayalı hapa. öylede olmak istemiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?