- 16 Kasım 2015
- 3.317
- 3.842
- 53
- Konu Sahibi tiyatral_34
-
- #41
11 yaşındayken köpeğimi belediye zehirlemişti. Babam köpeği nereye gömdüğünü bile halen saklar benden. Üzüntümden yataktan kalkamamıştım kaç gün. Bir daha hayvan almadım.Çok sevdiğim biricik zamanında yalnızlığımı paylaştığım canım kedicim. Gördükçe içime sokasım gelirdi. İki gün içerisinde beyin kanaması geçirdi öldü. O kafacığı öne doğru düştü yürüyemedi. Keşke onu bu halde görmeseydim. Ne zormuş Allahım . Kedi veya hayvanı ölenlerin çok fazla an ağlayıp sızlanmasını anlamazdım . Havyan neticede derdim . Meğer ne büyük hata etmişim . Nişanlımda bende evlenmek üzere hayvanlarımızı kaybettik. Neden böyle oldu. Hayvanını kaybeden ve bu acıyı çabuk atlatan var mı birileri derdime ortak olabilir mi ?
11 yaşındayken köpeğimi belediye zehirlemişti. Babam köpeği nereye gömdüğünü bile halen saklar benden. Üzüntümden yataktan kalkamamıştım kaç gün. Bir daha hayvan almadım.Çok sevdiğim biricik zamanında yalnızlığımı paylaştığım canım kedicim. Gördükçe içime sokasım gelirdi. İki gün içerisinde beyin kanaması geçirdi öldü. O kafacığı öne doğru düştü yürüyemedi. Keşke onu bu halde görmeseydim. Ne zormuş Allahım . Kedi veya hayvanı ölenlerin çok fazla an ağlayıp sızlanmasını anlamazdım . Havyan neticede derdim . Meğer ne büyük hata etmişim . Nişanlımda bende evlenmek üzere hayvanlarımızı kaybettik. Neden böyle oldu. Hayvanını kaybeden ve bu acıyı çabuk atlatan var mı birileri derdime ortak olabilir mi ?
Keşke benim kedimde onıl yaşasaydı . Sadece bir yıl yaşadı nur yüzlüm.Oy kuzuuum. Başınız sağolsun. Anneniz için evlat acısı gibi bir şey oluyor. Kayınvalidem 10 yıllık kedisini kaybettiğinde çok çok üzülmüştü. Bir daha da hiç bir kedi onun yerini doldurmadı.
Veterinerime kışın onu soğuktan koruduğum için daha az vicdan azabı çekiyorum dışarı çıkamayınca demiştim. O da bana kaç tane hayvan yazın susuzluktan ölüyor biliyor musun demişti. Sen onu kurtardın. Bir hayvanın sokakta ortalama ömrü 1-2 yıl. 10 yıl yaşayan var mıdır vardır ama Kadıköy'ün Tombilisi gibi herkesin sevdiği baktığı kolladığı hayvanlar. Yoksa ölüp gidiyorlar. Evlerimizdeki evcillerimiz aslında ömürlerini uzattığımız yavrularımız bizim.
Haklisiniz. Bir daha kedi sahiplenecek olursaniz sokagi bilmeyen alismayan bir kedi sahiplenseniz daha iyi olur.KEşke dışardaki insanlar insan olsa da hayvanları evde bakmaya gereksinim duymasak. Ama inanın öyle vakalar var ki insanlarımız hayvanlara hiç ama hiç iyi davranmıyor. Evde dursun en azından eziyet çekmesin diyorsunuz en sonunda
6 ay önce 12 yaşındaki kızımı kaybettik.Çok sevdiğim biricik zamanında yalnızlığımı paylaştığım canım kedicim. Gördükçe içime sokasım gelirdi. İki gün içerisinde beyin kanaması geçirdi öldü. O kafacığı öne doğru düştü yürüyemedi. Keşke onu bu halde görmeseydim. Ne zormuş Allahım . Kedi veya hayvanı ölenlerin çok fazla an ağlayıp sızlanmasını anlamazdım . Havyan neticede derdim . Meğer ne büyük hata etmişim . Nişanlımda bende evlenmek üzere hayvanlarımızı kaybettik. Neden böyle oldu. Hayvanını kaybeden ve bu acıyı çabuk atlatan var mı birileri derdime ortak olabilir mi ?
Öncelikle bu özel anı bizimle paylaştığın için teşekkür ederim. Bunun bir yolu ilacı yokmuş ben bunu anlıyorum . Baka bir kedi alsam da çaresi yok . Kimse giden oğlumu geri getirmeyecek. O başkaydı işte bunun bir tarifi yok . Senin içinde senin kızın çok özeldi. İnsan naıl bağlanıyormuş nasıl bir imtihanmış bu . Allahım bizlere sabır versin . Acını deşmek için neden öldüğünü sormak istemiyorum . Başın sağolsun o şimdi cenet bahçelerinde koşuyor . Melek oldu gitti....6 ay önce 12 yaşındaki kızımı kaybettik.
Son nefesini kucağımda verdi. Nefes alamıyordu, yanına oturdum başını kucağıma aldım belki rahatlar diye. Annem veterineri arıyordu o sırada bir yandan. "Gitmek istiyorsan, bizim için kalıyorsan git kızım" dedim. "Seni çok seviyoruz, bizi seçtiğin için teşekkür ederim" dedim. Son nefesini verdi ve gitti. Kucağımda gitti.
Gece 1de gitti kızım, sabaha kadar yanında oturdum, yavaş yavaş soğuyan bedenine sarıldım bir daha sarılamayacağımı bildiğim için. Sıfır uykuyla işe gittim, o gün nasıl geçti bilmiyorum. Akşam eve geldim, bir gece önceden sarmıştık yavrumu örtüye. Gömeceğimiz yere götürmek için arkadaşı bekliyorduk, o gelene kadar yere yanına yattım, örtüyle sarılı vücuduna sarıldım, başımı göğsüne koydum.
O acı geçmiyor hiç. Sadece günlük hayatta arkalarda kalıyor.
Ben ilk bir hafta dışında kimseye acımı göstermedim. İlk bir hafta mecbur olduğum zamanlar dışında uyanık değildim, hep uyudum. 6. günün sonunda iş arkadaşlarım zorla yemek yedirdi, ilk yemeğimdi günler sonra. Altı ay oldu, hala pek kimseye anlatmam, yeni tanıştığım insanlara kızımdan bahsetmek zor geliyor çünkü neden öldüğünü, nasıl olduğunu soracaklar ve ben tekrar yaşayacağım o süreci.
Nadirdir dışavurduğum. Annem tam tersi, herkese özlemle anlatır kızı, fotoğraflarını gösterir. Acıyı yaşama süreci herkeste farklı. Hangisi sizi daha iyi hissettiriyorsa öyle yapın. Bu işin bir doğrusu yok.
Kaybettiğimiz geceyi pek kimseye anlatmam, içimden gelmez. Burada ilk cümleyi yazar yazmaz başladım ağlamaya.
Allah sabır versin.
Sizinde mi kediniz vardı ?
Öncelikle bu özel anı bizimle paylaştığın için teşekkür ederim. Bunun bir yolu ilacı yokmuş ben bunu anlıyorum . Baka bir kedi alsam da çaresi yok . Kimse giden oğlumu geri getirmeyecek. O başkaydı işte bunun bir tarifi yok . Senin içinde senin kızın çok özeldi. İnsan naıl bağlanıyormuş nasıl bir imtihanmış bu . Allahım bizlere sabır versin . Acını deşmek için neden öldüğünü sormak istemiyorum . Başın sağolsun o şimdi cenet bahçelerinde koşuyor . Melek oldu gitti....
Gördüm yazılanları . Meğer sadece ben değilmişim bu acıyı böyle derinlemesine yaşayan demek bu acı başka birşeymiş anlatılamıyor . Nes söylesek ne desem sayfalarca acımız yazsam yine de boş hem de bomboşş...https://www.kadinlarkulubu.com/forum/index.php?threads/giden-gitti-kalana-ne-olacak.400024/
Çok zor anlatması, tarifi yok
Rabbim sabır versin hepimize...
Benimki bir yaşındaydı . Sizin acınızı hayal bile edemiyorum . Başınız sağolsun . Unutamıcam evet ....bu yaz 15 yıllık köpeğimizi kaybettik ailemin yanına her gittiğimde sanki bahçe kapısından koşup gelecekmiş gibi
kapıdan girince hep içimden adıyla seslenmek geliyor
unutulmuyor
Teşekkür ederim...ölüm de bizim kadr gercek cok üzüldüm basın sagolsun yasamayan bılemez bir parcası oluyor ınsanın cunku..
Benimki bir yaşındaydı . Sizin acınızı hayal bile edemiyorum . Başınız sağolsun . Unutamıcam evet ....
Ben resimlerine bakamıyorum henüz . Acım çok taze kaldıramıyorum .sağolun sizin de başınız sağolsun
ailemizin 4.cocugu benim 3.kardeşimdi
fotografını hep yanımda taşıyorum
bu yorumu hayretler içerisinde okudum aynı yaş aynı deprem aynı hayvan türü ve aynı adMaalesef ölüm gerçeği insan yada hayvan farketmiyor mesela benim bi muhabbet kuşum vardi 1999 Ağustos depreminde korkudan ölmüştü çok üzülmüştüm 8 yaşındaydım 1 hafta yemek yiyememistim halen hatırlayınca gözlerim doluyoracını çok iyi anlıyorum canim
Adı da ÇAPKIN dı
benim 3 sene önce köpegim öldü. elimde can verdi. hala onun için aglarım. tekrar köpek edindim, yanında 6 tanede gecici baktıklarım ıloldu ama asla ölem köpegimi unutmadım.Çok sevdiğim biricik zamanında yalnızlığımı paylaştığım canım kedicim. Gördükçe içime sokasım gelirdi. İki gün içerisinde beyin kanaması geçirdi öldü. O kafacığı öne doğru düştü yürüyemedi. Keşke onu bu halde görmeseydim. Ne zormuş Allahım . Kedi veya hayvanı ölenlerin çok fazla an ağlayıp sızlanmasını anlamazdım . Havyan neticede derdim . Meğer ne büyük hata etmişim . Nişanlımda bende evlenmek üzere hayvanlarımızı kaybettik. Neden böyle oldu. Hayvanını kaybeden ve bu acıyı çabuk atlatan var mı birileri derdime ortak olabilir mi ?
bu yorumu hayretler içerisinde okudum aynı yaş aynı deprem aynı hayvan türü ve aynı ad
rengi de sarı de
sana ikizimsin filan diyim
pardon ben 6 yaşındaymışım ama olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?