- Konu Sahibi Daughter of your father
- #141
Hepsini okuyamadım babamı yeni kaybettim bende. Benimki çok daha ayrı bir hikaye. Son anlarına doğru yoğun bakım daydı. Gittim yanına korkma baba ilaç verdiler biraz canın acıyabilir 3 gün dayan dedim. Beraber yürüyerek cikicaz burdan dedim. Doktorlar bilir dedim. Duydumu beni bilmem. Yalan söyledim ama hayalini kurarak söyledim.Herkesin bir yükselme hikayesi vardır ya,benim canım babamınki de kamyonculuk. .iş adamı (mesleğini söyleyemiyorum) olmadan önce birçok işi oldu ..en çok kamyonculuk yaptı ..beş altı yaşlarındayken ,alır beni ,koltuğun arka kısmındaki özenle hazırlanmış yatağa yatırırdı .birlikte uzun yola çıkardık .." şimdi uyu ki ,sabah uyanık olup sarı çiçekleri gorebilesin " derdi ..Çok severdim sarı çiçekleri (ayçiçeği) .. bir uyanırdım ,uçsuz bucaksız sarı çiçek tarlaları. .birlikte aralarında gezerdik ..dünyanın en şanslı çocuğu gibi hissederdim kendimi ..
Sonra bir de kahve maceramız var ..alırdı beni kahveye giderdik ..ben gazoz içerdim o , kahve ..Çok keyifli vakit geçirirdim o kahvehanede .. dönüş vakti gelirdi ,el ele tutuşup ,atlaya zıplaya eve giderdik. .daha doğrusu gidemezdik :) dedem yolun başında bekliyor olurdu .babam her zamanki gibi dedeme haber vermeyi unutmuş olurdu ..canım dedem elinde taşla bizi kovalar , beni alır ,babam da kaçardı.gece dedem uyuyunca eve gelirdi .
O kadar çok anımız var ki ,şuan şokta olduğum için aklıma getiremiyorum .gözümün önünde hep o son sahne ..Babam son nefesini veriyor ama ben iyileşiyor sanıyorum ..cünKü artık hiriltili nefes almıyor , nefesi sakin, yüzünde bir huzur ..bir baktım gözlerini bastırıyorlar, biri de kafasını sabit tutmaya çalışıyor ..hafif ses verdi ..sonrası sessizlik ..bir el yüzüne üzerinde bulunan çarşafı çekti ..sok oldum ..yapıştım çarşafa ,bağırdım napiyosunuz babama diye ..baktım herkes de ağlıyor ..bir tek salak ben miydim ? Babam ölmüş müydü gerçekten ? Baba ! Dedim ,baba,baba,baba,babaaaaaaa,ba-b. ........
Neden ? Neden o ?
Sabaha kadar elini tuttum ,yüzünü okşadım, elimi hala sıcak olan omzunda ve kolunda gezdirdim ..sıkı sıkı tuttum almasınlar diye ..vakit geldi ..zorla aldılar onu benden ..bağırdım ,bırakma beni baba,gitme baba,sensiz yaşayamam baba ................ sessizlik ...Çok canımı yakıyor bu sessizlik ..bir veda da tabutu başında gerçekleştirdik ..bu en zoruydu. .çünkü evde yatağında yatıyordu ..orda kara tabutta ...hiç yakışmadı hiç ,kalk ordan sen x sin sana yakışmaz dedim ama beni duymadı ..o kadar sarıldım ,öptüm ama o bana karşılık vermedi ...
Yanıyorum ,bir haftadır açım,açlık hissetmiyorum ..
Nasıl geçecek ? Nasıl hayata tutunacagim tekrar yada peşinden mi gideceğim ? Sığamıyorum bu dünyaya ..kimseyi görmek istemiyorum ,kimseyle konuşmak istemiyorum ..kendimi eve kapattım .bugün eşimi de evden kovdum .gitmedi ,birşey aldırma bahanesiyle gönderip ,kapıyı da kilitledim ...
Ah babam ,bir kere daha göreyim nolur ....ateşler içinde yanıyorum ,ruhum paramparça ..düşünemiyorum ,konuşamıyorum ,algilayamiyorum ...belki görürsem yangınım biraz hafifler ..nefes alamıyorum ..
Büyük ders verdi bana giderken. Çevremde küs olduğum herkesle görüştüm. Babamı yıllarca benden uzak tutanlara tek laf etmedim. Mezarı başında yanıma geldiler de babam duyar da üzülür diye sen ne yüzle yanıma geliyorsun demedim.
Ertesi gün yanına gitme hayali ile zar zor uykuya dalmışken sabaha karşı çağırdılar hastaneden.
Gitti babam. Acıları dindi.
Soru işaretleri ile gitti. Bakamadım dokunamadım nefes almayan haline.
Sadece yanaştım tabutuna. Kötü hiçbirşey hatırlamıyorum babam sadece çocukken ayaklarımı gıdıklayarak beni uyandırdığın anıları hatırlıyorum merak etme sen dedim.