Ölümünü izledim ..

Baba...
Acısını o an, yokluğunu bir ömür hissedersin.
Küçücük çocukların bile babalarıyla olan muhabbetini kıskanırsın imrenerek bakarsın.
Hani kolunu falan bir yere çarparsın sıcağıyla birşey anlamazsın sonra çıkar ya acısı işte öyle birşey.
Ama alışıyor insan.
Doğuma nasıl inanıyorsak ölüme de inanmalıyız ve isyan etmemeliyiz.
Kolay değil biliyorum ama alışıyor insan.
İlk günkü acınla şimdi ki bile bir değildir.
Şükretmelisin ki babanla ne güzel anıların olmuş vakit geçirebilmişsin.
Ya daha küçükken babası ölenler, onları düşün bir de.
Babanın ne demek olduğunu bilmiyorlar.
Öncelikle kabullen.
Bak senin de bir ailen var.
İsyan etme Allahın gücüne gider.
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun.
Size de dayanma gücü versin Rabbim.
 
cikom .!.:
Amin. Sen yine şanslısın bak hep güzel anılar var hatıralarında.
Benim durumum çok farklı. Gerçi bende hep derdim babam birgün benden uzakta ölse ne yaparım acaba belirsizlik doluydu icim ki son zamanları yanımızdaydı. Annemle helalleşerek ayrıldı bu dünyadan. Korktuğumu yaşamadım diyordum hep ama asıl korkulacak ebediyen görmeyecek olmakmış.
Ne kızgınlık var, ne haklılık nede haksızlık. Olende kalan gibi mi hisseder acaba gidince bu dünyadan. Ben onun cevaplarını duyamam ama duyarmı acaba hissedermi o benim cevaplarımı.
Biliyorsun ruh gidince duymaz insan seni. Ama duyuyormuş gibi geliyor işte konuşuyorum.
Gitti dedim bu sefer gelmememek üzere gitti. Geldi yanıma ama hepten gitti bu sefer.
Genişletmek için tıkla...
Şans mı şanssızlık mi bilemiyorum ..anılar beynimi kemiriyor .. şimdi burda olsa böyle yapardık ,şuraya giderdik bilmem napardik gibi bir sürü engel olamadığım düşünceyle boğuşuyorum .ilgisiz bir baba olsaydı daha az acırdı icim .en azından hayatta olsa da bana bir faydası yok ,ya köşesinde oturacak yada kendi işleriyle meşgul olacak derdim .

Öleceğini biliyordum ama beynim reddediyordu .son nefesine kadar umutla bekledim .sanki bir mucize olacak da o kan revan içindeki adam kalkıp bana sarılacak ,bitti ,burdayım ,diyecek diye bekledim ..benim sıkıntım fazla hassas olmam .çok aşık olmam ..hayatımın tam ortasına onu koymam .şimdi ne yapacağımı bilemiyor olmam merkezimin çöküşünden ...hiç hesap etmemiştim .zaten böyle birşey nasıl hesap edilir ki ? Nasıl hazırlar insan kendini buna ? Kardeşim diyor ki "hiç tanımadığım insanlar bağıra çağıra ağladı " kocaman adam bunlar ..Kim bilir nasıl güzel anılarına ağlıyor ..iyiler neden hep erken gidiyor ? Hem de daha 50 den sonrasını gorememisken. .
 
Daughter of your father .!.:
Şans mı şanssızlık mi bilemiyorum ..anılar beynimi kemiriyor .. şimdi burda olsa böyle yapardık ,şuraya giderdik bilmem napardik gibi bir sürü engel olamadığım düşünceyle boğuşuyorum .ilgisiz bir baba olsaydı daha az acırdı icim .en azından hayatta olsa da bana bir faydası yok ,ya köşesinde oturacak yada kendi işleriyle meşgul olacak derdim .

Öleceğini biliyordum ama beynim reddediyordu .son nefesine kadar umutla bekledim .sanki bir mucize olacak da o kan revan içindeki adam kalkıp bana sarılacak ,bitti ,burdayım ,diyecek diye bekledim ..benim sıkıntım fazla hassas olmam .çok aşık olmam ..hayatımın tam ortasına onu koymam .şimdi ne yapacağımı bilemiyor olmam merkezimin çöküşünden ...hiç hesap etmemiştim .zaten böyle birşey nasıl hesap edilir ki ? Nasıl hazırlar insan kendini buna ? Kardeşim diyor ki "hiç tanımadığım insanlar bağıra çağıra ağladı " kocaman adam bunlar ..Kim bilir nasıl güzel anılarına ağlıyor ..iyiler neden hep erken gidiyor ? Hem de daha 50 den sonrasını gorememisken. .
Genişletmek için tıkla...

cok uzuldum yazini okuyunca... benim babam da benim icin cok kiymetlidir, herseyimdir o benim.. gozumu kirpmadan canimi veririm onun icin. kendimi biran senin yerine koydum. acini yuregimde hissettim arkadasim, allah sana sabirlar versin.. benim babamin yasi da 60'i gecti cok sukur... allah uzun omurler versin ama elim yuregimde, icimde hep bir korku, hep bir endise.. acaba birsey olacak mi, acaba buraya kadar mi.. hem annem hem de babam icin ayni duygulari hissediyorum. yaslar ilerledikce insan cok dusunur hale geliyor bunlari. cunku hepimiz bir gun gocup gidecegiz. arkadaslarimdan haber aliyorum bazen, annesi veya babasi vefat etmis, diyorum o zmn icimden, sira bana da gelecek bir gun, iste o an icimi inanilmaz bir huzun kapliyor, nasil dayanirim diyorum o gun geldiginde, nasil ayakta durabilirim? ama allah sabrini veriyor heralde. diger turlu hicbir insan katlanamazdi acilara. ama insanlar evlatlarini kaybediyorlar ki evlat acisi acilarin en buyugu derler, allah kimseye yasatmasin. metanetli ol arkadasim, ne guzel anilariniz varmis babanla, cok guzel zamanlar gecirmissiniz birlikte, o anlari dusunup mutlu olmaktan baska yapabilecegin birsey yok malesef... allah mekanini cennet etsin..
 
tulipa .!.:
Ben onu yogunbakimda birakip giysileriyle eve dondugumde ne zoruma gitmisti..
Odasi yatagi bostu giysi posetini odaya koyarken..;(
Genişletmek için tıkla...
İşte o çok kötü ..Babamın doktoru ,hastaneye gitmesine gerek yok , (2 gün önce görmüştü ) yapacak birşey de yok ,Allah sabır versin demiş ..yani ölümünü bekleyin ,umut yok ..

Babamın evde hasta yatağı vardı yada medikal yatak mi herneyse ..götürdüler, yatak boş kaldı ..ben görmeyeyim diye hemen kaldırıp götürmüşler .salon büyük ama hiç okadar boş gelmemişti bana ..ilk bakışta yatağın gittiğini de anlamadım ..o boşluğu görünce kalbimi pres makinesi arasında sıkışıyor gibi hissettim .omuzlarımda ağır bir yük ,benı aşağı çekiyor ..içımden bir ses ,sen x in kızısın eğilme ,dik dur diyor .omuzlarım yüke dayanamıyor ..o durumda bile kimin kızı olduğumu unutmuyorum ..Çok karmaşık düşünceler içerisindeyim ..kendimi ifade edemiyorum .bir anda hayallere dalıyorum .düzgün yazamıyorum .
 
Vind .!.:
Ne güzel, güzel anılarınız var. Ben hep şöyle düşünürüm; ölüm herkes için var er ya da geç ve bu yüzden kim olursa olsun bir insana hayattayken iyi ki var dediyseniz, çok güvenip çok sevdiyseniz, çok güzel anılar biriktirdeyseniz ölse bile yanınızda hissedebilirsiniz, hayatınızdan böyle bir insan geçtiği için mutlu olabilirsiniz, şanslısınız. Hassassınız umarım yanlış bir şey yazmamışımdır, çok zordur elbet, keşke olmasaydı...
Allah'ım rahmet eylesin, sizlere de sabırlar versin...
Genişletmek için tıkla...
Amin ,teşekkür ederim.

Babamı kaybetmeden önce bunları kabul edebilirdim .şuan edemiyorum ..sanki sonsuza kadar yaşayıp ,babama kavuşamayacakmışım gibi geliyor ..
 
Pammikprensess .!.:
Yazınızı okurken gözyaşlarımı tutamadım. Cok zor babasız olmak ben bilmiyorum ama bende babama asık bir insanım Allah rahmet eylesin mekanı cennet olsun insallah. Allah sabır versin. İlk günler aylar cok zor olur ama alınıyor insan Tabiki de boşluğu hiç gitmiyor eksik kalıyorsun ama ölene çare yok dua et bol bol dua
Genişletmek için tıkla...
Amin ,teşekkür ederim.

Baba aşkı çok zor bir imtihan ..sahte aşklara benzemiyor ..
 
Ağlattınız beni
Geçmiyor ki
Geçiyor geçecek diye kandıramam sizi
Şiddeti azalıyor evet
İlk günkü gibi olmuyor
Çünkü "unutmak nimetini" vermiş yaradan
İyi ki vermiş
Yoksa bu acı insanı öldürebilirdi
...
İlk günler ne olur rüyama gel diye ağlayarak uyurdum
Nefret ettiğim mezarlık bana bir mutluluk yeri gibi gelmişti sürekli mezarlıktaydım

( ki biz babamla aynı evde hiç yaşamadık mutlu tek bir tane anımız yoktur ve dahası bana ettiği zulumleri beni tanıyan herkes bilir... ben hep derdim ki "ölse hiç üzülmem"...ama öyle değilmiş işte dünya tepesine geçiyor insanın)

Sonra etrafınızda vefat eden bir baba haberi aldığınızda ama her aldığınızda aynı acıyı aynı şekilde yaşıyorsunuz

Sonra bir reklamda bile görseniz babasına sarılan bir kızı kendinize engel olmak ne mümkün ağlıyorsunuz dağılıyorsunuz

Geçmiyor yani
Geçecek diyemem
 
Başınız sağolsun..mekanı cennet olsun .
Bende 3 yıl önce kaybettim babamı. Nasıl bir acı olduğunu çok iyi bilirim.Aynı sizin yazdığınız gibi çocukluk anıları birer birer geçer gözünüzün önünden. Sesini ve yüzünü unutmaktan ödunuz kopar.Resimlerine bakmak müthiş acı verir ilk zamanlar..çünkü o donuk resim konuşmaz sizinle yada duymaz..Haykırışlarla ağlarsınız geri gel baba diye..
İlk aylar çok zordur.Hatta bütün bir yıl belkide hergün ağlarsınız. Gülen ve mutlu insanları görmek,babanızın yaşında insanları sağlıkla hayatta olduklarını görmek bencil ce ve kötü bir duygu olsa bile size acı verir.
Merak etmeyin geçiyor. İnsan kabulleniyor.Alışmak zorunda kalıyor yokluğuna.
Şu anki kadar acımayacak zaman geçtikçe..
Sabır diliyorum..
 
Chocolita .!.:
Başın sağolsun canımmm :KK43: çok üzüldüm :KK43: geçecek inşallah biraz zamana ihtiyacın var.

Ve eşine ihtiyacın var sakın ondan çekme kendini. Onu kendinden uzaklaştırma her fırsatta git sarıl. Yanında olmasına izin ver. Senin desteğe ihtiyacın olduğu gibi onunda sana destek olmaya ihtiyacı var. Sen onun eşisin. Hastalıkta sağlıkta, iyi günde kötü günde dediniz değil mi? Evlilik ahdimizdir bu sözünü tutmasına izin ver.

İyi olacaksın inşallah seni seviyorum canım benim
Genişletmek için tıkla...
Amin ,teşekkür ederim.

Eşimin fazla ilgisi boğuyor ,dokunmasına bile tahammül edemiyorum .sanırım psikolojik bir durum ve tedaviyle asicam. .bugün randevum var ,doktorum gelmiş ..umarım yardımcı olabilir ..

Bende seni seviyorum ..hicbirsey eskisi gibi olmaz ama geri gelicem. .
 
Daughter of your father .!.:
Herkesin bir yükselme hikayesi vardır ya,benim canım babamınki de kamyonculuk. .iş adamı (mesleğini söyleyemiyorum) olmadan önce birçok işi oldu ..en çok kamyonculuk yaptı ..beş altı yaşlarındayken ,alır beni ,koltuğun arka kısmındaki özenle hazırlanmış yatağa yatırırdı .birlikte uzun yola çıkardık .." şimdi uyu ki ,sabah uyanık olup sarı çiçekleri gorebilesin " derdi ..Çok severdim sarı çiçekleri (ayçiçeği) .. bir uyanırdım ,uçsuz bucaksız sarı çiçek tarlaları. .birlikte aralarında gezerdik ..dünyanın en şanslı çocuğu gibi hissederdim kendimi ..

Sonra bir de kahve maceramız var ..alırdı beni kahveye giderdik ..ben gazoz içerdim o , kahve ..Çok keyifli vakit geçirirdim o kahvehanede .. dönüş vakti gelirdi ,el ele tutuşup ,atlaya zıplaya eve giderdik. .daha doğrusu gidemezdik :) dedem yolun başında bekliyor olurdu .babam her zamanki gibi dedeme haber vermeyi unutmuş olurdu ..canım dedem elinde taşla bizi kovalar , beni alır ,babam da kaçardı.gece dedem uyuyunca eve gelirdi .

O kadar çok anımız var ki ,şuan şokta olduğum için aklıma getiremiyorum .gözümün önünde hep o son sahne ..Babam son nefesini veriyor ama ben iyileşiyor sanıyorum ..cünKü artık hiriltili nefes almıyor , nefesi sakin, yüzünde bir huzur ..bir baktım gözlerini bastırıyorlar, biri de kafasını sabit tutmaya çalışıyor ..hafif ses verdi ..sonrası sessizlik ..bir el yüzüne üzerinde bulunan çarşafı çekti ..sok oldum ..yapıştım çarşafa ,bağırdım napiyosunuz babama diye ..baktım herkes de ağlıyor ..bir tek salak ben miydim ? Babam ölmüş müydü gerçekten ? Baba ! Dedim ,baba,baba,baba,babaaaaaaa,ba-b. ........

Neden ? Neden o ?

Sabaha kadar elini tuttum ,yüzünü okşadım, elimi hala sıcak olan omzunda ve kolunda gezdirdim ..sıkı sıkı tuttum almasınlar diye ..vakit geldi ..zorla aldılar onu benden ..bağırdım ,bırakma beni baba,gitme baba,sensiz yaşayamam baba ................ sessizlik ...Çok canımı yakıyor bu sessizlik ..bir veda da tabutu başında gerçekleştirdik ..bu en zoruydu. .çünkü evde yatağında yatıyordu ..orda kara tabutta ...hiç yakışmadı hiç ,kalk ordan sen x sin sana yakışmaz dedim ama beni duymadı ..o kadar sarıldım ,öptüm ama o bana karşılık vermedi ...

Yanıyorum ,bir haftadır açım,açlık hissetmiyorum ..

Nasıl geçecek ? Nasıl hayata tutunacagim tekrar yada peşinden mi gideceğim ? Sığamıyorum bu dünyaya ..kimseyi görmek istemiyorum ,kimseyle konuşmak istemiyorum ..kendimi eve kapattım .bugün eşimi de evden kovdum .gitmedi ,birşey aldırma bahanesiyle gönderip ,kapıyı da kilitledim ...

Ah babam ,bir kere daha göreyim nolur ....ateşler içinde yanıyorum ,ruhum paramparça ..düşünemiyorum ,konuşamıyorum ,algilayamiyorum ...belki görürsem yangınım biraz hafifler ..nefes alamıyorum ..
Genişletmek için tıkla...
:cry:Okurken gözyaşlarıma engel olamadım Genç olsun yaşlı olsun anne baba vefat ettiğinde üzülür insan .İnsanın anne babasının öldüğü düşüncesi bile insanı üzerken gerçeği kimbilir nasıl zordur.Allah rahmet eylesin babanıza,size de sabır versin.
 
Lightofgod87 .!.:
Amin inşallah gelen misafirlere yemek yediriosun ya neymiş ölünün agizinda bulunacakmis işte ben en sonunda sinir krizi gecirmistim babam öldü öldü farkindamisiniz nasıl su sofraya oturup yiyosunuz nasıl içiniz alıo benim babam olmuş herkes yemeye içmeye gelio die bagirmistim 10aylikti oğlum günlerce ona bakamamistim halada toparlanamadim çok çok zor bazen hep düşünürüm babamın yanına gitmek için can atarım dünya boş ve anlamsız yaşama istediğimi yitirdim ben dilerim sen toparlarsin
Genişletmek için tıkla...
Ben eve gelenleri kovmaktan beter ettim .zaten yatmadığım zamanlarda evde hortlak gibi dolandığım için eminim benden korkuyorlardir. Halka filmindeki kuyudan çıkan kız gibiyim ..hele gülenlere uyuz oluyorum ..hepsini kovdum. .git babanın evinde gül dedim ..ölmüşse de mezarında bassın kahkahayı ..Çok saygisiz misafirimiz yoktu ..en azından ben yukarda ki izole odamda olduğum ,misafir kabul etmediğim ve aşağı inmedikce görmediğim için pek bilmiyorum ..bir iki kendini bilmez vardı ,onları da kovdum ..
 
zeytinagaci .!.:
başın sağolsun

acını anlıyorum
biraz sakinleşmen lazım.
ölüm, hayatın bir parçası
şimdi yas dönemindesin bir süre sonra kabullenmeye geçeceksin.
evet zor bir şey yaşıyorsun
ama bu malesef doğal bir süreç.
keşke bu kadar erken olmasaydı.
ben de annemi kaybettim, uzun bir hastalık döneminden sonra.

onun göremeyeceği şeyleri, mesela çocuk sahibi olmamı, doğumgünleri gibi özel günleri vs. düşündükçe içim acıyor
ama bir gün öleceğimizi kabullendiğinde her şey biraz daha kolaylaşıyor.
üstelik ben ölümden sonraki hayata inanmadığım için ölüm benim için tamamen bir son.
yani ben bir daha annemi hiç göremeyeceğim ve hissedemeyeceğim diye düşünüyorum ve bu bazen çok acı veriyor.
sonra şöyle düşünüyorum
ilk insanlardan beri milyarlarca insan doğdu ve öldü.
her birinin sevdikleri, o sevdiklerine dair umutları, bir hayatları, planları vardı.
ama şu ana kadar bu durum milyarlarca insanın başına geldi ve bir şekilde herkes ölüme bir şekilde aşina.
sadece en yakınında olunca büyük bir yıkım oluyor.

yas sürecini yaşa ama kendinde kaybolma
sanırım normal bir yas dönemi 6 ay gibi bir süre
bu süre sonunda yine üzüleceksin ama artık özlemek daha ağır basacak
ona da bir şekilde alışıyorsun

fotoğraflarda, anılarda teselli bulacaksın.
bu aşamada yanında olup sana destek vermek isteyen eşini uzaklaştırma derim..
sabırlar dilerim...
Genişletmek için tıkla...
Teşekkür ederim.

İnanmasan da anneni göreceksin ..buna inan .. Allah merhametlidir ..

Ben biraz ağır yaşıyorum bu durumu ..zaten hassas biriydim ,başkasının acısına bile üzülürdüm .şimdi canımın yarısını toprağa verdim ,tepkisiz kalamıyorum ..sadece içeceklerle besleniyorum .gerçi sadece iki içecek ..midem başka birşey kabul etmiyor ..dış dünyayla bağlantımı kestim .evime kimseyi kabul etmiyorum .dışarı çıkmıyorum ..perdeleri kapatıp yarasa gibi yaşıyorum ..

Eşimi itmiyorum ..ben seni anlıyorum ama uzak duramıyorum diyor ..onunla alakalı bir sıkıntı yok ..Şuan tek isteğim ,yaşamın olmadığı bir gezegene ışınlanmak. .tek başıma orda kalayım . .insan görmeyeyim ..psikolojik birşey herhalde ..Çok sosyal bir insandım çünkü ..bugün psikiyatrist görüşmem var .o söyleyecek neler olduğunu ..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

K
Eşimin sevgisi ama ilgisizliği…
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
3K
Adakumru
A
mirasanne
Eşim neden böyle hissetti ? Neydi bu..
17 18 19
Yorumlar
365
Görüntüleme
18K
fatma1284
F
T
Erkek arkadaşım ve ailesinden kurtulmak temiz bir sayfa açmak istiyorum
4 5 6
Yorumlar
115
Görüntüleme
7K
minikbirkartanesi
minikbirkartanesi
N
İtiraflar
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
16K
delibirselvi
delibirselvi
S
( Kedili evde )By-pass ameliyatı 15 günlük süreç
Yorumlar
2
Görüntüleme
2K
senyor
S
Back
X