Olur mu böyle şeyler?

Merhaba yaşım 24 ve bir derdim var. Maalesef hemen herkese güveniyorum. Kendim hakkında çoğu şeyi anlatıyorum. Bunun bana zarar verdiğini gördükçe durdurmaya çalıştım ama fazla dışa dönük biriyim sustukça da mutsuz oluyorum. Bu yüzden dikkatli konuşmaya karar verdim en son. Ama bana kötü davranan birini kafama taktığım oluyordu, sevgilim hakkında beğenmediğim şeylerde tavsiyeye ihtiyaç duyuyordum. Dedim ki güvendiğim liseden beri olan uzun süreli arkadaşlarım var bir sorunum derdim olursa onlara yüzeysel anlatırım ne benim içimde kalır ne de onlardan zarar gelir dedim. Şimdi de o arkadaşlarımızla konuşmuyoruz. Normalde insan arkadaşına dertlerini anlattığı için suçlu olur mu ben kendimi suçlu hissediyorum kendi sorunlarımdan bahsederken amacım kesinlikle bu olmasa da sevgilimi vb kötüledim gibi hissediyorum. Bu sebeple artık kimseye güvenemiyorum. Bir sorunum varsa içimde çözmek için uğraşıyorum. Kendim hakkında sorun olursa anlatmıyorum. Tam dertleşirken bahsedesim geliyor susuyorum. Öğrendim bunu ama geçmişte yaptığımı hata görüyorum ve kendime içten içe kızıyorum. Bu ne kadar mantıklı? Derdimi anlattım diye cidden suçlu muyum mantıklı düşünemiyorum

Günlük tutun, oraya yazıp dökün her şeyinizi. Sizi rahatlatacağı için ona buna anlatmak durumunda hissetmezsiniz kendinizi

Bende de anneme anlatma hastalığı var ya önüne geçemiyorum Allah sağlıklı uzun ömür versin de onu kaybetmeyi aklımdan geciremiyorum resmen kadın günlüğüm olmuş

Düşüncelerimiz her zaman bize doğruları söylemez. Şöyle bir örnek vereyim. Kişi kapının kilitli olduğunu çok iyi bilir hatta kontrol eder. Ama ya kapı kilitli değilse düşüncesi beyni meşgul eder durur. Yani istemsiz olan bir şey sizinki de