Merhaba arkadaşlar,
Ben eşimle 10 aydır ayrı yaşıyorum.Oğlumuz var 2 yaşında.Davamız devam ediyor,henüz mahkememiz olmadı.Eşimle ayrıldıktan sonra eşimin barışmak konusunda attığı hiçbir adım olmadı.Yurtdışında yaşıyoruz.Ailelerimiz Türkiyede aynı şehirde yaşıyor.Ben ayrıldıktan sonra Türkiyeye gittiğimde ailesi ne beni nede ailemi aramadıkları gibi benim ailemin arayıp bu konuyu konuşalım demesine rağmen yinede gelmeye yanaşmadılar ve o günden bugüne hiçbiri ne aradı nede sordu.
Eşim haftanın belli günleri çocuğumuzu alıyor.Oğlum babayla her gittiğinde eve dönerken babanın yakasına yapışıyor,kucağından inip bana gelmek istemiyor.Hergün babayı soruyor,işe gitti diyorum.Oda kendi kendine baba işe gitti diye söylüyor.Buda beni inanılmaz üzüyor.Babasıyla zorunlu olarak biraraya geldiğimiz zamanlarda çocuğum asla yanıma gelmiyor,sürekli babaya yanaşıyor,onun kucağına gidiyor.Benim yanında olmam hiç umurunda olmuyor.Anlayacağınız babaya çok düşkün.Bu kadar düşkün olunca acaba oğlum büyüyünce babasından yanamı tercih yapar gibi bir korku oluşuyor bende.Oğlumsuz nefes alamam ben
Asıl konuya gelince,bugün çok sevdiğimiz bir aile dostumuz gelmişti bize.Bana dediki tekrar biraraya gelmeyi düşünmüyormusunuz,yeniden bir şans verseniz en azından çocuğunuz için dedi.Bende kişisel olarak ayrıldığım için pişman olmadığımı ama tekbaşına çocuk yetiştirmenin gerçekten zor olduğunu (helede yurtdışındaysanız yanınızda değil aileniz tek bir akrabanız dahi yoksa) falan konuştuk.Zaten bugüne kadar eşiminde ailesininde barışmak noktasında bir adım atmadığını,onlarında istemediğinifalan söyledim.Kendisine siz ne söylerseniz söyleyin annesi hayır dediğinde eşiminde onun kararlarının dışına çıkamayacağını söyledim.
Oda ısrarla ben sizi barıştırırım,ailesininde bu işin dışında kalmasını sağlarım dedi.Bende istiyorsan dene ama sonuç değişmeyecek dedim.En azından sende bunun böyle olmadığını görmüş olursun dedim.
Dedim ama şimdi kafamda binlerce soru.Biz bu kadar kavgadan,yıpranmadan sonra biraraya gelsek bile yapabilirmiyiz,acaba aile dostumuza gerek yok konuşmamı deseydim.Kafam karmakarışık ve sağlıklı bir karar almak için fikirlerinize ihtiyacım var.Siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız ?
Zaman ayırıp okuyan ve yorum yapan arkadaşlara şimdiden çook teşekkürler..
Ben eşimle 10 aydır ayrı yaşıyorum.Oğlumuz var 2 yaşında.Davamız devam ediyor,henüz mahkememiz olmadı.Eşimle ayrıldıktan sonra eşimin barışmak konusunda attığı hiçbir adım olmadı.Yurtdışında yaşıyoruz.Ailelerimiz Türkiyede aynı şehirde yaşıyor.Ben ayrıldıktan sonra Türkiyeye gittiğimde ailesi ne beni nede ailemi aramadıkları gibi benim ailemin arayıp bu konuyu konuşalım demesine rağmen yinede gelmeye yanaşmadılar ve o günden bugüne hiçbiri ne aradı nede sordu.
Eşim haftanın belli günleri çocuğumuzu alıyor.Oğlum babayla her gittiğinde eve dönerken babanın yakasına yapışıyor,kucağından inip bana gelmek istemiyor.Hergün babayı soruyor,işe gitti diyorum.Oda kendi kendine baba işe gitti diye söylüyor.Buda beni inanılmaz üzüyor.Babasıyla zorunlu olarak biraraya geldiğimiz zamanlarda çocuğum asla yanıma gelmiyor,sürekli babaya yanaşıyor,onun kucağına gidiyor.Benim yanında olmam hiç umurunda olmuyor.Anlayacağınız babaya çok düşkün.Bu kadar düşkün olunca acaba oğlum büyüyünce babasından yanamı tercih yapar gibi bir korku oluşuyor bende.Oğlumsuz nefes alamam ben
Asıl konuya gelince,bugün çok sevdiğimiz bir aile dostumuz gelmişti bize.Bana dediki tekrar biraraya gelmeyi düşünmüyormusunuz,yeniden bir şans verseniz en azından çocuğunuz için dedi.Bende kişisel olarak ayrıldığım için pişman olmadığımı ama tekbaşına çocuk yetiştirmenin gerçekten zor olduğunu (helede yurtdışındaysanız yanınızda değil aileniz tek bir akrabanız dahi yoksa) falan konuştuk.Zaten bugüne kadar eşiminde ailesininde barışmak noktasında bir adım atmadığını,onlarında istemediğinifalan söyledim.Kendisine siz ne söylerseniz söyleyin annesi hayır dediğinde eşiminde onun kararlarının dışına çıkamayacağını söyledim.
Oda ısrarla ben sizi barıştırırım,ailesininde bu işin dışında kalmasını sağlarım dedi.Bende istiyorsan dene ama sonuç değişmeyecek dedim.En azından sende bunun böyle olmadığını görmüş olursun dedim.
Dedim ama şimdi kafamda binlerce soru.Biz bu kadar kavgadan,yıpranmadan sonra biraraya gelsek bile yapabilirmiyiz,acaba aile dostumuza gerek yok konuşmamı deseydim.Kafam karmakarışık ve sağlıklı bir karar almak için fikirlerinize ihtiyacım var.Siz benim yerimde olsaydınız ne yapardınız ?
Zaman ayırıp okuyan ve yorum yapan arkadaşlara şimdiden çook teşekkürler..