Üvey Anne

baban sana kıyıyor farkındamısın , o kadın suratsızsa suratsızdır ondan izin almayacaksın ,

sen sadece kendi hayatına odaklan lütfen , ve babandan ve o kadından kardeş dediklerinden uzak dur ,

bu arada babamın başka kadından çocugu olsa ASLA ama ASLA onlara kardeş demem ,

dedemin başka kadından çocukları var tüm sülale o kadına babanne , çocuklara amca hala der , ben muhatap bile olmam ,
 
nesranblgn .!.:
Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...
Anne babamızı biz seçemiyoruz belki ama ileride evleneceğin eşini sen kendin seçeceksin. Kendi aileni kuracaksın kendi çocuklarını büyüteceksin. Gerçekten değmez hiç kimse için üzülmene, yazdıklarına çok üzüldüm üvey annene diyecek söz bulamıyorum. İnsanlıktan nasibini almamış . Artık ne annene üzül ne babana, üniversiteyi bitir kendi hayatını kur yanında olmak isteyen olsun yanında istemeyenlere zorla kendini sevdirmek için çabalama. Kendi kıymetini bil, sen değerlisin ve bil ki sana yapılan haksızlıkların bedelini kimin suçu varsa tek tek bir gün ödeyecekler. İnsanlık sende kalsın sen kalbini temiz tutmaya devam et üzülme, Allah'a sığın. Ben inanıyorum gelecekte çok mutlu bir ailen olacağına
 
annesi babası sorunlu olan çocuklarda acayip bir olgunluk oluyor, daha çocukken gözlerinden anlaşılıyor, malesef çocuk üstleniyor idare etmeyi, yoksa fırtınalar kopacak, anneyi de babayı da kaybetmemek için idare ediyor.

bu erken olgunlaşma durumu sizin seçiminiz değildi ama bir şekilde gerçekleşti. doğal yoldan gerçekleşmediği için travmatik izler elbette bırakmıştır. siz bunların acısını bugün üvey anneye öfke olarak, yarınsa eşe çocuğa vs kişiye farklı yollardan açığa çıkartacaksınız. bu nedenle terapi almanızı öneririm. aile dizilimi çalışmalarında birkaç terapi işinize yarayabilir, bir araştırın.

üvey anne sağ gösterip sol vurmuş. iki çocuk patlattıktan sonra, babanızı sindirmiş, yularını eline almış. babanız da yazık bir daha boşanmak istemiyordur bu yaştan sonra. çok gördük böyle kadın erkek hikayelerini. elbette sizin de bu hikayede bir yeriniz var. eskiden olgunluk yapmaya çalışıp aman onlar rahatsız olmasın dedikçe olayların bu şekilde gelişmesine biraz da siz müsade etmiş olmuşsunuz(istemeden). yoksa babanız zamanında sizin hakkınızı aramış sizi yanınızda istemiş. şimdi ise kadının yoluna girmiş artık.

şimdiden sonra haddinden fazla olgun davranmaya ve hiç sayılmayı kabul etmeye gerek yok. o evde sizin de yeriniz var. babanızın çocuğu olarak bu yeri rahatça kullanın. inatlaşmak için değil tabi. ihtiyacınız olduğunda üst sokaktaki arkadaşta kalmayın, babanızın yanına gidin. kadının iç yüzünü babanıza ya da akrabalarınıza kanıtlamaya çalışmayın. bilen biliyodur. yada gerek yok.

sessiz kalmakta öfkeye sebep oluyor diyorsunuz artık. bu yüzden tamamen sessiz kalmak yerine siz sadece hakkınızı savunmayı usulünce öğrenin. hakkınızı her savunduğunuzda ve artık haksızlığa uğramadığınızda zaten öfkenin yerini bir serinlik alacaktır. sakın kavga etmeyin. aklınızı kullanın. babanızdan maddi manevi gereksinimlerinizi isteyin. kadın engel olmaya çalışırsa akrabalar da zamanla anlar zaten. ama siz hakkınızı almayı bilin ve alın.

kadına öfke kusmak onun karakterini değiştirmeyeceği gibi utandırmayacakta. hatta o sizi hayattaki başarısızlıkları için bir timsal olarak görüyor olabilir ve bu yüzden cephe almış olabilir. yani o da bir ruh hastası. bununla uğraşmak yerine babanızla sağlık ve sevgi dolu ilişkinizi kurun. babanız onun yanındayken size soğuk davranıyormuş ya, siz boynuna sıkı sıkı sarılın, canım babacım keşke hep birlikte olabilseydik sana doyamadım deyin. hem babanız memnun olur hem kadın sinir olur ama bişi diyemez :)
 
Böyle sorumsuz vicdansız babaların hep böyle vicdanlı çocukları oluyor. Sanırım onaylanma ve sevgi açlığı bu. O kadar kıyamıyorum ki.. Bana kalırsa babanızı hayatınızdan çıkarmanız gerekiyor.
O üvey annenize söyleyecek laf yok. Kötü insanlardan nefret ediyorum ya. Samimiyetle söylüyorum, eşimin benden önce bir çocuğu olmuş olsa ona da sevgiyle saygıyla bakarım. Hatta o çocuğunu istemese sahip çıkmasa ben o adama adam olarak bakmam. Çocukların ne suçu olabilir?

Kucaklıyorum sizi♥️ Kendi hayatınıza bakın lütfen. Sizi üzen herkesi çıkartın hayatınızdan.
 
morningmoon .!.:
Böyle sorumsuz vicdansız babaların hep böyle vicdanlı çocukları oluyor. Sanırım onaylanma ve sevgi açlığı bu. O kadar kıyamıyorum ki.. Bana kalırsa babanızı hayatınızdan çıkarmanız gerekiyor.
O üvey annenize söyleyecek laf yok. Kötü insanlardan nefret ediyorum ya. Samimiyetle söylüyorum, eşimin benden önce bir çocuğu olmuş olsa ona da sevgiyle saygıyla bakarım. Hatta o çocuğunu istemese sahip çıkmasa ben o adama adam olarak bakmam. Çocukların ne suçu olabilir?

Kucaklıyorum sizi♥️ Kendi hayatınıza bakın lütfen. Sizi üzen herkesi çıkartın hayatınızdan.
Genişletmek için tıkla...
Babamın vicdansız olduğunu düşünmüyorum babamın hayatta bir kez bir şeye üzülüp ağladığını gördüm o da bu olayların birinde.Onu hayatımdan çıkarmak gibi bir şey söz konusu olamaz çünkü çok iyiliği de var ve bana öğrettiği çok şey var bu babam değil de başka biri olsaydı yine sırt dönmezdim.Vicdanım annemden geliyor maalesef ikimiz de fazla vicdandan zarar gördük belki de…Ama belli bir mesafeden bakmak lazımmış bunu da büyüdükçe anladım sınırlarım daha kuvvetli haklarımın daha farkındayım.Ben de sizi kucaklıyorum🤗
 
nesranblgn .!.:
Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...
baban sana kıyıyor sen babana kıyamıyorsun oyle mi ?
fen lisesinde okuman zaten zeki oldugunu gosteriyor ama bu kadar iyi niyet kusura bakmayın iyi degil.
baska kadindan olan cocuklari dusunmek size mi kaldi ?
ben olsam gicikligina gider o evde 3 ay kalir babamada para harcatirdim .
adam bosanacam demis siz yapma etme diyip babanizi iyice kadina teslim etmissiniz .gidince bastira bastira burasi babamin evi diyip esyalarinizi orada birakin.
 
nesranblgn .!.:
Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...
bilmiyorum bu soylediklerimi ne kadar anlayabilirsin ama su yasina kadar anladigim insanlar bir sey icin bu kadar ugrasiyor ya da inat ediyorsa isin ucunda mutlaka maddi bir menfaat vardir, bu kardes iliskilerinde de boyle, gelin KV iliskilerinde de boyle.

eger sizin uvey anneye cok cok acik derecede saygisizliginiz yoksa sizden bu kadar nefret etmesinin sebebi muhtemelen kendi cocuklarinin rizkindan kestiginizi dusundugu icindir. muhtemelen seni bilerek uzak tutuyor ki ilerde babanin uzerinde hak iddia etme. baban da malesef seni onemsememis hic. seni yanima alicam vs demesi de tamamen esine misilleme yapmak icin, sen aileni getiriyorsan ben de getiriyorum inadi.

oncelikle sana deger vermeyen insanlari sen de onemseme. kesinlikle kavga etme ya da kusme ama isine geldigi kadar minimum iliski kur ve yaralarini diger insanlara gosterme. yarin obur gun aile kuracaksin, babanin gostermelik bile olsa orada olmasi onemli, o yuzden de iliskini koparma, ya da ilerde babandan gelecek herhangi bir haktan mahrum olmamak icin de iliskini koparma, ama onlardan da fazlasini bekleme. kendine odaklan ve hayatini kendin kur. ayrica sakin degerli vaktini ya da enerjini uvey anneye had bildirecegim diye harcama. emin ol kotuluk yapan insan bir yerden buluyor, Allaha havale et gec, enerjini kendine harca.
 
nesranblgn .!.:
Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...
Babaniza kıyın lutfen cunku o size kıymıs.Burada fedakarlik yapması geren bir çocuk olmamalıydı.Silin o kadını hayatinizdan icinizden gecen herseyi yasadiklarinizi size yasattiklari duygulari hepsini babanizin yüzüne vurun.Gerekirse onu bile silin.Bir cocuga bunlari yasatmaya hicbir ebebeynin hakki yok.
 
Yazdıklarını okuyunca çocukluğum ergenliğim ilk gençlik döneminde hissetiklerimi hatırladım. Benzer seyleri yasadım ve çok icimi acıtırdı. Sana tavsiyem bu ortamlardan uzaklaş, o kadını görmek belli ki sana iyi gelmiyor görme o zaman. 20 yaş henüz çok çok küçük, biraz büyüyünce sihirli bi şekilde canını acıtmamaya başlayacak, hiç bi acı hissetmeyecksin anlamsız gelecek..

Yapman gereken tek sey derslerine asıl, arkadaşlar biriktir, gençliğin tadını çıkar bi şekilde.. o yaşlı huysuz babanın karısını da sil çıkar hayatından eğer tek basına yapamıyorsan destek al bi uzmandan
 
nesranblgn .!.:
İyi dilekleriniz için teşekkür ederim.İki farklı ben var hayatımda biri bu diğeri de arkadaşlarının yanında hep gülen güldüren ben.Yıllardır beraber olduğum bana saygı duyan seven bir erkek arkadaşım ve gerçekten yanımda olmaya çalışan dostlarım var ama hiçbir şey ailenin boşluğunu doldurmuyor ne anayla ana kız olabildim ne babayla baba kız sanki onlar benim çocuğum gibi oldular.Hep anlayış beklediler.Siz ne yapardınız üvey anne konusunda benim yerimde olsaydınız?
Genişletmek için tıkla...
Kimseye anlayış göstermem bu saatten sonra gerekirse baban bi daha boşansın

Kimse senden kıymetli değil
 
dramaya bağlama güçlü ol kendi hayatını kur zaten şu an tüm gençler anne babadan ayrı bir şehirde bir hayat kurmak üniversite okumak istiyorlar olumlu taraflarından bak...seni sıkan darboğaz eden anne baban yok ..kimsenin sevgisine ihtiyacımız yok tek Allahın sevgisi yeter bize ..moralini topla elinden gelen en iyisini yap ..Seni Allah sevsin yeter gerisi boş
 
nesranblgn .!.:
Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...
Ah canım benim ne olur üzülme kimselere senden çok değer verme. Herşey sen varsan var boşver anne babanı önce kendini çok sev sonra kendi hayatına odaklan bu günler geçecek hiçbirşey aynı kalmaz. En azından babannen var biraz ona tutunmaya çalış.Asla ama asla intihar gibi saçma düşüncelere kapılma,yarın sana ne getirecek bilemezsin ama ne olursa olsun hayat yaşamaya değer.Güzel yüreğinden öperim seni çocuk ne olur pes etme
 
Uzun zamandır kk da okuyup , en etkilendiğim olay.
Gerçekten boşanan ailelerin çocukları büyümek zorunda kalıyorlar…
Sana tek bir tavsiyem var güzel kardeşim, önce ‘BEN’ demeyi öğren.
Kimseyle görüşmek zorunda değilsin , kimseyi çekmek , kaldırmak zorunda değilsin.
Onlar senin anne/ baban , sen değil…
 
Şöyle ki babanızdan pek bir hayır görmediğiniz sonucuna vardım kendimce. Babamı da silmek pahasına tüm nefretimi kadına kusar kap çarpar çıkardım. Bu hayatta kimse kendimizden kiymetli değil.
 
nesranblgn .!.:
Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...

Bi söz vardı onu söylemek geldi içimden alttan aldık yeteri kadar bundan sonra herkes ederi kadar. Alttan alman zorunda değilsin kadar küçük yaşına rağmen zaten yıllarca alttan alan taraf olmuşsun. Herkesle açık konuş, alınan alınsın. Senin canın yanıyosa ve buna rağmen kendin mücadeleni veriyorsan onlarda yetişkin olarak üstesinden gelebilir 😉
 
Öncelikle çok üzüldüm gerçekten bu kadar küçück yaşta bu kadar dert yüklenmiş olmana.
çocukluk ve ergenlik döneminde yaşadığın mutsuzluklar şu an hayatına yansıyor. Kendini çok yalnız hissettirmişler sana. Okulunu sevmemen şu an hala bir şeylerden mutsuzluk çıkarmanın sebebi bu. Halbuki tercihlerini isteyerek yapmışsın. Sakın okulu bırakayım bir daha hazırlanayım gibi düşüncelere girme.
İmkan varsa terapi almayı dene. Konular derin. Biz ne desek boş. Baban boşanır boşanmaz koştur koştur ilk bulduğuyla evleneceğine bir kızı olduğunu düşünüp kızını da kendini de mutlu edecek bir evlilik arayışında olmalıydı öncelikle. Baban sana babalık yapmamış eşi de açığı yakalamış.
Esas suçlu baban o kadın hiçbir şeyin değil senin.
 
nesranblgn .!.:
Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...
Gerekirse babama karşı da sınırlarımı çizerim.
 
Artık anne babaya ihtiyacınız yok farkındaysanız. Kendinize gelin ve önünüze bakın. Bu "felek vurmuş ruh hali" sizi hep dibe çeker. Erken yaslanirsiniz.

Annesi babası ayrılan tek kişi değilsiniz. Şuan sizin gibi olan binlerce çocuk var. Hayatta nerede nasıl duracağımiza kendimiz karar veririz. Kurban rolü inan en kötüsü. Kendimden biliyorum. Evet bu benim başıma geldi ama bundan sonrası benim duruşuma göre değişir demek lazım. Hayat bizim için bir nimet. Bunu kaçırmayın derim. Sevgiler
 
nesranblgn .!.:
Merhabalar.Ben 20 yaşında bilgisiyar mühendisliği okuyan bir genç kızım.Annem babam 8 yaşındayken boşandılar.Boşanma sancılı oldu maalesef.Boşandıktan sonra da iki tarafın da maddi durumu iyi olmasına rağmen para için beni küçüklüğümden beri bunalttılar aralarındaki iletişimi zorla benimle hallediliyorlardı birbirleriyle görüşmemek için nafaka için babamla konuşmuşluğum kavga etmişliğim oluyordu küçükken.Anne ve babam 20-25 yıldır öğretmenler de aynı zamanda.Üvey anne ve üvey babam da öğretmen.Anlayacağınız öğretmen ailesiyiz :))Benim annemle aram hiç anne kız gibi olmadı annem zor bir hayat yaşadığından sinir hastası bazen sinirliyken epey kırıcı oluyor ama ben annemi affetmeye alıştım.Kırılmaz ekran gibiyim karşısında...Veya öyle zannediyorum.Babamla aramız iyidir babam bir yaştan sonra baba olduğunu hatırladı.Lisedeyken özellikle daha da yakınlaştık.Ben vicdanımı önderim yapmış biriyimdir.Babam da buradan çok vurur beni mesela...Annem de vurmaya çalışır.Sorun burada başlar.Üvey annem dışarıya iyi,saygılı,eğitimli biri gibi davranır.Ama boşandığını gizler.Önceki evliliğinden 25 yaşında bir oğlu var ve onu bile saklar.Yaklaşık 10 yıldır da evliler babam hemen evlendi boşandıktan 4 ay süre sonra.Çocukluğumda hiçbir eve sığamadım maalesef.Hep bir yarım kalmışlık fazlalık herkes yoluna baktı da bir ben kaldım aynı yerde sanki.Her iki tarafında geçmişindeki kötü anılarını hissettirdim uzun seneler ve bundan dolayı annemden aşırı öfke(bazen şiddet) babamdan da ilgisizlik gördüm.Şimdi yazmak kolay geliyor ama çocuk bene derin yaralar açtırdı bu anılar.Bu yüzden lisede yatılı okumaya karar verdim.Devlet en azından sığdırır beni bir yere diyerek.Fen lisesini yatılı okudum.Ailem gibi oldu arkadaşlarım.Bazıları paramparça etti sırtımda bıçak koleksiyonu yarattılar ama yine de hepsinden bir şeyler öğrendim.Fakat büyüdükçe gitgide benimle büyüyen bir sorun var ki kendisi üvey annemdir.Beni oldu olası sevmez çocukken de hissederdim insan sevilmediğini hangi yaşta olursa olsun hissediyor.Babama da derdim sevmiyor beni diye.Babam geçiştirirdi yok ya seviyor seni falan derdi.Zamanla hisleri nefrete dönüştü babama ayda 1 anca giderdim o da 2 gün yazları da 2 hafta anca kalır dönerdim sonra.Onun için 2-3 parça eşya ve 1 pjima bırakmıştım.Üvey annem rahatsız olup babama mesaj atmış alsın eşyalarını biz depo değiliz vs ben mesajı babamın ekranında görüp babama verdim onlar tartıştılar o zaman 16 yaşındaydım...Bana beddualar etti ama aramızda hiçbir sorun yok kadını en son 3 ay önce falan görmüşüz.Meğer babam beni temelli yanına almak istemiş sınava hazırlanayım özel liseye vereyim merkezde onu diyerek.O da karşı çıkınca babam da biz böyle anlaşmadık aylarca annen baban geliyor kalıyor kızım kalamayacak mı demiş vs vs.İş boşanmaya kadar gitti ben babama yapma baba ben büyüdüm nerdeyse üniversiteye gideceğim kardeşlerim (2kardeşim var o kadından ) daha küçük yaşadığımı yaşamasınlar sen yuvanı bozma dedim.16 yaşındaydım...Arkadaşlarım babamın prensesi iken hiçbiri bu fedakarlığı yapmayacağını söylerlerdi bana ben hiç prensesi olmadığım halde yaptım.2 yıl babama gitmedim babamla görüştük bazen babannemde bazen okulumda.Annem başka bir ilçedeydi ve ben bazen merkezde kalmam gerektiğinde arkadaşlarımın evinde kaldım babamın evi bir sokak üstümüzdeydi...Velhasıl ben kendimden verdikçe kadın aldı babam da baktı ki bu susuyor benim için kardeşlerim için ben de susayım dedi iyice kadının yaptıklarına göz yumdu.Akrabalara hiçbir şey anlatmadım geldiler bana sen o eve gitmeyince bir şey eksilmiyor ama o kadın keyif alıyor inadına bile olsa git kızım dediler yine gitmedim gururum el vermedi.Babam barış dedi yok dedim.En son bayramdan önce geldi babam uzun uzun ne kadar yıprandığından bahsetti.Acıdım barıştım gidip bayramda.Halbuki bir özür bile dilemedi bana. Üniversiteyi ailemden uzakta yazdım hocalarım bile ailemden uzak yazmamı istedi.Çok istediler memlekette kalayım diye ama yok direndim.4ay sonra geldim babamın zoruyla babamın evine de uğradım kadınla mutfakta aynı masadaydık babam ben o bana tek kelime etmedi gelince sadece hoşgeldin dedi.Ben sordum nasılsın ne ediyorsun falan diyerek muhabbet etmeye çalıştım ama kısa kesti.Ben de bozuntuya vermedim.Babam babanneme bırakırken beni(ben babamda kalmayı kadın yüzünden pek sevmem babannemde tek kalıyor babama gelince genelde babannemde kalırım)şakayla karışık eşinin suratsız olduğunu söylediğimde o kadar da değil dedi.Bu son nokta oldu benim için.Bunu bu kadar basite indirgemesi ve artık hafife alması.4ay sonra geldim ve ilk gece hüngür hüngür ağladım kendime kızdım babama kızdım kadından bir daha nefret ettim.Şimdi ablalarım size soruyorum ben küçüğünüz olarak bu konuda danışabileceğim bir büyüğüm yok ben artık kadınla konuşup ezik olamdığımı hissettirmek ve sınırlarımı çizmek istiyorum.Ama babama da kıyamıyorum siz ne yapardınız?Lütfen bana boşverin demeyin en sevdiğinizin yanındaki en sevmediğiniz insansa boşveremiyorsunuz.
Genişletmek için tıkla...
Anlaman gereken asıl şey şu; sana sahip çıkacak ebeveynlerin olmadığı için önce kendine ana babalık etmiş sonra da en büyük hata olarak bu çocuk adama annelik etmişsin yıllarca. Hatta annene de. Senin için zor olan ama aslında en kolay olan şeyi yapmalısın. Babana artık kıy mesela😝yani artık hayatı ne ise onu yaşasın. Onun bir büyük kızı, sorunlu bir yeni eşi, o sorunlu anne ve sorumsuz babası olan iki başka çocuğu daha var. Sen ona evin küçük şımarık oğlanı gibi " aman o yapamaz" diyerek hiç sorumluluk vermemiş hepsini üstlenmişsin. Gerekirse kavga et üvey annenle, baban sana bir şey derse hak ettiği cevabı ver. Yahu sana dert olacağına içinde, çıksın ne olursa olsun. Bu adam artık bir yaşadıklarının, tercihlerinin sorumluluğunu alsın. Bir de sana dert yanacak cesareti bulmasın. İkinci kez evleniyorsa çocuğu varken ve bu evlendiği çocuğunu sahiplenmiyorsa bu onun sorunudur. Onun seni muhafaza etmesi gerek ama sen onu resmen kundak yapmış her türlü darbeden koruyorsun. Bunu yapma yolunda belli; kendini kum torbası yapmak. Bu " fedekarlık" yaparak ilişki kurma döngünden vazgeçmelisin. Bak belki baba veya annenden kurtulamazsın ama sen bu bakış açını değiştirirsen hem şu an içinde olduğun haksız muameleden hem de ilerde bu tip kuracağın ilişkiyle- çünkü başka türlü bir ilişki kutma bilgin yok- kendini yeni bir sömürge ve haksızlık yumağından kurtarmış olursun. Talep etmekten çekinmez, karşılığında sırf doğmuş olmakla kazandığın haklarını koruyabilirsin. Brnce ilk talep edeceğin şey bab dediğin şu adamdan bir psikoloğa gitmek için alacağın maddi destek olmalı. Ve kusura bakma bunu gerekirse sökerek al. Kimse hem çocuk sahibi olup hem de bekar güzelliğinde yaşayamaz. Bunu o da o karısı olacak kan emici de kabul edecek. Allah yardımcın olsun. Kendi hayatını bu tip kan emicilere bırakma. Allah bize öule bir değer bahşeymiş ki bunu kimse için harcamamk harcatmamak gerek.Ana baban bile olsa
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Babamı affetmeli miyim?
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
902
Angel8888
A
D
Hanımlar dik durmak işe yarıyor (opsiyonel)
2 3 4
Yorumlar
63
Görüntüleme
2K
deliyimgozukaradeli
D
mahvoldum
18 yaşında sıfırdan başlamak...
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
3K
Clemencia
Clemencia
F
Annem bazen düşmanı gibi davranıyor
Yorumlar
4
Görüntüleme
430
Carpediem4
C
M i h r a
Boşanmış bir anne babanın çocugu olmak.(içimdeki cocuk hala kırgın)
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
2K
rasbag
rasbag
X