Onlardan nefret ediyorum..!

o kadar cok bu gibi durumlarla karsılasacaksınki hayat insanı hep düzgün insanlarla karsılastırmıyor malesef üniversite hayatındada iş hayatındada evlendigindede insanları sen secemedigin için mutlaka arada arızalı olanlar cıkabiliyor bazılarını görmezden gelerek işine yada okuluna odaklanarak o sınıfta veya işyerinde en iyi olabilirsen bi gruba dahil olma ihtiyacından cok insanların seninle daha fazla vakit geçirmek istediklerini görüceksin yani sen ister başarınla ister iyi niyetinle (karsılık beklemeden) o ortamda bulunursan hepsi kendiliginden çözülücek insallah
 

ben zaten o kdar çok şeyi görmezden geldim ki arkdamdan konuştular ses çıkarmadım,kmse beni sevmdi tabi bende onları sevmiyorum ama kendimi dışlanmış gibi hissediyorum onlar gülüp eğlenirken hep tek başıma kalıyorum bu durum deli ediyo beniii.. yarın okula gidicem eminim ki hiç hoş şeyler yaşanmayacak ama herşeye rağmen hayatımın geri kalanını kurtarmak için katlancam herşeye gerekirse hepsini karşıma alıp konuşcam ben yokmuşum gibi davranmalarını ve hakkımda ne iyi ne kötü yorum yapmamalarını isticem..
 

yarın yeni bir gün güzel seylere motive olup git lütfen ..
onları güzel bi dille uyarman etkili olabilir ama kavga ve tartısma ortamı doguyorsa cok fazla konusma bazı şeyleri akışına bırak ve izle sadece daha önce onlar hayatında yoktu ve cok kısa bi süre sonrada olmayacaklar

 

ben sinirlendiğim zaman karşımdaki kim olursa olsun sesimi yükseltiyorum bu yüzden kavga çıkabilir :) ben hayatma onları hiç sokmadım ama yinede selamlarına selam veriyodum sohpet ediyodum bana ihtiyaçları olduğunda yardım ediyodum ama artık öle değil.. :/
 
Okula döndüğünde günün nasıl geçtiğini yazarsan, mennun olurum
 
rahat ol canım umursama kimseyi hepsi geçici arkadaşlıklar zaten şimdi can ciğer görünenler bir ömür böyle mi kalıyorlar sanıyorsun.var belki ama istisna canım
bu sebepten okul bırakma.kimseyide karşına alıp konuşma bile hiç yoklarmış gibi davran.şurda ne kadar daha göreceksin ki onları
bende lisede son senemde okul değiştirmiştim.senin gibi yeni okulda arkadaş edinemedim.biraz canım sıkılmıştı ama hiç de büyütmedim gözümde derslerime odaklandım.sende dersine bak geleceğini düşün
 

iyiki yazmışım buraya öyle rahatlattınız ki beni hepinize gerçekten çokk çook teşekür ederim. artık aklımda okul bırakmak gibi bi düşünce yok,8 hafta daha dayanmak zorndayım,seneye stajım var ve hepsinden daha rahat hepsinden iyi bir ortamda yapıcm eğer ben okulu brakırsam onlardan biri gidebiler buna aslaa izin vermem..!! bu yüzden sıkmalıyım dişimii
 
bugün sanki atölyede bedenim değilde ruhum dolaşıyomuş gibiydi görünmezdim sanki herkes varlığımdan habersizdi 17 kişi olarak değilde 16 kişi olarak saydılar atölyeyi resmen ve biliyorum ki bunu beni delirtmek için yapıyolar ama dayanamyorum bu duruma okulu değiştirmek istiyorum sizce şimdi yapabilirmiyim bunu meslek lisesiyim bölümüm giyim ve merkezde bi tane kız meslek lisesi var ilçede var 1 tanede oraya geçmek istiyorum ama olurmu bilmiyorum bilginiz varsa lütfen yazn.
 
allah allah hepsimi gerizekalı bunların ya dertleri ne ki seninle..? rehber hocanla konuşabilirsin aslında canım
 

Neden kendini 16 kişi olmazsa olmaz gibi yaşıyorsun ki

Orada tek öğrenciymişsin gibi yaşamaya çalış

Ne konuşmak istiyorsun ki,yani çok da gerekli değil o kadar sohbet muhabbet

Okumak için oradasın senin amacın bu olmalı

Bunu aklına yerleştirirsen kimseyi de görmezsin
 

ruhsal açıdan tabi acı çekiyorsun ben seni anlıyorum ama demek ki halen onları önemsiyorsun değer görmek istiyorsun ama zorla olacak şeyler değil bunlar ya kabulleneceksin yada acı çekmeye devam edeceksin , sen sanıyorsun ki sadece okulda bu gibi insanlar var inan her daim buna benzer durumlar yaşayacaksın ,sen diyorsun ki bana sergilenen hareketleri hak etmiyorum ama inan yetişkin olmak böyle sanırım sen çok duygusalsın bunları aşmaya çalış ve olanları kabullen ama mücadeleye devam et derslerine yoğunlaş , şu an ne hissediyorsan yazıya dök buda seni rahatlatır
 

ben arkadaşlarım içinde en sevilen neşeli bi tip olduğum için bu durum bana zor geliyo içime kapandım bu sebepten. zaten derslerime yoğunlaşıyorum onlara inat kendime gömlek diktim bugün hem kafamı daıttım hem işimi yaptım
 

kim değer görmek istemez ki o kadar insan için bi hiç olmak çok üzüyo beni her ne kadar takmamaya çalışsmda takıyorum işte ama alışmak zorundayım sanki.. ağlamamak içn zor tuttum kendimi güçsüz görünmemeliyim direnmeliyim (
 
dur be güzelim ufacık şeyde okul bırakmak olur muu insanlar neler atlatıyorlar sabır et sende onlarla iyi geçinmeye bak yanı böyle birşey için ölmek istemeni de gerçekten çok saçma buldum neler oluyor hayatta psikolojın bozulmuş tatlım senın bır psikoloğa gözükmende yarar var bu sınıfta kalma meselesi senın beynınde yer edınmış
 

onlar benimle iyi geçinmeliler ki bende onlara değer verip seveyim. psikolojim grçekten bozuk alışamadım 2 yıl oldu ama ben mahvoldum sabırr sabır bi yere kadar ama değil mi sürekli kendime kızıp aşağılamaktan başka bişey gelmiyo elimden niye sınıfta kaldın o kadar mı gerizeklaydın bak ne güzel okul bitiyodu diye kendime sorular sorup saçmalıyorumm psiyatra gttm daha önce hap falan kullandım ama haplada rahatlamak istemiyorum beynim uyuşuyo :/
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…