ben bir evin tek cocuğuyum.ailem memur emeklisi.yani ailem bana muhtaç değil.hep bir hayalleri var o da benim evlenmem. ben de geçen yaz biriyle tanışmıştım yaşı benden büyüktü. onu sürekli görüyordum.birbirimizden hoşlanmaya başladık. ve sevgili olduk.ona kendini tanıtmasını söyledim.bana 8 kardeşli bir aileden geldiğini söyledi. aile fertleri çok sorumsuzmuş.ailesini bana anlatırken utanıyor gibiydi. maddi olarak sıkıntı çeken bir aileymiş.babası da bulaşıcı hastalığa yakalanmış.onlardan farklı olduğunu dile getirdi.küçük yaşlardan beri çalışıp ailesine bakmış.neyse ben bunları fazla sorup irdelemedim.bu süre içinde hep bana eski sevgililerinle yaşadığı aşk deneyimlerini falan anlatıyordu.kendisini çok yakışıklı buluyormuş.o yüzden hep kendini över.bana diyordu ki hep ben bıraktım kimse beni terketmedi diyordu.kendini övmesine çok sinir olmuştum başlarda.kendini övmeyi çok sever,hep ben yakışıklıyım,zekiyim,çalışkanım der. hep ben biliyorum havalarındadır.bu benim çok sinirime gitmişti.ben de o kadar beğenilmeme rağmen bir kere bile güzelim demedim.beni düşündüren onun çok bilmiş tavırları evlenince değişir mi?bir de ailesi evlendiğimizde bizden maddi yardım ister mi? bunlar kafamı kurcalıyor. çünkü evlenirsek zaten yüklü bir kredi çekip düğün yapmamız gerekiyr.bir de ailesi maddi yardım edin diye tutturursa diye korkuyorum.