Yazıp yazmama konusunda kararsızdım fakat bunu paylasmak ıstıyorum. Tevfik Sözen'i cok uzun süre arastırdım. Buradaki yuzlerce olumlu yorum ve benım kendı arastırmalarım sonucununda kendisine daha tanısmadan bır guven duymaya basladım. Kendisiyle görüşmeye karar verdıgımde yurt dısındaydı. Haftalarca donmesını bekledım. Baska kımseyı ne arastırdım ne dusundum. Her yerden ulasmaya calıstım.Sonunda döndü ve ben de ılk randevumu aldım ve gittim. Gerçekten soylenildiği kadar sıcakkanlı pozitif ve ilgiliydi. Konusurken bi kac garip tavrını fark etmıs olmama ragmen gormezden geldım. Ondan da bahsedeyım hemen; gorusmemız sırasında burun amelıyatını cok ıstedıgimi fakat korkularım oldugunu soyledım(ki bence her amelıyat olmak ısteyen ınsanın kurdugu bır cumle bu gayet normal) bana karsılık olarak ıstersen baska bir doktora git belkı daha mutlu olursun tarzında sacma bi cumle kurdu. Hayır hocam ben sızın ıcın geldim vs dıyerek konuyu kapattık. dedıgım gibi o kadar tatlı ve sıcakkanlıydı ki bu sacma tavrını bıle asla cıddiye almadım. Cunku bana ınanılmaz bır guven vermıstı. Gorusme sonrasında kesınlıkle ameliyat olmaya karar vermıstım.Amelıyat oncesınde ılk gorusmemızde sormayı unuttugum bı kac soru kalmıstı sadece kafamda. Onlarla da ılgılı konusmak ıcın ikinci bı gorusme yapmak ıstıyodum fakat hocanın yogunlugu sebebıyle bı turlu kısmet olmadı. En son amelıyattan bı kac gun once konustugumuzda amelıyat gunu konusabılıcegımızı soyledı. Tamam dedım . Hıc sorun degıldı benım ıcın .. cunku gercekten guvenıyordum doktoruma. Amelıyatımın saatini ve yerını bir gece once ogrenebıldım ancak. Dedıgım gibi o kadar yogun ki kendısı bi kez ıletısım kurduktan sonra tekrar bıseyler sormak ogrenmek bıraz zor oluyor. Annemle bır gun once amelıyat saatı ve yerı ıle ılgılı doktorum mesajlasıyor. Sonra annem hocanın hangı hastaneden bahsettıgını tam olarak anlamayıp arıyor ve telefonda konusuyolar.. (bu ayrıntıları neden verdıgımı anlıycaksınız) .. Gelelım sonrakı gun yanı amelıyat gunune. Benım Amelıyat saatımı Tevfık bey 15.00 olarak belırlemıs.. Ben de o gun 1.30 -2 civarı hastaneye gittim. Girisimi yaptım. Tahlılerım yapıldı kan alındı damar yolum acıldı serumum takıldı.. Amelıyat onlugumu giyindım.. Hastane odasında beklıyorum. Biraz gergınım halıyle anestezi korkum var. Neticede her gun amelıyat olmuyorum.. Bekle Allah bekle Tevfık hoca yok.. saat 4.30 fılandı sanırım geldıgınde. o saatte kadar ac karnına bekle bekle dur.. Insanın gerılımı artıkca artıyor.. sanıyorum bır onceki ameliyatı uzun surdu . Olabılır tabıkı sıkıntı yok. Fakat ben sure uzadıkca bıraz panık olmaya basladım. korkum arttı fılan.. Derken hoca geldi sonunda.. O her onume gelene ove ove anlattıgım bayıldıgım hoca ıcerıye son derece gergın bır sekılde gırdı. Ve girer gırmez anneme kınayelı bır sekılde bız sızınle neden dun anlasamadık ben kendımı yeterınce net ıfade ettım neden anlamadınız benı gibi sert cumleler kurdu. oldukca kotu bir uslubu vardı.. Buna ragmen kendısıne bi karsılık vermedık. Sonra yanında bır hemsıre ıle bana yaklasınca ben bı anda o kadar saat beklemıs olmanın ve amelıyat olucak olmanın heycanıyla korktum ve bir adım gerı kactım. Cok kucuk bir adım.. Bı anda anestezi yapılcak sandım. Sacma belkı ama o sadece o anlık bır yanlıs anlama. Korkudan kaynaklı... Hocam bı dk konusmıycak mıydık once demeye kalmadan .. diyemeden .. Son derece sert bir uslupla senın psıkolojın musaıt degıl ben senın amelıyatını suan yapmayı uygun gormuyorum . Sız gidebılırsınız falan dedı. Hepımız sok!! hemsıreler dahıl.! aylarca arastırdıgım ınanılmaz guven duydugum haftalarca pesınden kostugum doktorum amelıyatımı yapmaktan son anda vazgectı.. O anki sinir halıyle aglamaya basladım. Ve kucuk bır tartısma yasadık. Benım anesteziden korkmus olmamı ve sadece bir sanıyelık anlık bır korkumu kendı uzerıne alındı... Amelıyattan sonra burnumu begenmıycekmısım de yok efendım ikinci gun morlugum olcak onu sorun edıcekmısım beşinci gun bılmem baska bısey olucakmıs.. Sorun cıkarıcakmısım begenmıycek mısım bılmem ne bıseyler bıseyler.. sacma sapan seyler soylemeye basladı. Ben ameliyat olmaya karar vermıs bırı olarak neler yasama ıhtımalım oldugunu bılıyorum. Morlugum olma olasılıgını da yuzumun sısecegını de.. Her seyı farkındayım. Her ıhtımalı bılıyorum oraya kadar geldıgıme gore.. Ve doktorumla 2. gorusmemı yapamamıs olmama ragmen aklımda kalan soruları hala soramamıs olmama ragmen ordayım.. Inanılmaz guvendıgım ve sevdıgım ıcın kendısını. Ama kendısı garıp bı sekılde benım ameliyat korkumu o kadar cok buyuttu ki.. Sorun yasayacagımızı dusunuyormus.. ne sorunu yasayacaksak.. Begenmıycekmısım. sacmalıga bak. Net bır sekılde 3-4 defa ben bu amelıyatı yapmak ıstemıyorum dedı. Gercekten cok buyuk bir hayal kırıklıgı yasadım. Hala ınanamıyorum. Ameliyat olmaya gittigim hastaneden olmadan cıktım ve evıme dondum. şaka gibi her sey. Ilk gorusmemızde bır suru psıkolojık tespıt yapmıstı kendısı bana. Bu kadar ınsan psıkolojısınden anlayan bırının hasta psıkolojısınden de anlıyor olması gerekırdı. Gercekten bu kadar buyuk bır tepkı verıp amelıyatı reddedıcegı bır davranıs ya da abartı bır durum yoktu. Hala yasadıgım seye ınanamıyorum. Herkese bu kadar cok ovup anlattıgım için de cok pismanım.
