Evet anne de bi yere kadar ,bir de arkadaş lazım ama yok en azından sende memleketinde yaşıyorsun ben kimsesizlik içinde kimsesizim ama tek başıma bi şekilde ayak uydurmaya çalışıyorum şükret ve sosyal olmaya çalış tek de olsa çık dışarı gez kafanı boşalt
Ayrıca nick inize bayıldım
Üzüldüm. Aynı şeyleri bende gençlik zamanı yaşadım. Üni de de 2 yıl yalnız geçti.ne hissettiğini anlayabiliyorum. Bu insanı biraz ozguvensiz yapıyor. Arkadaşlarina hep evet dersen, onların dediğini istediğini yapmaya çalışırsan hep yalnız kalırsın çünkü kıymet bilmezler. Fazla iyi davranma. Ha kuzenlerin yada arkadaşların farketmez cevap vermeye bile tenezzül etmeyeni asla bir yere davet etme. Sen eğlenceli neşeli pozitif olmaya bak. Enerjin değişsin. Enerjin değiştikçe sen kendini sevdikçe mutlu oldukça etrafında öyle insanlar olmaya başlayacak. Önemli nokta sana değer vermeyene yol ver gitsin.Kendime çok acıyorum bazen hele ki şu an çok yalnızım kendinden başla kimsesi olmayan yapayalnız biribi kaç gündür konsere gitmek için bana eşlik edebilecek bir kişiyi bile bulamadım. Heryere tek gidiyorum buraya gitmeyeyim dedim haftasınu sevdiğim yazarın söyleyişi var kuzenime sen de gel dedim ( kuzen grubuna da yalvarıyorum kaç gündür benle konsere gelin diye ) hiç biri cevap vermedi en son biri arkadaşıma davetliyim yazmış .
taöam yalnızlığı seviyorum şikayetçi de değilim ama bu kadarı çok fazla. Can dostu arkadaşı , sırdaşı olanlara o kadar imreniyorum ki bulunmaz bir nimet benim için. Hep sorguluyorum kendimi ben arkadaş olunası bi insan değil miyim buna layık değil miyim diye? Herkes kadar benim de kusurlarım vardır ama Arkadaşı olan herkes kusursuz mu? Bir derdimi paylaşacak acıma mutluluğuma ortak olacak hiç kimsem yok . Bu zamana kadar hiçsevgilim olmadı hiç de gerekli hissetmedim ama dpst acısı hep içimde . Tam buldum derken yıllar önce önceki konularımda da bahsettiğim dost kazığı yedim . Hep güvendiğim inandığım kim varsa sırtımdan vurdu. Her yerde olduğu gibi arkadaşlıkta da beceriksizim
az önce gelen mesaj son damla oldu hıçkıra hıçkıra ağlıyorum şimdi. Bu dünyada benşm de nasibime düşen yapayalnız kalmakmış bir kız kardeşim bile yok sevgilim yok hiç kimsem yok. İş arkadaşların bile ilgisini çekti soruyordular hiç arkadaşın yok mu ziyaretine gelen. Oysa benim hayırlı olsun çiçeği gönderdiğim insanlar yoldan geçerken uğramaya bile layık görmediler beni. Ne yaptım ben niye olmadı niye olmuyor
Bence kendinizi keşfedin. Ne zaman başkaları için değilde kendiniz için yaşamaya kalkarsanız ozaman çevreniz genişler. BİRCAN YILDIRIM İn Hayat Cesurlara Torpil Geçer kitabını okumanı tavsiye ederim. Bir günde okuyup. Çok şey öğreneceksin. Hatta bu tarz kitaplara yönel kendini keşfet. Bazen BENcil olmak gerekir. İyiki varım diyeceğin yönlerin illaki vardır. GÜLSEREN BUĞDAYCIOĞLU nun Camdaki Kızı nı oku. DON MİGUEL RUİZ in Dört Anlaşma sını oku.Kendime çok acıyorum bazen hele ki şu an çok yalnızım kendinden başla kimsesi olmayan yapayalnız biri
taöam yalnızlığı seviyorum şikayetçi de değilim ama bu kadarı çok fazla. Can dostu arkadaşı , sırdaşı olanlara o kadar imreniyorum ki bulunmaz bir nimet benim için. Hep sorguluyorum kendimi ben arkadaş olunası bi insan değil miyim buna layık değil miyim diye? Herkes kadar benim de kusurlarım vardır ama Arkadaşı olan herkes kusursuz mu? Bir derdimi paylaşacak acıma mutluluğuma ortak olacak hiç kimsem yok . Bu zamana kadar hiçsevgilim olmadı hiç de gerekli hissetmedim ama dpst acısı hep içimde . Tam buldum derken yıllar önce önceki konularımda da bahsettiğim dost kazığı yedim . Hep güvendiğim inandığım kim varsa sırtımdan vurdu. Her yerde olduğu gibi arkadaşlıkta da beceriksizim
az önce gelen mesaj son damla oldu hıçkıra hıçkıra ağlıyorum şimdi. Bu dünyada benşm de nasibime düşen yapayalnız kalmakmış bir kız kardeşim bile yok sevgilim yok hiç kimsem yok. İş arkadaşların bile ilgisini çekti soruyordular hiç arkadaşın yok mu ziyaretine gelen. Oysa benim hayırlı olsun çiçeği gönderdiğim insanlar yoldan geçerken uğramaya bile layık görmediler beni. Ne yaptım ben niye olmadı niye olmuyor
İnanın ben de öZ eleştiri yapıyorum nerde hata yapıyorum diye .. bu arada nazik davetiniz için teşekkürlerBen de arada sorada sizin gibi olumsuz düşüncelere kapılıp ağlıyorum... Ben nerede yanlış yapıyorum,eksikliklerim, kusurlarım neler diye oturup öz eleştiri yapıyorum .Bu durumu yaşadığınıza üzüldüm , kendi adıma bu konuda yalnız olmadığıma sevindim:)) ...Eğer İstanbuldaysanız misafirim olun, oturup çay, kahve içelim
Yapılanları alttan alsam kendimden taviz vericem o zaman da mutsuz olucam çünkü defalarca kazık yedim . Ama haklısınız benim modum düştükçe daha negatif insanlar giriyor hayatıma
İnşallah sağolunOfff kıyamam üzülmeyin ya..
Insanlar artık maalesef bencil oldular içlerinden bir iki iyisi çıkıyor iste ama oda size denk gelmemiş.
Inşallah bundan sonra bulursunuz bir can dostu ❤
Not aldım muhakkak okuyucam
bence şuan karşınıza iyi dost çıkmamış ise ya hayırlı değildir kötü şeyler olur çıkarsa ya da henüz zamanı değildir bir süre sonra daha iyisi olacaktır... Bence geç de olsa bir dostunuz olucak ve gelen giden herkese , geçen zamana minnet duyacaksiniz çünkü o, o kadar iyi olacak
UmarımBir yerde okumuştum "yalnızlık bir insanın tercih ettikleri değil, mecbur bırakıldıklarından oluşur." ve "yalnızlık hissinin sebebi ne kadar çok sevdiğinle alakalıdır. Sevdikleri olmayan biri aslında hiç yalnız kalmamıştır" sadece yazmak istedim nedense
İnsanlara kendini yalnız ve kimsesiz hissettirenlere yazıklar olsun
Ayrıca bende arkadaşlık dostluktan yüzü gülmeyen biriyim artık o kadar kazık yedim ki lanet gelsin dedimkaktüs yetiştiriyorum en azından radyasyonu alıyor:))
Sorun bende mi diye de çok düşünüyorum Tabiki de.Ben de kaktüs ve sukulent yetiştiriyorum. Sukulentlerimi öpüyorum, çok batmayan kaktüslerimi okşuyorum, konuşuyorum. Gerçekten iyi hissediyorum büyüdüklerini gördüğümde.
Biri demiş, yalnızsanız sorun sizdedir diye. Bana komik geldi. Zamana bakacak olursak sorunlu insanların çevresinin daha kalabalık olduğunu görürüz aslında. Çünkü herkes bir sorunlu.
Şahsen kardeşim dediğim kız aşık olduğum adama yavşayınca onu hayatımdan çıkartmamla çevremin büyük bir kısmı yok oldu. Çok şükür 3 4 tane dostum var. Var ama hepsi evli, ikisi de çocuklu. Yani ben de senin gibiyim konu sahibi
Ben artık hayvanların dostluğuna inandığım için. Bir insanın dostluğuna ihtiyacım yok cidden. İnsanlar menfaatçi. Bencil. Kötü gün dostu... Yok kalmamış. Bence boşver konseri, bir kedi sahiplen
Teşekkürler yazıyorum
Ailemle yaşıyorum 23 yaşındayım.
