öyküm artık yok...

gulsah035 .!.:

bazen dinginleşiyor yüreğim;kendimi sana öyle yakın hissediyorum ki;gecenin bir vakti yüzümde bir serinlik;okşuyor minicik parmakların yanaklarımı..
derken uyanıyorum ansızın;o zaman düşüyor yüreğime kor..zaman geçmek bilmiyor;içimde sessiz çığlıklar;dua ediyorum bir saniye gelsin yine al Allahım diye..bekliyorum;olmuyor...
öyküm yanındayım..yanımdasın..

Genişletmek için tıkla...

07papatya .!.:

hep girip bu sayfaları baştan sona aglayarak okuyup ama içim sızladıgı için bir türlü yazamayan ben bu kadar zaman sonra yazmak istedim.içim acıyo okurken. ama senin acını anlamam mümkün degildir elbet...
senin yazıların okurken hep annem gelir aklıma.(bu arada bende annemi geçen yıl kaybettim.kendimi yeni toparlayorum)

annem ilk kez hamiledir..ailenin hatta sülalenin ilk torunu..kız dogar..ülkü...
herkez mutludur annem..babam...hep el üstündedir bebek .fakat.bebekte bi sorun var hep aglıyo.hiç uyudugu yok.doktora götürürler ve böbreklerinin gelişmedigini söylerler.tedavi olmaya çalışır.sonra bigün .annem gece emzirdim yatırdım yattım der.sonra sabah uyanıyorlar ses yok kıpırdama yok..sarsıyorlar ülküyü.yine tık yok....anlıyorlar...o artık yok...
tam 5 ay emzirip koynunda büyüttügü.sevdigi gülücükler saçan ülküleri artık yoktu..annem deli olmuş.haykırmış bagırmış.aglamış...hastanelerde yatmış..babamda sürekl aglamış.biz bu acıyı nasıl unutacagız demişler.babaannem geçer oglum rabbim bir daha verir demiş.babam istemiyorum ben başka çocuk ülküm gelsin demiş..bunları bile aglayarak yazıyorum.neyse.sonra herşeyini kaldırmışlar.odasını kapatmışlar.evde hep sessiz sedasız bir yıl geçmiş.bu arada babaannem onları yalnız bırakmamak için beraber yaşamışlar..sonra annem hamile oldugu ögrenmiş.korkmuşlar.ya buda öyle olursa diye.....içlerinden hep dua etmişler allahım bi kız evladı ver bize ülkümüz gibi diye...rabbim onlara bi kız evladı vermiş..evet ablam..ülkü....adını tekrar koydular aynı...ülkü ile acılarını hafifledigini söylerler.sonra terkar hamilelik abim...tekrar ben...tekrar kız kardeşim....biz üç kız bir oglan kardeşiz..
annem iyiki dogurmuşum degilse nasıl baş ederdim der.bizimle hep mutlu oldu.ama içimizdeki acı geçmedi ama kabuk bagladı artık derdi...sende öyle olacaksın elbet demem oki bir bebek sahibi olmanı tavsiye ediyorum.inan en büyük ilacın olacak....

annemi son nefesini verirken babam alnından öptü ve:sinifsinif: :sinifsinif: ülküye selam söyle dedi onu unutamıyorum bir türlümafoldumben mafoldumben

ne olur bi kez daha dene bak gör herşey degişecek.....tıpkı annem gibi........

Genişletmek için tıkla...