30 yaşındayım ve umut etmek istemiyorum artık.. çünkü ömrüm umutlarla geçti ve hepsi elinde sonunda kırıldı.. her yıkılışta o hayallerin altından kalkmak kolay olmadı..
artık hayal kurmuyorum hayattan bir beklentim umutlarım yok.. aşk evlilik yuva bebek... hepsinden vazgeçtim.. bu sefer hepsinden başka. Ben ilk defa böyleyim..
İsterdim hemde çoook isterdim ne biliyim işte bende isterdim üniversite tanışıp dolu dizgin bi aşk yaşayıp o yaşlarda birlikte konserlere gitmek ne biliyim işte bir sürü güzel gençlik anıları biriktirip vakti geldiğinde onunla evlenmek şimdilerde ise cocuk sahibi olup onun verdiği mutluluğu yaşamak..
Babamda çok özeniyor benim kadar toruna..
20 li yaşların başında sevgililere özenirim
Ortalarında gelinliklere
Şimdilerde bebeklere özeniyorum
Hepsi geçiyor zaman geçiyorum ömür bitiyor.. hayatımı hiç bu kadar yalnız kalacağımı hayal etmezdim..
Bendeki bu heveslerin olmayacağını anlayıp vazgetiğim evredeyim
He ölünmüyor evet çok var hiç evlenmeyen o kadar çok tanıyorum ki
Ama ne bileyim işte
Hiç böyle hayal etmeZdim ..