Oynatmaya az kaldı

Tavsiye ettiğiniz süper dadı malesef ceza metodu ile eğitim verdiriyor çocuklara.
Ve ceza vermek de, değersiz yetersiz hissettirir çocuğu.
Bir çok çözüm yolu bulunabilir bu durumda.
Güzelce neden böyle giyinmek istediğini sorabilirsiniz mesela..
Bağırıp illa ki giyilecek bu dediğiniz zaman zaten yapmaz çocuk..
Açıklayarak anlatın neden onu giymesi gerektiğini.
Çorap giymek istemiyorsa seçiminin sonucunu görmesini sağlayın.
Çorapsız ayakkabı giydiğinde ayaklarının üşüyecegini anlamali yani.
Masum canlılar hepsi de. Bizler rehberlik etmek için varız inatlasmak için değil..

aynen süper dadı programındaki çözümler kesinlikle hiç uygun değil lütfen onlardan örnek almayın. çocuk yaramazlık yapınca bir köşeye koyup siniri geçene kadar bekletiliyor filan çocuk psiokolojisine hiç uygun değil bu şekilde ve çok ciddi eleştiri alıyor.

"hırpalamak" nedir tam olarak dövüyor mu çocuğu?
 
Bence babaya karşı bu tavır. Anne de bağırıyorsa ona da tabi ki.
Çocuk ailenin aynası değil mi? Bizim yaptığımız her şeyi onlar herkesin ortak davranışı sanıyor. Öfkeli ebeveyn gören çocuk öfkeli olur tabi ki.. Ona göre normal bu..
dun okul cikisi arabada oglumla sohbet ederek eve donuyorduk
dedi ki bana ;
anne x arkadasimin anne babasi cok iyi insanlar , x de oyle , cocuklar ailelerine benziyor ne enteresan dimi?
bende evet oglum xoxuk ailenin aynasi diye bir deyim vardir dedim
bende size benziyorum ama babam kadar inatci degilim sadece dedi :KK45:
yani 9 yasindaki oglum bile farkinda cocuklarin ailelerine benzediginin
baba gercekten tedavi olmali , konu sahibi esini bir sekilde ikna etmeli tedaviye
 
Seçeneklerini ikiye indirmek bence de en makul olanı. Oluyor dönem dönem inatlaşma. Ancak süper dadıyı ben de tasvip etmiyorum. Ödül, ceza ve sindirme yöntemiyle çocuğu bastırıyor. Mesela oturma köşesine koyuyor çocuğu ama çocuktaki o sinmislik ve yüzündeki ifade çok kötü. Ben bir iki kez izledikten sonra dayanamadım daha fazla izlemeye.
Çocuğunuz birseyden rahatsız bence ama bunu dillendiremiyor. Ve bu şekilde davranış geliştiriyor. Ya kreşe gitmek istemiyor ya kardeşini kıskanıyor ya anne baba olarak onun duygusal ihtiyaçlarına yeteri kadar cevap veremiyorsunuz vakitsizlikten dolayı ya o an dışarı çıkmak istemiyor ya çamaşırlar çok sentetik kaşıntı yapıyor. Ama birşey var dile getiremediği.
Okulunu çok seviyor,severek gidiyor fakat benim gözlemlediğim yaz tatilinde daha uyumlu sakın davranışlar sergilediği...
Bu da beni,kardeşiyle ben evde kalıyoruz diye içten bir üzüntü mu duyuyor acaba diye düşünmeye itti...
Duygularını net ifade eden bir çocuktur aslında
Ama demek ki gözden kaçan bir şey var
 
Çocuğun inatlasmasi neden hep şımartmak olarak görülür ki..
Ben de bunu anlamakta zorlanıyorum.
Bir yere gidince merakından evi dolaşan, oturmak istemeyen çocuğa hemen buna çok yüz vermişsiniz bilmem ne vs gibi sözler sarf ediliyor.
2 yaş grubundan bahsediyorum mesela..
Yoksa 4 yaşındaki çocuk artık durması kalkması gerektiğini az çok bilir.
Ayrıca inatlasmasinin temelinde de illa ki bir sebep vardır.
Bunu anlamaya çalışmak yerine, çok şımardın yeter artık gibi şeyler denmesi hiç doğru değil.
Biraz empati yapın lütfen. Kendi anneleriniz size böyle yapsa, değersiz hissederdiniz değil mi? Ki çok ta yaptılar eskiden..
Birçoğumuz annem beni anlamıyor diye ağlarken bulmuşuzdur kendimizi.
Çünkü anlamak istemediler, hemen sinerlenip çok yüz verdiğini düşündüler...
 
aynen süper dadı programındaki çözümler kesinlikle hiç uygun değil lütfen onlardan örnek almayın. çocuk yaramazlık yapınca bir köşeye koyup siniri geçene kadar bekletiliyor filan çocuk psiokolojisine hiç uygun değil bu şekilde ve çok ciddi eleştiri alıyor.

"hırpalamak" nedir tam olarak dövüyor mu çocuğu?
Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
 
Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
y
Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
yapmayin ne olur cocuga vurulur mu
bir anne buna nasil musade eder?
kocam cocuklarimin kilina dokunacak olsa gebertirim onu
ve size birsey soyliyim mi cok yakin bir arkadasim cocukken babasindan siddet gormustu ve arkadasim babadan degil annesinden nefret ediyordu
kendisini annesinin korumasi gerektigini ama korumadihini , siddete musade ettigi icin annesinden nefret ediyordu
 
Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef

yaa nasıl izin verirsiniz bu çözüm değil ki ama çocuk daha hrçın hale gelir o 3 yaşında bebek sadece. bu yaşlarda da isyankar olabiliyorlar pedagogdn destek alın siz çözemiyorsanız. şimdi ben net çözüm söyleyemem bebeğim henüz çok küçük.
 
Çocuğun inatlasmasi neden hep şımartmak olarak görülür ki..
Ben de bunu anlamakta zorlanıyorum.
Bir yere gidince merakından evi dolaşan, oturmak istemeyen çocuğa hemen buna çok yüz vermişsiniz bilmem ne vs gibi sözler sarf ediliyor.
2 yaş grubundan bahsediyorum mesela..
Yoksa 4 yaşındaki çocuk artık durması kalkması gerektiğini az çok bilir.
Ayrıca inatlasmasinin temelinde de illa ki bir sebep vardır.
Bunu anlamaya çalışmak yerine, çok şımardın yeter artık gibi şeyler denmesi hiç doğru değil.
Biraz empati yapın lütfen. Kendi anneleriniz size böyle yapsa, değersiz hissederdiniz değil mi? Ki çok ta yaptılar eskiden..
Birçoğumuz annem beni anlamıyor diye ağlarken bulmuşuzdur kendimizi.
Çünkü anlamak istemediler, hemen sinerlenip çok yüz verdiğini düşündüler...
Katılıyorum size
Simartmis oluyoruz hemen böyle durumlarda
Bazı çocuklar gerçekten çok inatçı olabiliyor
Yaşamayan bilemez gerçekten bu durumun zorluğunu
Kızım tüp Bebek
Ona iki senelik uğraşın sonunda kavuştum
Fakat yeter ki ağlamasın diye her dediğini yapan bir anne olmadım
 
Haklısınız fakat yanlış anladigiziz bir şey var
En ufak inadinda çocuğun üstüne yürümuyoruz
Eşim psikolojik olarak sıkıntılı,bunu kendi de kabul ediyor
Tedaviyi erteliyor fakat
Sizi yorumlarinizdan tanır ve severim fakat işin iç yüzünü bilmeden neden çocuk yaptınız diye bir tepki beni üzdü açıkçası...

Sizi üzmek değil sarsmak için yazdım. Benim tanımadığım kişilere ne gibi bir öfkem olabilir ki?
Erteleyerek çocuğunun en güzel zamanlarına hasar veriyor eşiniz. Bunu sakin anlarında konuşmuyor musunuz?

Hiç unutmam çocukken hiç huyum olmamasına rağmen duvara yazı yazmıştım. Babam görünce o an kafama hafifçe dokunup ters bir şekilde git sil onu dedi. Hala unutmam o psikolojiyi. Düşünün hırpalamanın yanında ne kadar basit bir hareket..
Üstelik babaları kızlarının kahramanıdır. Ona verdiğiniz mesaj şu "benim babam bana böyle kızıp bağırabiliyorsa herkes bağırabilir" Bilmem anlatabildim mi?

Eşinizin öfke kontrol problemi varsa size karşı da serttir o zaman. Buna da şahit oluyor tabi..

Hatice Kübra Tongar'ın bağırmayan anneler kitabını okuyun. Eşinize de okutun. Sosyal medyada da çok aktif. Her gün paylaşımları var. Olaylara o kadın gibi bakabilsem hayatım ne kadar kolay olurdu derim hep..
 
Okulunu çok seviyor,severek gidiyor fakat benim gözlemlediğim yaz tatilinde daha uyumlu sakın davranışlar sergilediği...
Bu da beni,kardeşiyle ben evde kalıyoruz diye içten bir üzüntü mu duyuyor acaba diye düşünmeye itti...
Duygularını net ifade eden bir çocuktur aslında
Ama demek ki gözden kaçan bir şey var
Olabilir. Benim büyük de anaokuluna giderken istekliydi ama hırçındı. Ben ona mesela bugün ne yaptın okulda diye sorarken ardından kendi günümü anlatıyordum. Diyordum ki mesela sen gittin kardeşini doyurdum uyuttum. Sonra evi toparladım temizledim.(Bu arada etrafı da inceliyor gerçekten temizleyip duzeltmissin evet diyor). Sonra kardeşin uyandı acikti yemek yedirdim altını pisletmisti temizledim banyo yaptırdım vs. o gün ne yaptıysam onu söylüyorum. Bak kardeşin uyurken sen de yersin diye kek yaptım felan gibi. Sonra da bir baktım eve dönüş saatin gelmiş koşa koşa kardeşinle balkona gidip seni bekledik tarzında günümü anlatıyordum. Onlar okula gittiklerinde sanıyorlar ki annem hep kardeşimi seviyor onunla oyun oynuyor beni başından atıyor. Böyle somut olarak anlattıkça daha ılımlı olmaya başladı ve kardeşine yaklaşımı da değişti.
 
Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
Eğer siz de eşinizin gözü önünde çocuğunuza bağırıyorsanız, o zaman çocuğu savunmak için bir şansınız yok. Anneliginize laf edecektir.
Lütfen Allahın emanetine karşı hayırlı bir emanetçi olmaya çalışın.
Siz sakin kalın ve eşinize bu yaptığının yanlış olduğunu ifade edin.
O çocugu dünyaya getirmede siz vesile oldunuz evet ama, sizin değil.. O bir emanet..
 
Sizi üzmek değil sarsmak için yazdım. Benim tanımadığım kişilere ne gibi bir öfkem olabilir ki?
Erteleyerek çocuğunun en güzel zamanlarına hasar veriyor eşiniz. Bunu sakin anlarında konuşmuyor musunuz?

Hiç unutmam çocukken hiç huyum olmamasına rağmen duvara yazı yazmıştım. Babam görünce o an kafama hafifçe dokunup ters bir şekilde git sil onu dedi. Hala unutmam o psikolojiyi. Düşünün hırpalamanın yanında ne kadar basit bir hareket..
Üstelik babaları kızlarının kahramanıdır. Ona verdiğiniz mesaj şu "benim babam bana böyle kızıp bağırabiliyorsa herkes bağırabilir" Bilmem anlatabildim mi?

Eşinizin öfke kontrol problemi varsa size karşı da serttir o zaman. Buna da şahit oluyor tabi..

Hatice Kübra Tongar'ın bağırmayan anneler kitabını okuyun. Eşinize de okutun. Sosyal medyada da çok aktif. Her gün paylaşımları var. Olaylara o kadın gibi bakabilsem hayatım ne kadar kolay olurdu derim hep..
Eşim kızımız haricinde herkese karşı oldukça sabırlı ve anlayışlı dir
Karı koca olarak aramızda bir sorun yok çok şükür
Oturur konuşuruz güzelce
Ne yapabiliriz diye fikir alışverişi yaparız
İlgisiz kötü bir baba.degil aslinda
 
Okulunu çok seviyor,severek gidiyor fakat benim gözlemlediğim yaz tatilinde daha uyumlu sakın davranışlar sergilediği...
Bu da beni,kardeşiyle ben evde kalıyoruz diye içten bir üzüntü mu duyuyor acaba diye düşünmeye itti...
Duygularını net ifade eden bir çocuktur aslında
Ama demek ki gözden kaçan bir şey var

haaaa

ben siz de gidiyorsunuz sandım

tabii o zaman gitmek istemesi normal

valla ben bu yaşımda koca kadınım birisi evde olunca gitmek benim bile hoşuma gitmez

hele ki annesi evde bebekle başbaşa

ben işe gitmeyeceğim zaman bile oğlumu kreşe bırakır eve geri gelir akşam almaya da aynı kıyafetleri giyip tekrar giderdim tüm gün işteymişim gibi
 
Yazarken bile üzülüyorum fakat vuruyor maalesef
Önce bu meseleyi halledin bence büyük ölçüde problemler de çözülmüş olacak. Vurma olayı affedilip görmezden gelinecek bir mevzu değil. Yarın evlendiğinde eşi de vurursa Allah korusun ona ses çıkartamayacak. Normal görmeye başlayacak bu durumu çünkü. Maalesef kendi çocuğu icin de şiddeti normal görme ihtimali çok fazla.
 
Olabilir. Benim büyük de anaokuluna giderken istekliydi ama hırçındı. Ben ona mesela bugün ne yaptın okulda diye sorarken ardından kendi günümü anlatıyordum. Diyordum ki mesela sen gittin kardeşini doyurdum uyuttum. Sonra evi toparladım temizledim.(Bu arada etrafı da inceliyor gerçekten temizleyip duzeltmissin evet diyor). Sonra kardeşin uyandı acikti yemek yedirdim altını pisletmisti temizledim banyo yaptırdım vs. o gün ne yaptıysam onu söylüyorum. Bak kardeşin uyurken sen de yersin diye kek yaptım felan gibi. Sonra da bir baktım eve dönüş saatin gelmiş koşa koşa kardeşinle balkona gidip seni bekledik tarzında günümü anlatıyordum. Onlar okula gittiklerinde sanıyorlar ki annem hep kardeşimi seviyor onunla oyun oynuyor beni başından atıyor. Böyle somut olarak anlattıkça daha ılımlı olmaya başladı ve kardeşine yaklaşımı da değişti.

Okurken gözlerim doldu. Bizden önceki nesilde hiç çocuğa bir şeyi ciddiye alarak anlatmak yoktu. Öyle başıboş gürünmez büyüdük ki.. Başıboştan kastım ilgisizlik değil.
Üstümüz başımız temizdi, karnımız toktu, eğitimlerimiz sağlanıyordu, oyun oynama hakkımız her zaman vardı ama görünmez gibiydik işte.. Bir ortamda sesimiz çıkmazdı büyükler konuşurken araya girilmezdi. Saygıyı öğrendik ama bastırılmayı da beraberinde öğrendik..

İnşallah biz öyle olmayacağız. Ben 16 aylık oğlumla yüzyüze gelip konuşuyorum parka gidelim mi, yemek yiyelim mi diye. O onaylamayacak ben yapacağım ama söylüyorum ki ne yaptığımızı bilsin. Ve bir şeyi 1 sefer söylemem onun adını öğrenmesine yetiyor seslendiremese de..
 
aynen
dusunemiyorum bile boyle birseye musade etmeyi

4 yaşında çocuğa vurulur mu ya,
minicik eli yüzü gövdesi...
15-20 kilo çocuğa koca adam nasıl vurur?
o çocuğun yaşadığı korkuyu, travmayı düşünmek bile istemiyorum, elim titriyor.
koskoca adam benim karşıma geçip bağırsa, vursa korkudan çıldırırm, o küçücük çocuk ne yapsın?
kendi babasından şiddet görürken, kendi annesi buna göz yumup aslında iyi bir baba derken, o çocuk kime güvensin? nasıl bir benlik geliştirsin de mutlu bir çocuk olsun :(
 
Vurnayi bende dogru bulmuyorum ama cocuklar simdilerde cok simarik esimin yiyeni 3 yasinda ve istedigini yapmadim diye bana tokat atti gorumcemle kaynanan napti pismis kelle gibi siritip memette cok guclu yengesi elide agir hepimizi siradan gecirir aslanim der ben yanlis bisey gordugumde soyluyorum o gunde elinden tutup vurmak cok ayip bidaha yaparsan gelmicez dedim kufur ediyo guluyorlar insallah ben cocugumun kuklasi olmicam
 
Back
X