Haklısınız4 yaşında çocuğa vurulur mu ya,
minicik eli yüzü gövdesi...
15-20 kilo çocuğa koca adam nasıl vurur?
o çocuğun yaşadığı korkuyu, travmayı düşünmek bile istemiyorum, elim titriyor.
koskoca adam benim karşıma geçip bağırsa, vursa korkudan çıldırırm, o küçücük çocuk ne yapsın?
kendi babasından şiddet görürken, kendi annesi buna göz yumup aslında iyi bir baba derken, o çocuk kime güvensin? nasıl bir benlik geliştirsin de mutlu bir çocuk olsun
Ben de aynen böyle anlatıyorum o okuldayken neler yaptığımızı
Aynen. Çok haklisiniz görünmez gibi olmak tabiri tam oturdu. Çünkü çok güzel bir çocukluk geçirdim. Güzel derken giyim, yiyecek, temizlik gibi ihtiyaçlarımı hiç aksatmadı annem. Oyun ihtiyacım boldu. Serbestti. Kum, çamur, arkadaş, sokakta oyun sıkıntısı yoktu. Kedim bile vardı. Dışarda olsa da arada evde sevebiliyordum. Ama anne babamla iletişimim sıfırdı. Sevgiye açtım. İçime kapaniktim bu yüzden. Beni dinleyen anlayan bir büyüğüm hiç olmadı hiç. Kardeşim çok huyduzdu mesela bu sebepten çok dayak yerdi. Sırf dayak yemeyim diye hep uslu çocuk olmuşumdur. Hiçbir zaman sözlerinden çıkmamışımdır. Ancak bütün bunlarla öfke beslemedim onlara. Tek gayem çocuklarıma annem babam gibi davranmamak idi. Hamdolsun Rabbim iki emanet verdi. Tabi ki hatalarımız da oluyordur. Ancak elimizden gelenin fazlasını yapmaya çalışıyoruz. Allah hepimize kolaylıklar versin zor bir zamandayiz çünkü. Biz en ufak bir şeyle mutlu olurken çocuklarımıza bu mutluluk yetemeyebiliyor.
Evet yani bir sürü kıyafeti varken hiçbirini giymek istememesini kabullenemiyorum bu yüzden
O kadar içten yazmissiniz ki şu anda ben de ağlıyorum...
benimkiler de aynı ne isterlerse onu giyiyorlar artık karışmıyorum kışın kısa kollu büyük ayakkabı ne isterlerse. beğenip aldıklarını bile giymiyorlar. eğer birşey giydirmeye çalışırsam hem geç kalıyorum hem geriliyorum en iyisi karışmamak. büyüyünce düzelir diyorumSelam arkadaşlar
Benim sorunum dört buçuk yaşında ki kızım...
Kendisi oldukça inatçıdır
İki yaş sendromunu çok ağır geçirdik
Düzeldi diye sevinirken son iki haftadır sabrımı zorlamaya başladı yine...
Kıyafet giydirmek tam bir problem
Dolabı kıyafet dolu ama hepsine bir kusur buluyor
Bir çorap giydirebilmek için bir saat uğraşıyorum inanın.
Güzellikle konuşuyorum anlamıyor,sonunda benim de sabrım taşıyor ve bağırıp çağırmaya başlıyorum.
Kızim çok hassas bir çocuktur,onu incitmek istemiyorum.
Aramızdaki anne kız ilişkisi iyice yıprandı.
Ne yapacağımı şaşırdım
Babası benim kadar sabırlı değil,hirpaliyor çocuğu,bir de onu sakinleştirmeye çalışıyorum
Bir fikri olan lütfen söylesin.
Hiç huzurum kalmadı
Aynı ben. :) O kadar kardeş arasında kaybolup gidiyordum. Kendimi sanata ve el becerilerine adamıştım. Takdir görmeyip imkan da verilmeyince o da çok ilerlemedi. Gerçekten yetenekliydim bu konuda. Hiç unutmam üçüncü sınıftayken yaptığım bir resim için öğretmenimiz iftiharla bütün öğretmenleri sınıfa çağırıp resmimi gösterdi. Bakın öğrencime ne kadar yetenekli diye. Ben çok şaşırmıştım bana göre her gün çizdiğim alalade resimlerden biriydi sadece. Anneme göre de vakit kaybıydı. Göstersem ilgilenmezdi.
Ama o yaşta bunları kavrayamaz. Dolabı kıyafet dolu ve onun için tek gerçek bu şuan. Mesela ben bu yaşımda bile o kışlık külotlu çorapları giyemem. Feci şekilde kasindiriyor. Ya da sentetik iç çamaşırı giyemem. Yakar resmen. Külotun kenarındaki danteller beni mahveder. Belki rahat değil bu seçeneği de gözden geçirin. Yahut en basitiyle sadece ve sadece dikkat çekmek için ilgi görmek için yapıyor.
cocuk 4.5 yasinda ve dayak yiyen bir cocuk zavallim , o agresif olmasin da kim olsun
yorumlarda yazmis vuruyormus esi eli kirilasaca
Çocuğunuz yok değil mi?:)
elleri kırılsın küçücük çocuğa vuruyorsa
